All Chapters of ไอดอลข้ามมิติ พิชิตรักแม่ทัพหน้าตาย: Chapter 81 - Chapter 90

เว่ยหลงจับมือของนางเอาไว้ เขาแทบจะไม่ไปไหนจากห้องนี้เลย กึ่งนั่งกึ่งนอน เฝ้านางตลอดว่าเมื่อไหร่นางจะฟื้น เขาแทบไม่ได้กิน ไม่ได้นอนเลยตลอดเวลา 2 วันที่ผ่านมา ลี่เซียนมองหน้าเขา น้ำตาเขาไหลอาบหน้าโดยไม่รู้ตัว“ท่าน ร้องไห้อีกแล้ว อย่าร้องสิ ที่รัก ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว”“ข้าดีใจ เซียนเซียน เจ้ากลับมาหาข้าแล้ว ข้าดีใจยิ่งนัก คนดีของข้า ข้าจะไม่มีวันให้เจ้าทำแบบนี้อีกแล้ว ข้าเกือบจะเสียเจ้าไป ต่อไป เจ้าอย่าเสี่ยงชีวิตแบบนี้อีกนะ ข้าไม่อยากเห็นเจ้าเจ็บอีก ข้าผิดเอง ข้าผิดเองทั้งหมดเลย”เว่ยหลงร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะกลั้น ลี่เซียนค่อยๆ ลุกขึ้นมากอดเขา“เว่ยหลง ข้าไม่ได้ไปไหน ข้าอยู่กับท่านนี่ไง ท่านหยุดร้องนะ อายเค้า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า ท่านแม่ทัพหน้าเดียว ใจโหดเหี้ยม เย็นชาไร้ความรู้สึกคนนั้นไปไหนเสียแล้ว หยุดร้องนะเจ้าคะ”ลี่เซียนปลอบเขาพลางกอดเขาเบาๆ เว่ยหลงโผกอดนางแน่น เขาลืมว่านางยังมีแผลอยู่ นางร้องเพราะความเจ็บ“โอ๊ย ข้าเจ็บ”“เซียนเซียน ข้าขอโทษ ขอโทษ เซียนเซียน เจ้าเจ็บมากหรือไม่”“ข้าไม่เป็นไร ช่วงนี้ ท่านได้นอนบ้างหรือไม่ ทำไมขอบตาท่านดำขนาดนี้ ท่านไม่ดูแลตัวเองแบบนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ ข

“ความจริงอะไรกัน ท่านหมายความว่าอย่างไร คุณชายฟู่”ฟู่เว่ยหลงมองนาง ชุนเหมยเริ่มกลัว“ความจริงที่ว่า ข้าไม่ได้ปฏิเสธการหมั้น แต่แม่ของเจ้าต่างหาก ที่เป็นคนตะโกนให้ผู้อื่นเข้าใจผิด ข้าเพียงจะยืดระยะเวลาออกไปเนื่องจากยังไว้ทุกข์ให้พ่อข้าไม่ครบกำหนดเท่านั้น และหลินลี่เซียนไม่ได้ตามติดข้า แต่เป็นข้า ที่คอยตามนาง ไปขอนางแต่งงานถึงจวน และบังคับให้นางมาอยู่ที่จวนข้า นางไม่ได้อยากมา แต่เป็นเพราะข้า หาข้ออ้างว่าเสนาหลินให้นางย้ายมา นางจึงยอมมาอยู่กับข้าที่นี่”“ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ ไม่มีทาง ท่านรังเกียจนางออกปานนั้น ไม่มีทาง”“ข้าไม่ได้รังเกียจนาง ออ อีกเรื่องที่เจ้าอาจจะไม่เคยรู้ นางเคยจะยกเลิกการหมั้นกับข้าถึงสองครั้ง แต่เป็นเพราะข้าไม่ยอม และทำทุกวิถีทาง ทำให้นางยอมคืนดีกับข้า”“ไม่ เรื่องนี้ มัน ท่านโกหก ท่านต้องโดนนางหลอก คุณชายฟู่ ท่านตาสว่างเสียที”“เจ้าต่างหากที่ควรรับความจริงได้แล้ว ข้าไม่ใช่ไม่หวั่นไหว แต่ข้าไม่เคยมองคนอื่น ไม่เคยมองเจ้าเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่เคยมีความรู้สึกใดๆ ให้กับเจ้า ข้าเพียงแค่รู้สึกว่าต้องรับผิดชอบชีวิตเจ้า ที่ทำให้เจ้าบาดเจ็บเท่านั้น ไม่มีอย่างอื่น ออ วันนี้ข้า

ฟู่เว่ยหลงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวังหลวงให้หลินลี่เซียนฟัง หลังจากเขาเล่าเสร็จ ความเงียบก็เกิดขึ้น ลี่เซียนกำลังคิด ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดีกับเรื่องนี้ พวกเขาลงความเห็นว่า เบื้องหลังความต้องการของพระสนมฉิน มันน่าจะมากกว่าตำแหน่งฮองเฮาเสียแล้ว นางน่าจะอยากให้องค์ชายแปด แย่งพระราชบัลลังก์ของฝ่าบาท (องค์ชายแปดคือบุตรของฮ่องเต้กับสนมฉินกุ้ยเฟย) เหมือนกับที่ฮองเฮาให้องค์ชายสามทำ ซึ่งหาก 2 ทัพนี้ เผชิญหน้ากัน ผู้เดือดร้อน คงไม่พ้นราษฎร์ผู้บริสุทธิ์“ท่านมีแผนการเรื่องนี้อย่างไรเจ้าคะ”“ข้ายอมรับว่าพระสนมฉินวางแผนเรื่องนี้มาเป็นอย่างดี ตลบหลังข้า โดยการคุมตัวพ่อเจ้าเอาไว้ขู่ข้า และยังกล้าวางยาพิษฝ่าบาทอีก ซึ่งเท่ากับว่าตอนนี้ นางเปิดหน้าสู้กับฮองเฮาโดยตรง”“ท่านจะส่งตัวชุนเหมยคืนไปให้นางหรือไม่”“นางไม่ใช่ตัวแปรสำคัญในเรื่องนี้หรอก ข้าคิดว่านางเป็นหมากที่เสียได้ นางแค่ต้องการกองทัพหลวงที่ท่านอา และข้าดูแลอยู่ หาก 2 ทัพรวมกัน กำลังจะมากกว่าฝั่งฮองเฮา”“ท่านหมายความว่า ถึงจะส่งตัวชุนเหมยไปหรือไม่ ก็ไม่มีประโยชน์ นางก็จะหาข้ออ้าง เพื่อให้ท่านยอมทำตามคำสั่งนาง”“ใช่ ข้าว่านั่นเป็นสิ่งที่นางคิดเอ

