ENGINEER 18| อีกไม่นาน | ความหวาดกลัวมันมากขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อได้มาอยู่บนรถสปอร์ตคันหรูเพียงแค่สองต่อสอง ฉันหันไปมองคนข้างๆใบหน้าคมไม่มีทีท่าแสดงสีหน้าใดๆออกมานอกจากสายตาที่ทอดมองไปยังเบื้องหน้าใข้เวลาไม่ถึงสิบห้านาที พี่คาร์เตอร์ขับรถเลี้ยวเข้ามาในห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านใจกลางเมืองคำถามในหัวของฉันตอนนี้คือ พามาที่ห้างทำไมเมื่อรถสปอร์ตคันหรูจอดรถเทียบในช่องว่างของลานจอดรถ"ลง" ร่างสูงเอ่ยบอก ฉันจึงถอดสายเบลล์ที่คาดออกแล้วเปิดประตูลงจากรถ"พี่พาแคร์มาที่ห้างทำไมคะ""ตามมาสิ" เขาไม่ตอบคำถามฉัน แต่กลับออกคำสั่งให้ตามเขาพี่คาร์เตอร์พาฉันมันมายังชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้า ซึ่งมันเป็นชั้นโรงหนัง อยากมาดูหนังหรอ แต่ฉันไม่ได้อยากดู ฉันอยากกลับบ้านตายจริง! ลุงพล ฉันลืมลุงพลคนขับรถของที่บ้าน ทำไงดีหล่ะฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วกดดูว่ามีสายจากลุงพลหรือเปล่า ปรากฎว่าขึ้นมิสคอลสามสายจากลุงพล ฉันจึงรีบต่อสายโทรหาเป็นการด่วน คุณลุงจอดรถรอฉันนานมากแล้วแน่ๆ"ฮัลโหลคุณลุงคะ แคร์ขอโทษ"(คุณหนูอยู่ไหนครับ ลุงจอดรออยู่หน้าตึกนานแล้ว)"คือหนู...อยู่โรงหนังค่ะ"(คุณหนูไปอยู่ที่นั่นได้ยั
ENGINEER 19| รูปเป็นเหตุ |#วันต่อมา@บ้านทวีพัฒนา#ห้องทำงานพี่คริสพี่คริสเรียกฉันให้ไปหาที่ห้องทำงานเพื่อจะให้ฉันดูแบบห้องที่อินทีเรียออกแบบให้ "น้องแคร์ คุณพอร์ชส่งแบบมาให้พี่ตั้งแต่สองวันก่อน ช่วงนี่พี่งานยุ่งเลยไม่ได้บอก" พี่คริสหันโน๊ตบุ๊คให้ฉันดู"ถูกใจน้องหรือเปล่า" พี่คริสถามในขณะที่ฉันกำลังพิจารณาว่าชอบแบบไหนมากกว่ากัน เพราะพี่พอร์ชส่งมาให้เลือกสองแบบแบบแรกเป็นห้องสีฟ้าสลับขาวอย่างที่ฉันต้องการ ให้ความรู้สึกสงบโปร่งสบายเหมือนอยู่ทะเล ส่วนอีกแบบเป็นลักชัวรี่ เน้นความหรูหรา สวยงาม ห้องแบบนี้เฟอร์นิเจอร์และวัสดุต่างๆคงจะแพงน่าดู อยู่แค่คอนโดไม่ต้องหรูขนาดนี้ก็ได้"แคร์เลือกแบบแรกค่ะ""อืม เดี๋ยวพี่บอกคุณพอร์ชให้" เมื่อฉันเลือกแบบได้อย่างที่ต้องการ จู่ๆเสียงแชทข้อความในโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นพี่คริสหันมองหน้าฉันสลับกับมองโทรศัพท์ที่ฉันถืออยู่ในมือ"ไม่ดูหล่ะ""กำลังจะดูไงคะ"Lineพี่จิน : น้องแคร์ วันประกวดดาวเดือนจะมีขึ้นในวันศุกร์นี้นะคะแคร์ : ค่ะพี่จิน : กิจกรรมจะจัดขึ้นในช่วงเที่ยง ยังไงพี่รบกวนวันศุกร์น้องแคร์ถึงมหาลัยสักแปดโมงได้ไหมคะ"แคร์ : ได้ค่ะพี่จิน : ดีเลยค่ะ ถ้
