Pagkarating ni Trixie sa villa, hindi siya nag-aksaya ng panahon. Tahimik siyang naglakad papunta sa kwarto ni Xyza, dala ang mabigat na damdaming iniwan ng tawag ni Sebastian. Nang buksan niya ang pinto, bumungad sa kanya ang malamlam na ilaw at ang mahinang tunog ng aircon. Nakita niya agad si Sebastian na abala sa harap ng mesa, bukas ang laptop at may ilang dokumentong nakalatag.Tumingala ito nang maramdaman ang presensya niya. “You’re back,” sabi nito, malamig ang tono ngunit may bahid ng pagkagulat sa mata.“Oo,” sagot ni Trixie, inilapag ang bag sa gilid at tahimik na lumapit sa kama.Naka-IV drip pa rin si Xyza, at kahit bahagyang naka-kunot ang noo, mahimbing ang tulog nito.Tahimik lang si Trixie, pinanood ang mahinang paggalaw ng dibdib ng anak habang humihinga.“How is she now?” tanong niya nang hindi inaalis ang tingin sa bata.Si Sebastian ay tumingin din kay Xyza, saka sumagot, “She was in pain when I arrived, but she’s feeling better now. The meds worked quickly.”T
Uurong na sana si Trixie, papatayin ang ilaw at lalabas na lang ng kwarto, nang biglang marinig niya ang tinig ni Nana Sela mula sa kanyang likuran.“Trixie, hija.”Paglingon niya, nakita niyang may dalang tray si Nana Sela. Nasa tray ang isang palayok ng mainit na nilagang pagkain.“Nana Sela,” mahina niyang bati.Ngumiti si Nana Sela at marahang nagsalita, “Ito po ‘yung pampalakas na iniwan ng matanda noong dumalaw siya dati. Pinag-stew niya ako ng ganito para sa inyo kapag may oras ako.”“Ah, salamat. Naabala ka pa po.”“Wala ‘yon,” sagot ni Nana Sela. Sandaling natigilan, at saka marahang nagpatuloy, “‘Yung mga gamit ninyo… Noong umpisa ng buwan, pinaayos ni Sebastian at sinabing i-empake ko ang lahat. Inakyat ko po sa third floor ang mga gamit ninyo. Kung may kailangan ka, aakyatin ko na lang o kung gusto ninyo—”Hindi na kailangang sabihin pa. Noong umpisa ng buwan nga sila pumirma ng divorce agreement.“Wag na po, ako na lang ang aakyat mamaya.”“Sige,” ani Nana Sela. “Ihahatid
Pagkababa nila sa paaralan ni Xyza, agad na sumigaw si Tantan mula sa kabilang bahagi ng gate. “Ate Trixie!” Nilingon ni Trixie ang boses na iyon, at nakita niyang patakbo patungo sa kaniya si Tantan, bitbit ang isang maliit na paper bag. “Ate Trixie, kaninang umaga po, inutusan ako ni Lola ko para bigyan ka ng mga buns. Pero wala ka po sa bahay kaya binalik ko na lang.” Bubuka pa lang sana ang bibig ni Trixie pero naunahan na siya ni Xyza, na halatang nairita sa narinig. “Hindi totoo ‘yan! Nasa bahay si Mommy kahapon, nakita ko siya!” Hindi pa kasi alam ng bata na matagal nang nakalipat ng bahay ang kaniyang ina. Kaya nang marinig ang sinabi ni Tantan, napasimangot siya at agad na tumutol. Napakamot sa ulo si Tantan, naguluhan. “Ha? Talaga ba? Eh bakit…” Pero bago pa man sila makapagtalo, lumapit na ang guro ni Xyza. “Ms. Salvador,” tawag ni Teacher Alecie. Agad na tumugon si Trixie. “Teacher.” Pinapasok muna ng guro ang mga bata sa loob at saka nagsalita. “Ms. Salvador,
