All Chapters of ไอดอลข้ามมิติ พิชิตรักแม่ทัพหน้าตาย: Chapter 71 - Chapter 80

ลี่เซียนกินข้าวหมดอย่างรวดเร็ว เว่ยหลงทำได้แค่คอยตักกับข้าวให้นางเท่านั้น เขาไม่ให้ใครเข้ามารบกวน เขาเลยต้องคอยเติมน้ำ และกับข้าวให้นางแทนสาวใช้“อร่อยมากเลย อิ่มจัง”“อิ่มแล้วหรือ นึกว่าเจ้าจะเติมชามที่ 3 เสียอีก”“ท่านอย่ามาเสียมารยาทกับสาวงาม ข้ากินแค่นี้ ท่านไม่ถึงกับล่มจมหรอกน่ะ”“ขอรับ ฮูหยินฟู่ ข้าน้อยผิดไปแล้ว ฮูหยินจะรับของหวานด้วยมั้ยขอรับ ข้าน้อยจะได้ไปสั่งให้ป้าจางยกมาให้”“ขอบคุณท่านพี่เจ้าค่ะ ข้าอยากกินของหวานล้างปากแล้ว เร็วๆ ด้วยเจ้าค่ะ ขอบคุณ”นางพูดอย่างอารมณ์ดี เว่ยหลงเดินไปที่หน้าประตู สั่งสาวใช้ให้ยกของหวานมาให้ลี่เซียน เมื่อทานทุกอย่างหมดแล้ว เว่ยหลงจึงเรียกสาวใช้มาเก็บของออกไป ลี่เซียนหันมาหาเขา“ท่านไม่กลับห้องท่านไปล่ะเจ้าคะ”“คุณหนูเจ้าขา ท่านลืมดื่มยาเจ้าค่ะ ป้าต้มมาให้แล้ว กำลังร้อนๆ เจ้าค่ะ ทานนะเจ้าคะ จะได้หายไวๆ เจ้าค่ะ”ป้าจางนำยามาวางบนโต๊ะพร้อมกับมะม่วงเชื่อมเป็นชิ้นๆ วางอยู่ ลี่เซียนมองยานั้นอย่างเบื่อหน่าย แต่นางก็ต้องกินตามคำสั่ง แต่นางรู้สึกว่า ยิ่งกิน ยิ่งไม่ค่อยมีแรง และเวลาหลับ ก็จะหลับลึก หลับสนิท ตื่นมาก็อ่อนเพลีย แม้ว่านางจะคอยออกกำลังกายตลอ

ลี่เซียนเริ่มเล่าให้พวกนางฟัง ว่าไปเจอเสี่ยวหงมาได้เช่นไร“เลว โหดเหี้ยม นี่ พี่สาม อนุพ่อท่านนี่ใช่คนอยู่หรือไม่ มีอย่างที่ไหน ให้คนในจวนมาไล่ฆ่าคน แล้วโยนความผิดมาให้ท่าน”“นี่โชคยังดีที่เสี่ยวหงเจอเจ้าก่อนนะเซียนเซียน ไม่งั้นเรื่องนี้ นางอาจจะเข้าใจผิดไปอีกนาน”“ข้าต้องขอโทษทุกคนที่นี่ด้วย ที่ข้าเคยทำไม่ดีเอาไว้มาก ตอนนี้ข้าสำนึกแล้ว ไม่นึกจริงๆ ว่าข้าจะมีวันนี้ด้วย”“เจ้าก็อย่าคิดมากไป พวกเราไม่ถือสาเจ้าหรอก ถูกอย่างที่เซียนเซียนพูด ตอนนั้นก็คือตอนนั้น เจ้าในตอนนี้คิดได้แล้ว พวกเราก็ให้อภัย เจ้าอยู่ที่นี่ ปลอดภัยที่สุดแล้ว”อาหนิงพูดปลอบเสี่ยวหงไป นางถึงได้ยิ้มออก“นี่ๆ เจ้าดูสิ ที่นี่ห้องหับเยอะแยะ เอางี้นะ เดี๋ยวพวกเราไปช่วยกันจัดห้องให้เจ้า เจ้าก็อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อย”เฟยเฟยบอกเสี่ยวหง พอนางได้รับฟังเรื่องราว นางจึงเข้าใจความลำบากของเสี่ยวหง“เดี๋ยวข้าจะไปหาชุดใหม่ให้เจ้าเปลี่ยนนะ เสี่ยวหง เจ้าหิวหรือไม่ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วมากินข้าวกัน”“ข้าหิวๆ เสี่ยวหง เจ้าหิวหรือไม่ข้าไม่รู้ แต่ข้าหิวมาก ไม่มีใครสนข้าเลย ข้าจะงอนแล้ว โมโหแล้ว”“โอ๋ๆๆๆ เซียนเซียนของข้า อย่างอนเลยนะๆ เสี่ย