ENGINEER 20| ยิ้มละลาย |คาร์เตอร์ลากตัวเธอที่ก่อเรื่องมายังในที่ที่เงียบไม่มีคนพลุกพล่าน แล้วเหวี่ยงตัวเธอให้ล้มไปกองอยู่กับพื้นตุบ~"พะ พี่เตอร์""เธอมีสิทธิ์อะไรไปพูดแบบนั้น" คาร์เตอร์ตะคอกเสียงดังก่อนจะนั่งลงแล้วยกมือข้างหนึ่งบีบเค้นไปที่ข้างแก้มของเธอสองข้าง"อื้อ~เจ็บ" เธอร้องโอดครวญเพราะความเจ็บจากแรงบีบ"พักหลังนี่เธอน่ารำคาญมากนะ""มี่ขอโทษ" เธอยกมือไหว้ร้องขอเพื่อให้ชายที่เธอรักให้อภัย"พี่ไม่ชอบพูดซ้ำๆ เธอน่าจะรู้ดี" เขาพูดเสียงเย็นยะเยือกนั่นยิ่งทำให้คนฟังที่เพิ่งก่อเรื่องมาหมาดๆกลับมีความรู้สึกผวามากกว่าเดิมเมื่อช่วงสายของวันเธอโทรถามคาร์เตอร์เรื่องรูปที่มีแอดมินเอาไปลงในเพจของมหาลัย และแน่นอนว่าคาร์เตอร์ก็เห็นแต่เขาไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไร มันก็แค่รูปภาพ ไม่จำเป็นต้องสนใจ แต่กับเธอมันตรงข้าม เธอทั้งน้อยใจทั้งโกรธคาร์เตอร์ที่นับวันยิ่งสนใจหญิงสาวมากขึ้น ผิดกับเธอที่พักหลังเวลาเธอจะชวนเขาไปไหนเขาก็ปฏิเสธทุกครั้ง แม้กระทั่งเรื่องบนเตียงที่ช่วงนี้แทบไม่เรียกหา เธอรู้ตัวดีว่าไม่มีสถานะกับเขานอกจากคู่นอน แต่ทำไมกับเธอคนนั้น ที่ไม่มี Sex Appeal แถมดูจืดชืดกลับดึงดูดเสือตัวน
ENGINEER 21|รอไม่ไหว | ฉันเดินลงจากเวทีหลังจากที่ทำการแสดงเสร็จสิ้นพร้อมกับช่อดอกกกุหลาบที่พี่คาร์เตอร์เอามาให้"พี่เตอร์ให้แคร์หรอ" โดนัทถามหลังจากที่ฉันลงจากเวทีแล้ว"ใช่""พี่เตอร์ชอบแคร์แน่ๆเลย" โดนัททำหน้าดีใจราวกับว่าพี่เขามอบดอกไม้ให้เธออย่างงั้น"ไม่ใช่หรอก พี่เขาอาจจะแค่อยากให้เฉยๆก็ได้""ให้เฉยๆไม่มีหรอกแคร์ นอกซะจากพี่เขามีใจ เอาดอกกุหลาบมายื่นให้ต่อหน้านักศึกษาตั้งกี่ร้อยคน""ดอกกุหลาบไม่ใช่ว่าจะให้กับใครก็ได้หรอกนะ เขาต้องให้กับคนพิเศษในโอกาสพิเศษ และก็เป็น..." ปลายประโยคโดนัทหยุดพูดแล้วชี้มาที่ฉันอย่างเหนียมอายพี่จินมองช่อดอกไม้ที่ฉันถืออยู่แล้วพูด "แปลกมาก""อะไรแปลกคะ" โดนัทถาม"อ้อ เปล่าหรอก ไม่มีอะไร ไปพักผ่อนก่อนเถอะ" ฉันกับโดนัทเดินออกจากหลังเวทีไป"โดนัท เมื่อกี้พี่เขาบอกให้เราไปเจอที่ลานจอดรถหลังตึกแพทย์""จริงดิ" โดนัททำตาโต"อืม แต่เราไม่อยากไป เรากลัว""เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อน""ไว้รอฟังประกาศผลก่อนแล้วค่อยไป" อย่างน้อยมีโดนัทไปเป็นเพื่อนก็คงไม่เป็นอะไร มีเธอแล้วยังอุ่นใจกว่าไปคนเดียว"ไม่ต้องรอ ไปตอนนี้ ให้ผู้ใหญ่รอนานมันบาปนะ""ผู้ใหญ่? พี่คาร์เตอร์เนี่ยนะ"
ENGINEER 22| ไม่อยากเป็นแค่รุ่นพี่ |ไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นฉันที่ได้ตำแหน่งดาวมหาลัย รุ่นพี่ต่างแสดงความยินดีที่ฉันได้ตำแหน่งมาครองและถือได้ว่าเป็นหน้าเป็นตาให้กับคณะแพทย์อีกด้วย"แคร์~" ฉันหันไปมองตามเสียงก็เห็นว่าโดนัทยืนหอบเหนื่อย พร้อมดอกกุหลาบของฉันที่เธอถืออยู่ในมือ เห็นแบบนี้ฉันจึงรีบเดินเข้าไปหาแล้วประคองเธอมานั่งที่เก้าอี้ก่อนจะเอาดอกกุหลาบที่ฉันฝากเธอไว้กลับมาถือเอง"โดนัท