ในฐานะหลานสาวของคุณแม่บ้านเก่าแก่ของตระกูลพิริยะวัฒน์ ทิพย์อัปสรจำต้องเข้ามารับหน้าที่เป็นพยาบาลจำเป็นให้คุณหญิงบัวระวงค์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะคุณป้าของเธอได้ให้คำสัญญากับคุณหญิงเอาไว้ตั้งแต่เธอเริ่มเข้าเรียนปีหนึ่ง
ด้วยทุนการศึกษาจากคุณหญิงทำให้เธอสามารถเรียนจบด้านพยาบาลมาได้โดยไม่ต้องลาออกกลางคัน หลังจากบิดามารดาประสบอุบัติเหตุตายจากไปพร้อมกันทั้งคู่ในวันที่เธอเพิ่งเข้าเรียนพยาบาลได้แค่เทอมเดียว
เพราะความช่วยเหลือของคุณป้า และความเมตตาจากคุณหญิง จึงทำให้เธอมีวันนี้ได้ เธอระลึกถึงบุญคุณของสองท่านนี้เสมอ เมื่อได้รับการร้องขอให้มาทำงานที่คฤหาสน์พิริยะ เธอจึงตอบตกลงโดยทันที
“คุณหญิงท่านประสบอุบัติเหตุหนักพร้อมกับสามีเมื่อ 4 ปีก่อน สามีของท่านเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ส่วนตัวท่านได้รับบาดเจ็บสาหัส จึงส่งผลให้ร่างกายอ่อนแอ มีโรครุมเร้าเจ็บป่วยกระเสาะกระแสะมาตลอด”
“น่าสงสารท่านนะคะ ว่าแต่ 4 ปีมานี้ ใครเป็นคนดูแลท่านอยู่ล่ะคะ”
“นับไม่ได้ จำชื่อก็ไม่ค่อยจะได้ เพราะไม่เคยมีพยาบาลคนไหนอยู่ได้นานเกิน 3 เดือน”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ หรืออาการของคุณหญิงท่านหนักหนามาก”
“เธออารมณ์ร้ายมากน่ะ อาละวาดฟาดงวงฟาดงา เห็นอะไรก็ไม่พอใจหงุดหงิดไปหมด จึงไม่เคยมีพยาบาลคนไหนอดทนได้นาน แม้จะมีเงินเดือนที่สูงกว่าทำงานในโรงพยาบาลเอกชน จนตอนนี้ เราหาคนมาดูแลท่านแทบไม่ได้ ป้าเลยต้องลงมาทำเอง แต่แกก็เห็นแล้วนี่ทิพย์ ว่าป้าก็แก่มากแล้ว งานในครัวก็ยังต้องดูแล ก็เลยอยากให้แกไปช่วยหน่อย ยังไงคุณหญิงท่านก็มีบุญ”
“หนูรู้ค่ะป้า” หญิงสาวจับมือญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ไว้แน่น พี่สาวของมารดาที่เธอได้อาศัยพึ่งพามาเกือบทั้งชีวิต “ถึงหนูจะชอบงานที่โรงพยาบาลจังหวัดมาก แต่หนูก็เต็มใจที่จะไปทำงานที่บ้านพิริยะวัฒน์ บ้านนั้นมีบุญคุณกับหนู หนูไม่เคยลืมเลยค่ะป้า”
“ขอบใจนะ”
“หนูต่างหากที่ต้องขอบคุณ”
“แต่ยังไงแกก็ต้องเตรียมใจไว้หน่อย เพราะคุณหญิงท่านไม่ใช่เล่นๆ ขนาดลูกชายทั้ง 4 คนของท่านก็ยังไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เลย”
“คุณหญิงท่านมีลูกชาย 4 คนเลยหรือคะ”
“ใช่...คุณปิง คุณวัง คุณยม แล้วก็คุณน่าน ลูกหัวปีท้ายปีของคุณหญิงท่าน อายุไล่มาตามลำดับ ตั้งแต่คนโต ตอนนี้อายุ 34 ปีแล้วกระมัง ถ้าจำผิด ก็คงบวกลบไม่มาก ทั้ง 4 คน รูปงามนามเพราะ ฉลาดหลักแหลม ทรงเสน่ห์ แล้วก็เนื้อหอมไปทั้งเมือง”“โอ้โหว...