เว่ยหลงเดินและดึงแขนลี่เซียนก่อนที่จะขึ้นรถม้า“ไปกับข้าเถอะ”ลี่เซียนมองหน้าเขา และพยักหน้า ตามเขาไปที่ม้า และขี่ออกจากหออ้ายจือมา“ท่านดูร้อนรน มีอะไรอย่างนั้นหรือเจ้าคะ”“ท่านอาสืบรู้มาว่า องค์ชาย 3 ส่งสายสืบไปทุกที่ในเมืองหลวง และวางกองกำลังร่วมกับฝั่งชายแดน ซึ่งคุมโดยพระเชษฐาของฮองเฮา คนของข้าเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ ช่วงนี้เราต้องระวังตัวกันให้มากขึ้นกว่าเดิม”“ท่านหมายความว่า ฝั่งฮองเฮา เริ่มลงมือแล้ว”“ใช่ ศึกนอกยังไม่เท่าไหร่ แต่ศึกใน ตอนนี้ ต้องรีบคลี่คลายก่อนที่จะเกิดปัญหาตามมา”“ท่านหมายถึง ชุนเหมย”“ใช่ นางไม่ใช่สายสืบขององค์ชาย 3 ข้าไปสืบมาแล้ว แต่ที่มาของนาง ข้าตามสืบมาพักใหญ่แล้ว ยังไม่พบอะไรเลย”“เรื่องนี้ ข้าว่า ข้าสามารถกระตุ้นนางได้นะเจ้าคะ แต่ท่านจะต้องให้ความร่วมมือด้วย หากนางคิดไม่ซื่อจริงๆ คนที่มีชะชนักติดหลัง ร้อยทั้งร้อยต้องแสดงพิรุธออกมา”“มีอีกเรื่องที่ข้ายังกังวลอยู่ คือเรื่องที่เจ้าโดนวางยาพิษ”“ท่านส่งยาที่ข้าเก็บไว้ในโหล ให้ท่านหมอตรวจแล้วมิใช่หรือ เดี๋ยวเราคงทราบผลกันเจ้าค่ะ ช้าเร็ว เดี๋ยวเราก็รู้”จวนตากอากาศ พยัคฆ์ชมจันทร์เว่ยหลงและลี่เซียนมาถึงจวนแล้ว พ