เราขอโทษนะ""ไม่เป็นไร เธอยังอยู่ดีเราก็สบายใจ พี่คะขอน้ำขวด" โดนัทบอกฉันแล้วหันไปขอน้ำจากรุ่นพี่ก่อนจะยกขึ้นดื่มจนเกือบหมดขวด"มีอะไรถึงเรียกแคร์กลับ" จู่ๆพี่คาร์เตอร์ก็เดินมาถามพี่จิน"แคร์ได้ตำแหน่งดาวมหาลัยหน่ะสิ""อืม""จะไปเรียนต่อไม่ใช่ ไปเปลี่ยนชุดสิ" เขากำลังสั่งฉันต่อหน้าพี่ๆที่ยืนอยู่โดยรอบ พวกรุ่นพี่ต่างมองฉันกับพี่คาร์เตอร์แล้วป้องปากซุบซิบไม่ให้ฉันได้ยิน"อ่อ..ค่ะ โดนัทไปกับเราหน่อยสิ""แคร์ไปกับพี่ดีกว่านะ เพื่อนน้องน่าจะเหนื่อยอยู่" พี่จินอาสาไปเป็นเพื่อน โดนัทเธอก็ปัดมือไล่ๆ แต่ยังคงมีอาการหอบอยู่เล็กน้อย ฉันเลยวางช่อดอกไม้ลงบนโต๊ะแล้วไปหยิบชุดนักศึกษาออกจากระเป๋าก่อนจะเดินไปห้องน้ำกับพี
ENGINEER 23| NC15 เจ็บ... [นิ้ว] |พี่พอร์ชยืนอึ้งอยู่ครู่ก่อนจะเดินเข้ามาภายในห้องแล้วถาม "รุ่นพี่?""ถ้าจำไม่ผิด ใช่คนที่เจอในลิฟต์คราวก่อนใช่หรือเปล่า" ฉันลืมไปเสียสนิท ใช่ เราเจอกันในลิฟต์มีพี่คริสอยู่ด้วย พี่คริสเองก็ถามว่าฉันรู้จักเขาหรือเปล่า แต่ฉันตอบไปว่าไม่รู้จัก"ใคร" คราวนี้เป็นคนข้างๆเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห้วน"พี่พอร์ชค่ะเป็นอินทีเรีย""อ้อ..." พี่เตอร์เลยเดินไปยืนหลบอีกทาง โดยที่เขาดึงแขนฉันให้ไปยืนอยู่ข้างๆ"เชิญ" เขาบอก ทำไมทำตัวอย่างกับเป็นเจ้าของห้อง ฉันไม่ใช่หรอที่ต้องเป็นคนเอ่ยหลังจากที่พนักงานขนของที่จำเป็นขึ้นมาไว้บนห้องทั้งหมดแล้ว พี่พอร์ชก็เดินมาหาฉัน"พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ น้องแคร์ว่างหรือเปล่า""ถามทำไม" เป็นเขาคนข้างๆที่ถามกลับเสียงแข็ง พี่พอร์ชเขาถามฉันอยู่นะพี่พอร์ชถอนหายใจก่อนจะปรับสีหน้าแล้วถามคำถามเดิมอีกครั้ง "พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า""ว่างค่ะ ทำไมหรอคะ" จู่ๆคนข้างๆก็โอบไหล่ฉันให้แนบชิดลำตัว ฉันได้แค่แหงนหน้าขึ้นมองคนตัวสูงอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่อยากแสดงกิริยาอะไรต่อหน้าพี่พอร์ชพี่พอร์ชมองไปยังมือที่โอบไหล่ฉันเอาไว้แล้วยกยิ้มมุมปาก "ไม่มีอะไร ยังไงพี่ขอตั
ENGINEER 24| NC20 ความบริสุทธิ์กำลังทำพี่คลั่ง |"ฮึก~พี่เตอร์หยุด~""แล้วแคร์จะชอบ~" เขาพูดด้วยน้ำสียงแหบพร่าเอ่ยออกมาอย่างมั่นใจ"ไม่ไหว แคร์เจ็บ พอเถอะนะคะ" ฉันนอนร้องดิ้นไปมาอย่างรู้สึกเจ็บกับนิ้วร้ายที่สอดใส่เข้ามาด้านในพร้อมกับขยับเข้าออกถี่รัวมือเล็กๆของฉันขย้ำไปที่ผ้าปูที่นอนสีดำอย่างทุรนทุรายกับความรู้สึกแปลกๆ"ฮือ~" ฉันร้องไห้ส่ายหัวไปมา ทำไมต้องทำกันแบบนี้ ทำไม!!!