Kinabukasan, maaga pa lang ay abala na si Trixie sa paghahanda ng gamit nina Luna at Venus. Maaliwalas ang langit, at may kakaibang sigla sa paligid. Tahimik ngunit determinado siyang mag-focus sa araw na iyon, isang araw na para sa pamilya, para sa mga bata… at kahit pa hindi niya inaamin, para rin sa sarili niya.Pagdating niya sa bahay nina Antonia, masiglang sinalubong siya ng mga dalagita.“Tita!” salubong ni Luna. “Mama said you’ll take us to the sea, Tita? Totoo po ba?”Trixie smiled and nodded, “Yeah right, pamangks. Everything’s ready, so bring your swimsuits and towels. Aalis na tayo in ten minutes.”Napatalon si Venus sa tuwa. “Yes! I haven’t been to the sea for ages!”Buo ang loob ni Trixie na gawin itong masayang araw para sa kanila.Bandang alas otso ng umaga, nang makarating sila sa pantalan, natanaw na agad ni Trixie ang pamilyar na pigura nina Helios at Yanyan. Si Yanyan ay nakasuot ng maliit na straw hat, hawak ang stuffed animal niyang laging dala, at may hawak pa
Pagdating ng tanghali, sabay-sabay silang nag-lunch ng seafood. Hindi naging pihikan si Yanyan, lalo pa’t tinabihan siya ni Trixie habang sinusubuan siya ng paborito niyang buttered crab.“Tita Trixie, this one’s yummy po,” sabi ni Yanyan habang may sauce pa sa gilid ng bibig niya.Tatawa-tawang pinunasan ito ni Trixie. “‘Wag ka na ulit magsasalita kapag may laman pa ang bibig, okay?”“Okay po,” sabay ngumiti ulit ang bata, pilit pa ring inuubos ang laman ng plato.Habang kumakain, panay ang sulyap nina Luna at Venus kay Helios, na mahinahon lang na kumakain at paminsan-minsan ay inaabutan si Trixie ng mga panghimagas.“Tingnan mo 'yun,” bulong ni Venus kay Luna. “He even gets Tita a dessert. Ang sweet, grabe.”“Tsaka parang ang bait talaga niya, ‘no?” dagdag pa ni Luna. “Wala siyang air. Hindi gaya ng ex ng Tita natin.”Nagkatinginan ang magpinsan, at napangiti na lang. Hindi man nila sinabi nang direkta, pero pareho nilang nararamdaman na kung may darating mang bago sa buhay ni Tri
Pagdating ng Lunes ng umaga, dumating si Trixie sa school ni Xyza nang eksakto sa oras. Malayo pa lang, agad niyang namataan ang anak na nakaupo sa tabi ni Sebastian sa waiting area. Nakalugay ang buhok ni Xyza, may pink ribbon, at masigla itong nag-wave nang makita siya.“Mommy!” Masiglang tumayo ang bata at sumalubong.Tinikom ni Trixie ang bibig sa isang maikling ngiti. Tumango siya habang lumalapit, suot ang isang neutral-colored dress. Walang kahit kaunting excitement sa ekspresyon niya.Paglapit niya, agad siyang sinalubong ni Sebastian.“You’re here,” ani Sebastian, tila hindi sigurado kung matutuwa ba siya o hindi.Hindi siya pinansin ni Trixie. Sa halip, binuksan niya ang tablet ni Xyza at agad na hinarap ito. Tiningnan niya ang listahan ng activities para sa araw na iyon, waring walang ibang tao sa paligid.Napakamot sa batok si Sebastian. “I didn’t think you’d come, honestly.”“Hindi mo kailangang mag-isip para sa akin. Sinabi kong dadating ako ‘di ba?” matipid na sagot n
Pasado alas nueve ng gabi nang makalapag sa airport ang sinasakyang eroplono ni Trixie Salvador. Narito siya ngayon sa isang bansang estranghero sa kaniya sa kabila ng espesyal na araw niya ngayon. It's her 26th birthday today. Hindi siya narito para dito ipagdaos ang kaniyang kaarawan, kundi dahil sinusundan niya dito ang kaniyang mag-ama na tatlong buwan na niyang hindi nakikita. Nang buhayin niya ang kanyang cellphone, bumungad sa kaniya ang maraming pagbati mula sa mga kakilala. Napangiti siya dahil doon. Pero wala ang mensaheng mula sa taong dahilan kung bakit siya nasa bansang ito ngayon. Wala man lang mensahe mula kay Sebastian Valderama, ang asawa niya. Dahan-dahang nawala ang ngiti sa kanyang mga labi at napabuntong-hininga. No one even bothered to pick her up at the airport despite notifying them that she'll arrived today. Mabigat ang loob niyang kumuha na lang ng taxi dahil kung maghihintay siya ng sundo ay mamamatay na lang siya sa lamig sa bansang i
