All Chapters of เพียงชั่ววูบเดียว [MPREG]: Chapter 91 - Chapter 100

วินตรานั่งรวมกลุ่มด้านล่างกับบรรดานักอ่านของเดนิม เยื้องด้านหลังของครอบครัวศศิภักดี เดนิมเป็นทั้งเพื่อนร่วมงาน น้องชายของคนรัก และในอนาคตพวกเราอาจจะเป็นครอบครัวเดียวกัน วินตราเลยเลือกซื้อของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ติดมือมาให้คุณนักเขียนคนเก่ง ถึงแม้ว่าตอนเริ่มทำ ONLY U ใหม่ ๆ อีกฝ่ายยังคงเหลือร่องรอยของความเสียใจหลังจากที่เลิกรากับอดีตสามีอย่างพิพัฒน์ กิ่งอมร แม้ใบหน้าจะยิ้มแย้ม แต่ภายใต้หน้ากากนั้นกลับซ่อนแววตาแห่งความเสียใจเอาไว้ไม่มิด เดนิมก็เหมือนเขาลากสังขารกายเนื้อมาทำงานทั้งๆที่ภายในใจแตกร้าวยับเยินเพราะเหตุนี้วินตราเลยเอ็นดูอีกฝ่ายเป็นพิเศษชวนลุยทำงานอย่างเต็มที่เพื่อให้ลืมเรื่องราวร้ายๆพวกนั้นแม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆต่อให้ไม่ใช่ทางออกที่ดีในระยะยาวแต่ก็ช่วยเรียกคืนความมั่นใจและตัวตนของตัวเองที่ทำหล่นหายไประหว่างการเติบโตกลับคืนมากลายมาเป็นเดนิมที่สดใสอีกครั้งวินตราสอนงานให้น้องแฟนโดยใช้วิธีที่แตกต่างจากเดนีสลิบลับเขาเรียนรู้ที่จะวิเคราะห์แต่ละคนเลือกใช้คนให้เหมาะกับงานมาแต่ไหนแต่ไรด้วยเหตุนี้จึงสามารถดึงศักยภาพของเจ้าตัวออกมาได้จนหมดวินตรากวาดสายตามองไปรอบๆงานสะดุดกับชายหนุ่มท

เดนีนแฝดน้องชอบกลั่นแกล้งเดนีสเป็นทุนเดิม บ้านอื่นพี่อาจชอบแกล้งแหย่น้อง แต่บ้านนี้น้องชอบแกล้งแหย่พี่ เป็นการเรียกร้องความสนใจอย่างหนึ่งของเจ้าตัว อีกอย่างเดนิมก็ห่างกับพวกเขาตั้ง 7 ปี จะเล่นแรง ๆ ด้วยก็ไม่ได้ พอเดนีสไล่เตะอีกฝ่าย เจ้าตัวก็หัวเราะร่วน ท่านเจ้าสัวส่ายหน้าอย่างระอาให้กับพี่น้องคู่นี้ ไม่มีวี่แววว่าจะแต่งงานสักคน คนเล็กแต่งงานก่อนก็จริงแต่ก็ไม่ราบรื่นนัก คนแก่ก็อยากจะเลี้ยงหลานจะแย่ แต่ก็ไม่อยากบังคับกดดันลูก ๆ จนเกินไป ทางด้านสามหนุ่มอย่างเดนีสเดนีนและพิพัฒน์ต่างก็หยอกล้อกันงานเลี้ยงคืนนี้นอกจากจะเป็นการเลี้ยงฉลองให้กับนักเขียนคนเก่งน้องเล็กของบ้านอย่างเดนิมแล้วยังเป็นการกลับมาคืนดีระหว่างอดีตสามีภรรยาที่ต่างก็เคยหย่าร้างห่างหายกันไปถึง 3 ปีได้กลับมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้งเพียงแต่พี่ชายอย่างเดนีสอดที่จะหมั่นไส้ไอ้พัดที่เป็นทั้งเพื่อนที่โตมาด้วยกันพาร์ทเนอร์ธุรกิจแถมตอนนี้ยังพ่วงด้วยตำแหน่งน้องเขยคนเปรตอีกด้วย“เดนิมให้อภัยมึงก็จริง…แต่กูไม่”“อ่าฮะ” พิพัฒน์ยักไหล่เป็นเพื่อนกันมานานทำไมจะไม่รู้ว่าไอ้นีสพูดจริงหรือเล่นแต่แล้วยังไงล่ะขึ้นอยู่กับเดนิมและท่านเจ้าสัวทั้งนั้น“