พี่เตอร์เร่งจังหว่ะนิ้วร้ายที่สอดใส่เข้ามาตรงจุดนั้นอย่างดุเดือดจิ๊ จิ๊ จิ๊ ~"อื้อ~ พี่เตอร์" ร่างฉันมันเกร็งกระตุกอยู่หลายครั้งก่อนที่จะรู้สึกว่ามีน้ำไหลออกมาตามร่องขา"รู้สึกดีใช่ไหม~" เขาก้มลงกระซิบที่ข้างใบหูด้วยเสียงกระเส่าฉันส่ายหัวรัวๆแล้วผลักไปที่อกแกร่งให้ออกห่างเขามันน่ารังเกียจฉันรีบหยัดตัวนั่งแล้วยกมือขึ้นป้องหน้าอกของตัวเอง"ฮึก~" ฉันร้องไห้สะอื้นจ้องหน้าคนใจร้ายที่กระทำกับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันเขาตัวใหญ่ขนาดนี้จะเอาเรี่ยวแรงจากไหนไปสู้"พี่กำลังสอนบทรักให้แคร์อยู่นะ" เขาไม่พูดเปล่า มือสองข้างลงมือปลดกางเกงของตัวเองออกจนเผยให้เห็น...เห็น...."กรี๊ดดด~" ฉันร้องกรี๊ดสุดเสียงเพราะตกใจที่เห็นท่อน
ENGINEER 25| พี่จะจัดให้...|ฉันมองหน้าพี่เตอร์อย่างรู้สึกโกรธแค้น ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน เขาเป็นคนแรกที่ทำร้ายฉันทั้งร่างกายและจิตใจ"มองแบบนี้หมายความว่าไง" จากที่เราสองคนต่างจ้องหน้ากันอยู่ครู่ เขาก็เอ่ยถามเสียงแข็งแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ"ปีศาจ" ฉันเค้นพูดในลำคอ คำพูดของฉันทำให้เขาหรี่ตามองก่อนจะยกยิ้มร้าย นี่ไงเห็นไหมหล่ะ เขามันคือปีศาจอย่างที่ฉันว่า"ดูแฟนตาซีมากไปหรือไง""...""แคร์ต้องขอบคุณพี่ด้วยซ้ำที่พี่สอนบทรักให้ เพรายขนาดบะครั้งต่อไปแคร์จะได้ชิน" มะ หมายความว่ายังไง ครั้งต่อไป เขาจะทำอีกอย่างงั้นหรอฉันปาดน้ำตาที่มันยังคงไหลออกมาไม่ขาดสาย "ฮึก~ แคร์จะกลับบ้าน""ก็ไปสิ" น้ำเสียงเรียบเอ่ยออกมาไม่แสดงอาการสีหน้าที่สะทกสะท้านหรือรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเลยสักนิด ฉันร้องขอจะเป็นจะตายเขาก็ไม่ยอมปล่อย แต่พอตัวเองสำเร็จความใคร่ได้อย่างที่ใจต้องการเขากลับพูดจาที่ไม่รื่นหูเอาซะเลยฉันลุกขึ้นจากเตียงด้วยความรู้สึกเจ็บแสบตรงบริเวณจุดนั้นของตัวเอง จะให้นั่งอยู่บนเตียงจนหายเจ็บมันก็ไม่ใช่เรื่อง ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขาอีก"เจ็บ~" ในก้าวแต่ละก้าวของฉันมันทำให้ตรงนั้นเสียดสีกันจน
ENGINEER 72| ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร | #สองอาทิตย์ผ่านไป@มหาลัยAวันนี้เป็นวันที่เขาต้องเข้าไปฝึกงานที่บริษัทคุณพ่อของของเขาเป็นวันแรก ฉันจึงส่งคำอวยพรผ่านข้อความเป็นกำลังใจไปให้ตั้งแต่เช้าLineแคร์ : ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีนะคะ สู้ๆนะพี่เตอร์ : ครับ พี่ทำงานก่อนเดี๋ยวคุยกันแคร์ : ส่งสติ๊กเกอร์ ok"ไงจ๊ะ นั่งหน้าหงอยเชียว" โดนัทเธอที่เพิ่งมาถึงมหาลัยก็เอ่ยแซวฉันทันทีที่เธอนั่งลงในฝั่งตรงข้ามกับฉัน"เปล่าซะหน่อย""เขาว่าสายตามันหลอกกันไม่ได้หรอกนะ" ฉันเป็นอย่างที่เธอว่าจริงๆนั่นแหล่ะ มันรู้สึกเหงาหงอยตั้งแต่ตื่นลืมตาพอจะรู้ว่าเขาต้องไปฝึกงานแล้วจะไม่ได้เจอหน้ากัน