All Chapters of หลี่หลินเฟย: Chapter 11 - Chapter 20

56 Chapters

ตอนที่11

ซือจี๋ที่นั่งรองหลี่หลินเฟยอยู่นั้น เห็นร่างบางที่เดินเข้ามาดูแปลกไป ดวงตาช้ำๆ นั้นสะกิดใจนางนัก เลยถามอย่างห่วงใย"เฟยเอ๋อเป็นอันใดไปหรือไม่ ทำไมตาถึงได้ช้ำแบบนี้"เมื่อเห็นคนงามเต็มตาถึงกับตกใจกับสภาพของร่างบาง"ข้าไม่สบายนิดหน่อยเท่านั้นเจ้าค่ะท่านป้า แล้วเมื่อคืนก็นอนไม่ค่อยจะหลับ"โกหกออกไปเพราะไม่อยากให้ต้องเป็นห่วง"นอนไม่หลับเพราะไม่อยากไปหรือเปล่าหากไม่อยากไปก็อยู่กับป้าเสียที่นี่ ป้าสามารถเลี้ยงดูเจ้าได้สบาย"เอ่ยออกไปอย่างอาทรนัก "ไม่ใช่อย่างนั้นเจ้าค่ะ ขอบคุณท่านมากแต่ข้าอยากไปเมืองหลวงจริงๆ เจ้าค่ะ ข้าแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยเท่านั้น""หากป่วยแล้วจะเดินทางไหวหรือ ป้าเป็นห่วงนัก""ไหวเจ้าค่ะ เราไปพบท่านแม่ทัพกันเถอะเจ้าค่ะ ให้รอนานเดี๋ยวจะเสียมารยาท""อืม เจ้าไหวแน่นะ""เจ้าค่ะ"ทั้งสองเลยเดินไปพบท่านแม่ทัพที่ตอนนี้กำลังปรึกษาหารือกับสหายอยู่ก๊อก ก๊อก ก๊อก"ข้าซือจี๋ เจ้าค่ะ"กล่าวแล้วเปิดประตูเข้าไป เมื่อได้ยินเสียงเอ่ยอนุญาตหลินเฟยที่เดินตามหลังซือจี๋มา เงยหน้ามองบุรุษที่อยู่ในห้อง คนที่นั่งโดดเด่นที่สุดตรงหัวโต๊ะทำให้นางถึงกับตกตะลึง เป็นเขา คนที่ย่ำยีนาง ร่างบางถึงกับ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more

ตอนที่12

ผ่านมาสามวันแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเกี่ยวกับตัวของสตรีที่เขาตามหา หยางหรงที่ตอนนี้ใครก็เข้าหน้าไม่ติด หน้าตาเย็นชาแสนบูดบึ้งใจอยากจะอยู่ตามหานางให้พบ แต่หน้าที่ก็สำคัญนัก เขาต้องรีบเดินทางกลับเมืองหลวงก่อนจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วค่อยกลับมาตามหานางอีกครั้ง หลินเฟยที่ตอนนี้เก็บสัมภาระที่มีเพียงน้อยนิดกำลังร่ำลาท่านป้าซือจี๋และซิ่วอิง ก่อนจะขอตัวไปขึ้นรถม้าที่เก็บเสบียงและสัมภาระของขบวนซึ่งท่านกุนซือหานฉีฟงเมตตาเป็นธุระจัดการให้เพราะนางขี่ม้าไม่เป็น เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อม ขบวนของแม่ทัพหยางหรงที่มีประมาณยี่สิบกว่าชีวิตก็เริ่มออกเดินทาง เมื่อเดินทางออกนอกประตูเมืองหนานหยางหลินเฟยที่หันมองเห็นประตูเมืองที่ค่อยๆ เล็กลงจนหายไปเห็นแต่ป่าเขาลำเนาไพรก็ให้รู้สึกใจหาย ต่อจากนี้ชีวิตนางจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ได้ ขอแค่เดินทางให้ถึงจุดหมายปลายทางก็เป็นการเมตตานางมากแล้ว หวังว่าสวรรค์คงไม่กลั่นแกล้งนางไปมากกว่านี้ ที่เป็นอยู่ตอนนี้นางก็เกินจะรับไหวแล้ว สองข้างทางที่ขบวนเดินทางผ่านนั้นมีแต่ป่าที่เงียบสงบนัก จะมีเสียงพูดคุยของเหล่าทหารบ้างเป็นระยะๆ หลินเฟยที่ก่อนออกเดินทางได้ดื่มยาเทียบสุดท้
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more