ตอนเช้าสองคนก็พากันไปที่วัดโดยทางบ้านจัดอาหารคาวหวานรวมไปถึงพวกสังฆทานครบชุดเดนีสก็ไม่ใช่คนเข้าวัดเข้าวาวินตราเองก็เช่นกันพอถวายเพลเสร็จก็มาถึงขั้นตอนการกรวดน้ำมือเดนีสวางทับอยู่หลังมือวินตรา“ขอให้พวกคุณทั้งสองไปสู่สุคติและหวังว่าพวกคุณจะไม่ทำร้ายใครอีกส่วนวินตราผมจะดูแลเขาเอง” วินตราเองเพียงพยักหน้าอธิษฐานอยู่ในใจ“เกิดชาติหน้าฉันใดอย่าได้พบได้เจอคนที่เขาทำร้ายเราอีกเลย”ตะกอนที่ขุ่นมัวภายในใจค่อยๆถูกชะล้างไปทีละน้อยเมื่อได้เจอกับผู้ชายตรงหน้าผู้ชายที่ทำตัวขวางโลกหัวขบถไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นผู้ชายที่อบอุ่นถึงเพียงนี้และเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่วินตรายินดีจะฝากชีวิตที่เหลือไว้ในมือเหมือนได้เจอที่พักพิงยามอ่อนล้าความแข็งกระด้างเหมือนเกราะที่คอยป้องกันตัวเองจากโลกภายนอกค่อยๆละลายอย่างช้าๆเมื่อได้อยู่ในอ้อมแขนนี้ฝ่ามือที่คอยฉุดรั้งไม่ให้เขาผลัดตกลงไปในเหวลึกคอยนำทางให้เขาได้พบเจอกับแสงสว่างสัมผัสกับโลกใบใหม่ที่ไม่คุ้นเคย“ขอบคุณนะ” วินตราเอ่ยขอบคุณด้วยใจจริงแถมรอยยิ้มยังแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าไม่ต้องสวมหน้ากากเหมือนปูนปั้นพวกนั้นอีกเป็นรอยยิ้มที่ยิ้มรับชีวิตใหม่อย่างแท้จริงเป็นวินตราที่สดใส

ตั้งแต่วินตราคลอดลูก เดนีสก็นอนเหงาอยู่ที่ห้องนอนใหญ่หลายคืนติด จนต้องคิดวิธีสารพัดเพื่อยึดวินตราไว้กับตัวเองบ้าง สักคืนก็ยังดี บนโต๊ะอาหารคุณชายใหญ่หน้ามุ่ยอีกทั้งตอนนี้บ้านที่สร้างใหม่ก็ยังไม่เสร็จสมบูรณ์จึงต้องอาศัยที่บ้านใหญ่ไปก่อนแม้ว่าตอนนี้เดนอนย่าง 6 เดือนแล้วสามารถนอนเองได้แต่ทว่าคุณแม่มือใหม่อย่างวินตราก็อดไม่ได้ที่จะต้องนอนกับลูกทุกคืนอยู่ดีแม้ว่าจะมีพี่เลี้ยงถึงสองคนในใจลึกๆเพราะวินตราเกิดมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์เจ้าตัวเลยหวาดระแวงกลัวว่าลูกจะเกิดมามีปมด้อยจึงทุ่มทั้งหมดที่มีในตอนนี้ให้กับลูกชายกลับกันเดนีสเกิดมาเป็นลูกชายคนแรกของท่านเจ้าสัวแน่นอนว่าความรักความอบอุ่นเขาไม่เคยต้องร้องขอจากใครยกเว้นเพียงแต่…ภรรยาของเขาเดนีสหน้าบึ้งแถมยังงอนคุณศรีภรรยาวินตราก็ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนไม่สนใจสายตาที่ขุ่นเคืองของสามีที่จ้องมองอย่างไม่ลดละ…ตาไม่แห้งบ้างก็ให้มันรู้ไปจ้องจนตาไม่กะพริบ!ตอนนี้เดนีสเหมือนตัวอิจฉาในละครไม่มีผิดอิจฉาแม้กระทั่งลูกชายของตัวเองวินตราถอนหายใจส่ายหน้าอย่างระอาให้กับสามีเด็กของตัวเอง พออยู่บนรถกันสองต่อสองวินตราก็กอดอกโพล่งถามออกมาจนเดนีสสะดุ้งโหยง “งอนอ

วินตราไม่รู้ว่าความรักของเราจะมีวันหมดอายุหรือเปล่า แต่ผู้ชายคนนี้ขยันเติมหยอดความหวาน ความรักให้เขาไม่รู้จักเบื่อ การมีเพื่อนคู่คิด มีคนนอนเป็นเพื่อนมันดีกว่าอยู่คนเดียวจริง ๆ ผู้ชายคนนี้เป็นแสงสว่างนำทางเขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แม้ว่าบางครั้งจะบ้า ๆ บอ ๆ ก็เถอะ แต่สำหรับวินตราตั้งแต่เขาได้มาเจอกับผู้ชายคนนี้ชีวิตก็มีสีสันขึ้นมาทันตา และความสุขที่คิดว่าไม่มีอยู่จริงก็อยู่ตรงหน้าในทุก ๆ วัน พร้อมกับลูกน้อยที่เขารักที่สุด และสัญญากับตัวเองว่าจะเป็นแม่ที่ดี ไม่ทำให้ลูกน้อยต้องมีแผลใจเหมือนอย่างตน สร้างครอบครัวที่สมบูรณ์พูนสุขไปด้วยกันตราบนานเท่านานพ่อหมาทำตัวดีขนาดนี้จะไม่ให้รางวัลได้ยังไง!รถยนต์มาจอดบนเขาลานจอดรถโล่งกว้างแต่กลับไม่มีรถคันอื่นสักคันเบื้องล่างเป็นภาพวิวของชานเมืองแสงสว่างเหลืองอร่ามของบ้านเรือนรถราแสงเหลืองส้มไหลติดกันเป็นเส้นเดียววินตราจอดรถเดนีสเองก็ถามด้วยความสงสัยปกติแม่หมาเลิกงานแทบจะเหยียบมิดไมล์เพื่อรีบกลับไปหาเจ้าก้อนแต่ไหงวันนี้มาแปลก“มีอะไรหรือเปล่า” เดนีสเลียบเคียงถามวินตราปลดเนกไทตัวเองช้าๆเดนีสลอบกลืนน้ำลาย“ชวนมาดูดาว”​ เดนีสหูตั้งแต่ยังคงรักษาท่าทีร