ขนาดนั้นเชียวหรือคะ สงสัยผู้หญิงจะติดตรึม”“ก็เยอะเอาการ แต่ไม่ผ่านคุณหญิงสักคน คุณหญิงท่านหวงลูกชายอย่างกับจงอางหวงไข่ ถ้าพวกคุณชายจะมีเมียตามใจชอบนั้นคงยากหน่อย เพราะคุณหญิงท่านหมายมั่นจะให้แต่งกับสตรีชั้นสูงชั้นฟ้า ไม่ใช่พวกดารานางแบบหน้ากล้อง หรือผู้หญิงธรรมดาอย่างเรา”“หนูคงไม่อาจเอื้อมหรอกค่ะป้า ดูทรงแล้ว ไม่น่าจะมีลุ้นกับเขาสักเท่าไหร่”แต่หลานสาวของฉวีอรก็สวยใช่เล่นอยู่หรอก ฉวีอรเมียงมองหลานสาวอย่างพิจารณาตามที่เห็น เจ้าหล่อนไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่เหมือนครั้งยังเด็กอีกแล้ว รูปทรัพย์สะสวยหมดจด เรือนกายอรชนอ้อนแอ้น ผิวพรรณผุดผ่องละเอียดลอออย่างกับนางในวรรณคดี เสียอย่างเดียวที่กิริยากะโหลกกะลาหาความเป็นกุลสตรีไม่ได้ “แกอายุเท่าไหร่แล้วนะ”“23ปีค่ะคุณป้าขา...ทำไมหรือคะ”“แกยังไม่มีแฟนใช่มั้ย?”“ยังจ๊ะป้า แต่คนจีบก็เยอะอยู่นะ ฉันน่ะก็สาวเนื้อหอมเห
“แกมาอยู่บ้านนี้ มีหน้าที่อย่างเดียว คือดูแลคุณหญิง ท่าน ต้องดูแลทุกอย่างในฐานะพยาบาลพิเศษ ส่วนงานอื่น ๆน่ะไม่ต้องยุ่ง เว้นว่าแกจะมีน้ำใจเท่านั้น”“แล้วหนูต้องพักอยู่ในบ้านหลังนี้เลยใช่มั้ย”“ใช่ แกต้องทำงานเต็มเวลา”“รับใช้แต่คุณหญิง แต่ไม่ต้องรับใช้พวกคุณชายทั้ง 4 ใช่มั้ยคะป้า”“อืม แต่ถ้าพวกเธออยากให้ช่วยอะไร แกก็อย่านิ่งดูดายล่ะกัน ถือสุภาษิตเอาไว้ว่า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย เข้าใจนะ”“เข้าใจค่ะ แต่ไม่ต้องปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่นใช่มั้ย”“เดี๋ยวเหอะ! ทำมาเล่นลิ้น!”“ค่ะ ๆ ๆ ๆ ทิพย์สัญญาว่าจะไม่ทำให้ป้าเสียชื่อเด็ดขาด และถ้าเลี่ยงได้ ทิพย์จะไม่ยุ่งกับคุณชายพวกนั้นหรอกค่ะ ทิพย์เป็นแค่คนบ้านนอก กิริยาวาจาไม่งามเหมือนสาวชั้นสูงในเมือง กลัวว่าพวกท่านหลานเธอจะรังเกียจ” เธอพูดประชดพลางชะเง้อมองคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยสายตาตื่นตะลึง “แต่บ้านหลังใหญ่ซะขนาดนี้ คงไม่เดินมาเจอกันง่ายๆหรอกนะคะ พวกคุณๆสามน้ำสี่น้ำนั่นน่ะ”“แกนี่! พูดอะไรทะลึ่งตึงตัง มาสามน้ำสี่น้ำอะไร”“อ้าว! ก็มีทั้งปิงวังยมน่าน ก็ครบทั้ง 4น้ำ ทิพย์พูดผิดตรงไหน คุณป้าขาคิดอะไรอยู่เนี่ย คิดถึงน้ำอะไรคะ”“โอย...นังหลานคนนี้นี
“อ๋อ...ฉันเข้าใจ มันคงทำให้เขารู้สึกไม่ดี เหมือนเป็นปมของเขา” ป้าเล่าเรื่องคุณชายทั้ง 4 คนให้เธอฟังคร่าวๆแล้ว อย่างคุณน่าน น้องสุดท้องของบ้าน เขาชื่อว่า ธารสุรีย์ พิริยะวัฒน์ อายุ 29 ปี เป็นนักกีฬาทางน้ำและเป็นนักแข่งรถที่มีอนาคตสดใส แต่ที่น่าเสียดายก็คือ เมื่อต้นปีนี่เอง ที่เขาประสบอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์คว่ำ จนทำให้ต้องสูญเสียขาข้างซ้ายไปปัจจุบันเขานั่งรถเข็น แม้ใส่ขาเทียมแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ค่อยชินกับมัน เขามักเก็บตัวอยู่ในห้อง ทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ และอ่านหนังสือที่ชอบจนเกือบหมดห้องสมุดของบ้านแล้ว“แล้วห้องของพวกคุณชายที่เหลือล่ะคะ”“แกจะรู้ไปทำไม”“ทิพย์จะได้ไม่เฉียดไปไงป้า”“ห้องคุณปิงกับคุณวังอยู่ชั้นสาม ส่วนห้องคุณยมก็อยู่ถัดจากห้องคุณน่านไปนั่นแหละ แกจำไว้เลยนะ ถึงแกจะอยู่ที่ห้องชั้นสอง แต่แกก็ห้ามใช้ของร่วมกับเจ้านาย ไม่ว่าจะเป็นบันไดกลาง ลิฟต์ ห้องนั่งเล่น ห้องดูหนัง ที่สำคัญห้องสมุด ห้ามเด็ดขาด!”“เฮ่อ กฎเยอะฉิบ ห้ามหายใจด้วยมั้ยคะคุณป้าขา”“แล้วก็ห้ามพูดคำหยาบ คำสบถ คำประชดประชัน...”“โอย...ห้ามพูดเลยดีกว่าค่ะ”“ถ้าได้ก็ดี”“โอ๊ะ!” เธอไม่อยากจะเชื่อ นี่เธอหลงมาอยู่ในย