ไม่รู้ว่าเราสองคนจะมีจังหว่ะได้พบเจอกันอีกเมื่อไหร่ เขาไปฝึกงานส่วนฉันก็เรียน"หมั่นไลน์ไปหาพี่เขาบ่อยๆนะรู้ป่าว""เราแชทหาเขาอยู่แล้ว แต่ก็ไม่อยากรบกวนเวลาฝึกงานของเขา""ก็แชททิ้งไว้ไง หมั่นส่งกำลังใจ ตกกลางคืนก็คุยแชร์เรื่องราวกันและกันวันนี้ทำอะไร กินอะไร ทำงานเหนื่อยไหม เรียนเหนื่อยไหม อะไรแบบนี้ ใส่ใจเขาเยอะๆ""โดนัทพูดอย่างกับมีแฟนแล้วอย่างนั้น""ปะ เปล่า เราก็แค่แนะนำ อ่านในเว็บมาเยอะ เอาหน่า อย่าสงสัยเลย ทำอย่างที่เ
ENGINEER 71| พี่ไม่ชอบไอหมอนั่น |เขาเดินพูดมาตลอดทางตั้งแต่ลานเกียร์จนมาหยุดอยู่หน้าห้องเรียนของตึกคณะแพทย์"เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทันนะ""ไม่ค่ะ แคร์ไม่ยอมหลงกลพี่แน่นอน" ฉันยิ้มบอก แต่อีกคนเนี่ยสิกลับยืนคอตกหมดเรี่ยวหมดแรง"แคร์ไปเรียนก่อนนะคะ พี่ก็ตั้งใจเรียนนะ อีกสองอาทิตย์พี่ก็ต้องฝึกงานแล้วนะคะ""นั่นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ พี่เปลี่ยนไปทำโปรเจคจบดีกว่าไหม จะได้อยู่ใกล้ๆแคร์""ไม่น่าเปลี่ยนใจทันแล้วนะคะ ยังไงเราก็โทรหากันได้""แคร์ไม่ยื้อพี่เลยหรอ" เขาตีหน้าเศร้าให้ฉันสงสารแต่พอได้ยินเสียงฝีเท้าคนกำลังเดินมาเขาจึงปรับโหมดเข้มขึ้นทันที"พี่ไปก่อน" เขาบอกเสียงเรียบก่อนจะเดินออกไป แต่ก็ยังไม่วายหันมาทำหน้าตาละห้อยมองฉัน ฉันจึงได้แค่ส่งยิ้มไปให้เขาแล้วเดินเข้าห้องเรียน#เลิกคลาส (12.00)งานกลุ่มที่ทำร่วมกับโดนัท แพร มิลค์ และก็แทน ตอนนี้ได้ส่งถึงมืออาจารย์แล้วเรียบร้อยและงานกลุ่มก็ผ่านไปได้ด้วยดี อาจารย์ยังชมอีกต่างหาก ได้ยินแบบนั้นก็ค่อยชื่นใจหายเหนื่อยพวกเราทั้งห้าคนไม่สิโดนัทเธอเป็นคนเอ่ยชวนทุกคนไปทานข้าวที่ห้างใกล้ๆกับมหาลัยในช่วงพักเที่ยง เธอเสนอเป็นชาบู ฉันว่าเธออยากหาเพื่อนหารค่าอา
ENGINEER 70| ง้อเมีย |แค่อยากโทรไปบอกเขาว่าฉันกำลังจะนอนแล้ว จะพิมพ์ทิ้งไว้ก็ได้แต่ฉันก็อยากได้ยินเสียงของเขาก่อนนอน แต่ทำไมกลายเป็นว่ามีผู้หญิงรับสายเขาถึงคลับก็ส่งรูปมาให้ฉัน และรูปที่ส่งมาก็มีแต่เพื่อนผู้ชายไม่มีผู้หญิงเลยสักคน แล้วเธอเป็นใครทำไมมารับสายของเขาได้ หรือว่าเขาพาใครไปคลับด้วยพอคิดแบบนี้ใจก็ยิ่งปวดหนึบ จู่ๆน้ำตาก็ไหลลงสองข้างแก้ม เขาจะนอกใจฉันอย่างนั้นหรอ กับการที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนครั้งก่อน เขาเหงาถึงขนาดชวนผู้หญิงคนอื่นไปคลับด้วยหรอตอนนี้เขากับผู้หญิงคนนั้นทำอะไรอยู่ ฉันยังหวังว่าเขาจะไม่ทำอะไรลับหลังที่มันเกินเลย#วันต่อมา@มหาลัยA"แคร์ ทำไมตามบวมแบบนั้นหล่ะ ร้องไห้หรอ""มันบวมมากเลยหรอ""ใช่ ตกลงร้องไห้?""อืม" ฉันมามหาลัยด้วยสภาพอิดโรย เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับเลย มัวแต่คิดถึงเรื่องเมื่อคืน เมื่อเช้าที่บ้านทุกคนก็ถามว่าทำไมฉันถึงได้ตาบวมแบบนี้ ฉันเลยแก้ตัวไปว่าเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลยเปิดซีรีย์ดู ทุกคนก็เลยปล่อยผ่านไป มีแต่พี่คัพที่พูดเหน็บแนมฉัน ไม่ใช่เป็นเพราะแฟนน้องหรอกนะที่ทำน้องร้องไห้ ถ้าเป็นแบบนั้นพี่จะจัดการมันด้วยน้ำมือพี่เอง คุณแม่จึงท้วงขึ้นเพ
