All Chapters of เด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา: Chapter 31 - Chapter 40

เซี่ยซูเหยาถูกทิ้งไว้กับคนแปลกหน้าเพราะเซี่ยห้าวไห่ต้องไปรับเซี่ยซูเจี๋ยมาที่นี่อย่างรวดเร็ว เวลาไม่อาจรอช้าและถึงเขาจะเป็นห่วงลูกสาวทว่าเป็นเซี่ยซูเหยาที่บอกให้บิดารีบไปรับพี่สาวมา เพราะหากมีนางไปด้วยคงใช้เวลานานกว่านี้เจ้าเสี่ยวเฮยก็ถูกทิ้งไว้ที่นี่เช่นเดียวกัน อีกอย่างคนทั้งสองก็ได้รับบาดเจ็บหนักทำให้เซี่ยห้าวไห่วางใจ พอบิดาออกไปรับพี่สาว เซี่ยซูเหยาถึงมีเวลาสำรวจห้องใต้ดินของที่นี่“นายน้อยท่านอดทนไว้ก่อนนะขอรับ! ข้าจะรีบไปตามท่านแม่ทัพเสวี่ยให้มาช่วยเหลือท่าน” ชายแปลกหน้ากล่าวกับคุณชายของเขาอย่างร้อนรน ต่อให้เก่งกาจเพียงไหนทว่าก็ยังเป็นเพียงเด็กชายเซี่ยซูเหยารีบหันกลับไปมองเมื่อได้ยินว่าแม่ทัพเสวี่ย แม่ทัพเสวี่ยที่ว่าจะใช้ครอบครัวของเสวี่ยอ้ายหรือเปล่านะ ทว่าคนแปลกหน้าผู้นี้คงเป็นองครักษ์และเขาก็ได้รับบาดเจ็บเช่นเดียวกัน“ท่านพักก่อนหรือไม่เจ้าคะ? หากออกไปยามนี้คงไม่พ้นชายป่า” เซี่ยซูเหยาเอ่ยอย่างใจเย็น นางไม่รู้ว่าพวกเขาจะทนได้นานแค่ไหน ขอเพียงบิดาของนางพาพี่สาวมาถึง อย่างน้อยก็คงรักษาอาการเบื้องหน้าได้ก่อนคนแปลกหน้าหันมามองนางอย่างระแวง เซี่ยซูเหยาเลิกคิ้วอย่างสงสัย พอเป็นบิ

เสียงหัวเราะของเหล่าสตรีท่ามกลางสระบัวที่งดงาม มวลบุปผาเปร่งประกาย เสียงหยอกล้อของท่านหญิงเมี่ยวผิง พระธิดาองค์เล็กขององค์รัชทายาทแห่งแคว้นหนานและพระชายาเอก กับเหล่านางกำนัลประจำวังบูรพาใบหน้าแม้วัยเพียงสิบห้าหนาวทว่าส่อแววงดงามล่มบ้านล่มเมือง แม่สื่อของจวนเหล่าขุนนางต่างตบเท้าเข้ามาภายในวังบรูพาไม่เว้นวัน ทว่าองค์รัชทายาทรักและหวงธิดาองค์เล็กที่สุด ทำให้นางยังไม่มีคู่หมั้นหมาย‘พี่ลี่หลินข้าอยากไปดูสวนผักแล้ว!’ ท่านหญิงเมี่ยวผิงเอ่ยเรียกพี่เลี้ยงของนางด้วยใบหน้าบูดบึ้ง‘แต่ท่านหญิงเพคะ พระชายาทรงรับสั่งให้ท่านหญิงวาดภาพรออยู่ที่นี่’ ลี่หลิน นางกำนัลพี่เลี้ยงเอ่ยด้วยสีหน้าไม่สู้ดีองค์รัชทายาทและพระชายาต่างเข้าร่วมงานเลี้ยงในวังทว่าท่านหญิงเกิดอาการภูมิแพ้ ทำให้นางไม่สามารถตามเสด็จพ่อเสด็จแม่เข้าร่วมงานเลี้ยงได้ ด้วยพระชายาทรงรู้ฤทธิ์พระธิดาองค์เล็ก จึงสั่งให้นางกำนัลดูแลลูกสาวและให้วาดภาพรอที่นี่‘ท่านหญิงอยู่ที่ใด!’ท่านหญิงเมี่ยวผิงยังไม่ทันได้ตอบนางกำนัลพี่เลี้ยงชะงัก นางหันไปมองทิศทางของเสียง ด้านนอกวังบูรพามีเสียงการต่อสู้เกิดขึ้น องครักษ์ประจำวังบรูพากรูเข้ามาปกป้องท่านหญิง บา