แล้วเสียงของคุณป้าฉวีอรก็เข้ามาในหัว...คุณปิงเป็นหนุ่มหล่อลุ่มลึก มีนิสัยสุขุมรอบคอบ ชอบตัดสินปัญหาด้วยเหตุผลมากกว่าความรู้สึก เขามีความเป็นผู้นำ สมกับเป็นพี่คนโต ที่ต้องรับผิดชอบทุกอย่างแทนบิดาที่จากไป และมารดาที่เจ็บป่วยปัจจุบันเขาอายุ 34 ปี สถานะมีคู่หมั้นแล้ว ซึ่งเป็นผู้หญิงที่มารดาของเขาเลือกสรรมาให้อย่างดีนั่นเองส่วนพี่คนรองของบ้าน...ธารวรา พิริยะวัฒน์ หรือคุณวัง หนุ่มหล่อมาดเซอร์ สุดกวน หุ่นงามอย่างกับนายแบบ ปัจจุบันเขาเป็นรอง CEO ของบริษัท และเป็นเล่นดนตรีเป็นงานอดิเรก ปัจจุบันอายุ 33 ปีเต็ม แอบมีคนรู้ใจแล้ว ซึ่งเป็นนางเอกชื่อดัง แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะเปิดเผยให้เป็นเรื่องเป็นราว เพราะมารดาของเขาไม่ชอบผู้หญิงในวงการสำหรับคนที่สามของบ้าน เขาชื่อ ธารรวินท์ พิริยะวัฒน์ หรือคุณยม จอมกะล่อนเจ้าเล่ห์อันดับต้น ๆของประเทศ เขานั้นขึ้นชื่อว่าเป็นแบดบอยด์ของสังคมไฮโซเลยก็ว่าได้ เพราะเจ้าชู้ระดับเทพ ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน แต่ไม่เคยจริงจังกับใครเลยสักคน ปัจจุบันคุณยมอายุ 31 ปีแล้ว ทำงานในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์และโฆษณาของบริษัท “โอววว...หล่อใจละลายทุกคนเลยอ่ะ แต่คุณปิ
ความสวย ความใสซื่อ และการมองโลกในแง่ดีตลอดเวลาของสาวบ้านนอกอย่างทิพย์อัปสร ทำให้คุณหญิงบัวระวงค์ที่มักจะโมโหร้ายเป็นนิจ เริ่มมีอารมณ์แบบอื่นขึ้นมาบ้างแล้ว“ฉันรำคาญยัยนี่จัง...ยิ้มอะไรนักหนา ยิ้มอยู่ได้ทั้งวัน พอฉันด่า มันก็ยิ้ม พอฉันโมโห มันก็หัวเราะ ฉันจะประสาทตายกับยัยนี่ เป็นบ้าหรืออย่างไร ถึงได้ไม่รู้จักโกรธรู้จักโมโห คนแบบนี้ก็มีด้วย!!”เพราะเธอรู้ว่าคุณหญิงท่านป่วยอยู่ ท่านจึงอารมณ์ไม่ค่อยดีและใช้การด่าทอผู้อื่นเพื่อเป็นการระบายเท่านั้น เธอจึงไม่ถือสาหาความอะไร ไม่คิดเคืองโกรธ หรือเก็บเอาคำด่าไปคิดมากให้เสียเวลาทิพย์อัปสรเลือกที่จะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่มีสีสันสดใสมากกว่าชุดพยาบาลสีขาวหรือเครื่องแบบอันแสดงถึงวิชาชีพ แต่งหน้าอ่อน ๆ ดูเป็นธรรมชาติ แต้มริมฝีปากด้วยสีหวานละมุนอ่อนโยน ลดวัยของตัวเองลงได้อีกหลายปี จนทำให้เธอดูเหมือนสาวสิบหก แทนที่จะเป็นสาวยี่สิบสาม “แต่งตัวอะไรของเธอ ดูไม่เรียบร้อย สีสันปวดตาเหลือเกิน น่าเกลียด!”“ทำไมล่ะคะ หนูว่าสวยออก คุณหญิงเองก็น่าจะใส่แบบหนูบ้างนะคะ” เพราะเธอเชื่อว่า การแต่งตัวสวยแต่งหน้างามเพื่อมาดูแลคนป่วย ก็อาจเป็นยาดีที่ทำให้คนป่วยรู้สึกสบ
