All Chapters of เพียงชั่ววูบเดียว [MPREG]: Chapter 81 - Chapter 90

“รเร็วกว่านี้” เดนีสยันแขนแต่เอวก็เคลื่อนไหวเนิบช้าแต่ออกสุดตอกจนสุดเช่นกันวินตราแหงนหน้าเมื่อส่วนล่างถูกบดขยี้บี้ซ้ำๆจนสุดโคนจนรู้สึกถึงเส้นขนหยาบแข็งๆกระทบแก้มก้น“เรียกที่รักก่อนสิ” เดนีสซุกที่ซอกคอวินตราพร้อมกับขมเม้มเบาๆก่อนจะงับติ่งหูขาวนั้นดูดดึงจนวินตราครางไม่เป็นภาษาจะหนีไปไหนก็ไม่ได้เดนีสยกยิ้มมุมปาก ‘ติ่งหู’ เป็นอีกจุดที่ไวต่อสัมผัสของคุณเลขาคนสวยวินตราเม้มปากแน่นจนเอื้อมมือไปกำผมของไอ้ประธานเฮงซวยที่ทำตัวขบถแม้กระทั่งจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มอย่างนี้“อึก” เดนีสหัวสั่นหัวคลอนไปตามแรงกระชาก“แม่งนี่นายเล่นกระชากหัวผัวตัวเองเลยเหรอฉันก็ปรนเปรออยู่นี่ไงที่รัก…อย่าใจร้อน” แถมยังแลบเลียริมฝีปากอย่างมาดร้ายเขาสะบัดหัวจากการกอบกุมจัดท่าขาสองข้างพาดบ่าวินตราตอนนี้ตัวจะม้วนกลับหลังอยู่แล้ว “เอาล่ะทำใจดีๆฉันจะแทงไปจนถึงแกนโลกเลยล่ะ” “อะไอ้!” เดนีสเหมือนนั่งยองแทงซ้ำๆดั่งปากว่าจุดกระสันถูกแทงซ้ำๆอย่างนั้นวินตรากัดปากตัวเองอย่างแรงความเสียวตีรื้นขึ้นมาอีกระลอก “มะไม่ไหว” วินตราส่ายหน้าสะบัดไปมาจนผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมดจังหวะที่เร็วและแรงขึ้นส่งทั้งตัวเองและวินตราไปถึงฝั่งฝันอย่างรวดเร็

ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่พวกเขาใช้ชีวิตด้วยกันเหมือนวัยรุ่นที่เพิ่งมีความรักครั้งแรก วินตราไม่เคยมีช่วงวัยรุ่นที่หัวเลี้ยวหัวต่อ ต่อต้านพ่อแม่ หัวขบถใช้ชีวิตออกนอกกรอบที่พ่อแม่หลายคนตีกรอบไว้ให้ ความจนตีกรอบให้เขาต้องเฆี่ยนตีตัวเองให้อยู่ในกรอบ เป็นเด็กดี ต้องอ่านหนังสือให้มากเพราะเป็นทางเดียวที่จะพาเขาออกไปจากความโชคร้ายที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่การศึกษาคือใบเบิกทาง…และเด็กทุนอย่างเขาต้องมีผลการเรียนดีเด่นอยู่เสมอการได้ใช้ชีวิตที่ริมทะเลครั้งนี้เหมือนวินตราได้ปลดล็อกตัวเองจากพันธนาการเหล่านั้นทั้งปวงได้ชีวิตแบบเด็กหนุ่มทั่วไปแม้จะอยู่ในวัยเกือบสี่สิบปีขับรถกินลมชมวิวเมาหัวราน้ำกอดคอกันร้องเพลงในคลับบาร์ไม่ต้องคิดอะไรมากมายและทำเรื่องบ้าระห่ำอย่างการกดตัวเองกลืนกินแท่งร้อนภายในรถสปอร์ตคันหรู Big Boy ลูกรักที่เดนีสรักและทะนุถนอมมากกว่าน้องชายฝาแฝดวินตรากลับเป็นข้อยกเว้นของเขาทุกสิ่งเดนีสรักความสะอาดภายในรถไม่ชอบกินอาหารบนรถและไม่ชอบให้เบาะรถเปรอะเปื้อนแต่พอมาเจอวินตราเขากลับชอบที่จะให้อีกฝ่ายป้อนข้าวเขาในรถกลิ่นข้าวเหนียวหมูปิ้งตลบอบอวลไปทั่วท้องโดยสารแต่ทว่าครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เดนีสแห

ส่วนวินตราก็ไต่เต้าขึ้นมาถึงระดับบอร์ดบริหารเขาขึ้นเวทีปราศรัยเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาหนึ่งในนั้นเพื่อเป็นแรงจูงใจให้ทุกคนเล่าถึงพื้นเพครอบครัวความมานะบุกบั่นในการเล่าเรียนจวบจนประสบการณ์ทำงานและการพา ONLY U ตีตลาดให้เป็นที่รู้จักทั้งในยุโรปและเอเชีย วินตราเองเคยหวาดกลัวและหลบซ่อนจากสังคมเพราะประสบการณ์แย่ๆในการทำงานการถูกคุกคามทางเพศบาดแผลทางใจในวัยเด็กที่เกิดจากคนในครอบครัวแต่หากเขายอมแพ้…ก็คงมองไม่เห็นสายตาชื่นชมและยอมรับจากคนเบื้องล่างเวทีที่ปรบมือให้เขาจนดังกึกก้องไปทั่วทั้งฮอลล์แห่งนี้และเขาจะไม่ยอมให้ประสบการณ์แย่ๆหรือเพราะชาติกำเนิดมากำหนดทิศทางของชีวิตอีกชีวิตที่เหลือเขาขอลิขิตเองและจะหยัดยืนอย่างทระนงต่อการติฉินนินทาเหล่านั้นอดีตลบเลือนไม่ได้แต่เขาก็ไม่ได้หวาดกลัวและเจ็บปวดจากเหตุการณ์ในอดีตเหล่านั้นอีกกลับกัน….มันแรงผลักดันให้เขาลุกขึ้นสู้และเป็นแบบอย่างให้กับคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน และหวังว่าผู้คนเหล่านั้นจะกลับมายิ้มอย่างสดใสอีกครั้งผลิบานต้อนรับชีวิตใหม่เบ่งบานในแบบฉบับของตัวเองไม่หวั่นเกรงต่อลมฝนพายุใดๆอีก เกือบสามปีที่ทั้งเขาและวินตรารู้จักกันอยู่ด้วยกันเกือบ

