บททั้งหมดของ เล่ห์ร้ายนายบอดี้การ์ด: บทที่ 41 - บทที่ 50

วันเสาร์สตูดิโอเอเชียเป็นสตูดิโอสำหรับเช่าสถานที่ถ่ายภาพหรือถ่ายโฆษณาขนาดใหญ่ ภายในเต็มไปด้วยห้องหลากหลายสไตล์เพื่อให้เหมาะกับความหลากหลายของลูกค้า ด้านในมีอุปกรณ์ที่จำเป็นในการถ่ายรูปครบครัน แถมยังมีห้องประชุม ห้องแต่งตัวสำหรับนางแบบพร้อมทีมช่าง ห้องสำหรับกราฟิกในการรีทัสภาพถ่าย และยังมีพนักงานคอยช่วยเหลือการทำงาน จึงมีลูกค้าแวะเวียนมาใช้บริการไม่ขาดสาย ซึ่งตอนนี้ผู้ที่ดูแลบริหารงานที่นี่ก็คือ 'ขุน' รุ่นพี่ของเธอนั่นเองเธอมาถึงที่สตูดิโอตั้งแต่เช้าพร้อมเพื่อนรักตามเวลาที่ได้นัดหมายกัน ช่วงแรกของการถ่ายค่อนข้างติดขัดเพราะมิลินเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างขี้อายไม่ค่อยมีความมั่นใจ ยิ่งต้องมารับหน้าที่นางแบบที่เธอไม่เคยทำมาก่อนจึงต้องใช้เวลาปรับตัวอยู่นาน แต่รุ่นพี่หนุ่มที่รับบทเป็นตากล้องสำหรับงานครั้งนี้ก็คอยช่วยแนะนำให้อย่างใจเย็น ภาพถ่ายจึงออกมาดีขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เพื่อนเธอมีความมั่นใจ กล้าที่จะโพสท่าตามที่ชายหนุ่มต้องการได้คลีโอยืนให้กำลังใจเพื่อนรักอยู่ไม่ห่าง แต่เมื่องานใกล้จะเสร็จก็ประสบปัญหาอีกครั้ง เนื่องจากชุดที่จะต้องถ่ายเป็นชุดนอนที่ค่อนข้างวาบหวิวเซ็กซี่ เพื่อนสาวขี้อายของเธอจึ

คำเตือน เนื้อหาตอนนี้มีความรุนแรง การทารุณกรรมที่ดูโหดร้ายร่างสูงยืนพิงกำแพงโกดังกอดอกอย่างรอคอย ดวงตาที่เย็นชาลุกโชนวาวโรจน์เมื่อได้ยินว่าคลีโอตกอยู่ในอันตราย ฝ่ามือหยาบกำแล้วคลายเพื่อควบคุมอารมณ์โมโหเอาไว้ไม่นานแสงไฟจากหน้ารถยุโรปก็สาดเข้ามายังจุดที่ลีโอยืนอยู่ ดีน ก้าวลงมาจากตำแหน่งคนขับ พยักหน้าให้เขาเล็กน้อย ลูกน้องหลายคนที่ยืนอยู่บริเวณนั้นรีบเดินเข้ามาช่วยชายหนุ่มแบกร่างโชกเลือดที่แทบไร้สติของชายฉกรรจ์สองคนลงมาจากเบาะหลังรถร่างชายผู้โชคร้ายทั้งคู่ถูกลูกน้องของไคโรหิ้วปีกลากไปตามทางเดินยาว ลงไปยังทางลับใต้ดินที่คดเคี้ยวไปมา โดยมีลีโอและดีนเดินตามอยู่ด้านหลัง จนมาถึงหน้าห้องที่ต้องการประตูเหล็กขนาดใหญ่ที่เริ่มขึ้นสนิมทำให้มันดูค่อนข้างน่ากลัว แต่ภายในห้องยิ่งชวนขนลุกมากกว่านั้น ผนังทั้งหมดทำจากหินสีเข้มจนเกือบดำ ไร้ช่องทางระบายอากาศ ห้องดังกล่าวเหม็นอับเจือด้วยกลิ่นน่าสะอิดสะเอียนของคราบเลือดที่เคยสาดกระเซ็นทั่วห้อง ผนังด้านหนึ่งมีโซ่เหล็กแขวนห้อยลงมาจากเพดาน ฝั่งตรงข้ามมีโซฟาตัวยาวถูกวางไว้ชิดกำแพงห้องลูกน้องช่วยกันล็อกข้อมือทั้งสองข้างของคนร้ายไว้กับโซ่เหล็ก ก่อนจะถอยออกมา