เซี่ยซูเจี๋ยติดตามอาจารย์เพื่อศึกษาการเป็นหมอได้หนึ่งเดือนแล้ว ที่บ้านจึงเหลือเพียงเซี่ยห้าวไห่ เซี่ยซูเหยาและหลิวซิ่นที่ช่วยกันทำอาหารไปขาย เรื่องนี้กว่าเซี่ยซูเหยียนจะรู้ก็ผ่านไปหลายวันแล้วเพราะทุกคนยุ่งๆ อีกทั้งช่วงที่เข้าไปจะบอกเซี่ยซูเหยียนก็ติดเรียนทุกๆ เช้าทั้งสามคนกล่าวได้ว่าหัวหมุนกันมาก บางวันยังไม่ได้นอนก็ต้องทำอาหารไปขายแล้ว และด้วยความที่ทำอาหารขายติดต่อกันหลายวันเซี่ยซูเหยาจึงคิดที่จะซื้อทาสเพิ่มไหนๆ พวกนางก็มีเงินที่ได้มาจากการช่วยคนบาดเจ็บแล้ว เซี่ยซูเหยาจึงต้องการที่จะสร้างบ้านหลังใหม่ อีกทั้งยังต้องการขยายบ้านให้มีห้องให้คนที่นางซื้อมาอยู่ เพราะยามนี้ในบ้านมีเพียงสี่ห้องนอน หากนางต้องการคนช่วยเพิ่มก็ต้องทำห้องเพิ่มเซี่ยซูเหยาวางไข่ไก่จำนวนห้าสิบสี่ฟองที่ไปเก็บมาลงบนแคร่ไม้ไผ่หลังบ้าน ตอนนี้ไก่ในเล้ามีมากกว่าเจ็ดสิบตัวแล้ว ทว่าออกไข่ได้เพียงสี่สิบตัวเท่านั้น ต้องรอให้มันโตกว่านี้ก่อน“คุณหนูเจ้าคะ นายท่านกล่าวว่าให้คุณหนูเตรียมของให้หน่อย อีกสามวันนายท่านจะเข้าไปพบคุณชายใหญ่ที่สำนักศึกษาเจ้าค่ะ" หลิวซิ่นที่นั่งหั่นสมุนไพรหันมาบอกเซี่ยซูเหยานับวันคำพูดของพี่หลิวซิ่