“พยาบาลคนใหม่มาแล้วนี่พี่ใหญ่ ได้คุยบ้างรึยัง” ธารวรา หรือคุณวัง ลูกชายคนรองของบ้านเดินคุยมากับคุณปิงพี่ชายคนโตผู้เคร่งขรึม ซึ่งทั้งคู่พักอาศัยอยู่ที่ชั้นสามของบ้าน ส่วนของคฤหาสน์ที่ถูกออกแบบในลักษณะเพนท์เฮ้าส์หรูหราที่มีความเป็นส่วนตัวสูง ต้องใช้คีย์การ์ดถึงจะผ่านนประตูเข้าไปได้ “ไม่จำเป็นต้องไปทำความรู้จักหรอก...ผู้หญิงคนนั้นคงอยู่ได้ไม่นานหรอกวัง เสียเวลาเปล่า”“แต่เธอเป็นหลานของคุณแม่บ้านนี่ครับ บางทีเธออาจถูกฝึกความอดทนมาอย่างดี...”“ไม่มีทาง ไม่มีใครทนคุณแม่ได้หรอก” ธารเทพไม่เชื่อเด็ดขาดว่าจะมีพยาบาลคนไหนอยู่รองรับอารมณ์มารดาของเขาได้นานเกินสามเดือน “ขนาดพวกแกยังไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้ท่านเลย นับประสาอะไรกับคนอื่นวะ”“นับวันท่านยิ่งอารมณ์ร้ายมากขึ้นทุกวัน”“และเอาแต่ใจตัวเองสุดๆ”“แต่พี่ก็ยอมท่านเรื่องคู่หมั้นนี่ครับ ทำไมถึงยอม”“ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้เสียหายอะไร ถ้าต้องแต่งเพื่อธุรกิจหรือหน้าตาทางสังคม พี่ก็ไม่ขัดหรอก แต่พี่ไม่ยอมให้ความสุขส่วนตัวหายไปแน่ เราต้องอยู่อย่างฉลาดนะวัง คุณแม่ท่านอยากได้อะไรก็ยอมไปเถอะ ทำให้ท่านสบายใจ ส่วนลับหลัง...ก็เป็นเรื่องของเรา”“แต่มันก็ดูไม่ให้เ
“อืม...ใช่ค่ะ...คุณน่าน!” เธอจำไม่ผิดแน่ เขาคือคุณธารสุรีย์ หรือคุณน่าน...แม่น้ำน่านที่สวยงามท่ามกลางหุบเขาคดเคี้ยว ชายหนุ่มสดใสราวสีเขียวที่กลายเป็นคนพิการไร้ขาซ้ายจากอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์คว่ำเมื่อหลายเดือนก่อน คนที่ป้าบอกว่าอย่าเข้าใกล้เด็ดขาด เพราะหมอนี่เป็นประเภทเย็นชาไร้หัวใจ และโมโหง่ายไม่ต่างจากมารดาของเขา“คุณน่านจะไปไหนคะ ให้ฉันช่วยพาไปมั้ยคะ”“ฉันไปเองได้ ไม่ต้องมายุ่ง!”นี่ขนาดพูดดีด้วย เขายังโมโหใส่“คุณน่านจริงด้วย” สาวเจ้าพูดพลางยิ้มออกมาจนเต็มปากราวกับว่าเพิ่งถูกขอแต่งงานจากชายผู้เป็นที่รัก“ฮึ!” เขาชักสีหน้ารำคาญใส่เธอ ก่อนจะกดเลื่อนรถเข็นไปข้างหน้าอย่างเร็วราวกับอยากหนียัยโลกสวยนี่ให้ไกลที่สุด เพื่อจะไปยังห้องสมุดที่อยู่ตรงท้ายตึก ซึ่งเป็นเขตส่วนตัวของเขาที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งย่าม“คุณน่าน! คุณน่านคะ” หญิงสาวไม่รอช้า รีบเดินตามเขาไปทันที ราวกับลืมคำสั่งของเขาไปแล้ว“คุณน่านจะไปห้องสมุดใช่มั้ยคะ ฉันได้ยินว่ามีหนังสือเยอะมากเลย ฉันอยากเห็นมาหลายวันแล้วค่ะ”“เธอไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ!” เขาตวาดลั่นจนเธอสะดุ้ง “ไปเลยไป...ไปอยู่ในที่ของเธอ!”“แต่มันเป็นช่วงพักของฉันค่ะ”
“ฉันถูกเสมอ”“อ๋อ....คุณน่านถูกเสมอ แล้วอะไรอีกคะ”“เข้าได้ แต่ออกไม่ได้”“อ้าว ทำไมจะออกไม่ได้ล่ะคะ ประตูก็อยู่ตรงนี้” “เพราะวันนี้ฉันตั้งใจจะปิดตายมัน""คุณน่าน หมายถึงอะไรคะ"สีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกของเขาทำให้เธอรู้สึกขนลุกเล็กๆ เขากำลังคิดจะทำอะไรบางอย่างที่น่ากลัวอย่างแน่นอน "ฉันเองก็จะไม่ออกไปจากห้องนี้อีกแล้ว" เขาจัดการล็อคกุญแจห้องจากข้างในด้วยแม่กุญแจดอกใหญ่หนักอึ้ง เธอตกใจหน้าเสีย "ทุกอย่างมันจบแล้ว มันจบแล้วจริงๆ""คุณน่าน" เธอหัวใจเต้นรัว