บทที่ 45 ใจอ่อนให้เธอง่ายๆ

หมับ!

"อ๊ะ!" คลีร้องออกมาในลำคอด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆร่างกายเธอถูกรวบเอาไว้จากด้านหลัง หญิงสาวรีบหันกลับไปมองก็พบใบหน้าหล่อร้ายของบอดี้การ์ดหนุ่ม

"พี่ลีโอ! คลีตกใจหมดเลย" ร่างเล็กนิ่วหน้าตำหนิเขาอย่างไม่จริงจัง แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรปล่อยให้ชายหนุ่มกอดเธอเอาไว้

"เป็นไงบ้าง"

คำถามเรียบง่ายทำหญิงสาวเบะปากด้วยความหมั่นไส้ เธอเกิดเรื่องผ่านมา 2 วันแล้ว เขาเพิ่งมาถามว่าเธอรู้สึกอย่างไร ความหงุดหงิดน้อยใจทำให้เธอดึงท่อนแขนกำยำที่รวบเอวบางของเธอออก

"โอเคแล้วค่ะ ถ้าจะเพิ่งมาเป็นห่วงกันแบบนี้" ร่างเล็กว่าพลางขยับกายออกห่างชายหนุ่ม ใบหน้าสวยบูดบึ้งขณะเดินไปคว้าโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะหน้าโซฟาเพื่อกดสั่งอาหาร

บอดี้การ์ดหนุ่มระบายลมหายใจออกช้าๆ แต่ก็ไม่ได้ง้องอนอะไรเธอต่อ

"ทำอะไร"

"สั่งข้าวค่ะ!" ความขุ่นเคืองจากท่าทีของบอดี้การ์ดหนุ่มทำให้คลีโอเผลอกระแทกเสียงตอบกลับ ซึ่งชายหนุ่มก็มองเธอดุๆเป็นการตักเตือน

"ดึกแล้วนะ ทำไมยังไม่ได้กินข้าวอีก"

"เพิ่งมาหิว" เธอเลือกใช้เสียงให้อ่อนลงเล็กน้อย แต่ภายในใจก็ยังไม่หยุดตำหนิชายหนุ่ม ตอนเธอเกิดเรื่องเขายังดูใส่ใจเธอน้อยกว่าเรื่องที่เธอยังไม่ได้กินข้าวเสียอีก ความหง