All Chapters of เล่ห์ร้ายนายบอดี้การ์ด: Chapter 1 - Chapter 10

ปัจจุบันมหาวิทยาลัย Hคลีโอนั่งไขว่ห้างเลื่อนดูความเคลื่อนไหวของเพื่อนๆ ผ่านแอปพลิเคชันในโทรศัพท์มือถืออยู่ที่บริเวณใต้ตึกคณะบริหารร่างสมส่วนราวนางแบบ สวมชุดนักศึกษารัดรูปกระโปรงทรงเอตัวเล็กร่นขึ้นมาเล็กน้อยเผยให้เห็นเรียวขาขาวเนียน ริมฝีปากรูปกระจับถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงสด ดวงตาคู่โตล้อมด้วยแพขนตาหนา จมูกเล็กโด่งรั้งราวกับสาวเอาแต่ใจ ใบหน้ามีรอยตกกระเล็กน้อย เนื่องจากเธอเป็นลูกครึ่ง ไทย-อิตาลี ทุกอย่างทำให้เธอคว้าตำแหน่งดาวคณะบริหารมาครอบครองสมัยอยู่ปี 1 ซึ่งปัจจุบันหญิงสาวเรียนอยู่ชั้นปี 3 อายุ 21 ปีแล้วทุกท่าทางการเคลื่อนไหวของหญิงสาวดึงดูดสายตานักศึกษาชายที่นั่งอยู่บริเวณรอบ มองเธออย่างหลงใหล แต่ทุกคนก็ทราบดีถึงความโหดของครอบครัวหญิงสาว ครอบครัวของเธอทำธุรกิจหลากหลายตั้งแต่ธุรกิจที่ขาวสะอาดไปจนถึงธุรกิจสีเทา อำนาจที่มีในมือทำให้ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอ“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้หญิงสาวละสายตาจากมือถือขึ้นไปมอง ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาดีคนหนึ่งสวมชุดนักศึกษาหลุดลุ่ยไม่เรียบร้อย แววตาแสดงถึงความเจ้าเล่ห์อย่างปิดไม่มิด“สวัสดีค่ะ” คลีโอกระตุกยิ้มหวานตอบกลับ สายต

ผ่านไปหลายวันคอนโดคลีโอร่างเพรียวบางสมส่วนราวกับนางแบบของคลีโอเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เธอกวาดสายตากลมโตคู่สวยมองรอบห้องนอนอย่างเศร้าสร้อย เมื่อไม่พบกับร่างสูงที่คุ้นเคย หลายวันแล้วที่บอดี้การ์ดหนุ่มไม่ได้มาหาเธอเลยหญิงสาวนั่งมองข้อความที่ถูกส่งออกไปในมือถือ มันถูกเปิดอ่านเรียบร้อย แต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมตอบกลับเธอ ทำให้เธออดน้อยใจไม่ได้ บางทีเขาก็ทำราวกับเธอเป็นเพียงที่ระบายอารมณ์ เมื่อต้องการก็จะมาหา หากไม่ก็จะหายไปเช่นเดียวกับตอนนี้“เฮ้ออออ~” คลีโอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ สะบัดหัวขับไล่ความหมองเศร้า“วันเสาร์อย่าให้ซึม” เธอปลุกใจตนเองปรับน้ำเสียงให้ร่าเริง ก่อนจะตัดสินใจชวนเพื่อนรักออกไปเดินเล่นแก้เบื่อLINECLEO: ตื่นยางงงงงCLEO: ไปช็อปปิ้งเป็นเพื่อนหน่อยLinLin: กี่โมง?CLEO: อีกชั่วโมงเดี๋ยวไปรับที่ห้องนะคะLinLin: ยังไม่ได้รับปากว่าจะไปเลยเงียบคลีโอยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี อ่านข้อความล่าสุดแต่ไม่ยอมตอบมันกลับ เธอรู้ว่าเพื่อนรักไม่มีทางเลือกนอกจากลุกขึ้นไปแต่งตัวออกไปเที่ยวกับเธอ ร่างบางลุกออกจากเตียงเพื่อแต่งตัวบ้าง@ห้างสรรพสินค้าในกลางเมืองวันนี้เธอสวมเสื้อสายเดี่ยวตัว

“คลีบอกแล้วไงคะ ถ้าอยากให้คลียกโทษให้ พี่ลีโอต้องทำมากกว่านี้” มือเล็กบดคลึงแก่นกายแข็งขืนที่ตื่นตัวเต็มที่ อย่างกลั่นแกล้ง เมื่อชายหนุ่มนั่งขับรถตัวแข็งเกร็ง ร่างบางโน้มเข้าไปกระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างใบหูอีกฝ่ายเบาๆ “คลีต้องการมากกว่านี้”“…”หญิงสาวมองท่าทางของบอดี้การ์ดหนุ่มอย่างพอใจ มือเล็กปลดเข็มขัดหนัง โยนมันทิ้งไปยังเบาะด้านหลัง ก่อนจะโน้มตัวมาลงรูดซิปกางเกง จนแก่นกายร้อนผ่าวแท่งยักษ์ที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปรากฏอยู่ต่อหน้า เธอใช้นิ้วลูบวนที่ส่วนปลายหัวบานช้อนสายตาหยาดเยิ้มจ้องมองชายหนุ่ม สายตาคมยังคงจับจ้องไปยังท้องถนนอย่างแน่วแน่ แต่กัดกรามเอาไว้แน่นน้ำสีขุ่นไหลออกมาจากส่วนปลาย เธอใช้ลิ้นเล็กแสนซุกซนตวัดเลียมันเบาๆ“ซี๊ดดดด...คลีอย่าเล่น!!” ชายหนุ่มดุเสียงเข้ม เริ่มทนกับการก่อกวนไม่ไหว“เล่นอะไรคะ...“พี่ลีโอก็เคยให้ทำคลีทำแบบนี้ให้...บนรถ” คลีโอถามเสียงใสซื่อแต่กลับยกยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างยียวน“อึก...แต่ไม่ใช่ตอนผมขับรถอยู่” เขากัดฟันตอบกลับ ตวัดสายตาร้อนแรงมองคุณหนูตัวแสบยังคงก้มหน้าก้มตาเลียวนรอบส่วนหัวสีแดงก่ำไม่เลิก“…”บอดี้การ์ดหนุ่มเกร็งตัวรับความเสียวซ่านที่ร่างบางมอบให

