All Chapters of เฮียฉีคนนี้ยังรัก: Chapter 61 - Chapter 70

[20/3]“อาผิง ต่อจากนี้ไปลื้อไม่ต้องไปขายของที่ตลาดของพวกมันอีกแล้วนะ เข้าใจไหม!?”“ได้ไงอ่ะเตี่ย นั่นมันคนละเรื่องกันเลยนะ”“ไม่รู้แหละยังไงอี๊วก็ไม่ให้ลื้อไป มันหักอกลื้ออีกรอบขึ้นมาจะทำไง แล้วเรื่องไอ้พอร์ชนั่นยังไม่เข็ดอีกใช่ไหม ชอบโดนผู้ชายหลอกนักเหรอไงห๊ะ!?”“เตี่ยก็...”คล้อยหลังจากที่คุณนายเพลงพิณพาลูกชายทั้งสองกลับบ้านแล้ว เฮียส้งก็ค่อยลดอารมณ์ฉุนเฉียวของตนเองลงได้บ้างชายวัยกลางคนอย่างเขาวันๆ เอาแต่ขายของหาเงินอย่างเดียว จนไม่มีเวลาไปมีเรื่องกับใครได้ ทว่ามาวันนี้กลับต้องมีเรื่องกับเด็กเมื่อวานซืนอย่างลูกคุณนายเจ้าของตลาด เล่นเอาเขาถึงกับเหนื่อยหอบอยู่เหมือนกันเพ็ญพรยืนดูสามีตนเองนานแล้วยิ่งรู้สึกไม่พอใจที่เห็นเขาทำนิสัยแบบนี้ใส่คนอื่น แทนที่จะคุยกันด้วยเหตุผลแต่กลับกลายเป็นว่าต้องใช้กำลังแทนเธอเองก็รักลูกไม่ต่างจากสามีเลย เพียงแต่ทางฝั่งนั้นเขาอุตส่าห์กล้ามาสารภาพถึงบ้านเราแล้วแท้ๆ อย่างน้อยก็ควรระงับความโกรธเอาไว้ก่อน แล้วหาลือทางออกกันไม่ใช่หรืออย่างไรอีกอย่างลูกสาวตัวเองก็โตจนป่านนี้แล้ว ทำอะไรน่าจะกลัวผิงอายคนอื่นบ้างก็ยังดี แล้วตอนนี้เพ็ญพรเธอก็ทนไม่ไหวแล้วจนต้องขอพ

[21/2]08.00 น.“ฉี ...ตื่นได้แล้วลูก”คุณนายเพลงพิณลงมาจากห้องตัวเองเมื่อครู่นี้ หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก่อนจะได้พบว่าลูกชายตัวเองยังนอนอยู่ที่เดิม ราวกับว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้ขึ้นไปนอนห้องตัวเองเลย ซึ่งถ้าเดาไม่ผิดก็น่าจะเป็นแบบนั้นอีกสักพักสามีเธอก็คงจะกลับมาบ้าน หลังจากที่เข้าเมืองไปทำธุระค้างคืนมา ซึ่งถ้าเขากลับมาเจอสภาพของลูกชายตัวเองที่เป็นแบบนี้ คงได้นั่งสาวความกันให้ยาวเหยียดจนต้องวุ่นวายกันอีกรอบแน่“ฉี! ตื่นสิลูกรีบไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวป๊าเค้ากลับมา”“อื้มมม ขออีกแปบนึงนะม๊า” เขาบอกกับแม่ตัวเองทั้งที่เปลือกตายังไม่เปิดขึ้นมามองเลยด้วยซ้ำ ก่อนที่จะพลิกตัวหันหน้าหนีไปอีกฝั่ง“ฉี...”ก่อนที่จะได้พูดอะไรกับลูกชายอีกประโยค กลับต้องยืนอ้าปากค้างเอาไว้ เพราะตอนนี้กำลังมีผู้มาใหม่เดินถือกระเป๋าเข้ามาในบ้านแล้วทั้งที่ยังพูดไม่ทันขาดคำ สามีของเธอก็มาถึงบ้านก่อนเวลาที่ส่งข้อความมาบอกแล้ว หนำซ้ำยังเดินเข้ามาพร้อมกับสายตาที่มองค้อนไปยังลูกชายพลางส่ายหน้าใส่ ก่อนจะวางกระเป๋าลงโต๊ะจนเกิดเสียงดังขึ้นมา ทำเอาคนที่นอนหลับอยู่สะดุ้งตื่นตุ๊บ!“ไม่ต้องไปปลุกมัน ปล่อยให้มันนอนกินบ้านกินเ