ตอนที่13

ตกกลางดึกมีเงาร่างเล็กที่ก้าวแผ่วเบาลงจากรถม้า ในอ้อมแขนมีห่อผ้าที่โอบกระชับแนบอก หันซ้ายแลขวาเมื่อไม่เห็นใครก็ค่อยๆ ย่างเท้ามาทางน้ำตกอย่างแผ่วเบา แม่ทัพหยางหรงที่นอนไม่ค่อยหลับเพราะคิดถึงสตรีที่มีกลิ่นหอมหวานใบหน้างดงามที่ติดตรึงอยู่ในใจตามหลอกหลอนจนต้องมานั่งมองพระจันทร์อยู่บนต้นไม้ใหญ่ กำลังจะกระโดดลงมาเพื่อพักผ่อนเอาแรงก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นเงาร่างเล็กของเจ้าเด็กน้อยนั่นทำลับๆ ล่อๆ ไปยังน้ำตกในมือถือบางอย่างดูมีพิรุธจึงได้ตัดสินใจตามไปดูอย่างห่างๆหลินเฟยที่รอกระทั่งทุกคนหลับสนิท ก็แอบย่องออกมาเพราะนางเหนียวตัวและคันไปหมดโดยเฉพาะใบหน้าที่ทั้งแสบทั้งคัน วันนี้ทุกคนที่เดินทางมาอย่างเหน็ดเหนื่อยต่างก็หลับลึกเพราะไม่ได้พักผ่อนเต็มที่มาหลายคืน นางจึงหมดห่วงว่าจะมีใครมาพบ หลินเฟยที่มองหามุมที่ลับตาคนพอเห็นโขดหินใหญ่ก็ตรงไปทันที มือบางค่อยๆ วางห่อผ้าลงหยิบเอาโถกระเบื้องและกระบวยที่แอบหยิบมาตักน้ำแล้วหยดยาในโถลงไปนำมาล้างหน้าแล้วค่อยๆ แกะยางไม้บนหน้างามออกจากนั้นจึงวักน้ำล้างหน้าลูบไล้จนสะอาดสะอ้านหันมองรอบกายอีกครั้งเมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครจึงปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากกายปลดผ้าแถบที่รัดทรว
last updateLast Updated : 2025-02-13
Read more

ตอนที่14

หลินเฟยที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมารู้สึกปวดเมื่อยตามตัวนัก กะพริบตาอยู่นานก็ปรับสายตาได้ พลันตัวแข็งทื่อนางกำลังนอนอยู่ในกระโจมไม่ใช่รถม้าซึ่งจะเป็นกระโจมใครไปไม่ได้นอกจากคนที่เคี่ยวกรำนางอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อคืนนี้ ใบหน้างามที่แดงก่ำรีบหันไปมองข้างกายเห็นคนที่นอนหลับตาพริ้มดูมีความสุขนักจนน่าหมั่นไส้แต่ตัวนางกลับระบมไปทั้งตัว หากมีใครมาเห็นนางในสภาพนี้คงเกิดเรื่องใหญ่แน่ และหากคนข้างๆ ตื่นขึ้นมานางก็คงจะทำตัวไม่ถูก จึงคิดจะลุกไปตั้งหลักก่อน ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นดังใจหวังมือแข็งแกร่งก็รวบเอวบางมากอดไว้แน่นพลางส่งจุมพิตหวานล้ำมาต้อนรับ"ใยพอเสร็จสมแล้วถึงคิดจะทอดทิ้งข้าทุกครั้งเลยนะ เจ้าไม่คิดจะรับผิดชอบข้าหรืออย่างไร ข้าตกเป็นของเจ้าแล้วนะ"เอ่ยเย้าร่างบางที่หน้าแดงตัวแดงเพราะความอับอาย จนอดใจไม่ไหวก้มลงหอมแก้มนวลอีกฟอดใหญ่"ท่านแม่ทัพ ปล่อยข้าได้แล้วท่านจะหน้าหนาเกินไปแล้ว"เอ่ยบอกเสียงเบาไม่กล้าแม้แต่จะมองใบหน้าหล่อเหลาได้แต่ซุกหน้ากับอกแกร่งบอกเสียงอู้อี้ นี่ใช่แม่ทัพผู้แสนจะเย็นชาผู้นั้นแน่หรือเหตุใดตอนนี้ถึงได้เจ้าเล่ห์นัก"ปล่อยให้เจ้าทอดทิ้งข้าอีกน่ะหรือไม่มีทาง เจ้าต้องรับผิดชอบในต
last updateLast Updated : 2025-02-13
Read more