ENGINEER 69| โดนแกล้ง |#หลายวันต่อมาตั้งแต่วันที่เขาไปบ้านฉันพี่คริสกับพี่คัพจะผลัดกันมารับ-ส่งฉันทุกวัน ตั้งแต่ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันก็ไม่ได้กลับไปอยู่ที่คอนโดอีกเลย ยิ่งพี่คัพรู้ว่าฉันอยู่คอนโดเดียวกันกับเขาก็ออกอาการฟึดฟัดไม่พอใจ คุณพ่อคุณแม่จึงช่วยพูดให้ พี่คัพเลยยอมอ่อนลงแต่มีข้อแม้ว่าฉันต้องย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านและพี่คัพยังขู่อีกว่าถ้าไม่ย้ายกลับมาเตรียมตัวบอกเลิกเขาได้เลย ซึ่งฉันที่ได้ฟังแบบนี้ก็ยิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่ ทำไมพี่คัพต้องเป็นคนมากำหนดชีวิตของฉันขนาดนี้ ถึงจะยอมให้คบกันก็จริง แต่การที่ให้ฉันกับเขามีข้อจำกัดในการเจอกันมันก็ไม่ต่างกันการบีบบังคับให้เลิกกันทางอ้อมคุณพ่อคุณแม่ที่เห็นท่าไม่ดีที่ฉันและพี่คัพจะเริ่มมีปากเสียงกันอีกครั้งก็รีบเอ่ยห้ามและบอกให้ฉันยอมทำตามพี่คัพไปก่อน ส่วนอนาคตค่อยว่ากันCall video"เราจะนอนคุยกันผ่านหน้าจอไปอีกนานแค่ไหน""แคร์ตอบไม่ได้เลยค่ะ อดทนหน่อยนะคะ แคร์เชื่อว่ายังไงพี่คัพกับพี่คริสจะต้องยอมรับในตัวของพี่สักวันนะคะ" ที่ฉันพูดออกไปเพื่อต้องการจะปลอบใจเขา เพราะเอาเข้าจริงๆฉันเองก็ไม่รู้หรอกว่าพี่ชายของฉันทั้งสองคนจะยอมรับในตัว
ENGINEER 68| ไม่ได้เอามาหลายวันแล้ว |ใบหน้าคมฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมาจนฉันสัมผัสได้ว่าเขากำลังคิดที่จะทำอะไร"พี่เตอร์คะ ไม่ค่ะ""พี่ยังไม่ได้คิดบัญชีเรื่องที่แคร์หอมแก้มพี่เลย""แค่หอมแก้ม ยังจะต้องมาคิดบัญชีอะไรอีก" ในระหว่างทางเราสองคนนั่งเถียงกันอยู่ในรถ ฉันเองก็ไม่ยอม เขาก็ไม่ยอม เถียงกันไปมาจนมารู้ตัวอีกทีเขาก็ขับมาถึงคอนโดแล้ว"พี่ขอนะครับ ไม่ได้เอามาหลายวันแล้ว" เขาพิงศีรษะลงบนไหล่ของฉันอย่างออดอ้อนลูกอ้อนของเขาทำเอาฉันผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ"แคร์ไม่รักพี่แล้วหรอครับ"เขาเชยคางขึ้นมาวางบนไหล่แล้วถามด้วยน้ำเสียงละมุน"เราแสดงความรักด้วยวิธีอื่นก็ได้หนิคะ""วิธีของพี่ดีที่สุดแล้ว นะครับ ไม่งั้นพี่จะทำบนรถแล้วนะ" เขาเอนตัวขึ้นนั่งในท่าปกติแล้วทำท่าจะปลดกระดุมกางกง"ยะ อย่าค่ะพี่เตอร์""เปลี่ยนสถานที่ไง""บะ บ้าไม่เอาค่ะ" ฉันบอกแล้วเบือนหน้าหนี ฉันไม่อยากเห็นเขามานั่งแก้ผ้าอยู่ในรถแบบนี้ ทำไมถึงได้ใจกล้าอยากจะทำบนรถในลานจอดด้วย"รอบเดียว พี่สัญญา" ฉันค่อยๆหันหน้าไปหาเขาแล้วจ้องมองไปยังสายตาคมที่มองฉันอย่างรอฟังคำตอบ"อย่างพี่หรอคะจะรอบเดียว""พี่บอกรอบเดียวก็คือรอบเดียว พี่รู้ว่าแคร์ไ