Bandang alas-dies ng gabi, masayang dumating sina Sebastian at Xyza sa mansiyon.Mahigpit na nakahawak si Xyza sa damit ng ama bago dahan-dahang bumaba ng sasakyan.Ayaw sana niyang umuwi ngayong gabi dahil naroon ang mama niya sa bahay.Pero sabi ng tita mommy niya noong lunch nila, dumayo pa raw dito ang kanyang mama para makasama silang dalawa ng daddy niya. Kung hindi sila uuwi, siguradong malulungkot daw ito.Natakot din siya sa sinabi ng daddy niya na kapag hindi sila umuwi ngayon, sasama ang mommy Trixie niya sa kanila bukas sa dagat.Wala siyang nagawa kundi sumang-ayon na lang dito.Pero nag-aalala pa rin siya kaya't madiing nagtanong, “Dad, what if pilitin po tayo ni Mom na sumama sa'tin bukas? What should we do po?”“That’s not gonna happen,” sagot ni Sebastian nang walang alinlangan.Sa loob ng maraming taon ng kanilang pagsasama, palaging hinahanap ni Trixie ang pagkakataong makasama siya.Pero marunong din itong lumugar. Kapag nakita nitong galit na siya, hindi na ito na
Pagdating ng Lunes ng umaga, dumating si Trixie sa school ni Xyza nang eksakto sa oras. Malayo pa lang, agad niyang namataan ang anak na nakaupo sa tabi ni Sebastian sa waiting area. Nakalugay ang buhok ni Xyza, may pink ribbon, at masigla itong nag-wave nang makita siya.“Mommy!” Masiglang tumayo ang bata at sumalubong.Tinikom ni Trixie ang bibig sa isang maikling ngiti. Tumango siya habang lumalapit, suot ang isang neutral-colored dress. Walang kahit kaunting excitement sa ekspresyon niya.Paglapit niya, agad siyang sinalubong ni Sebastian.“You’re here,” ani Sebastian, tila hindi sigurado kung matutuwa ba siya o hindi.Hindi siya pinansin ni Trixie. Sa halip, binuksan niya ang tablet ni Xyza at agad na hinarap ito. Tiningnan niya ang listahan ng activities para sa araw na iyon, waring walang ibang tao sa paligid.Napakamot sa batok si Sebastian. “I didn’t think you’d come, honestly.”“Hindi mo kailangang mag-isip para sa akin. Sinabi kong dadating ako ‘di ba?” matipid na sagot n
Pagdating ng tanghali, sabay-sabay silang nag-lunch ng seafood. Hindi naging pihikan si Yanyan, lalo pa’t tinabihan siya ni Trixie habang sinusubuan siya ng paborito niyang buttered crab.“Tita Trixie, this one’s yummy po,” sabi ni Yanyan habang may sauce pa sa gilid ng bibig niya.Tatawa-tawang pinunasan ito ni Trixie. “‘Wag ka na ulit magsasalita kapag may laman pa ang bibig, okay?”“Okay po,” sabay ngumiti ulit ang bata, pilit pa ring inuubos ang laman ng plato.Habang kumakain, panay ang sulyap nina Luna at Venus kay Helios, na mahinahon lang na kumakain at paminsan-minsan ay inaabutan si Trixie ng mga panghimagas.“Tingnan mo 'yun,” bulong ni Venus kay Luna. “He even gets Tita a dessert. Ang sweet, grabe.”“Tsaka parang ang bait talaga niya, ‘no?” dagdag pa ni Luna. “Wala siyang air. Hindi gaya ng ex ng Tita natin.”Nagkatinginan ang magpinsan, at napangiti na lang. Hindi man nila sinabi nang direkta, pero pareho nilang nararamdaman na kung may darating mang bago sa buhay ni Tri
