เพราะว่าอยู่ใกล้กันมากลมหายใจของนางเขายังสัมผัสได้ ใบหูของเว่ยหยางเริ่มจะแดงขึ้นมา เมื่อเขาก้มหน้าลงจือลู่ก็จับหน้าเข้าไว้ให้เงยขึ้น มือนางที่สัมผัสใบหน้าทำให้เว่ยหยางภายในอกสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมา"อีกประเดี๋ยวเดียว ท่านอยู่นิ่งๆหน่อย" เพราะนางต้องลงรองพื้นหลายตัว จือลู่จึงไปยกเก้าอี้มานั่งอยู่ด้านหน้าของเว่ยหยาง ขาทั้งสองข้างของนางจึงอยู่ติดกับขาของเขา ดวงตาของนางจับจองแค่เพียงผิวหน้าของเว่ยหยางที่ต้องการให้เป็นไปตามใจของนาง เว่ยหยางแทบต้องกลั้นหายใจเพราะขาทั้งสองข้างที่สัมผัสกับขาของจือลู่ หน้าของนางที่ใกล้ชิดกับใบหน้าของเขา เว่ยหยางเผลอกลืนน้ำลายอยู่หลายครั้ง "กระหายน้ำหรือ" จือลู่เอ่ยถามขึ้น"มะ ไม่ต้อง" เขาเอ่ยรั้งนางไว้ก่อนที่นางจะเรียกให้สาวใช้หาน้ำมาให้เว่ยหยาง"ใกล้แล้ว ท่านอดทนอีกประเดี๋ยวเดียว" จือลู่คิดว่าเขาหิวน้ำ และร้อนจึงเอ่ยขึ้นเว่ยหยางก็ร้อนจริงเช่นที่นางคิด แต่ไม่ใช่เพราะอากาศแต่เป็นเพราะได้ใกล้ชิดกับจือลู่มากเกินไป เขาที่ทั้งชีวิตทุ่มเทให้กับการฝึกวรยุทธและสนามรบก็ไม่เคยได้ใกล้ชิดกับสตรีเช่นนี้ แม้สหายจะชวนไปเที่ยวหอนางโลมตัวเขาที่ไม่ชอบกลิ่นฉุนจากเครื่องหอ
Last Updated : 2025-02-27 Read more