ENGINEER 67| ยังไงวันนี้ก็ต้องได้ |รู้หรอกว่าเขาพูดเล่น แต่ทะลึ่งไม่ดูที่ดูทางเลย นี่มันบ้านของฉันยังจะมาทำลุ่มล่ามอีก"พี่เตอร์คะ คุณพ่อคุณแม่ของพี่รู้ไหมคะว่าแคร์กำลังจะไปหาท่านที่บ้าน""รู้สิ พี่บอกไปแล้ว""งั้นแคร์ขอแวะซื้ออะไรติดไม้ติดมือไปฝากท่านหน่อยได้ไหมคะ""ไม่ต้องหรอก""ทำไมหล่ะคะ""แค่คุณพ่อคุณแม่รู้ว่ากำลังจะมีลูกสะใภ้มาหา ท่านก็ตื่นเต้นกันยกใหญ่""สะใภ้หรอคะ" เขาคิดไปถึงขั้นนั้นแล้วหรอเนี่ย ทำไม่ชอบทำให้ใจดวงน้อยๆฉันเต้นแรงอยู่เรื่อย"ทำตัวสบายๆคุณพ่อคุณแม่ท่านใจดี เหมือนกับคุณพ่อคุณแม่ของแคร์""หรอคะ""อืม พี่เชื่อว่าท่านจะต้องชอบแคร์มากแน่ๆ""บอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยหรือเปล่าว่าแคร์สวย" ฉันเอียงคอถามเล็กน้อยอย่างขี้เล่น แต่กลับเห็นคนข้างๆเสียอาการจนหน้าแดงหูแดงน่ารักจัง"นั่งดีๆสิครับ พี่มองไม่เห็นกระจกข้างนะ""แล้วตกลงแคร์สวยไหม""สวยมาก""แล้วรักแคร์ไหมคะ""รักมาก""แล้วแคร์รักพี่หรือเปล่า" เขาถามกลับ"รักสิคะ" ฉันตอบเสียงหวาน อยากเห็นสารถีสุดหล่อเสียอาการ ดูแล้วมันน่ารัก ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกหวงเขามากขึ้น ไม่อยากให้ไปยิ้มแบบนี้กับสาวๆที่ไหนเลย ฉันขอเก็บ
ENGINEER 66| ลูกเขย |พี่เตอร์โทรมาบอกฉันว่าใกล้ถึงบ้านแล้วฉันเลยเดินไปบอกกับลุงพลเอาไว้ว่าถ้ามีรถสปอร์ตสีแดงเปิดประตูหน้าบ้านให้เข้ามาได้เลยมือฉันเย็นเฉียบ รู้สึกตื่นเต้นแล้วก็ประหม่า ก่อนหน้านี้ที่ฉันคุยอยู่กับคุณแม่ในห้องนอน คุณแม่บอกเอาไว้ว่าถ้าพี่คัพกับพี่คริสไม่ต้อนรับ เราก็ออกไปทานข้าวนอกบ้านกันสี่คน มีคุณพ่อคุณแม่ฉันและก็เขา ปล่อยให้พี่ชายฉันทั้งสองคนเฝ้าบ้านไป มีแขกมาบ้านและเป็นคนสำคัญของฉันถ้าไม่ต้อนรับกันก็เสียมารยาทกันเกินไปฉันลงมารอเขาอยู่ที่ห้องรับแขกชั้นล่าง โดยที่มีคุณพ่อคุณแม่นั่งรออยู่เป็นเพื่อนฉันเพียงไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงรถจอดอยู่หน้าบ้านฉันจึงรีบเดินไปดูถึงได้ยิ้มกว้าง"ใครมา" เสียงของชายที่อยู่ด้านหลังเอ่ยถาม และก็เป็นเสียงของพี่ชายคนโตของฉัน ทำไมถึงมาได้จังหว่ะแบบนี้นะ แต่ช่างเถอะยังไงพี่ชายฉันก็ต้องเจอกับเขาอยู่ดี"แฟนแคร์คะ""นี่น้อง..." พี่คัพถลึงตาเบิกกว้าง ฉันจึงได้ก้มหน้าลงต่ำเพราะกลัวสายตาคมที่จ้องมองฉันอย่างหาเรื่อง"บ้านนี้ไม่ต้อนรับ" พี่คริสเอ่ยบอกเสียงเรียบ คุณพ่อพ่อคุณแม่เดินมาได้ยินเข้าก็ขึ้นเสียงบอก "แต่ฉันต้อนรับ แกไม่ต้องรับก็เรื่องของแกตาคร