Kinabukasan, maaga pa lang ay abala na si Trixie sa paghahanda ng gamit nina Luna at Venus. Maaliwalas ang langit, at may kakaibang sigla sa paligid. Tahimik ngunit determinado siyang mag-focus sa araw na iyon, isang araw na para sa pamilya, para sa mga bata… at kahit pa hindi niya inaamin, para rin sa sarili niya.Pagdating niya sa bahay nina Antonia, masiglang sinalubong siya ng mga dalagita.“Tita!” salubong ni Luna. “Mama said you’ll take us to the sea, Tita? Totoo po ba?”Trixie smiled and nodded, “Yeah right, pamangks. Everything’s ready, so bring your swimsuits and towels. Aalis na tayo in ten minutes.”Napatalon si Venus sa tuwa. “Yes! I haven’t been to the sea for ages!”Buo ang loob ni Trixie na gawin itong masayang araw para sa kanila.Bandang alas otso ng umaga, nang makarating sila sa pantalan, natanaw na agad ni Trixie ang pamilyar na pigura nina Helios at Yanyan. Si Yanyan ay nakasuot ng maliit na straw hat, hawak ang stuffed animal niyang laging dala, at may hawak pa
Pagkababa nila sa paaralan ni Xyza, agad na sumigaw si Tantan mula sa kabilang bahagi ng gate. “Ate Trixie!” Nilingon ni Trixie ang boses na iyon, at nakita niyang patakbo patungo sa kaniya si Tantan, bitbit ang isang maliit na paper bag. “Ate Trixie, kaninang umaga po, inutusan ako ni Lola ko para bigyan ka ng mga buns. Pero wala ka po sa bahay kaya binalik ko na lang.” Bubuka pa lang sana ang bibig ni Trixie pero naunahan na siya ni Xyza, na halatang nairita sa narinig. “Hindi totoo ‘yan! Nasa bahay si Mommy kahapon, nakita ko siya!” Hindi pa kasi alam ng bata na matagal nang nakalipat ng bahay ang kaniyang ina. Kaya nang marinig ang sinabi ni Tantan, napasimangot siya at agad na tumutol. Napakamot sa ulo si Tantan, naguluhan. “Ha? Talaga ba? Eh bakit…” Pero bago pa man sila makapagtalo, lumapit na ang guro ni Xyza. “Ms. Salvador,” tawag ni Teacher Alecie. Agad na tumugon si Trixie. “Teacher.” Pinapasok muna ng guro ang mga bata sa loob at saka nagsalita. “Ms. Salvador,
Uurong na sana si Trixie, papatayin ang ilaw at lalabas na lang ng kwarto, nang biglang marinig niya ang tinig ni Nana Sela mula sa kanyang likuran.“Trixie, hija.”Paglingon niya, nakita niyang may dalang tray si Nana Sela. Nasa tray ang isang palayok ng mainit na nilagang pagkain.“Nana Sela,” mahina niyang bati.Ngumiti si Nana Sela at marahang nagsalita, “Ito po ‘yung pampalakas na iniwan ng matanda noong dumalaw siya dati. Pinag-stew niya ako ng ganito para sa inyo kapag may oras ako.”“Ah, salamat. Naabala ka pa po.”“Wala ‘yon,” sagot ni Nana Sela. Sandaling natigilan, at saka marahang nagpatuloy, “‘Yung mga gamit ninyo… Noong umpisa ng buwan, pinaayos ni Sebastian at sinabing i-empake ko ang lahat. Inakyat ko po sa third floor ang mga gamit ninyo. Kung may kailangan ka, aakyatin ko na lang o kung gusto ninyo—”Hindi na kailangang sabihin pa. Noong umpisa ng buwan nga sila pumirma ng divorce agreement.“Wag na po, ako na lang ang aakyat mamaya.”“Sige,” ani Nana Sela. “Ihahatid
Pagkarating ni Trixie sa villa, hindi siya nag-aksaya ng panahon. Tahimik siyang naglakad papunta sa kwarto ni Xyza, dala ang mabigat na damdaming iniwan ng tawag ni Sebastian. Nang buksan niya ang pinto, bumungad sa kanya ang malamlam na ilaw at ang mahinang tunog ng aircon. Nakita niya agad si Sebastian na abala sa harap ng mesa, bukas ang laptop at may ilang dokumentong nakalatag.Tumingala ito nang maramdaman ang presensya niya. “You’re back,” sabi nito, malamig ang tono ngunit may bahid ng pagkagulat sa mata.“Oo,” sagot ni Trixie, inilapag ang bag sa gilid at tahimik na lumapit sa kama.Naka-IV drip pa rin si Xyza, at kahit bahagyang naka-kunot ang noo, mahimbing ang tulog nito.Tahimik lang si Trixie, pinanood ang mahinang paggalaw ng dibdib ng anak habang humihinga.“How is she now?” tanong niya nang hindi inaalis ang tingin sa bata.Si Sebastian ay tumingin din kay Xyza, saka sumagot, “She was in pain when I arrived, but she’s feeling better now. The meds worked quickly.”T