ร่างเล็กรู้สึกตัวขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ร่างกายเจ็บระบมไปหมดโดยเฉพาะส่วนล่างที่เจ็บแปร๊ดจนใบหน้าสวยเหยเกเมื่อขยับตัว แอลกอฮอล์มากมายที่ถูกดื่มเข้าไปเมื่อวานตรงเข้าเล่นงาน จนเธอปวดขมับดวงตากลมโตเลื่อนลงไปมองเมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักที่เกี่ยวรัดอยู่บริเวณเอวบาง ก่อนจะพบท่อนแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยรอยสัก เธอยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นชายหนุ่มบอดี้การ์ดยังคงนอนหลับสนิทอยู่ข้างกายคลีโอชะโงกมองนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง บอกเวลา 9 โมงเล็กน้อย เมื่อรู้สึกว่ายังไม่ได้สายมากเธอจึงหันมาสำรวจชายหนุ่มข้างกายอีกครั้งแม้ลีโอจะเคยมาค้างที่คอนโดที่บ่อย แต่น้อยครั้งมากที่เธอจะตื่นนอนก่อนเขา ร่างกายกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนักกว่าจะมีรูปร่างที่ดีขนาดนี้ ผ้าห่มถูกคลุมแค่ช่วงล่างอย่างคนขี้ร้อน เผยให้เห็นรอยสักทั่วแผงอกและลำคอ ข้างซ้ายไล่ลากยาวตั้งแต่ต้นแขนจนถึงหลังมืออัดแน่นไปด้วยรอยสัก แต่ฝั่งขวามีแค่บริเวณต้นแขนใบหน้าหล่อเหลาได้รูป แพขนตาล้อมรอบดวงตาแสนเย็นชาสีดำเข้มที่บัดนี้ปิดสนิท จมูกโด่งเป็นสันโดยไม่ต้องพึ่งหมอศัลยกรรม มีรอยตกกระเล็กน้อยที่ช่วงปลายจมูก ริมฝีปากหนามุมปากหยักขึ้นคล้ายแ

คอนโดคลีโอ"อื้อ กี่โมงแล้วเนี้ย" คลีโอสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา บรรยากาศภายนอกก็เริ่มมืดแล้ว เธอคว้ามือถือข้างตัวมาดูเวลา ก็บ่งบอกว่าเป็นเวลา 2 ทุ่มกว่าแล้ว"ยังไม่มาอีก คนบ้า" ร่างสมส่วนเริ่มรู้สึกน้อยใจ บวกกับอาการมึนหัวครั่นเนื้อครั่นตัว ทำให้อารมณ์อ่อนไหวง่ายกว่าปกติเธอลองเปิดเข้าไปยังแอปพลิเคชันก็ไม่ได้พบข้อความอะไรจากชายหนุ่มบอดี้การ์ดอีก นอกจากที่เธอส่งหาเมื่อตอนช่วงบ่ายนิ้วเรียวไล่ดูข้อความอื่นๆที่ถูกส่งจากชายหนุ่มหลายคนที่เธอเก็บเอาไว้พูดคุยด้วยยามเหงา ก็พบข้อความจากเหยื่อหนุ่มคนใหม่ถูกส่งมาหาตั้งแต่ตอนที่เธอหลับLinePete : เมื่อวานไปเที่ยวไม่เห็นชวนเลยPete : น้อยใจดีไหมเนี้ยCELO : ขอโทษนะคะ คลีนัดกับเพื่อนกะทันหันเลยไม่ได้ชวนPete : ทำอะไรอยู่ เราทักหาตั้งนานแล้ว แฮ้งค์เหรอCELO : คลีไข้ขึ้นนิดหน่อย เลยเพิ่งตื่นPete : อ้าวเหรอ ว่าจะชวนออกไปเที่ยวสักหน่อยPete : แล้วมีคนอยู่ด้วยเปล่า ให้พีทไปดูแลไหมคลีโอแสยะยิ้มอย่างรู้ทันความคิดอีกฝ่าย ที่ผ่านมาเธอมาทักพูดคุยหยอกล้อกับชายหนุ่มบ้าง แต่ก็ยังไม่ได้สนิทกันขนาดที่อีกฝ่ายควรเสนอตัวมาดูแลเธอเช่นนี้ แต่ด้วยนิสัยที่ชอบบริหารเสน่ห์