สาวเท้ากลับไปที่ประตู จับแม่กุญแจแล้วเขย่าดู "ล็อคประตูทำไมคะ ส่งลูกกุญแจมาเถอะค่ะ""เสียใจด้วย ลูกกุญแจไม่ได้อยู่ที่ฉัน""อ้าว แล้วอยู่ที่ไหนล่ะคะ""ไม่รู้สิ ฉันทิ้งลงถังขยะไปแล้ว""คุณน่าน! คุณคิดจะทำอะไร" เขาให้คำตอบเธอ ด้วยการหยิบของบางอย่างออกมาจากในเสื้อโค้ทตัวใหญ่หนาที่สวมอยู่ ซึ่งเป็นถ่านหินแบบอัดแท่งจำนวนหนึ่งและไฟแช็คแท่งเล็ก เธอรู้ได้ทันทีเลยว่าเขาคิดจะทำอะไร "ห้องนี้เหมาะมาก เพราะมันปิดทึบ แทบไม่มีที่ระบายอากาศ แถมยังมีหนังสือให้อ่านเล่นก่อน...""คุณตั้งใจจะ..." เขาตั้งใจจะฆ่าตัวตาย..."ความจริงฉันตั้งใจจะไปคนเดียว แต
เมื่อเช้านี่เอง ที่คุณธารเทพเข้าพิธีวิวาห์กับเจ้าสาวลูกผู้ดีจากตระกูลใหญ่ โดยได้เธอช่วยขัดเนื้อถูตัวและสวมชุดเจ้าบ่าวให้จนหล่อเหลาไร้ที่ติ“ยังไงคุณก็คือเมียสุดที่รักของผมนะ คนเดียวเท่านั้น”เขาให้คำสัญญาต่อเธอ...“ไม่ต้องห่วงทิพย์หรอกน่า ทิพย์ชอบอยู่ในที่ของทิพย์แบบนี้...สนุกดีจะตาย”“งั้นก่อนออกไปที่โบสถ์...จัดชุดใหญ่หน่อยดีมั้ย”“ก็ได้ค่ะ แต่คราวนี้ ทิพย์ขอเป็นนายหญิงนะคะ”“โอว...พักหลังนี่ เป็นนายหญิงบ่อยไปแล้วนะ”“ก็ทิพย์ชอบหวดคุณนี่ เวลาคุณร้องลั่น เร้าใจสุดๆ”ทุกวันนี้....เธอรู้สึกมีความสุขดี ในฐานะเมียเก็บของคุณชายใหญ่ และคุณชายเล็กของบ้าน !!!ใช่แล้วล่ะ เธอเป็นเมียของทั้งคู่ ทั้งคุณปิงและคุณน่านนั่นล่ะ ส่วนคุณวังกับคุณยมนั้นเลิกเด็ดขาดไปตั้งแต่ก่อนเข้าห้องคุณปิง แม้ทั้งคู่จะเทียวไล้เทียวขื่ออยู่บ่อย แต่เธอก็ไม่ยอมใจอ่อน เพราะเกรงใจผัวทั้งสองคน‘หญิงสองผัว แต่ไม่มั่วนะคะ!’แรกทีเดียวคุณชายใหญ่ไม่ยินยอมให้เธอดูแลคุณชายเล็กด้วย เพราะอารมณ์หึงหวงห่วงก้าง แต่พอเธอยื่นคำขาดว่าจะไปจากบ้านหลังนี้ เขาก็ยินดีแบ่งเธอให้น้องชายอย่างมีระบบระเบียบ กลางวันเป็นของคุณน่าน ส่วนกลางคืนเป็นของเข
“อ่า...นายทาสขา...อูววว” เนื้อกายอ่อนนุ่มร้อนผ่าวไปหมดยามโดนลูบไล้ด้วยบางสิ่งที่แสนอ่อนนุ่ม เธอไม่แน่ใจนักว่าเป็นอะไรกันแน่ อาจเป็นขนนกหรือแส้หางม้า สุดแต่จะคาดเดาได้“อูย...อือ...นายทาส...ซี๊ดส์” หน้าอกทั้งสองข้างของเธอถูกปรนเปรอจนเธอเสียวสยิวตั้งแต่หัวจรดเท้า รู้สึกขนลุกขนชันจนกายสั่นสะท้านหวิว “โอ๊วววว....”เธอทั้งตื่นเต้นทั้งลุ้นจนแทบอยู่ไม่ติด ด้วยไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าเขาจะทำอะไรต่อ“เรียกฉันอีกซี”“นายทาส...อะ...อู๊วส์...ซี๊ดส์” เขายัดบางอย่างที่สั่นได้เข้ามาในรูสาวของเธอ แล้วปล่อยให้มันเล่นงานเธอไปตามใจชอบของมัน ซึ่งมันทำให้เธอเสียวรูสาวจนแทบคลั่ง “โอ๊ย...นายทาสขา...ข้า...ข้าเสียว”“ดีมาก ร้องให้สุดเสียงนะ”“โอ๊ย!” เธอร้องลั่นด้วยความเจ็บ กรีดร้องสุดเสียงอย่างที่เขาต้องการ พลางแอ่นอกดิ้นส่ายท่อนล่างระริก ยามโดนน้ำตาเทียนสาดลงมาตามเนื้อตัวไม่ขาดสาย “โอ๊ย! โอ๊ย! โอ๊ย! โอ๊ย! นายทาสขา...”“ร้องดัง ๆ ซี ร้องดัง ๆ” ใบหน้าคร้ามแสนหล่อจ้องมองทาสสาวของเขาด้วยสายตากระหายอยาก เรือนกายงดงามที่กำลังดิ้นส่ายตรงหน้าทำให้ความต้องการของเขาแทบทะลักทะลาย สัณชาติญาณดิบพลุ่งพล่านเดือดดาลไปในทุ