ตอนที่15

ภาพอาเฟยที่เดินก้มหน้าก้มตาเดินตามหลังท่านแม่ทัพหยางหรงมานั้นสร้างความแปลกใจให้ทุกคนในขบวนนัก ปกติอาเฟยมักจะหลีกเลี่ยงท่านแม่ทัพอยู่เสมอ วันนี้ทำไมถึงได้มาเดินตามหลังได้กัน หรือเจ้านั่นไปทำอะไรให้ท่านแม่ทัพไม่พอใจกัน คิดอย่างเป็นห่วงว่าอาเฟยจะโดนท่านแม่ทัพสั่งลงโทษก็ได้ กุนซือฉีฟงก็เป็นหนึ่งในบรรดาบุรุษที่กำลังสังเกตอาการท่านแม่ทัพ ที่สีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก เหมือนกำลังไม่พอใจคนด้านหลังอยู่ จึงเดินไปหาเจ้าตัวเล็กที่พอเห็นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองตาแป๋ว เหมือนจะถามว่าเขามีอะไรหรือไม่ กุนซือฉีฟง เอ่ยเรียกแล้วเอามือหนาวางบนศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู"เจ้ามีปัญหาอะไรหรือไม่ สามารถบอกกล่าวข้าได้ หากโดนใครรังแกให้รีบบอกมา ข้าจะจัดการให้เอง" บอกพร้อมส่งสายตาไปจ้องแผ่นหลังกว้างของบุรุษผู้เป็นทั้งผู้บังคับบัญชาและสหาย ที่ดูจะชะงักแล้วรีบหันมาเมื่อได้ยินเสียงเขา เห็นมือใหญ่ที่โอบบ่าบอบบางใบหน้าพลันมืดครึ้ม จ้องมองมือใหญ่อย่างอยากจะตัดทิ้งนัก ส่งสายตาให้ร่างเล็กถอยออกมาด้วยแววตากดดันหลินเฟยที่เข้าใจรีบส่งยิ้มเหยและหัวเราะแห้งให้ท่านกุนซือฉีฟงที่มองมาอย่างมึนๆ เมื่ออาเฟยจับมือเขาออกจากบ่าแล้วเบี่ยงตัวมายืน
last updateLast Updated : 2025-02-13
Read more

ตอนที่16

คืนนี้เป็นคืนที่ขบวนของแม่ทัพหยางหรงจะพักค้างแรมกันที่ หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกำแพงเมืองและจะเดินทางเข้าเมืองหลวงในวันรุ่งขึ้น ผู้คนในหมู่บ้านต่างให้การต้อนรับเป็นอย่างดี หัวหน้าหมู่บ้านได้จัดเรือนพักภายในหมู่บ้านให้อย่างสะดวกสบายนักเพราะในเมืองหลวงแคว้นอู๋และอาณาบริเวณใกล้เคียงไม่มีใครไม่รู้จักท่านแม่ทัพหยางหรงบุรุษที่เก่งกาจและหล่อเหลาเป็นที่หมายปองของสตรีทั่วเมืองหลวง บรรดาสตรีที่ยังไม่ออกเรือนต่างส่งสายตาทอดมองด้วยสายตาเคลิ้มฝัน เขินอายนักที่ได้มองใบหน้าหล่อเหลาร่างกายก็ดูสง่างามกำยำหลินเฟยที่กำลังเดินชมรอบๆ หมู่บ้านดูชาวบ้านเก็บเกี่ยวผลผลิตอย่างสนใจนัก หมู่บ้านที่นี่ส่วนใหญ่ชาวบ้านจะปลูกพืชผัก ทำไร่ทำสวน เพราะดินดี จึงปลูกพืชผักเป็นอาชีพหลัก เดินมาเรื่อยๆ ก็มาเจอร้านรวงต่างๆ เป็นตลาดเล็กๆ แต่มีของขายเยอะแยะเต็มไปหมด แต่มีร้านเสื้อผ้าเครื่องประดับอยู่เพียงร้านเดียวเท่านั้น หลินเฟยจึงได้เดินไปดู เพราะอย่างไรนางก็เป็นสตรีเห็นของสวยงามก็ต้องสนใจเป็นธรรมดาถึงภายนอกจะยังเป็นหนุ่มน้อยหน้ามนก็เถอะ เดินมาหยุดดูเห็นปิ่นผีเสื้ออันเล็กๆ ดูน่ารักช่างถูกใจนางนัก แต่เสียงพูดคุยของเหล่าดรุณ
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more