เว่ยหลงอ่านจดหมายนั้นให้ทุกคนได้ยิน“น้องเขย เจ้าจะทำอย่างไรต่อไป”เจียงเฉิงถามเขา เว่ยหลงเงยหน้าขึ้นมามองเจียงเฉิง“พี่ใหญ่ ข้าต้องเข้าวัง เอาคนของนางไปส่ง ที่เหลือ ฝากท่านด้วย”เจียงเฉิงพยักหน้าให้เขา ซีห่าวและจื่อหยางมองหน้าพวกเขา“พี่ใหญ่ นี่พวกท่านมีอะไรที่ยังไม่บอกพวกข้าหรือเปล่า”“พี่รอง ข้าจะให้พี่ใหญ่ค่อยๆ บอกท่านนะ ใต้เท้าลั่ว ข้าอยากให้ท่านช่วยข้าเรื่องหนึ่ง ข้าจะค่อยๆ อธิบายระหว่างเข้าวัง ท่านตามข้ามา”“ได้สิ ไปกันเถอะ”ลั่วจิ่นหยางคำนับซีห่าวและเจียงเฉิง ก่อนตามฟู่เว่ยหลงออกไป รอเขาบนรถม้า เว่ยหลงเดินไปที่คุกใต้ดิน สั่งนำตัวชุนเหมยออกมา และพาขึ้นรถม้าอีกคันหนึ่งตามเขาไป โดยให้อี้หมิงคุ้มกัน“ท่านอยากให้ข้าทำอะไรหรือแม่ทัพฟู่”“พี่ลั่วหยาง ท่านเรียกข้าว่าเว่ยหลงเถอะ”“ได้ พี่เว่ยหลง ท่านว่ามาเถอะ”“ข้าอยากให้ท่านนำของสิ่งนี้ ไปให้หมอกวานที่สำนักหมอหลวงให้ข้าที ข้าจะส่งท่านที่สำนักหมอหลวงก่อนเข้าวัง”“ได้สิ ไม่มีปัญหา เพียงแต่ว่า ท่านหมอกวาน…”"ท่านหมอทราบดีว่าต้องทำอย่างไร แผนข้าคือ…….ตำหนักพระสนมฉิน“ข้านำคนมาส่งตามพระบัญชาของท่านแล้ว เมื่อไหร่จะปล่อยหลินลี่เซียน”“แม่ทั

“ข้า เป็นพระเชษฐาของฮองเฮา เป็นพระปิตุลาของว่าที่ฮ่องเต้องค์ต่อไป ข้าจะพาพวกเจ้า รบชนะในคืนนี้ เรามีกำลังพลมากกว่ามัน 10 เท่า หากเราชนะ ข้าในนามพระปิตุลา จะมอบรางวัลแก่ผู้ชนะศึกในคืนนี้ อย่างงามทุกคน ฆ่า”“ฆ่า ฆ่ าฆ่า ฆ่า ฆ่า”เมิ่งอี๋ปลุกใจทหาร และสั่งเคลื่อนพลเข้าเมืองทันที"ฆ่าให้หมด อย่าให้เหลือ ไป……….ฟู่เว่ยหลงมองและยกมือสั่ง“เตรียม ยิง”ทหารบนประตูเมือง ยิงบางอย่างลงไป ไม่ใช่ธนู แต่เป็นถังบรรจุน้ำมันหล่อลื่น ทหารด้านล่างพากันวิ่ง และม้าบางตัวก็ลื่นล้มเพราะน้ำมันเหล่านั้น พายุน้ำมันสาดยิงมากระหน่ำ“พลธนู เตรียมมม ยิง”ธนูนับร้อยที่มีไฟติดอยู่ปลายลูกศร ถูกยิงออกไปยังนอกประตูเมือง บัดนี้ หน้าประตูเมืองกลายเป็นทะเลเพลิง ทหารด้านล่างดิ้นทุรนทุรายเนื่องจากถูกเผาทั้งเป็น บางส่วนที่ตั้งตัวได้ก่อน จึงถอยร่นออกไป ชั่วเวลาไม่ถึงชาเดือด เมิ่งอี๋ก็สูญเสียพลทหารไปเกือบ 3 ส่วน ทหารที่ถอยร่นออกไป กลับโดนกองทัพหลวงที่ซุ่มโจมตีด้านนอก โจมตีขนาบ บัดนี้ พวกเขาไม่อาจจะหนีไปทางใดได้เลย อีกฝั่งหนึ่งเป็นทะเลเพลิง อีกฝั่งเป็นกองทัพหลวงทหารบางส่วนยกมือ เพื่อขอยอมแพ้ เว่ยหลงทำสัญญาณให้พลทหารแยกพวกเขาออ