Pagsapit ng hapon, dumating din si Michael sa Astranexis. Maayos ang postura niya, dala ang kanyang folder ng dokumento. Ngunit dahil abala sa assessment meeting si Casper, hindi sila nag-abot. Sa halip, nag-iwan lang si Michael ng mensahe sa front desk bago tuluyang umalis makalipas ang ilang minuto.Hindi pa man lumalayo ang sasakyan ni Michael ay dumating na si Helios.Lumabas si Trixie at Casper sa conference room just in time na makikita nila si Helios sa gitna ng hallway palapit sa kanila.As always, the man carried himself with that distinct confidence. Subtle, controlled, and unreadable. Pero ngayong araw, tila may kakaiba sa kanyang mga mata, mas mababa ang tingin nito, mas mapanuri.“Mr. Cuevillas,” bati ni Casper, kasunod ang handshake.“President Yu,” sagot ni Helios, saka tumingin kay Trixie. “Ms. Salvador.”“Mr. Cuevillas,” tumango siya. Polite and poised as always.Helios’s eyes lingered for a moment longer than necessary. There was something about the way she said his
Pagkarinig nito, bahagyang kumurap si Wendy, at ang bahagyang galaw ng kanyang mata ay hindi nakalampas kay Casper. “Ah, ganon ba,” sagot niya, pilit ang ngiti habang pinipigilan ang bahagyang pangangatog ng tinig. Pagkatapos, tumingin siya nang matalim kay Trixie at sinabing, “Kung ganoon, maaari mo bang sabihin sa akin kung ano ang mali sa plano ko, Ms. Salvador? Para naman maayos ko ito ayon sa pamantayan ninyo.”Casper’s jaw tensed. Alam niyang hindi tanong ang intensyon ni Wendy kundi bitag.Pero si Trixie? Kalmado lang.She closed the folder with a light tap, then looked up at Wendy. Chin raised, smile gentle, but eyes sharp. “Ms. Bolivar, ang mga problema sa plano mo ay responsibilidad mo. Hindi mo ba dapat alamin ang mga ito nang mag-isa sa halip na itanong sa amin?”May bahagyang kilabot sa tono ni Trixie, hindi sigaw, hindi galit. Pero malakas. Matigas. At hindi mo mapapalampas ang tono ng panghahamak.Casper leaned slightly back in his chair, lips twitching in amusement.
Ibinaba ni Ysabel ang kanyang tingin at inagaw ang atensiyon ng kaibigan. “Pagkatapos ng mahabang pagsasayaw, nagugutom na ako. Gusto niyo bang kumain?”“Same here,” sabay sabing napatingin si Helios sa paligid. “Let’s head to the self-service area.”Nakita nilang nagtungo sina Trixie at Casper sa direksyon ng self-service. Tumango si Helios, at kaswal na iniabot ang braso kay Ysabel. “Shall we?”Pagkatapos ipaalam ni Wendy kay Sebastian, na abala pa rin sa pakikipag-usap sa cellphone, sumama rin siya patungo sa buffet area. Sa bawat hakbang, palihim niyang sinusulyapan si Helios—at hindi rin niya pinalampas ang mga titig nito kanina kay Trixie.Nang dumating sila, agad silang sinalubong ng ilang panauhin. Marami ang bumati kina Helios at Ysabel, at may ilan pang nagpakilala ng negosyo. Isa itong pagkakataon na hindi maaaring palampasin, kaya habang abala ang dalawa sa pakikipagkamay at pakikipag-usap, tahimik na nakatayo si Wendy sa tabi nila, mapanuring pinagmamasdan ang paligid.Il