หมับ!"อ๊ะ!" คลีร้องออกมาในลำคอด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆร่างกายเธอถูกรวบเอาไว้จากด้านหลัง หญิงสาวรีบหันกลับไปมองก็พบใบหน้าหล่อร้ายของบอดี้การ์ดหนุ่ม"พี่ลีโอ! คลีตกใจหมดเลย" ร่างเล็กนิ่วหน้าตำหนิเขาอย่างไม่จริงจัง แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรปล่อยให้ชายหนุ่มกอดเธอเอาไว้"เป็นไงบ้าง"คำถามเรียบง่ายทำหญิงสาวเบะปากด้วยความหมั่นไส้ เธอเกิดเรื่องผ่านมา 2 วันแล้ว เขาเพิ่งมาถามว่าเธอรู้สึกอย่างไร ความหงุดหงิดน้อยใจทำให้เธอดึงท่อนแขนกำยำที่รวบเอวบางของเธอออก"โอเคแล้วค่ะ ถ้าจะเพิ่งมาเป็นห่วงกันแบบนี้" ร่างเล็กว่าพลางขยับกายออกห่างชายหนุ่ม ใบหน้าสวยบูดบึ้งขณะเดินไปคว้าโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะหน้าโซฟาเพื่อกดสั่งอาหารบอดี้การ์ดหนุ่มระบายลมหายใจออกช้าๆ แต่ก็ไม่ได้ง้องอนอะไรเธอต่อ"ทำอะไร""สั่งข้าวค่ะ!" ความขุ่นเคืองจากท่าทีของบอดี้การ์ดหนุ่มทำให้คลีโอเผลอกระแทกเสียงตอบกลับ ซึ่งชายหนุ่มก็มองเธอดุๆเป็นการตักเตือน"ดึกแล้วนะ ทำไมยังไม่ได้กินข้าวอีก""เพิ่งมาหิว" เธอเลือกใช้เสียงให้อ่อนลงเล็กน้อย แต่ภายในใจก็ยังไม่หยุดตำหนิชายหนุ่ม ตอนเธอเกิดเรื่องเขายังดูใส่ใจเธอน้อยกว่าเรื่องที่เธอยังไม่ได้กินข้าวเสียอีก ความหง

เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูหญิงสาวก็รีบหลับตาลงแสร้งว่าหลับอยู่ เธอไม่อยากจะพูดคุยอะไรกับเขาตอนนี้ทั้งสิ้น สิ่งที่เขาทำกับเธอมันเกินกว่าจะรับไหว ต่อให้เธอจะรักเขาแค่ไหนก็ตามแรงยวบบนที่นอนไม่ห่างร่างเล็กที่นอนนิ่งผ่อนลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ กลิ่นประจำตัวเจือกลิ่นบุหรี่ลอยมากระทบจมูก ข้อมือเล็กที่เป็นรอยแดงจากการโดนมัดอยู่นานถูกนิ้วสากลูบไล้เบาๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะโน้มตัวลงมาจุมพิตที่ข้อมือเธออย่างอ่อนโยน หัวใจดวงน้อยเผลอเต้นผิดจังหวะไปครู่หนึ่ง แต่ความเจ็บแค้นก็ไม่อาจหายไปโดยง่ายชายหนุ่มช่วยเช็ดทำความสะอาดกลีบกุหลาบบวมช้ำอย่างเบามือแล้ว ความรุนแรงที่ได้รับก็ทำให้มันอักเสบจนคลีโอเผลอเบ้หน้า โชคดีที่ไฟในห้องถูกปิดเอาไว้ ทำให้เขาไปทันสังเกตเห็นใบหน้าเหยเกของเธอ เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยแดงจากการขบเม้ม แม้จะไม่ได้ไปส่องกระจกแต่เธอก็คาดว่าสภาพเธอตอนนี้คงย่ำแย่มาก เพราะครั้งนี้มันรุนแรงหนักหน่วงกว่าที่ผ่านมาหลายเท่าเธอยังคงนอนนิ่งปล่อยให้เขาทำความสะอาดร่างกายเธอ ผ้าห่มผืนหนาถูกดึงขึ้นมาคลุมร่างเย้ายวนเปลือยเปล่าเอาไว้ โดยมีเจ้าของร่องรอยบนตัวเธอนอนอยู่ข้างกายชายหนุ่มดึงรั้งร่างเล็กเข้ามาซบอกอย่าง

ลีโอเดินขึ้นมายังห้องทำงานของไคโรที่ชั้น 3 ของผับ เขานั่งตรวจสอบงานเอกสารเล็กน้อยอยู่ที่โซฟา สายตาคมละจากกระดาษในมืออย่างไม่ค่อยมีสมาธิ เอนกายพิงพนักด้านหลังเหม่อมองไปยังบรรยากาศภายในร้านเบื้องล่างผ่านกระจกใสบานใหญ่ ซึ่งกระจกนี้จะสามารถมองเห็นได้จากเพียงด้านในห้องเท่านั้น หากด้านนอกมองเข้ามาจะเห็นเป็นกระจกเงาสะท้อนเท่านั้นเขาพยายามรวบรวมสมาธิยกกระดาษแผ่นเดิมที่อ่านวนมาหลายรอบแล้วขึ้นมาอีกครั้ง แต่ความไม่สบายใจเรื่องคลีโอก็มักจะวนเข้ามาในสมองเสมอ ร่างสูงระบายลมหายใจ ตัดใจโยนกระดาษแผ่นดังกล่าวลงบนโต๊ะเตี้ยด้านหน้าแทนร่างสูงตัดสินใจเดินออกไปดูร้านอีกครั้งเพื่อลดอาการฟุ้งซ่านที่เกิดขึ้น เพราะการนั่งอยู่เพียงลำพังทำเขาเผลอคิดถึงแววตาว่างเปล่าที่มองตรงมายังเขา มันยิ่งทำเขาไม่สบายใจ อยากจะพูดคุยกับเธอแต่ก็โดนเจ้านายบังคับให้มาเฝ้าร้านจนได้มือขวาหนุ่มก้าวลงบันไดจากชั้น 3 เขาพยักหน้าให้ลูกน้องที่ยืนเฝ้าอยู่บริเวณทางขึ้นไปยังด้านบนเล็กน้อย ก่อนจะเดินตัดผ่านโซน VIP เพื่อลงไปที่ชั้น 1ในขณะที่กำลังจะถึงบันไดลงไปยังชั้นแรก เสียงถกเถียงอะไรกันบางอย่างก็ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มค่อยๆชะลอฝีเท้าลง ก็พบ