ตอนที่17

ใบหน้าหล่อเหลาคมคายก้มต่ำจ้องจนประชิดใบหน้านวลผ่อง ความอบอุ่นพลันโอบล้อมรอบกาย ความอุ่นร้อนจากวงแขนและแผงอกแกร่งทำให้ใบหน้างามร้อนผ่าวใบหูแดงก่ำ บุรุษยกยิ้มขึ้นอย่างรักใคร่เอ็นดู ก้มหน้าจรดริมฝีปากอิ่มแผ่วเบาดั่งภมรหยอกเย้าบุปผางาม จากสัมผัสแผ่วเบาเปลี่ยนเป็นจุมพิตหนักแน่นเว้าวอน ดูดดื่มเร่าร้อน จนร่างงามสั่นระริก หัวใจเต้นตุบๆ พลันแขนแกร่งช้อนอุ้มร่างงามเดินตรงไปยังตั่งเตียงวางร่างแน่งน้อยแผ่วเบาทะนุถนอม ร่างแกร่งตามลงมาทาบทับเจ้าของร่างนุ่มนิ่มเอาไว้ใต้ร่าง ส่งเรียวลิ้นร้อนชื้นตวัดเข้ามาในโพรงปากบางอย่างลึกล้ำเกินบรรยาย จนกายสาวสะท้านเยือก หลินเฟยปล่อยกายปล่อยใจไปกับสัมผัสของร่างสูง อยากเก็บเกี่ยวทุกอย่างที่บุรุษตรงหน้ามอบให้ ตอบรับทุกสัมผัสอย่างเต็มใจ จดจำใบหน้าหล่อเหลาและอ้อมแขนอบอุ่นนี้ให้มากที่สุดในห้องหับปิดมิดชิด บนเตียงอุ่นร้อน เสียงเบาหวิวหอบกระชั้นดังขึ้นร่างสองร่างเปล่าเปลือยกอดกระหวัดรัดรึง จมูกและปากได้รูปจูบซับกลิ่นกายหอมจรุงใจ จุมพิตทั่วหน้าลำคอและเนินอกทิ้งร่องรอยลึกซึ้งแสดงความเป็นเจ้าของ ยอดถันถูกลิ้นร้อนละเลียดชิมจนแดงเป็นจ้ำ บุปผางามด้านล่างถูกหยอกเย้าลูบคลึงจนห
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more

ตอนที่18

หลินเฟยที่ตอนนี้อาบน้ำชำระกายจนสดชื่นกำลังนั่งสางผมอยู่หน้ากระจกมองใบหน้างดงามที่ไม่ต้องเติมแต่งก็ดูเย้ายวนนัก ร่างบางสมส่วนอยู่ในชุดสีส้มอ่อนขับเน้นผิวกายที่ขาวดังน้ำนมให้ผ่องใสน่าสัมผัสยิ่งขึ้นที่ท่านแม่ทัพให้คนจัดเตรียมไว้ให้ นางรวบผมดำเงางามเกล้าขึ้นง่ายๆ แล้วปักปิ่นแค่อันเดียวก็งดงามนัก หยิบผ้าผืนบางมาปิดบังใบหน้าตั้งแต่จมูกโด่งได้รูปลงมา เผยแต่ดวงตางดงามหวานซึ้งที่ใครมองก็ต่างหลงใหลร่างบางเย้ายวนที่ก้าวลงบันไดมายังชั้นล่างของโรงเตี๊ยมเรียกสายตาผู้คนให้หยุดอยู่ที่นาง เหล่าบุรุษต่างอยากเห็นใบหน้าใต้ผ้าคลุมนักคงงดงามจนแทบหยุดหายใจเลยกระมัง แม้จะเห็นแค่ดวงตาสวยหวาน แต่ก็สามารถรู้ได้ว่าคงงามมากนัก แม่ทัพหยางหรงที่เห็นสายตาของผู้คนและความผิดปกติที่เกิดขึ้นจึงหันไปมองตามสายตา เห็นสตรีสะคราญโฉมคุ้นตาที่มองมายังเขาอย่างตกตะลึงรีบเดินไปหาร่างบางอย่างหวงแหนนัก พลางส่งสายตากดดันไปให้บุรุษทั้งหลายจนรีบหลบสายตา "ข้าชักไม่อยากพาเจ้าออกไปไหนเสียแล้วเฟยเอ๋อ ข้าหวงเจ้านัก""ท่านแม่ทัพ ท่านล้อข้าเล่นแล้วเจ้าค่ะ"ว่าพลางส่งค้อนไปให้คนขี้หวง "ไปกันเถอะเจ้าค่ะข้าอยากไปชมตลาดจะแย่"แล้วรีบเดินนำร่
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more

