บททั้งหมดของ เล่ห์ร้ายนายบอดี้การ์ด: บทที่ 21 - บทที่ 30

ร่างสมส่วนของคลีโอถูกช้อนตัวขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ท่อนแขนกำยำค่อยๆวางเธอลงบนโซฟาสีขาวกลางห้องนั่งเล่น"รอนี่" ร่างสูงเอ่ยสั่งเสียงเรียบก่อนจะเดินไปรื้อค้นหาบางอย่างในกระเป๋าเสื้อผ้าที่ถูกวางทิ้งไว้บริเวณทางเดิน เมื่อเจอของที่ต้องการลีโอก็เดินกลับมาหญิงสาวมองของในมือชายหนุ่มด้วยความสงสัยปนตื่นเต้น สูดลมหายใจเข้าออกหนักขึ้นเมื่อเขาใช้เนกไทมาผูกปิดรอบดวงตาของเธอเอาไว้จนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้อีก"จะทำอะไร" คลีโอหอบหายใจ หันรีหันขวางไม่รู้ว่าบัดนี้ลีโอกำลังจะทำอะไรของเธอต่อ"..." ชายหนุ่มมองร่างเล็กที่นั่งกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟาพลางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออกช้าๆ"พะ...พี่ลีโอ?" เธอเรียกชื่อบอดี้การ์ดหนุ่มอีกครั้ง แต่เมื่อไม่มีเสียงตอบกลับก็อดใจเลื่อนมือจะดึงผ้าที่ปิดตาออกไม่ได้"ถ้าเอาออกโดนหนักแน่" ลีโอเอ่ยเสียงดุดัน ทำให้มือน้อยชะงักและยอมลดมือลงแต่โดยดีไม่นานร่างแกร่งของชายหนุ่มก็เปลือยเปล่า แต่คลีโอก็ไม่อาจรับรู้ได้ คิ้วโค้งสวยขมวดกันเป็นปม เมื่อการมองเห็นถูกปิดกั้นจึงจำเป็นต้องเปิดรับประสาทสัมผัสจากสิ่งอื่นแทนเพื่อทดแทนสิ่งที่ขาดหายไปแรงยวบบนที่นั่งด้านข้างกายทำให้หญิงสาวหันไป มือห

"คลี ลุกไปแต่งตัวได้แล้ว ไม่หิวข้าวเหรอ" เสียงเรียบเฉยติดเย็นชาของบอดี้การ์ดหนุ่มที่กำลังรูดซิปกางเกงสแล็คเอ่ยกับหญิงสาวที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียงเธอหันมามองค้อนร่างสูงเปลือยท่อนบนอวดมัดกล้ามกำยำที่เรียงตัวกันสวยด้วยสายตาหงุดหงิด เขามีหน้ามาสงสัยอีกว่าทำไมเธอไม่ลุกไปแต่งตัวทั้งที่เธอบ่นว่าหิวตั้งแต่ช่วงเย็นแล้ว เพราะเขาเล่นงานเธอเสียจนลุกไม่ขึ้นอย่างไรล่ะกว่า 4 ชั่วโมงที่เขาอุ้มเธอย้ายที่ร่วมรักกันแทบจะทั่วห้องพักหรูทำให้ตอนนี้ช่วงล่างเธอแสบระบมมาก ขาก็ไร้เรี่ยวแรง"แล้วใครทำให้คลีลุกไม่ได้แบบนี้!" คลีโอกระชากเสียงตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์ทั้งร่างแทบจะแตกเสี่ยงๆทุกครั้งที่ขยับตัว บทรักของบอดี้การ์ดร่างสูงไร้ซึ่งความอ่อนโยน มันดุเดือด ดิบเถื่อนและเร่าร้อนเป็นที่สุด"นึกว่าอยากออกไปหาอะไรกินซะอีก""สั่งรูมเซอร์วิสเถอะ คลีลุกไม่ไหวจริงๆ""อืม" ชายหนุ่มตอบพยักหน้ารับรู้เขาเดินหายออกไปจากห้องนอนสักพักก็กลับมาพร้อมเสื้อเชิ้ตสีขาวในมือซึ่งคาดว่ามันคือเสื้อของเขาเอง"ขยับมานี่""..." คุณหนูสาวหน้ามุ่ย กำผ้าห่มผืนหนาที่ใช้ห่มร่างสมส่วนที่เปลือยเปล่าเอาไว้แน่น "คลีใส่เองก็ได้""เร็ว" ลีโอเอ่ยย้ำ