“ตานีสยุ่งไหมลูก”“ไม่ครับแม่มีอะไรหรือเปล่า”“ตานีสจำชาที่แม่แบ่งให้เราได้ไหม”“มีอะไรหรือครับ” “ชานั้นน่ะแม่หยิบผิดพอเอาไปฝากคุณหญิงภคินีถึงได้รู้”“ผิดยังไงครับ” เดนีสหัวคิ้วเริ่มขมวดเข้าหากันก็แค่ชาหรือว่าจะถูกหลอกขายเป็นชาปลอมหัวสมองของเดนีสขบคิดเรื่องราวมากมายแต่ที่แม่เขาตอบกลับมาทำเอาไปไม่ถูกเหมือนกัน“วินตราดื่มหรือเปล่า”“ใกล้หมดละครับแถมยังชอบสุดๆพกไปดื่มที่ทำงานทุกวันเลย” เดนีสรีบโอ้อวดแฟนตัวเอง“ตายจริง!” พอได้ยินเสียงอุทานก็เริ่มชักสังหรณ์ใจไม่ดี“ดื่มเยอะหรือเปล่าดื่มมานานแค่ไหนแล้ว”“คงไม่ได้ใส่ยาอันตรายพวกไซยาไนด์อะไรพวกนั้นหรอกนะครับ”“จะบ้าหรือไงเราก็…” ลลดาถอนหายใจก่อนจะพูดต่อเพราะเธอก็รู้ว่าวินตราเหมือนลูกชายคนเล็ก (New Male)“ก็ชานี้ช่วยปรับสภาพมดลูกสำหรับกลุ่มคนที่มีบุตรยากน่ะสิคนขายกำชับแม่มาว่าวันละแก้วก็เพียงพอแต่แม่ดันลืมมานึกออกได้ตอนไปหาคุณหญิงภคินีนี้เองแม่ว่าแม่แยกดีแล้วแต่แม่บ้านดันเก็บรวมกันตอนฝากไปให้วินตราเลยไม่ทันได้สังเกตว่าแต่วินตรา…เขาโอเคใช่ไหมลูก”“ผมไม่รู้ว่าโอเคของแม่หมายถึงอะไร”“สรรพคุณนอกนั้นล่ะครับ”​เดนีสเลียบเคียงถาม “ก็บำรุงเลือดทั่วๆไ

ลมหายใจที่ต่างหอบครางอยู่ภายในห้องนอนกว้างเป็นรังรักของพวกเขาสองคนผ้าปูที่นอนที่ยับย่นและเปียกชื้นเป็นวงกว้างบ่งบอกว่ากิจกรรมเข้าจังหวะนี้เกิดขึ้นมาอย่างยาวนาน“อะอื้อ” วินตราแอ่นหน้าอกอย่างลืมอายแถมยังสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อถูกเล่นงานทั้งช่วงบนและช่วงล่างอย่างนี้อีกทั้งตอนนี้เขาไปผู้ควบขี่และคุมเกมฝ่ามือยันที่หน้าท้องที่เต็มเป็นด้วยมัดกล้ามบดเบียดให้แกนกายนั้นให้โบยตีจุดกระสันอย่างเป็นจังหวะเมื่อใกล้จะถึงปลายทางกลับถูกฝ่ามือใหญ่นั้นกอบกุมหัวบานหยักของตัวเองด้วยรอยยิ้มร้าย“งอนเก่งอุดแม่ง” วินตรากัดฟันแน่นก่อนจะกดขย่มอย่างแรง“บเบาเดี๋ยวแตก” เดนีสพูดเสียงกระเส่าวินตรายกยิ้มที่มุมปากก่อนจะกดตัวขึ้นสุดลงสุดจนแก้มก้นกระแทกกับพวงไข่คิดว่าทรมานคนอื่นเป็นฝ่ายเดียวหรือไงสองมือก็กอบกุมหัวนมตัวเองบีบบี้อย่างยั่วยวนสีหน้าและท่าทางของวินตราตอนนี้มันช่างยั่วเยส่งผลให้เดนีสปล่อยมือที่กอบกุมหัวบากก่อนจะโอบสองเต้านั้นคลึงอย่างมันมือน้ำสีใสเปรอะเปื้อนไปทั่วอกทั้งสองข้างบี้สองจุกนั้นที่เด้งสู้มือเซ็กซ์หลังจากคืนดีจากการทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆมันจะอ่อนโยนเหมือนปุยนุ่นได้ยังไงต่างก็หาวิธีมาบีบเค้นให้อีกฝ่