Semua Bab ตกหลุมรักแม่สื่อตัวร้าย: Bab 21 - Bab 30

เพราะว่าอยู่ใกล้กันมากลมหายใจของนางเขายังสัมผัสได้ ใบหูของเว่ยหยางเริ่มจะแดงขึ้นมา เมื่อเขาก้มหน้าลงจือลู่ก็จับหน้าเข้าไว้ให้เงยขึ้น มือนางที่สัมผัสใบหน้าทำให้เว่ยหยางภายในอกสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมา"อีกประเดี๋ยวเดียว ท่านอยู่นิ่งๆหน่อย" เพราะนางต้องลงรองพื้นหลายตัว จือลู่จึงไปยกเก้าอี้มานั่งอยู่ด้านหน้าของเว่ยหยาง ขาทั้งสองข้างของนางจึงอยู่ติดกับขาของเขา ดวงตาของนางจับจองแค่เพียงผิวหน้าของเว่ยหยางที่ต้องการให้เป็นไปตามใจของนาง เว่ยหยางแทบต้องกลั้นหายใจเพราะขาทั้งสองข้างที่สัมผัสกับขาของจือลู่ หน้าของนางที่ใกล้ชิดกับใบหน้าของเขา เว่ยหยางเผลอกลืนน้ำลายอยู่หลายครั้ง "กระหายน้ำหรือ" จือลู่เอ่ยถามขึ้น"มะ ไม่ต้อง" เขาเอ่ยรั้งนางไว้ก่อนที่นางจะเรียกให้สาวใช้หาน้ำมาให้เว่ยหยาง"ใกล้แล้ว ท่านอดทนอีกประเดี๋ยวเดียว" จือลู่คิดว่าเขาหิวน้ำ และร้อนจึงเอ่ยขึ้นเว่ยหยางก็ร้อนจริงเช่นที่นางคิด แต่ไม่ใช่เพราะอากาศแต่เป็นเพราะได้ใกล้ชิดกับจือลู่มากเกินไป เขาที่ทั้งชีวิตทุ่มเทให้กับการฝึกวรยุทธและสนามรบก็ไม่เคยได้ใกล้ชิดกับสตรีเช่นนี้ แม้สหายจะชวนไปเที่ยวหอนางโลมตัวเขาที่ไม่ชอบกลิ่นฉุนจากเครื่องหอ

"พวกเจ้านามว่าจือลู่กับหนิงเฉิงหรือ" ชินอ๋องเอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามานั่งแล้วต่างนิ่งเงียบไปนาน"เพคะ/พ่ะย่ะค่ะ" "พ่อขอโทษ ที่ทำให้พวกเจ้ากับแม่ของเจ้าลำบากเช่นนี้" ทั้งคู่หันไปมองชินอ๋องอย่างตกใจ เพราะน้ำเสียงที่สั่นเครือจากความรู้สึกผิดในใจหนิงเฉิงข่มไม่ให้น้ำตาไหลออกมาจนตาของเขาแดงก่ำ จือลู่ก็ก้มหน้าลงเมื่อนึกถึงความทรงจำเก่าที่ร่างเดิมได้รับหลังจากที่สิ้นมารดา เมื่อเห็นว่าสองคนพี่น้องต่างตกอยู่ในความคิดของตนเอง หมอโยวและเว่ยหยางจึงถอยออกจากห้องไป เพื่อให้พ่อลูกได้ปรับความเข้าใจกันชินอ๋องสอบถามเรื่องราวของจ้าวเหยียนจากบุตรทั้งสองเรื่องทั้งหมดของนาง จือลู่และหนิงเฉิงจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง เมื่อชินอ๋องได้ฟังเรื่องราวหลังจากที่จ้าวเหยียนเสียชีวิตลง สองพี่น้องถูกพี่ชายของจางเหล่ยรังแกเช่นใดก็ตบโต๊ะเสียงดัง เขาแทบอยากจะเดินทางไปฆ่าต้าอู๋กับนางกงซื่อประเดี๋ยวนี้หนิงเฉิงเล่าเรื่องที่พี่สาวถูกกักขังทุบตีจนวิญญาณหลุดออกจากร่างด้วยน้ำตานองหน้า เพราะแค้นใจที่ตนช่วยอันใดไม่ได้ แม้แต่สินเดิมที่ติดตัวมารดามาจากเมืองหลวงก็เหลือเพียงน้อยนิดเพราะทั้งคู่นำไปขายแลกเงิน โทสะของชินอ๋องพุ่งขึ้นถึงข