คลีโอหลับสนิททันทีที่ขึ้นรถ แม้ลีโอจะเป็นคนขับรถเร็ว แต่ขากลับจากพัทยาบอดี้การ์ดหนุ่มกลับทำความเร็วไม่เกิน 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ปล่อยให้หญิงสาวได้นอนพักเอาแรงอีกหน่อยร่างสูงเหลือบมามองใบหน้าหวานของเธอเป็นระยะ เลื่อนฝ่ามือหนามากุมมือบางไว้อย่างอ่อนโยน เพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของคุณหนูสาวแม้จะพยายามขับรถให้ช้าลงอย่างชัดเจน แต่เพราะเป็นวันธรรมดาทำให้รถบนท้องถนนมีไม่มาก ใช้เวลาไม่นานรถสปอร์ตหรูก็จอดอยู่ที่หน้าคอนโดของคลีโอ"ถึงแล้วครับคุณหนู" ลีโอสะกิดเรียกร่างเล็กเมื่อถึงที่หมาย เธอปรือตามองด้วยความมึนงงเล็กน้อย มือเล็กขยี้ตา พยักหน้ารับรู้อย่างสะลึมสะลือ"วันนี้...จะกลับดึกไหม""ไม่แน่ใจ แต่ไม่ต้องรอหรอก""อื้อ" คลีโอพยักหน้ารับ แค่ได้อยู่กับลีโอไม่กี่วัน แล้วเขาต้องกลับไปทำงาน หัวใจในอกซ้ายรู้สึกโหวงเหวงอย่างบอกไม่ถูก ไม่อยากคิดถึงวันที่จะต้องแยกจากจากเขาจริงๆ เธอไม่รู้ว่าจะทนได้ไหม ร่างเล็กกลั้นใจเปิดประตูลงจากรถในที่สุดลีโอจอดรถรออยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นคลีโอเดินเข้าไปในคอนโดแล้วจึงยอมขับออกไปครืด ครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มล้วงมือเข้าไป กดรับสาย

"หมายความว่ายังไงนะ บัตรหมดแล้ว" คลีโอถามเสียงสูงใส่พนักงานที่หน้าทางเข้า ใบหน้าสวยบูดบึ้งกับคำตอบที่ได้รับ"ครับ ถ้าไม่จองมาก่อนแทบจะหาบัตรหน้างานไม่ได้เลยครับ""ก็ไหนในเว็บเขียนว่าจำหน่ายบัตรที่หน้างาน""ใช่ครับ แต่คนที่มา เขามาต่อคิวซื้อตั๋วกันตั้งแต่บ่ายแล้ว" พนักงานหนุ่มพยายามตอบคำถามอย่างใจเย็น เพราะสาวสวยตรงหน้าดูหงุดหงิดไม่น้อยที่ไม่สามารถเข้างานได้"โอ๊ยย แล้วทำไมไม่เขียนระบุให้ชัดเจน คนจะได้ไม่ต้องเสียเวลาถ่อมา" คุณหนูสาวยังคงโวยวายใส่พนักงานไม่เลิก ไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก เธออุตส่าห์วางแผนเสียรอบคอบ กว่าจะแต่งตัวแต่งหน้าออกมา ตั้งใจจะแอบมาดูบอดี้การ์ดสุดหล่อของตัวเองแข่งรถเสียหน่อย แต่ทุกอย่างกลับพังไม่เป็นท่าเพราะบัตรหมดในขณะที่เธอกำลังยืนหัวเสียใส่พนักงานหนุ่มผู้โชคร้าย ร่างสูงพร้อมลูกน้องของชายหนุ่มแปลกหน้าก็เดินตรงเข้ามาปรากฏอยู่ที่ด้านหลังของเธอ"ขอโทษนะครับ มีปัญหาเรื่องเข้างานเหรอ" น้ำเสียงนุ่มทุ้มลึกดังขึ้นจากทางด้านหลัง เรียกความสนใจให้คลีโอหันกลับไปมองชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาแต่ก็ฉายแววอันตราย เขาสวมเสื้อเชิ้ตลายทางสีขาวสลับดำ ท่อนล่างสวมกางเกงยีนสีเข้มเข้ารูป ด้า

ลีโอสูบบุหรี่เสร็จก็กลับมานั่งข้างคลีโออีกครั้ง ท่าทีที่ดูสงบนิ่งกว่าปกติของชายหนุ่ม ทำให้เธอหันไปมองหน้าเขาด้วยความสงสัย ใบหน้าหล่อเหลามองการแข่งขันรอบสุดท้ายที่ดุเดือดด้วยแววตาเรียบเฉยแตกต่างจากคนอื่นๆตอนนี้รถของไทเปกำลังไล่บี้รถซูเปอร์คาร์สีขาวที่ขึ้นนำเป็นอันดับ 1 อย่างเอาเป็นเอาตาย ทั้งคู่ตีโค้งผ่านทางโค้งตัวยู โดยรถสีน้ำเงินของไทเปเลือกวิ่งทางไลน์ด้านใน ประตูของรถทั้งสองคันเกือบจะครูดกันทำให้คนดูในสนามต่างส่งเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดเสียวไปตามๆกัน หลังจากนั้นไทเปก็เร่งเครื่องเพื่อขึ้นนำไปได้ในที่สุดเสียงเฮลั่นทั่วสนามเมื่อรถสปอร์ตสีน้ำเงินพุ่งผ่านเข้าเส้นชัยในที่สุด ภายในค็อกพิทก็ดีใจไม่แพ้กัน รันเวย์และภูผาชนกำปั้นเข้าหากันอย่างพอใจ เดินออกไปยืนรอรับไทเปที่กำลังขับรถกลับเข้ามาที่ค็อกพิทลีโอไม่ได้ลุกเดินไปแสดงความดีใจกับเพื่อนอย่างคนอื่นๆ เขาเลื่อนมือมาประสานเข้ากับมือของเธอพร้อมมองใบหน้าสวยของหญิงสาวด้วยแววตาหลากหลายความรู้สึกความอบอุ่นจากฝ่ามือหนาแผ่ซ่านมาสู่กายของเธอเช่นกัน ในขณะที่ทุกคนสนใจกับชัยชนะของไทเป ลีโอก็โน้มใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ริมฝีปากร้อนผ่าวจุมพิตที่หน้าผา