ENGINEER 65| รักพี่เขามากใช่ไหม | #เช้าวันต่อมา@บ้านทวีพัฒนาเมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับเลย เพราะมัวแต่คิดว่าจะตั้งรับกับพี่ชายของฉันทั้งสองคนยังไง วันนี้พี่คริสกับพี่คัพก็ไม่รู้ด้วยว่าพี่เตอร์จะมาหาฉันที่บ้านเพื่อมากราบคุณพ่อคุณแม่ฉัน จะว่าเปิดตัวเลยก็ว่าได้ลึกๆแอบหวั่นใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอยู่เหมือนกัน แต่อย่างน้อยฉันก็ยังมีคุณพ่อคุณแม่ที่คอยช่วยเหลือฉัน ไม่รู้ว่าจะต้านคนเผด็จการอย่างพี่คัพได้แค่ไหน(เสียงโทรศัพท์)พี่เตอร์"โทรมาแต่เช้าเลยนะคะ"(อยากได้ยินเสียง)"เพิ่งตื่นหรอคะ เสียงยังงัวเงียอยู่เลย"(อยากกอดแคร์จัง)"เดี๋ยวนี้อ้อนหนักขึ้นนะคะ"(ไม่ดีหรอครับ)"ดีค่ะ แต่อย่าไปอ้อนผู้หญิงที่ไหนอีกนะคะ ไม่งั้นแคร์จะตีพี่ให้หลังลายเลย"(นี่ขู่แล้วหรอ)"ไม่คุยด้วยแล้ว พี่เตอร์ออกจากคอนโดแล้วบอกแคร์ด้วยนะคะ"(ครับ คิดถึงนะ)"แคร์ก็คิดถึงพี่ค่ะ"โทรมาปากหวานแต่เช้าเชียว ทั้งที่ตัวเองเพิ่งจะตื่นนอนแท้ๆ ดีจังเวลาที่เขาตื่นแล้วนึกถึงฉันเป็นคนแรก อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไปจังเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันลงไปที่ห้องอาหารเพื่อทานข้าวเช้า นี่ฉันลงมาเป็นคนสุดท้ายหรอ เพราะทุกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารพ
ENGINEER 64| อาบน้ำให้พี่ดูหน่อย |ฉันออกจากห้องทำงานพี่คริสเป็นคนสุดท้ายก็รีบเดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเองเพื่อต่อสายโทรหาแฟนของฉัน เขาคือคนที่ให้คำปรึกษาฉันได้ดีที่สุดในตอนนี้"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอแค่อย่าปล่อยมือกันก็พอ" ประโยคนี้ดังเข้ามาในหัวฉันทันที ฉันเชื่อมั่นในตัวเขา เราจะไม่ปล่อยมือกันเป็นอันขาดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแต่ในเวลานี้ตอนนี้ฉันต้องโทรหาเขาก่อนเพื่อปรึกษาCall พี่เตอร์"พี่เตอร์ สะดวกคุยไหมคะ"(สะดวก มีอะไรหรือเปล่า ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น)"พี่ชายแคร์ค่ะ เขา...เขาอยากให้เราเลิกกัน"(...)"พี่เตอร์ ฟังแคร์อยู่หรือเปล่า"(พี่ฟังอยู่)"พี่เตอร์ ทำยังไงดี"(แคร์อยากเลิกกับพี่ตามคำสั่งของพี่ชายหรือเปล่า)"ไม่ค่ะ"(ได้ยินแบบนี้พี่ค่อยสบายใจหน่อย)"เราจะไม่ปล่อยมือกันนะคะ"(ครับเราจะไม่ปล่อยมือกัน พี่สัญญา)"เราจะทำยังไงดีคะพี่เตอร์" ฉันร้อนใจมากจริงๆ กลัวเหลือเกินว่าพี่ชายฉันทั้งสองคนจะจ้างคนให้ตามสืบเรื่องของเรา ถ้าเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ มันจะไม่ดีต่อเราแน่ พี่คัพเป็นคนเผด็จการที่สุดในบ้านนี้ ถ้าเขาไม่เห็นดีเห็นงามด้วยยังไงทุกคนในบ้านหรือแม้กระทั่งมีการประชุมบอร์ดผู้บริหารใ