บทที่ 25 ถูกตามตัว

คลีโอหลับสนิททันทีที่ขึ้นรถ แม้ลีโอจะเป็นคนขับรถเร็ว แต่ขากลับจากพัทยาบอดี้การ์ดหนุ่มกลับทำความเร็วไม่เกิน 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ปล่อยให้หญิงสาวได้นอนพักเอาแรงอีกหน่อย

ร่างสูงเหลือบมามองใบหน้าหวานของเธอเป็นระยะ เลื่อนฝ่ามือหนามากุมมือบางไว้อย่างอ่อนโยน เพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของคุณหนูสาว

แม้จะพยายามขับรถให้ช้าลงอย่างชัดเจน แต่เพราะเป็นวันธรรมดาทำให้รถบนท้องถนนมีไม่มาก ใช้เวลาไม่นานรถสปอร์ตหรูก็จอดอยู่ที่หน้าคอนโดของคลีโอ

"ถึงแล้วครับคุณหนู" ลีโอสะกิดเรียกร่างเล็กเมื่อถึงที่หมาย เธอปรือตามองด้วยความมึนงงเล็กน้อย มือเล็กขยี้ตา พยักหน้ารับรู้อย่างสะลึมสะลือ

"วันนี้...จะกลับดึกไหม"

"ไม่แน่ใจ แต่ไม่ต้องรอหรอก"

"อื้อ" คลีโอพยักหน้ารับ แค่ได้อยู่กับลีโอไม่กี่วัน แล้วเขาต้องกลับไปทำงาน หัวใจในอกซ้ายรู้สึกโหวงเหวงอย่างบอกไม่ถูก ไม่อยากคิดถึงวันที่จะต้องแยกจากจากเขาจริงๆ เธอไม่รู้ว่าจะทนได้ไหม ร่างเล็กกลั้นใจเปิดประตูลงจากรถในที่สุด

ลีโอจอดรถรออยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นคลีโอเดินเข้าไปในคอนโดแล้วจึงยอมขับออกไป

ครืด ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มล้วงมือเข้าไป กดรับสาย