All Chapters of ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ENGINEER 10| ฟีลลิ่ง | @บ้านแคร์ ช่วงเย็นโดนัทมาส่งฉันที่บ้าน แต่สาเหตุที่โดนัทมาด้วยคือต้องการให้ฉันเริ่มฝึกเล่นกีตาร์ แล้วก็ร้องเพลงไปด้วยเพื่อไปประกวดดาวมหาลัยเป็นตัวแทนของคณะ นี่แค่คัดเลือกเองนะ จริงจังสุดๆ แล้วถ้าฉันได้รับเลือกเป็นตัวแทนจะขนาดไหนกัน"สวัสดีค่ะป้าบัว//สวัสดีค่ะป้าบัว" โดนัทกับฉันยกมือไหว้"อ่าวหนูโดนัทมาด้วยหรอคะ ทำไมหนูแคร์ไม่โทรมาบอกป้า ป้าจะได้ทำขนมเพิ่ม""ไม่เป็นไรค่ะป้าบัว คือหนูจะมาติวให้แคร์ซ้อมกีตาร์กับฝึกร้องเพลงค่ะ" ป้าบัวทำหน้างงโดนัทเลยอธิบายต่อ"คืองี้นะคะ มีรุ่นพี่อยากให้แคร์ไปประกวดเป็นดาวคณะค่ะ แต่ต้องผ่านการคัดเลือกจากรุ่นพี่ก่อน เขาให้แสดงความสามารถพิเศษอะไรประมาณนี้ค่ะ" เมื่อโดนัทอธิบายป้าบัวถึงกับร้องอ๋อ"หนูแคร์ของป้าทั้งสวย ทั้งน่ารัก ยังไงก็ได้อยู่แล้ว" ป้าบัวก็อวยกับเขาอีกคน เห้อ แล้วถ้าพี่คริสกับพี่คัพรู้จะอวยด้วยเหมือนกันไหมนะ"แคร์ไม่ได้อยากลงประกวดเลยค่ะ โดนัทนั่นแหล่ะที่ยัดเยียด""ก็เราอยากให้แคร์ลองเปิดใจดูบ้าง ไม่ใช่เอาแต่เรียน เรียน เรียน""ก็จริงของหนูโดนัทนะคะ" ป้าบัวเสริม โอเคฉันยอมแล้ว"ค่ะ แคร์จะลองเปิดใจ" คำตอบของฉันทำเอาโด

ENGINEER 12| ในรถ... |"น้องแคร์ไปเตรียมตัวดีกว่าค่ะ" รุ่นพี่สาวพาฉันไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆที่มาคัดเลือกตรงที่นั่งอัศจรรย์ในโรงยิม ส่วนโดนัทเพื่อนฉันก็เดินอยู่ข้างๆเพื่อมาให้กำลังใจ"พี่ยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย พี่ชื่อจินนะคะ คณะแพทย์ปีสี่" ฉันพยักหน้ายิ้มรับในขณะที่ฉันนั่งรออยู่กับโดนัท เสียงของพวกกลุ่มพี่ๆวิศวะก็ตะโกนดังขึ้น "น้องแคร์สู้ๆ" ดังสนั่นลั่งโรงยิม ฉันอายนะ แล้วสายตาของคนอื่นๆที่มาคัดเลือกมองฉันแปลกๆยังไงไม่รู้"แม่สาวน้อยฮอตนะยะ มีหนุ่มวิศวะมาให้กำลังใจตั้งห้าคน" โดนัทเอ่ยแซวพร้อมกับชูมือขึ้นมาห้านิ้วตรงหน้า ฉันเลยปัดมือเธอลงฉันหันไปมองกลุ่มพี่ๆที่นั่งอยู่ฝั่งเดียวกัน พวกเขานั่งอยู่ไม่ไกลมากนัก แต่พี่คาร์เตอร์เนี่ยสินั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่คนเดียว ในขณะที่เพื่อนๆในกลุ่มดูจะให้ความสนใจกับการคัดเลือกดาวมหาลัยของคณะฉัน"น้องๆที่มาคัดเลือกในวันนี้เดี๋ยวเรามาจับฉลากกันก่อนนะคะ ว่าใครจะได้แสดงเป็นคนที่เท่าไหร่" พี่จินเป็นคนพูดพร้อมกับหยิบกล่องใสขึ้นมา ในกล่องมีลูกบอลออยู่เจ็ดลูก คงจะเขียนตัวเลขไว้แล้วพี่จินยื่นกล่องใสให้นักศึกษาที่มาคัดเลือกได้จับทีละคน ส่วนฉันไ