ตอนที่19

เมื่อกลับมาถึงโรงเตี๊ยมก็ตรงเข้าห้องพัก ร่างสูงที่ก้าวตามเข้ามา เดินมาสวมกอดจากด้านหลัง "เป็นอย่างไรบ้าง ให้ตามหมอมาดูอาการสักหน่อยดีหรือไม่"เอ่ยขึ้นอย่างห่วงใย "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะข้าแค่เหนื่อยเท่านั้น นอนพักสักครู่ก็หาย" "ถ้าอย่างนั้นก็พักเถอะ"เอ่ยพลางประคองร่างบางให้นอนลง แล้วล้มตัวลงนอนเคียงข้าง กอดกระชับร่างบางเอาไว้ หลินเฟยที่หลับตาลงอย่างข่มใจ แล้วลืมขึ้นใหม่ยื่นใบหน้าเล็กกดจุมพิตเรียวปากหนาอย่างอ่อนหวาน ร่างหนาแม้จะแปลกใจแต่ก็ตอบรับสัมผัสจากร่างบางอย่างเต็มใจ จนนางผละออก "ข้ารักท่าน"เอ่ยบอกเสียงหวานแล้วซุกหน้าเล็กกับอกแกร่งร่างสูงที่อยากจะเอ่ยตอบรับรู้ได้ถึงความเปียกชื้นที่หน้าอกแกร่งกำยำและความหนักอึ้งของศีรษะและความง่วงงุนเข้าโจมตีก้มลงมองใบหน้างดงามที่เงยหน้าเปียกชื้นเต็มไปด้วยหยาดน้ำขึ้นสบตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง เสียใจ และไม่ยินยอมของร่างสูงก่อนสติจะดับวูบก็ได้ยินเสียงหวานเลือนราง"ข้าขอโทษ"หลินเฟยที่ปล่อยให้น้ำตารินไหลจนพอใจยกมือบางขึ้นปาดน้ำตาและใช้ผ้าเช็ดริมฝีปากที่นางป้ายยาสลบเอาไว้ ก้มลงจุมพิตหน้าผากแกร่ง"ลาก่อน หวังว่าท่านจะให้อภัยข้า"แล้วเปลี่ยนเครื่องแต่ง
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more

ตอนที่20

แม่ทัพหยางหรงที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่พร้อมกับอาการปวดหัว ใบหน้าหล่อเหลามืดครึ้มพร้อมกับสันกรามที่ขบกันแน่น มือหนากำเข้าหากันจนสั่นเทา พร้อมกับความรู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรงเข้าโจมตี ทำไม ทำไมกัน นางทำแบบนี้ทำไม หนีเขาไปทำไมหรือคำว่ารักที่เอ่ยออกมาเป็นแค่คำลวงของนางเพื่อหลอกให้เขาตายใจ หลี่หลินเฟย อย่าได้หวังว่าเจ้าจะหนีข้าพ้น หากพยศนักข้าจะจับเจ้ากักขังไว้จนต้องร้องขอความเมตตาจากข้าเลยคอยดู คิดอย่างหมายมาดทั้งเสียใจ ผิดหวัง แค้นเคือง ความรู้สึกตีกันจนยุ่งไปหมด คนอย่างเขานางคิดจะลูบคมแล้วจากไปง่ายๆ หรือไม่มีทางหลี่หลินเฟยที่ตอนนี้กลายเป็นคุณหนูจวนราชครูแห่งแคว้น กำลังนั่งทอดถอนใจอยู่ริมสระบัวขนาดใหญ่ในเรือนเดิมของมารดา ชีวิตนางช่างเหลือเชื่อนักเปลี่ยนจากคนไม่เหลืออะไรแม้แต่ที่ซุกหัวนอน กลับกลายมาเป็นคุณหนูสูงศักดิ์หลานสาวเพียงคนเดียวของท่านราชครูหนานเล่อผิง ราชครูคนสนิทของฮ่องเต้แห่งแคว้นอู๋ ที่ทรงให้ความเคารพนับถือเป็นอย่างมาก มารดานาง นามหนานหลันฮวา ที่พบรักกับบิดานาง หลี่ฟงหมิ่น พ่อค้าต่างเมืองที่เดินทางมาส่งยาสมุนไพรในเมืองหลวง คุณหนูผู้สูงส่งยอมละทิ้งความสุขสบายทุกอย่าง เ
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more
PREV
123456
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status