“อ้อ ใช่แล้ว เว่ยหลง ท่านช่วยข้าเรื่องหนึ่งสิเจ้าคะ”“เรื่องใดหรือ”“ข้าอยากให้ท่าน ส่งคนไปดูแลหออ้ายจือ ในช่วงนี้หน่อยเจ้าค่ะ เสี่ยวหงอยู่ที่นั่น หากว่ามีใครรู้ อาจจะไม่ปลอดภัยกับพวกเขา”“ได้ เรื่องนี้เดี๋ยวข้าสั่งหมิงอี้จัดการให้”“อีกเรื่องเจ้าค่ะ วันมะรืนนี้จะมีการแสดงด้วย ข้าอยากดูพวกเขาแสดง ข้าพลาดมาสองรอบแล้ว ท่านไปกับข้าได้หรือไม่”“วันมะรืนงั้นหรือ ได้สิ ข้าไม่ได้เข้าวังหรอก ข้าไปด้วยได้”“ขอบคุณเจ้าค่ะ”“ว่าแต่ ช่วงนี้ เจ้าขอข้าหลายเรื่องเลยนะ ไหนของตอบแทนข้าล่ะ”“ท่านอย่ามามองข้าแบบนี้ ข้าง่วงแล้ว ข้าเพลียด้วย วันนี้เหนื่อยมาก ข้าปวดขา จะนอนแล้ว ท่านก็กลับห้องไปนอนได้แล้วเจ้าค่ะ”“ได้ งั้นไปนอนพักผ่อนกัน”เขาพาลี่เซียนเดินไปที่เตียง“ท่านส่งข้าแค่นี้พอเจ้าค่ะ ท่านก็กลับไปได้แล้ว”เขาไม่ตอบ แต่ถอดเสื้อคลุมตัวนอกออก และล้มตัวลงนอน ลี่เซียนมองเขาตาถลน“ท่านจะมานอนที่นี่ได้อย่างไร ไปนอนห้องท่านสิเจ้าคะ”“เซียนเซียน เจ้าคงลืมแผนเราสินะ ถ้าจะให้แผนสมจริง เจ้าทำตามคำสั่งข้าดีกว่านะ มาเถอะ พักผ่อน พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า มาเถอะน่า เดี๋ยวจะดึกนะ”เขาดึงแขนนางลงมา นางเลยต้องปล่อยเลย

“ใช่ ฉินอี้เหนียงคือแม่ข้า หลินลู่ชิงก็เป็นน้องข้า ข้าเป็นลูกติดของนาง ก่อนจะแต่งเข้าจวนเสนาบดี นางคอยปกปิดฐานะของข้าเอาไว้ รอจนกว่าจะถึงเวลา จะรับข้า เข้าไปเป็นคุณหนูใหญ่ในสกุลหลิน หากไม่มีเจ้า หากเจ้าตายไปตั้งแต่ตอนนั้น ข้าก็เข้าไปเป็นคุณหนูใหญ่หลินแล้ว และตำแหน่งคู่หมั้นแม่ทัพฟู่ ก็ต้องเป็นของข้าด้วย แต่เจ้ามันตายยากเหลือเกิน ฆ่าอย่างไรก็ไม่ตาย แล้วยังฟื้นกลับมาทำร้ายแม่และน้องสาวข้าอีก จนตอนนี้พวกนางแทบจะไม่มีหน้าออกจากจวน ถูกคนประณามว่าฉ้อโกง ทั้งหมดนี่ ต้นเหตุเป็นเพราะเจ้า เจ้าคนเดียว”“หึ ยาพิษนั่น นางเอาให้เจ้ามาสินะ ส่งคนมาแฝงตัวอยู่ในจวนนี้ก่อน แล้ววางแผนให้เจ้าเข้ามา แล้วค่อยๆ วางยาข้า เหมือนวิธีเดิมที่เคยใช้ เจ้าต้องลงทุนเจ็บตัวขนาดนั้น มันคุ้มแล้วเหรอ หากเจ้าเกิดตายก่อนที่จะได้แต่งเข้าสกุลฟู่ มันจะคุ้มงั้นหรือ”“ท่านแม่ส่งอาจูเข้ามาก่อนข้า แต่แผนที่ข้าจะเข้ามาที่นี่ ไม่ได้เป็นอย่างที่ข้าคิด แต่มันดีกว่าที่คิดเสียอีก ต้องขอบคุณองค์ชาย 3 นั่น”“องค์ชายสาม นี่เจ้า เป็นคนขององค์ชายสามอย่างนั้นหรือ”“ข้านะเหรอ จะเป็นคนของเจ้านั่น ข้าอยู่กับท่านน้าข้าตลอด พระสนมฉิน วันนั้นในลาน