ENGINEER 14| ชักจะอดใจไม่ไหว | อีกด้าน [ก่อนหน้า]"เห้ยไอ้เดล น้องแคร์ยืนคุยกับหนุ่มหว่ะ" เลโอเรียกเดลให้หันไปมองหญิงสาวที่เพื่อนเขาชอบนักชอบหนาพวกเขาทั้งห้ายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอพอดี แต่คนที่เห็นหญิงสาวคนแรกจริงๆไม่ใช่เลโอแต่เป็นคาร์เตอร์ เขาเห็นก่อนพวกมันอีกแต่แค่ไม่พูด"ใครวะ" เดลหรี่ตามองผู้ชายที่กำลังยืนคุยกับหญิงสาวที่เขาชอบ "หรือไอ้หมอนั่นมันจะมาจีบว่าที่แฟนในอนาคตของกู ไม่ได้การละ" ใครจะยอมให้ชายอื่นมาปาดหน้า ยังไงซะไอเดลคนนี้ต้องพิชิตใจสาวน้อยหน้าหวานให้ได้"หยุดเลย" นัทรีบคว้าปกคอเสื้อก่อนที่เดลจะเดินข้ามถนนไปหาเธอ"ไอ้นัทปล่อย กูจะไปดูหน้ามันชัดๆ""มึงไม่ได้ชอบน้องแคร์หรอก มึงก็แค่อยากหว่านเสน่ห์ แล้วอีกอย่างน้องมันไม่มีทางชอบมึงแน่นอนมึงดูไม่ออกหรอน้องกลัวมึงจะตายไป" นัทบอก เขาก็พูดตามที่เห็น ไอ้เพื่อนคนนี้มันจู่โจมน้องเกินไป ถึงยังไงน้องก็ไม่เอามันหรอก ไม่เหมาะกับคนเจ้าชู้อย่างมันเลยสักนิด เขาสงสารน้องถ้าเกิดหลวมตัวเป็นมาแฟนกับมัน"น้องแคร์อาจจะเขินกูหรือเปล่า" เดลยังคงเข้าข้างตัวเอง คิดว่าสักวันยังไงเธอก็ต้องใจอ่อน"แล้วมึงมีไลน์น้องเขายัง" นัทถาม เดลได้แต่ส่ายหัว"

ENGINEER 16| ดักรอ |มือหนาฉุดแขนฉันให้นั่งลงก่อนจะพูดว่า "มองหน้าพี่" เพราะตั้งแต่ที่พวกพี่ๆเขาเดินมาฉันยังไม่มองหน้าใครเลยสักคน นอกจากมองแค่โดนัทที่นั่งอยู่ตรงข้าม"ไอ้เตอร์ มึงจะทำอะไรน้อง" ฉันหันไปตามเสียง คนที่พูดเมื่อกี้คือพี่นัท จากนั้นฉันก็ค่อยๆหันมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่คาร์เตอร์กำลังจ้องหน้าฉันแล้วพูด "จะรีบไปไหน""ระ เรียนค่ะ""ไอ้เตอร์มึงพูดหวานๆกับน้องเขาหน่อย น้องกลัวหมดแล้ว" พี่เลโอบอก ใช่ ฉันกลัวเขามาก"จะหลบหน้าทำไม" เขาดูออก ฉันหันไปมองหน้าพี่นัทกับพี่เลโอ เขาสองคนมีสีหน้าชวนสงสัย"ไอ้เตอร์มึงไปทำอะไรน้องวะ" พี่นัทถาม"เปล่านี่" เขาตอบแล้วยักไหล่ราวกับว่าเรื่องเมื่อวานไม่มีอะไรเกิดขึ้น"เปล่าแล้วทำไมน้องกลัวมึงขนาดนี้" แต่เหมือนว่าสิ่งที่พี่นัทถาม พี่คาร์เตอร์จะไม่ได้สนใจเลยสักนิด เพราะเขาเอาแต่จ้องหน้าฉัน"ทำตัวปกติ" ไม่ ฉันทำไม่ได้หรอก"โดนัท~" ฉันเรียกชื่อเพื่อนสาว แล้วใช้สายตาเพื่อสื่อร้องขอ ฉันอยากไปให้พ้นจากตรงนี้"อ่อ เอออิ่มพอดี เดี๋ยวเราไปเก็บจานก่อนนะ แล้วขึ้นเรียนกัน" เมื่อโดนัทลุกฉันจึงลุกขึ้นตาม แต่เหมือนว่าคนข้างๆยังไม่อยากให้ฉันลุกจากตรงนี้ เพราะ

ENGINEER 18| อีกไม่นาน | ความหวาดกลัวมันมากขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อได้มาอยู่บนรถสปอร์ตคันหรูเพียงแค่สองต่อสอง ฉันหันไปมองคนข้างๆใบหน้าคมไม่มีทีท่าแสดงสีหน้าใดๆออกมานอกจากสายตาที่ทอดมองไปยังเบื้องหน้าใข้เวลาไม่ถึงสิบห้านาที พี่คาร์เตอร์ขับรถเลี้ยวเข้ามาในห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านใจกลางเมืองคำถามในหัวของฉันตอนนี้คือ พามาที่ห้างทำไมเมื่อรถสปอร์ตคันหรูจอดรถเทียบในช่องว่างของลานจอดรถ"ลง" ร่างสูงเอ่ยบอก ฉันจึงถอดสายเบลล์ที่คาดออกแล้วเปิดประตูลงจากรถ"พี่พาแคร์มาที่ห้างทำไมคะ""ตามมาสิ" เขาไม่ตอบคำถามฉัน แต่กลับออกคำสั่งให้ตามเขาพี่คาร์เตอร์พาฉันมันมายังชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้า ซึ่งมันเป็นชั้นโรงหนัง อยากมาดูหนังหรอ แต่ฉันไม่ได้อยากดู ฉันอยากกลับบ้านตายจริง! ลุงพล ฉันลืมลุงพลคนขับรถของที่บ้าน ทำไงดีหล่ะฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วกดดูว่ามีสายจากลุงพลหรือเปล่า ปรากฎว่าขึ้นมิสคอลสามสายจากลุงพล ฉันจึงรีบต่อสายโทรหาเป็นการด่วน คุณลุงจอดรถรอฉันนานมากแล้วแน่ๆ"ฮัลโหลคุณลุงคะ แคร์ขอโทษ"(คุณหนูอยู่ไหนครับ ลุงจอดรออยู่หน้าตึกนานแล้ว)"คือหนู...อยู่โรงหนังค่ะ"(คุณหนูไปอยู่ที่นั่นได้ยั