Semua Bab ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก: Bab 51 - Bab 60

ENGINEER 51| เริ่มต้านต่อไปไม่ไหว |อีกด้าน คาร์เตอร์ดักรอสาวน้อยหน้าหวานอยู่ชั้นล่างของตึกคณะแพทย์ วันนี้เขามีเรียนแค่ช่วงบ่าย แต่เคาร์เตอร์กลับออกจากห้องเรียนก่อนเวลาเลิกเรียน ที่เขาต้องรีบมาดักรอก่อนเวลาเลิกเรียนก็เพราะกลัวว่าอาจารย์ที่สอนจะปล่อยช้าแล้วจะมาหาเธอไม่ทัน ช่วงนี้เขาต้องเร่งทำคะแนนเพื่อพิชิตใจสาวน้อยหน้าหวาน เขายังมั่นใจว่าสักวันเธอจะมีใจให้เขาได้เกินร้อยเปอร์เซนต์แน่นอน เพราะเขาสังเกตุอาการของสาวน้อยที่ดูจะเสียอาการไปบ้างเป็นบางครั้งบางคราวเวลาที่เขาส่งสายตาหวานๆ พูดจาหวานๆไม่แข็งกระด้างเหมือนแต่ก่อน เขาพยายามฝึกพูดคนเดียวอยู่เป็นวันๆว่าจะต้องพูดโทนเสียงแบบไหนให้เธอประทับใจและไม่รู้สึกว่าต้องกลัวเขาอีกต่อไป เขาอยากจะมีมุมอ่อนโยนให้เธอได้เห็นแค่เพียงคนเดียว ไม่ใช่คาร์เตอร์คนเก่าที่มีแต่ความเย็นชา ความดุร้าย พูดจาแข็งๆ นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกกลัวเขา(เสียงโทรศัพท์คาร์เตอร์)มือหนาล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบขึ้นมาดูมารีคาร์เตอร์กดตัดสายทิ้งไป เขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรับสายเธออีก เพราะมารีสาวดาวคณะนิติฯ เธอก็เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปที่เคยร่วมหลับนอนด้วย มีข้อ

ENGINEER 53| ไปหาที่ห้องได้ไหม |ฉันนั่งอ่านข้อความของเขาแค่ไม่กี่ประโยควนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น สมองของฉันมันกำลังคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆระหว่างฉันและเขา แต่ตอนนี้มันกลับมีเรื่องราวดีๆเข้ามามากกว่าเรื่องแย่ๆ อย่างเช่นวันนี้เขาเริ่มทำให้ฉันประทับใจในตัวเขามากขึ้น ถึงจะดูฝืนๆความเป็นตัวเองไปบ้างแต่ฉันก็เห็นความพยายามของเขาอยู่ไม่น้อย'พี่อยากเริ่มต้นใหม่กับแคร์' คำนี้มันก้องอยู่ในหัว ใจดวงน้อยๆของฉันมันเต้นแรง ความรู้สึกต่างๆมันก่อตัวจนเริ่มเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นLineพี่เตอร์ : ตอบมาบ้างสิ อะไรก็ได้ อย่าเงียบแบบนี้แคร์ : ส่งสติ๊กเกอร์ Okพี่เตอร์ : ส่งติ๊กเกอร์ หมีคอตก"ก็บอกให้ตอบอะไรก็ได้ไง" จะว่ามือลั่นก็ได้ แต่ตอนนั้นมันคิดอะไรไม่ออก ก็เขาบอกให้ตอบอะไรก็ได้ ฉันก็เลยส่งสติ๊กเกอร์ไปก็แค่นั้นถ้าจะให้ตอบตามความจริง ลึกๆเองฉันก็มีคำตอบในใจอยู่แล้ว แต่ขอดูพฤติกรรมของเขาอีกสักหน่อย อยากเห็นความพยายามของเขาให้มากขึ้นกว่าเดิม ถ้าเขาอยากเริ่มต้นใหม่กับฉันในสถานะที่เป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้อง ก็ต้องอดทนรอฉันได้อีกด้านคาร์เตอร์นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องคอนโด เขาเอาแต่จ้องหน้าแชทที่ได้พิมพ์หา

ENGINEER 55| ให้โอกาส - ทำสำเร็จ | ใบหน้าคมเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆจนฉันต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทางฟอด~เขาเล่นทีเผลอขโมยหอมแก้มฉันไปฟอดใหญ่จนฉันต้องหันกลับมาถลึงตาดุใส่เขา"ปล่อยเลยค่ะ""ไม่ปล่อย บอกพี่มาก่อนว่าไปได้ยินมาจากไหน ใครพูด" เขาถามเสียงแข็ง ทำไมจะต้องสนใจด้วยว่าใครพูด หรือว่าจริงๆแล้วเป็นเขาเองนี่แหล่ะที่เป็นฝ่ายกอดเธอก่อน"จะใครก็ช่างเถอะค่ะ""บอกมาครับว่าใคร พี่จะไปจัดการคนนั้น ปล่อยให้ว่าที่แฟนพี่เข้าใจพี่ผิด""ใครแฟนคะ" ฉันเถียงแล้วเม้มปากแน่นหลบตาลงต่ำ ใจฉันมันเต้นตุ้มๆต่อมๆกับคำว่า 'ว่าที่แฟน' "แคร์ไง" เขาบอกเสียงทุ้มละมุน มือหนายกมือขึ้นบีบจมูกฉันอย่างหมั่นเขี้ยว"อื้อ~""บอกได้หรือยัง ถ้าไม่บอกพี่จูบนะ""บะ บอกก็ได้ค่ะ" เพราะกลัวว่าเขาจะจูบ เลยต้องรับปาก"ใคร""แคร์...ไม่รู้ค่ะ" คำตอบของฉันทำเอาคิ้วเรียวหนาขมวดชนกันเป็นปม ฉันเลยต้องอธิบายต่อ"แคร์ได้ยินผู้หญิงสองคนคุยกันจากด้านหลัง แคร์ไม่ได้หันไปมองค่ะว่าเป็นใครที่พูด""ทำไมถึงได้เชื่ออะไรใครง่ายๆแบบนี้ หลักฐานก็ไม่มี""..." ฉันนิ่งไม่ปริปากพูดหรือโต้ตอบกลับ มันจริงอย่างที่เขาว่า หลักฐานไม่มี ได้ยินแค่คำพูดแบบปากต่อปาก