“ไม่ โดนครั้งเดียวก็เผ่นแนบกันทั้งนั้น เลขาฉันต้องเอาเงินตามอุดปากพวกนั้น ไม่งั้นฉันคงกลายเป็นไอ้โรคจิตลงหน้าหนึ่ง เสียชื่อวงศ์ตระกูลแย่ ช่วงหลังมานี้ ฉันก็เลยเพลาๆลง กระทั่งเจอเธอนี่ไง” เขาพูดจบก็จูบไซ้ซอกคอเธออย่างกระหาย มือไม้ป่ายปีนขึ้นจับทรวงอกแล้วบีบขยำอย่างรุนแรงเร่าร้อน ลมหายใจสะท้านดังลั่นไปทั้งห้อง“แล้วมีใครรู้เรื่องนี้อีกบ้างคะ นอกจากเลขาของคุณ”“ไม่มีแล้ว ก็มีแต่เธอนี่แหละ”“อืม...”“เรามาลองกันมั้ย”“แต่มันจะเจ็บมั้ยคะ”“ครั้งแรกฉันจะอ่อนหวานกับเธอแล้วกัน พอเธอเก่งขึ้นแล้ว เราก็ค่อยเพิ่มระดับความแรงขึ้น ดีมั้ย” ชายหนุ่มมองเธอออกตั้งแต่แรกเลยหรือ...มันคงเหมือนการมองเห็นตัวเองสินะ เพราะตัวเขาเองก็นิยมความรุนแรงเหมือนกันเธอยังไม่รู้จักตัวเองมากถึงขั้นบอกว่าได้เธอชอบมันในระดับไหน เพราะยังไม่เคยลองเลยสักครั้ง เธอก็เพียงทำกับตัวเองด้วยเทียนไขเท่านั้นความร้อนจากน้ำตาเทียนทำให้เธอรู้สึกมีความสุข ทุกครั้งที่มันหยดลงบนเนื้อกายของเธอ ทุกครั้งที่มันไหลตกกระทบบนเนินอกหรือโหนกอูม ความเจ็บปวดเป็นของหวานสำหรับเธอเสมอมา“คุณปิง...”เขาพลิกร่างเธอให้กลับมาเผชิญหน้ากับเขา ช้อนปลายคางละ
“คุณวังน่ะเหรอคะ” เธอแสร้งทำเป็นคิด “เธอใช้นิ้วเก่งค่ะ เธอทำให้ทิพย์เสร็จตั้งหลายรอบ”ธารเทพขยับกายออกห่างเธอไปสามสี่ก้าว สายตาของเขาบ่งบอกว่าขยะแขยงเธอชะมัด“หมายความว่าฉันต้องรับเศษเดนจากไอ้พวกนั้นใช่มั้ย”ใช่...นี่คือสิ่งที่เธออยากจะบอกเขา หลังจากนอนคิด นั่งคิด ยืนคิดและตัดสินใจอยู่นาน เธอก็ได้คำตอบสำหรับชีวิตที่สวยงามในแบบของเธอ ก่อนจะเดินขึ้นมาที่ชั้นสามแล้วเคาะประตูห้องของเขาตามคำสั่งของผู้เป็นนาย“ทิพย์ก็แค่อยากบอกให้คุณรู้ว่า...ทิพย์ไม่ได้มีค่าพอสำหรับในฐานะเมียของคุณ ไม่ว่าจะเมียเก็บ หรือเมียบ่าว อย่างดีทิพย์ก็คงเป็นได้แค่นางบำเรอ”หญิงสาวเปลี่ยนจากท่าทางยั่วยวนเป็นท่าทางปกติธรรมดา ซึ่งอย่างไรเสียก็ยังไม่ปกติอยู่ดี เพราะชุดที่ล่อแหลมไร้กำลังความสามารถจะปกป้องของสงวนเธอได้ มันนำสายตาเขาไปทุกวินาทีเลยล่ะ “อีกอย่าง คุณเป็นถึงผู้ปกครองบ้านนี้ ทิพย์ไม่อยากให้คุณโดนใครหยามหยันหรือหัวเราะเยาะเพราะเรื่องนี้ อย่างน้อยก็น้องๆของคุณ”เขานิ่งฟัง อย่างใช้ความคิด “แล้วไงต่อ”“ทิพย์จะขอให้คุณชายใหญ่ปฏิเสธรับทิพย์เป็นเมีย ด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่เถอะค่ะ ถ้าคุณชายใหญ่ปฏิเสธเสียเอง คุณหญิงจะไ