[22/1]หลายวันผ่านพ้นไปได้เกือบสัปดาห์ ฉียังคงวนเวียนอยู่ในทุกช่วงวันการใช้ชีวิตของผิง ไม่ว่าจะเป็นที่ร้านหรือบ้านของเธอเอง เขายังคงสม่ำเสมอดีอยู่ แม้ว่าจะหันหน้าไปทางไหนทั้งผิงและคนทางบ้านของผิงเอง ก็ยังไม่เคยคิดอยากจะเปิดใจให้คนอย่างฉีเลยแม้แต่ครั้งเดียว ซึ่งเขาเองก็เตรียมใจมาอย่างดีแล้วสำหรับการณ์ใหญ่ในครั้งนี้เมื่อวันก่อนฉีได้กลับไปบ้านสวนนั้นอีกครั้ง ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้คือถูกพ่อของผิงไล่กลับมาอีกครั้ง แต่โชคดีที่เฮียส้งไม่ได้ใช้ความรุนแรงกับเขาเหมือนอย่างครั้งที่ผ่านมาไม่อย่างนั้นรอยช้ำบนใบหน้าของเขามันคงไม่มีวันจางลงได้อย่างแน่นอนในเมื่อไปถึงสองครั้งแล้วกลับมาแบบคว้าน้ำเหลว ฉะนั้นวันนี้เขาจะต้องไปที่บ้านหลังนั้นอีกครั้งให้ได้แต่การไปของฉีในวันนี้มันจะต้องไม่เหมือนครั้งที่ผ่านๆ มา เพราะมีบางคนที่เขาจะต้องใช้มาเป็นเกราะป้องกันตัวในคราวนี้ด้วย ซึ่งคนนี้คือคนที่ฉีคิดเอาไว้แล้วว่าเจ้าของบ้านอย่างเฮียส้งคงจะปฏิเสธไม่ลงอย่างแน่นอนรถยนต์ฟอร์ด มัสแตง สีเข้มคันคู่ใจของฉี ค่อยๆ ชะลอความเร็วลงก่อนจะเบี่ยงเลนเข้าด้านซ้ายมือจอดเทียบริมถนนหน้าบ้านสวนของเฮียส้งหลังจากที่ล้อรถหยุดการเคลื่อน

[22/3]ขณะที่ผ่านพ้นช่วงเวลาของพิธีเปิดงานได้เสร็จสิ้นลงแล้ว ก็ถึงช่วงแห่งการเริ่มการประมูลขึ้น โดยในค่ำคืนนี้มีคุณนายเพลงพิณอาสาเป็นพิธีกรดำเนินงานร่วมกับเพื่อนสนิทของฉีอย่างอรรถนั่นเองพิธีกรบนเวทีทั้งคู่เริ่มต้นการประมูลด้วยของชิ้นเล็กที่ราคาเปิดย่อมเยาก่อนที่จะไปถึงช่วงไฮไลต์ของงาน ที่ทุกคนต่างเฝ้ารอว่าจะยิ่งใหญ่สมคำล้ำลือจริงอย่างที่ลูกชายเจ้าของสโมสรได้กล่าวอ้างเอาไว้หรือไม่วันนี้เฮียส้งมาร่วมงานพร้อมกันกับภรรยาและลูกสาว โดยที่มีกำนันชมอาสาเป็นคนพามาเนื่องจากทางเฮียส้งเองก็ยังไม่มีอคติต่อลูกชายของเจ้าของงานอยู่ แม้ว่าตนเองจะพอรู้จักกับเสี่ยชัชชาติมานานมากแล้วที่เขาอยากมาร่วมงานประมูลเพราะว่าเห็นแก่ของที่ตนเองอยากได้ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มาถึงที่นี่อย่างแน่นอน อันที่จริงโดยส่วนตัวแล้วทั้งเขากับภรรยาไม่เคยมีปัญหากับพ่อแม่ของฉีเลยแม้แต่น้อย หนำซ้ำถ้าเห็นกันตามงานต่างๆ ก็มีทักทายกันตามประสาคนรู้จักกันบ้าง ทว่าก็ยังไม่ถึงขั้นที่พูดได้เต็มปากว่าสนิทกันด้วยซ้ำ“งานเริ่มแล้ว เราเข้าไปหาที่นั่งกันดีกว่านะเฮีย” กำนันบอกกับเฮียส้งในทางรอบครัวของตนเองที่พามาด้วยวันนี้ พลางเดินนำหน้าไปยังโต๊

[23/2]“ว้าว.... ไม่ยักรู้เลยนะครับว่าลูกชายผมก็ใจบุญศุลทานกับเขาด้วย ขอย้ำนะครับว่ารายได้ส่วนหนึ่งในคืนนี้ไม่ได้จะเข้าหระเป๋าผมคนเดียว แต่จะนะไปบริบาคให้ทางองค์การบริหารส่วนตำบลของเรา เพื่อใช้ในการพัฒนาสถานที่สาธารณะของชาวตำบลเรา...”“รีบนับเถอะครับพิธีกร ผมเริ่มเมื่อยมือแล้วครับ” ฉีว่าตัดบทผู้เป็นพ่อก่อนที่เขาจะได้พูดจายืดเยื้อไปมากกว่านี้ ทำเอาเสี่ยชัชชาติที่กำลังจะพูดต่อ ถึงกับเสียหน้าให้แขกทั้งงาน“อะ.. อรึ่ม! เอาล่ะครับ ทุกท่าน องค์นี้ขึ้นมาเป็นสามล้านบาทแล้ว ผมจะเริ่มนับแล้วนะครับ”“1”“2”...“โอเคครับ องค์นี้ลูกชายของผมได้ไปเลยครับ ขอเสียงปรบมือหน่อยครับทุกท่าน”แปะๆๆๆแขกเหรื่อในงานต่างปรบมือเสียงความยินดีกับลูกชายเจ้าของงาน ที่ได้ครอบครัวหลวงพ่อองค์ที่หายากได้สำเร็จ โดยมูลค่าที่ได้มาสูงเกินราคาตลาดไปมาก ตลอดทั้งหลายคนยังแอบชื่นชมลูกชายเจ้าของงานกันปากต่อปากเรื่องความใจกล้าของเขา ทว่ากลับไม่ใช่บุคคลที่นั่งร่วมโต๊ะด้วยกันอย่างเฮียส้งเลย เพราะพระที่เขาอยากได้ตอนนี้มันอยู่ในมือของเด็กเมื่อวานซืนที่เอาเงินมาถลุงปั่นราคาเล่นอย่างฉี“ยินดีด้วยนะหลานชาย ฮ่าๆ ใจบุญใจกุศลจริงๆ เลย