ENGINEER 57| NC 20 ต่ออีกไหม | มะ เมื่อกี้เขาว่ายังไงนะ 'เอา...อีก' เขาจะทำมันซ้ำหรอ"พี่เตอร์คะ" ฉันเรียกชื่อเขาเสียงหวาน ทันทีที่เขาได้ยินแบบนั้น ร่างหนาไม่รอช้ารีบขึ้นคร่อมทับร่าฉันอีกครั้ง แววตาคมเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างที่ฉันเองยังรับรู้สึกถึงห้วงอารมณ์ของเขาในตอนนี้"อื้ม~ อย่าเรียกแบบนี้" เขาพูดเสียงพร่าแล้วก้มหน้าลงซุกเนินอกอวบขาวของฉัน ปากร้อนขบเม้นไปรอบๆยอดอก จนฉันเองเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องความรู้สึกแปลกๆมันกลับมาอีกครั้ง"พะ พอเถอะนะคะ" ฉันร้องบอกด้วยน้ำเสียงติดขัด แล้วนอนมองการกระทำของเขาที่ตอนนี้ใช้ลิ้นเลียวนอยู่ที่ยอดอกไปมาอย่าเหือดกระหาย จนร่างกายของฉันมันเผลอแอ่นหน้าอกรับสัมผัสกับริมฝีปากร้อนของเขา"พะ พี่เตอร์ อื้อ~" มือหนายกขึ้นข้างหนึ่งแล้วขย้ำไปที่หน้าอกของฉันอย่างเมามัน ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมร่างกายมันถึงได้ตอบสนองให้กับเขาอย่างง่ายดายแบบนี้เมื่อร่างหนาตักตวงยอดอกของฉันจนพอใจ ร่างหนาโน้มตัวขึ้น มือหนาของเขาทั้งสองข้างก็จัดการแยกขาเรียวของฉันออกกว้างๆ"คะ แคร์ ยังเจ็บอยู่นะคะ" ก็เพราะฉันรู้สึกเจ็บจริงๆ มันเจ็บและแสบมาก ฉันถึงต้องรีบบอกใบหน้าคมก้มลงมองตรงจุดกล

ENGINEER 59| NC 18 แปปเดียว | น้ำเสียงกระเส่าบอกด้วยความรู้สึกแรงปรารถนาในเรื่องอย่างว่า ก็อยากจะให้รัก แต่ฉันเองก็ทนให้เขาทำไม่ไหวเหมือนกัน ฉันเพิ่งจะกลับมาจากข้างนอกไม่นาน อยากจะพักผ่อนบ้าง และยังรู้สึกเจ็บแสบตรงนั้นแต่"เมื่อช่วงเย็นพี่เพิ่งจะทำ..." ปลายประโยคฉันบอกเสียงเบาก่อนจะหลบสายตาคมที่เอาแต่จ้องฉันด้วยความเว้าวอนอยากจะทำกิจกรรมกับฉันบนเตียง"ก็ทำอีกได้" เขาพูดในขณะที่เริ่มพ่นหายใจถี่ขึ้น ยังไม่ทันจะได้เริ่มทำอะไร เขาเพียงแค่มองหน้าฉัน อาการความอยากของเขากลับเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวแต่ว่าฉันเนี่ยสิที่นอนตัวเกร็งไม่กล้าขยับหรือแม้แต่จะหายใจแรงๆ มันรู้สึกตื่นเต้นและวูบวาบ ยิ่งสายตาของคนบนร่างที่จ้องฉันมันทำให้ใบหน้าเริ่มร้อนมากขึ้นเหมือนคนจะเป็นไข้"ขอนะครับ แปปเดียว" เขาบอกเสียงพร่า ฉันรีบส่ายหัวแล้วผลักไปที่อกแกร่งให้ลุกขึ้น"มีแรงแค่นี้เองหรอหืม" ใบหน้าเจ้าเล่ห์ฉายแววความร้ายกาจออกมาอย่างไม่ปิดบัง คงเพราะแรงฉันน้อยเขาถึงแทบไม่รู้สึกเลยว่าฉันกำลังผลักเขาให้ออกห่าง"ลุกไปเลยค่ะ""แปปเดียวเอง~" เขาทำเสียงออดอ้อน เหมือนกำลังร้องขอให้ฉันเห็นใจเขา แล้วเขาไม่สงสารฉันบ้างหรือยังไง ตร