หลังจากนั้นสองวันจือลู่ก็จัดการเรื่องร้านอ้านเสิ่นโดยนางให้ผู้ดูแลส่งบัญชีของร้านให้นางทุกสามเดือน และนางได้คืนใบซื้อขายทาสให้กับคนตระกูลตู้และหญิงสาวในร้านอ้ายเสิ่นทั้งหกคน แต่ทุกคนก็ล้วนแล้วแต่จะทำงานที่นางต่อ นางจึงจ่ายเงินค่าจ้างเช่นทุกเดือนตามปกติครอบครัวของพ่อบ้านฉินติดตามจือลู่ไปอยู่ที่เป่ยโจว รวมถึงคนตระกูลตู้ทั้งหมดด้วย จือลู่จึงให้เสี่ยวอีขึ้นมาดูแลสำนักขายข่าวที่เมืองเป่ยหานเต็มตัว เพราะหนานกงจะเป็นคนไปดูแลสำนักซื้อขายข่าวที่เมืองเป่ยโจวให้นาง ต่อไปสามหัวเมืองที่ท่านพ่อนางดูแลนางก็จะเปิดสำนักซื้อขายข่าวด้วยขบวนเดินทางของชินอ๋องพร้อมบุตรทั้งสองมีผู้ติดตามเกือบร้อยคน ท่านปู่ชุยยังพาชาวบ้านมาส่งพวกเขาที่หน้าประตูเมืองอีกด้วย "ลู่เออร์จากกันครั้งนี้ไม่รู้จะได้พบพวกเจ้าหรือไม่ ย่าหวังว่าพวกเจ้าสองพี่น้องจะใช้ชีวิตอย่างดี" ท่านย่าชุยจับมือสองพี่น้องบอกลาทั้งน้ำตาจือลู่กล่าวขอบคุณและบอกลาทุกคนก่อนจะขึ้นรถม้าพร้อมหนิงเฉิงแล้วเริ่มออกเดินทาง เมื่อขบวนเริ่มออกเดินทางนางเปิดผ้าม่านหันกลับไปมองเมืองที่นางทะลุมิติมาครั้งแรกแล้วถอนหายใจ เพราะไม่รู้ว่าเมืองเป่ยโจวจะเกิดเรื่องราวอันใด

รุ่งเช้าสามพ่อลูกจึงออกจากตำหนักมุ่งสู่ค่ายทหาร จือลู่กับอีอีที่อยู่ในชุดบุรุษแล้วยังแปลงโฉมทั้งคู่จึงเดินเข้าไปในค่ายโดยไม่มีสายตาของทหารคนใดที่สนใจ ชินอ๋องที่เห็นเช่นนั้นก็พยักหน้าอย่างชอบใจเมื่อจือลู่เดินเข้ามาภายในกระโจมทำงานของชินอ๋อง เว่ยหยางที่เรียกสายลับมารอต่างก็จ้องมองมาที่นางอย่างสนใจ ฝีมือของนางช่างทำให้คนที่พบเจออดตกตะลึงไม่ได้"เริ่มลงมือเถิด"ชินอ๋องสั่งขึ้น อีอีก็นำกล่องเครื่องสำอางมาวางบนโต๊ะ แล้วเริ่มหยิบของที่จือลู่ต้องใช้ออกมา "ให้ข้าลองแต่งคนใดขอรับ" จือลู่ดัดเสียงให้ต่ำลง"ข้าเองขอรับ"ก่อนที่ชินอ๋องจะชี้ไปที่หนึ่งในสายลับ เว่ยหยางก็เอ่ยเสนอตัวเสียก่อน เมื่อเห็นว่าชินอ๋องพยักหน้ายินยอมเว่ยหยางก็เดินไปนั่งด้านหน้าของจือลู่"ประเดี๋ยว" ชินอ๋องเอ่ยขัด เมื่อจือลู่กำลังจะจับใบหน้าของเว่ยหยางเพื่อทำความสะอาดคนในกระโจมหันไปมองที่ชินอ๋องที่ตะโกนขึ้นอย่างตกใจ จือลู่เลิกคิ้วเพื่อรอฟังว่าบิดาของนางจะพูดเรื่องอันใด"เฉิงเออร์ เจ้ามานั่งแทนรองแม่ทัพ" ชินอ๋องโบกมือไล่ให้เว่ยหยางลุกขึ้น ก่อนที่เขาจะจับจ้องรองแม่ทัพของตนอย่างพิจารณาจือลู่เมื่อเปลี่ยนเป็นเฉิงเออร์นางก็มิได้สนใจ

เรื่องที่ชาวบ้านลือในช่วงนี้คืองานมงคลของจวนหานและจวนท่านเจ้าเมืองที่กำลังจะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า แต่คุณชายหานกับคุณหนูเจียต่างก็อาละวาดจนจวนแทบจะพัง แต่จะทำเช่นไรได้นอกจากยอมให้เกิดงานมงคลขึ้นจือลู่ไม่ได้สนใจข่าวภายนอก เพราะนางกำลังรวบรวมเสบียง และเตรียมของใช้ให้บิดา เสื้อผ้าที่นางสั่งจากหมู่บ้านก็ถูกส่งมารอบแรกหนึ่งพันตัว ผ้าห่มห้าร้อยผืน คนที่มาส่งคือบุตรชายคนโตของท่านปู่ชุย นางยังฝากของไปให้คนในหมู่บ้านมากมาย เพราะหากดูจากจำนวนของที่มา คนในหมู่บ้านคงช่วยกันอย่างเต็มที่เสบียงจากเมืองหลวงที่ส่งมาก็นับมามากพอ แต่หากสงครามยืดเยื้อเกรงว่าเสบียงรอบใหม่คงส่งมาไม่ทัน เมื่อได้เสบียงที่จือลู่ให้คนกว้านซื้อไว้จึงนับว่าเพียงพอในระยะยาวเลยทีเดียวเว่ยหยางที่แอบออกมาจากค่ายเพื่อไม่ให้ชินอ๋องล่วงรู้ เพื่อมาหาจือลู่ที่ตำหนัก"ให้ข้าหรือเจ้าคะ" จือลู่มองหยกพกในมือที่สลักคำว่าเว่ยอย่างมึนงง"ให้เจ้าพกไว้กับตัว" เว่ยหยางเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยมีเพียงใบหูของเขาเท่านั้นที่แดงก่ำ"ให้ข้าทำไมหรือเจ้าคะ" นางถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจเว่ยหยางมิได้ตอบแต่กลับยื่นจดหมายให้นาง เมื่อเห็นว่านางรับแล