เซี่ยซูเหยาได้บ่าวชายมาสองคน สาวใช้อีกสามคนตามที่นางวางแผนไว้ตั้งแต่แรก โดยคนที่นางซื้อตัวมามีพี่น้องอยู่สองคู่คู่แรกเป็นแฝดบุรุษนามว่าหม่าลี่ปิงและสตรีนามหม่าลี่หลิน ทั้งคู่ขายตัวเป็นทาสเพื่อเอาเงินไปทำศพให้บิดาและมารดาตั้งแต่อายุสิบเอ็ดหนาว ปัจจุบันทั้งคู่อายุยี่สิบเอ็ดแล้ว ก่อนจะกลายมาเป็นทาสอีกรอบ จวนที่ทั้งสองเคยทำงานอยู่เป็นจวนขุนนางก่อนจะถูกฮูหยินใหญ่ของจวนขายออกมาเพราะตัวของหม่าลี่หลินถึงจะไม่ได้งดงามแต่นางก็มีใบหน้าที่อ่อนหวาน ทำให้คุณชายของนางต้องการหม่าลี่หลินไปเป็นสาวใช้อุ่นเตียง ทว่าน่าเสียดายที่ฮูหยินใหญ่ชิงลงมือก่อนบุตรชาย ขายฝาแฝดชายหญิงสกุลหม่าออกจากจวนเนื่องจากสัญญาการซื้อขายทั้งคู่เป็นสัญญาฉบับเดียวกัน จึงทำให้ขายออกจากการเป็นทาสยาก และพอรู้ประวัติของทาสคู่นี้ก็มีหลายคนที่ไม่ต้องการ เซี่ยซูเหยาซื้อทั้งคู่มาในราคายี่สิบห้าตำลึงเงินคนที่สามเป็นบุรุษที่หน่วยก้านดีมาก ฟางไฉ่อายุยี่สิบห้า ทว่าเขาเคยเป็นหัวหน้าองครักษ์จวนขุนนางสกุลใหญ่มาก่อน และไม่มีประวัติว่าทำไมถึงโดนไล่ออก ทำให้หลายคนมองข้ามเขาไป ยกเว้นเซี่ยซูเหยาที่เห็นว่าเขาไม่ได้เลวร้ายจึงซื้อตัวมาในราคายี่สิบห้

เป็นไปตามที่เซี่ยซูเหยาคำนวณไว้จริงๆ พายุเข้าหลังทุกคนเข้านอนในวันถัดไป ช่วงยามที่ต้องเตรียมของไปขายก็เป็นช่วงที่หิมะตกหนัก เหล่าสาวใช้และบ่าวชายจึงย้ายจากบ้านพักเข้าไปที่บ้านใหญ่เซี่ยทันทีบ้านใหญ่เซี่ยหรือก็คือบ้านหลังใหม่ที่เป็นบ้านอิฐที่เพิ่งถูกสร้างขึ้นและแข็งแรงมาก บุรุษหนุ่มอย่างฟางไฉ่ หม่าลี่ปิง และเจ้าบ้านอย่างเซี่ยห้าวไห่จึงคอยช่วยกันดูแลด้านนอกบ้าน ไม่ให้หิมะและน้ำเข้าไปในบ้านได้ และไม่ใช่เพียงบ้านใหญ่ บ้านพักของสาวใช้และบ่าวชายก็ช่วยกันไปกวาดหิมะลงจากหลังคาส่วนเหล่าสตรีอย่างหลิวซิ่น หม่าลี่หลิน และมี่ถิงช่วยกันหาผ้ามาอุดหน้าต่างไม่ให้ลมเข้ามาได้ ถึงจะเป็นบ้านใหม่ทว่าลมก็ยังสามารถลอดผ่านมาด้านในบ้านได้ เหล่าสาวใช้ทั้งสามจึงช่วยกันหาผ้ามาปิดหน้าต่างห้องของเซี่ยซูเหยากว่าเซี่ยซูเหยาจะรู้สึกตัวก็ยามที่พายุหิมะเข้ามาได้แล้วเกือบชั่วยาม นางรีบลุกขึ้นอย่างตกใจเพราะได้ยินเสียงดังด้านนอก ทว่าพอมองไปที่หน้าต่างภายในห้อง นางกลับเห็นผ้าหลายผืนที่แขวนบังไว้ ส่วนข้างๆ บนหัวเตียงของนางยังมีตะเกียงที่ส่องแสงสว่างให้เอ๊ะ!บริเวณใกล้หน้าประตูมีร่างของเด็กสาวที่คุ้นตานอนอยู่ เซี่ยซูเหยาชะ