ทิพย์อัปสรยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ด้วยชุดนอนฉลุลายลูกไม้แบบซีทรู ที่ปิดคลุมกายสวยตั้งแต่หน้าอกจนถึงตาตุ่ม หากแต่มองเห็นสรีระภายในและของสงวนทั้งช่วงบนและช่วงล่างได้ชัดเต็มสองตา“คุณหญิงให้ทิพย์มาดูแลคุณชายใหญ่ค่ะ”เขานิ่งอึ้งกับความงามตรงหน้าไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักรับความ พร้อมหลีกทางให้สาวเจ้าเข้ามาด้านใน สาวเนื้อหอมละมุนใจเดินผ่านหน้าเขาไปอย่างเนิบช้า ย่ำเหยียบบนพื้นกระเบื้องราคาแพงเย็นเฉียบอย่างสำรวจ “เธอนี่เชื่องเหลือเกินนะทิพย์อัปสร คุณแม่ให้ทำอะไรก็ทำหมดเลยเหรอ”เขาแสร้งว่ากล่าวดูถูก เพื่อให้เธอเจ็บใจเล่น หรือเพื่อเรียกร้องความสนใจก็ไม่รู้ อย่าคิดว่าเธอมองไม่ออกนะ ว่าเขาคิดอะไรอยู่ บางสิ่งในกายเขามันฟ้อง กำลังขู่ฝ่าเป็นงูจงอางเลยล่ะเธอไม่จำเป็นต้องก้มมองต่ำให้เสียเวลา เพราะดูเหมือนเขาจะแข็งโป๊กเป็นท่อนไม้ก่อนเธอจะมาถึงเสียอีก! “คุณชายใหญ่ก็เหมือนกัน คุณท่านให้ทำอะไร คุณชายใหญ่ก็ไม่เคยขัดเลยสักครั้ง”เธอตั้งใจพูดจี้ใจดำเขา“งั้นเราก็เหมือนกันสิ”“ไม่เหมือนหรอกค่ะ ไม่เหมือนสักนิดเดียว”“ไม่เหมือนตรงไหน”เขาเดินตามหลังเธอมาจนถึงปลายเตียงนอนขนาดคิงไซส์กลางห้อง เธอหยุดเดิน เขาจึงหยุ
“อะ...ทิพย์” พอเขาเห็นเธอเดินมาถึง เขาก็ส่งสัญญานบอกให้เธอเดินตามเขาไปที่ระเบียงด้านหลังของตึก ซึ่งค่อนข้างลับตาคน“ฟังผมนะทิพย์ ฟังให้ดี ผมจะไม่บอกคุณหรอกนะทิพย์ ว่าคุณควรทำหรือไม่ควรทำอะไร แต่ผมอยากให้คุณเลือกในสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง”เธอยิ้มให้เขาอย่างเคารพรัก คว้ามืออบอุ่นมาจับแน่น ส่งความรู้สึกขอบคุณถึงเขาคนนี้ “คุณวังน่ารักเหลือเกินค่ะ หากเป็นไปได้ ทิพย์อยากอยู่กับคุณวังที่สุด อยากดูแลคุณวังในฐานะอะไรก็ได้ แต่คุณวังคงไม่อยากทรยศคนที่คุณวังรัก”“ไม่หรอก เพราะถึงยังไงผมก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณแม่เลือกไว้อยู่ดี” เขาว่าพลางมองเธอตาหวานซึ้ง “แต่ผมก็อยากให้คุณได้แต่งงานกับผู้ชายสักคนที่พร้อมจะรักและดูแลคุณนะ ไม่ใช่ต้องมาเป็นเมียเก็บเขาแบบนี้ คุณน่ารักมากพอจะมีใครสักคนดูแลในฐานะเมียแต่ง ทิพย์! คิดให้ดีคิดให้หนัก อย่าไปทำตามใจคุณแม่มากนัก คุณแม่แค่อยากให้ทิพย์อยู่กับท่านที่นี่ ไม่มีวันจากไปไหนอีกแล้ว ท่านก็เลยรั้งทิพย์ไว้ด้วยวิธีนี้”“คุณวังขา...ไม่ใช่ว่าทิพย์ไม่รู้นะคะ ทิพย์รู้ดีว่าคุณหญิงท่านคิดอะไรอยู่ แต่ที่ทิพย์ไม่ขัด ก็เพราะว่าทิพย์เองก็อยากอยู่บ้านหลังนี้ ทิพย์อยากอยู
แต่ดูเหมือนธารสุรีย์จะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องสมุดไปแล้ว แถมยังแสดงท่าทีรังเกียจเธอจนออกนอกหน้า ดังนั้น ไม่มีเหตุผลใดที่เธอต้องห่วงหาอาทรเขาอีก เธอควรจะตัดใจจากเขาเสียที แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ในฐานะเมียบ่าวของคุณชายใหญ่แห่งบ้านพิริยะวัฒน์“ใช่แล้วค่ะ ในที่สุด ความฝันของทิพย์ก็เป็นจริง ทิพย์สัญญาค่ะว่าจะทำหน้าที่เมียบ่าวของคุณธารเทพไม่ให้ขาดตกบกพร่อง จะทำให้คุณธารเทพอยู่ติดบ้านจนแทบไม่อยากออกไปไหนเลย!”“เธอทำได้อยู่แล้ว อย่าว่าแต่พี่ชายใหญ่เลย พี่วัง พี่ยม! สองคนนั้นจะเป็นบ้าเพราะเธออยู่แล้ว!!”“เหลือแค่คุณคนเดียวที่ไม่...”ธารสุรีย์ถอนหายใจอย่างหนักหน่วง “ใช่!”เธอรู้สึกเสียใจ แต่ไม่เสียดายอีกแล้ว...“โอเคค่ะ งั้นลานะคะ” เธอหันหลัง...