Все главы The Zillionaire's Abandoned Wife: Глава 151 - Глава 160

Hindi napigilan ni Michael ang tumagal ang tingin niya sa direksyon ni Trixie, na kasalukuyang kausap ng isang matandang negosyante. Wala sa ayos ang nararamdaman niya. May mga bagay na hindi nababanggit ngunit tahimik na kumikilos sa paligid. Kahit anong kintab sa labas, bulok pa rin sa loob, 'yan ang sumagi sa isipan niya. Sa isip niya, parang bang nakamasid siya sa isang maselang palabas kung saan may nakatago sa likod ng bawat ngiti. Napabuntong-hininga si Michael at ibinaling na lang ang tingin sa iba. Kasabay nito, nagpatuloy ang pag-uusap nina Felix at Angelo. “She’s something, though,” ani Felix, tinutukoy si Trixie habang sinusundan ito ng tingin. “I mean, I didn’t expect her to be... this composed.” “You like her?” tanong ni Angelo habang iniikot ang wine sa baso. “No. Just impressed.” Napatingin si Michael sa kanila, at sa mahina ngunit mariing tono ay sinabi, “She might be impressive to you, but the way she handled that confrontation in Astranexis, unprofessional

Inilahad ni Trixie ang kamay niya kay Angelo, at marahan itong tinanggap ng binata. Bahagyang hindi komportable si Trixie nang ilagay niya ang kanyang kamay sa kamay ng isang estrangherong lalaki, lalo na nang mailapat ito sa kanyang katawan. Hindi niya alam kung dahil lang ba ito sa biglaang palit ng kapareha o dahil sa mismong presensiya ni Angelo, na bagamat hindi niya kilala nang lubusan ay may taglay na mahinahong aura. Ngunit si Angelo, bilang isang tunay na ginoo, ay marahang kumilos at maingat sa paghawak sa kanya, hindi agresibo, hindi rin pabaya. Sa bawat hakbang ng sayaw ay dama ni Trixie ang respeto sa galaw nito, na para bang sinasadya nitong huwag lumampas sa limitasyon ng pagkakaibigan. Nang mapansin niyang tila hindi komportable si Trixie, saglit na napatingin si Angelo sa kanyang mukha. Parang may naisip. Maybe she's never had a boyfriend before. Ang kanyang mga mata ay saglit na nagtagal sa maamong mukha ni Trixie, bago siya nagpakilala. "Angelo. Iyan ang

Ibinaba ni Ysabel ang kanyang tingin at inagaw ang atensiyon ng kaibigan. “Pagkatapos ng mahabang pagsasayaw, nagugutom na ako. Gusto niyo bang kumain?” “Same here,” sabay sabing napatingin si Helios sa paligid. “Let’s head to the self-service area.” Nakita nilang nagtungo sina Trixie at Casper sa direksyon ng self-service. Tumango si Helios, at kaswal na iniabot ang braso kay Ysabel. “Shall we?” Pagkatapos ipaalam ni Wendy kay Sebastian, na abala pa rin sa pakikipag-usap sa cellphone, sumama rin siya patungo sa buffet area. Sa bawat hakbang, palihim niyang sinusulyapan si Helios—at hindi rin niya pinalampas ang mga titig nito kanina kay Trixie. Nang dumating sila, agad silang sinalubong ng ilang panauhin. Marami ang bumati kina Helios at Ysabel, at may ilan pang nagpakilala ng negosyo. Isa itong pagkakataon na hindi maaaring palampasin, kaya habang abala ang dalawa sa pakikipagkamay at pakikipag-usap, tahimik na nakatayo si Wendy sa tabi nila, mapanuring pinagmamasdan ang paligid.

Pagsapit ng hapon, dumating din si Michael sa Astranexis. Maayos ang postura niya, dala ang kanyang folder ng dokumento. Ngunit dahil abala sa assessment meeting si Casper, hindi sila nag-abot. Sa halip, nag-iwan lang si Michael ng mensahe sa front desk bago tuluyang umalis makalipas ang ilang minuto.Hindi pa man lumalayo ang sasakyan ni Michael ay dumating na si Helios.Lumabas si Trixie at Casper sa conference room just in time na makikita nila si Helios sa gitna ng hallway palapit sa kanila.As always, the man carried himself with that distinct confidence. Subtle, controlled, and unreadable. Pero ngayong araw, tila may kakaiba sa kanyang mga mata, mas mababa ang tingin nito, mas mapanuri.“Mr. Cuevillas,” bati ni Casper, kasunod ang handshake.“President Yu,” sagot ni Helios, saka tumingin kay Trixie. “Ms. Salvador.”“Mr. Cuevillas,” tumango siya. Polite and poised as always.Helios’s eyes lingered for a moment longer than necessary. There was something about the way she said his

Uurong na sana si Trixie, papatayin ang ilaw at lalabas na lang ng kwarto, nang biglang marinig niya ang tinig ni Nana Sela mula sa kanyang likuran.“Trixie, hija.”Paglingon niya, nakita niyang may dalang tray si Nana Sela. Nasa tray ang isang palayok ng mainit na nilagang pagkain.“Nana Sela,” mahina niyang bati.Ngumiti si Nana Sela at marahang nagsalita, “Ito po ‘yung pampalakas na iniwan ng matanda noong dumalaw siya dati. Pinag-stew niya ako ng ganito para sa inyo kapag may oras ako.”“Ah, salamat. Naabala ka pa po.”“Wala ‘yon,” sagot ni Nana Sela. Sandaling natigilan, at saka marahang nagpatuloy, “‘Yung mga gamit ninyo… Noong umpisa ng buwan, pinaayos ni Sebastian at sinabing i-empake ko ang lahat. Inakyat ko po sa third floor ang mga gamit ninyo. Kung may kailangan ka, aakyatin ko na lang o kung gusto ninyo—”Hindi na kailangang sabihin pa. Noong umpisa ng buwan nga sila pumirma ng divorce agreement.“Wag na po, ako na lang ang aakyat mamaya.”“Sige,” ani Nana Sela. “Ihahatid