“เดี๋ยว!”ในที่สุด เขาก็รั้งเธอไว้“ไอ้พี่ยมใช่มั้ย ที่ได้เวอร์จิ้นเธอไป”เธอไม่อยากจะเชื่อ เขายังห่วงเรื่องนี้อยู่เหรอ“เปล่าค่ะ”“งั้นพี่วัง”“เปล่า ยังไม่มีใครได้ไปทั้งนั้นล่ะค่ะ”“ว่าไงนะ เป็นไปไม่ได้”“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้คะ ในเมื่อกับคุณก็ยังไม่ได้เลย ฉันเคยคิดจะเก็บไว้ให้คุณนะ แต่ดูเหมือนคุณจะไม่สนใจเลย เพราะงั้น ฉันจะยกมันให้กับคนที่คู่ควร ฉันจ
คุณหญิงบัวระวงค์ไม่ใช่คนโง่เขลา ทำไมจึงดูไม่ออกว่าเหล่าลูกชายคิดอย่างไรกับพยาบาลส่วนตัวของเธอ แต่การที่เธอหมายยกหญิงสาวให้ลูกชายคนโต นั่นเป็นเพราะเขาเป็นผู้ปกครองบ้านนี้คนต่อไป“เอ่อ...คุณธารเทพเธอรู้เรื่องที่คุณหญิงคิดอุตริรึยังคะ”“นี่หล่อน! ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นหล่อนนะ”“ขอโทษค่ะ”“ฉันเกริ่นไปแล้วเมื่อเย็นวาน”“หา? แล้วคุณธารเทพเธอว่าไงคะ”“ยังไม่พูดอะไร แต่ฉันมองออกว่าน่าจะตกลง เธอเตรียมตัวไว้แล้วกัน เมื่อไหร่ที่ลูกชายฉันเรียกตัวไป เธอจะได้พร้อมรับใช้เขา”นี่เธอฝันไปรึเปล่าเนี่ย...เธอต้องฝันไปแน่ๆเลย...ตื่นได้แล้วทิพย์อัปปสร...ตื่นเดี๋ยวนี้ !!!ที่ห้องรับประทานอาหารสุดหรูหราบนชั้นสองของคฤหาสน์...วันนี้ สี่พี่น้องนั่งรับประทานอาหารเย็นร่วมกันเป็นครั้งแรกในรอบเดือน ด้วยบรรยากาศอึมครึมเล็กๆ อย่างรู้สึกได้ทุกคนกินอาหาร คุยเรื่องงาน เล่าเรื่องสัพเพเหระทั่วไป แต่เลี่ยงที่จะพูดเรื่องผู้หญิง โดยเฉพาะเรื่องพยาบาลส่วนตัวของมารดา‘ทิพย์อัปสร’ หญิงสาวที่มารดาไว้วางใจให้เป็นคนดูแลพี่ชายใหญ่ของบ้านในฐานะเมียบ่าว ซึ่งนำความไม่พอใจมายังชายหนุ่มอีกสามอย่างทั่วถึงกัน แต่ทั้งสามเก็บงำซ่อนความไม่พอ
“ต่อไปถ้าแต่งงานกันไปหมด ก็คงลืมฉันกันหมดสิ้น คงไม่มาให้เห็นหน้าหรอก คงเหลือแต่เจ้าน่านกระมัง เพราะตัวมันก็คงจะไปไหนได้ไม่ไกลนัก แต่ได้ข่าวจากพ่อปิงว่าผู้หญิงกลับมาง้อขอคืนดี หากผู้หญิงคนนั้นมาจากสกุลดีสักหน่อย ฉันก็อยากให้ตบแต่งกันไปซะ เจ้าน่านจะได้มีคนดูแล”ความคิดของคุณหญิงทำให้เธอชะงัก...“แล้วถ้าเธอไม่ได้มาจากสกุลดีล่ะคะ”“หากไม่ใช่สกุลดี แต่เป็นพวกพ่อค้านักธุรกิจ มีความมั่นคงทางการเงิน ฉันก็อาจจะอนุโลมให้ เพราะอย่างไรเสีย เจ้าน่านก็ไม่ได้ครบองค์สมประกอบเหมือนพี่ ๆ สามคน”ได้ยินความคิดอ่านของคุณหญิงแล้วก็ทำให้เธอยิ่งเห็นความเป็นไปได้ยากระหว่างเธอกับเหล่าลูกชายของท่าน ไม่ว่าจะเป็นคนไหน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ทั้งนั้น แม้แต่คุณน่านที่พิการไร้ขาข้างซ้าย“คุณหญิงเจ้าขาคงมีสะใภ้ไว้ในใจแล้วสินะคะ สำหรับคุณๆทั้งสาม”“ใช่...พ่อปิงนั้นมีคู่หมายที่สมราคาแล้ว อีกไม่นาน ฉันจะจัดการเรื่องตบแต่งให้เสร็จสิ้นเรียบร้อย ส่วนเจ้าวังกับเจ้ายม ฉันเล็งลูกสาวของเพื่อนผู้ดีของฉันไว้ สองสาวเป็นพี่น้องคลานตามกันมา สวยงามและสมกุลสตรีทั้งคู่ การศึกษาก็ดีเยี่ยม จบจากเมืองนอกเมืองนา”แต่คุณธารวรามีคนรักอยู่แล้วนี่นา