All Chapters of หลี่หลินเฟย: Chapter 41 - Chapter 50

เมื่อแสงอาทิตย์มาเยือนหลินเฟยที่รู้สึกตัวตื่นเพราะรู้สึกถึงความเสียวซ่านแปลกๆทั้งที่ยังตื่นไม่เต็มตานัก นึกว่าตัวเองกำลังฝันไปพยายามลืมตาสู่แสงสว่างที่ลอดช่องหน้าต่างเข้ามา มือเรียวยกขึ้นขยี้ตาจนสามารถปรับสายตาและรู้สึกตื่นมากขึ้นความรู้สึกซ่านกระสันก็ยังคงไม่หายไปแต่กลับทวีความร้อนรุ่มขึ้นอีก นางรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวใต้ผ้าห่มต้นเหตุของความซ่านเสียวจึงดึงผ้าห่มออกจากกาย"ท่านพี่ อ๊าาาาส์""หืม"ขานรับทั้งที่ริมฝีปากยังไม่ยอมผละจากบุปผางามเรียวลิ้นร้อนชื้นยังคงดูดดึงไล้เลียกลีบบุปผาอวบอูมอย่างเร่าร้อนนัก ความเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วทั้งร่างจนสะโพกงามร่อนขึ้นจากเตียงนุ่ม คนตัวโตยังคงส่งลิ้นร้อนสากเข้าไปในช่องทางรักคับแน่นกวาดต้อนน้ำหวานที่หลั่งไหลจนชื้นแฉะ ส่งเรียวลิ้นดุนดันจนร่างงามร้อนผ่าวไปทั้งร่างผิวเนื้อนวลละเอียดแดงระเรื่อ มือหนาแข็งแกร่งจับเรียวขางามอ้าออกกว้าง ห่อปลายลิ้นส่งเข้าหาช่องแคบสีชมพูระเรื่อที่เต้นตุบตุบนิ้วเรียวยาวยังบีบบี้ขยี้เกสรนูนเด่น จนร่างเล็กกรีดร้องลั่นสองมือกดขย้ำศีรษะที่อยู่กลางหว่างขางามอย่างต้องการระบายความซ่านเสียวที่ปะทุอย่างรุนแรง กายหนาเลื่อนขึ้นมาค

หลินเฟยที่ตอนนี้ครรภ์ของนางย่างเข้าสู่เดือนที่สามแล้ว และเป็นสองเดือนที่ผ่านมาอย่างทุลักทุเลนัก นางพึ่งจะรู้ซึ้งถึงคำว่าร้องก็ไม่ได้หัวเราะก็ไม่ออกในเวลาสองเดือนที่ผ่านมานี้ ทำไมน่ะหรือ เพราะสามีนางแพ้หนักมากตัวติดนางตลอดเวลาจนนางไม่สามารถกระดิกตัวไปไหนได้เลย พอห่างจากนางอาการวิงเวียนศีรษะคลื่นไส้ อาเจียนก็จะกำเริบ ส่วนนางไม่มีอาการแพ้อะไรเลยนอกจากกินเก่งขึ้นและแม่สามีนั้นก็ขยันหาของมาบำรุงนางเหลือเกินจนตอนนี้นางดูอวบอิ่มขึ้นมากนัก และเป็นสองเดือนที่ทําให้รู้ด้วยเช่นกันว่าสามีนางนั้นรักและถนอมนางกับบุตรมากแค่ไหนเพราะเขาไม่ล่วงเกินนางเลยเนื่องจากท่านหมอได้แจ้งว่า ห้ามไม่ให้กระทบกระเทือนและงดการร่วมรัก เพราะจะทำให้ครรภ์ที่ยังเป็นครรภ์อ่อนมีอันตรายได้ ซึ่งท่านแม่ทัพก็ปฏิบัติตามได้เป็นอย่างดีไม่ยอมร่วมรักกับนางแม้จะทรมานนักได้แต่ลูบไล้แต่กอดแต่หอมจุมพิตนางบ้างเท่านั้น บางครั้งก็หายไปเข้าห้องน้ำเป็นนานสองนานกว่าจะกลับออกมา บางคืนถึงกับนอนไม่หลับตื่นมาก็มีอาการเวียนศีรษะอย่างมากจนนางรู้สึกสงสารและตื้นตันใจนักที่เขายอมทรมานตัวเองเพื่อนางและลูกขนาดนี้ จนเมื่ออาการที่ว่านั่นหายไปนางอยากเก็บควา

"เจ้าตัวเล็กเห็นหรือไม่ว่าบิดารักเจ้าเพียงใดยอมกินน้อยๆ เพราะกลัวเจ้าเจ็บรู้หรือไม่ หากคิดถึงบิดาเจ้าต้องบอกมารดาให้บิดากินบ่อยๆ รู้หรือไม่เล่า"เมื่อวันใหม่มาเยือนผู้ที่กินน้อยแต่ก็ได้กินตื่นขึ้นมายิ้มร่ามุดเข้าผ้าห่มไปนอนพูดอยู่กับหน้าท้องแบนราบจนร่างบางสะดุ้งตกใจจนขนลุกซู่กับริมฝีปากร้อนผ่าวที่นาบลงมาบนหน้าท้องแบนราบ"ท่านพี่ทำอะไรเจ้าคะ ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ"ร่างบางที่เห็นคนหน้าไม่อายไม่ยอมผละจากกลับพรมจูบจากหน้าท้องแบนราบลงต่ำมาเรื่อยๆ จนรู้สึกเสียววูบวาบในช่องท้อง มือหนาก็จับกระชับสะโพกงามงอนไว้แน่นไม่ให้ขยับหนีริมฝีปากร้อนผ่าว"พี่แค่อยากสวัสดีตอนเช้าลูกเท่านั้น เจ้าอย่าใจร้ายกีดกันพี่เลยน่ะน้องหญิง"กล่าวออกมาเสียงทุ้มต่ำแหบพร่าก่อนที่เสียงครวญหวานของร่างบางจะดังลั่น คนหน้าไม่อายท่านจะหน้าหนาเกินไปแล้วคิดได้แค่นั้นในหัวก็ขาวโพลนคำต่อว่าทั้งหมดทั้งมวลถูกความซ่านกระสันกลืนกินไปเสียหมดบ่าวรับใช้ที่เตรียมมาปรนนิบัติเจ้านายในตอนเช้ารีบถอยออกมาจากบริเวณหน้าห้องนอนด้วยใบหน้าแดงก่ำลามไปจนถึงใบหู ซื่อจื่อทรงหลงลืมไปหรือไม่ว่าพระชายาทรงตั้งครรภ์อยู่เหตุใดจึงขยันนักแบบนี้คาดว่าต่อไปจวนแม

ตอนนี้อายุครรภ์ของหลินเฟยย่างเข้าเดือนที่เก้าแล้วร่างอุ้ยอ้ายนั้นดูน่าสงสารนักจะไปไหนแต่ละทีต้องให้ซิ่วอิงคอยพยุงเพราะกลัวว่าจะสะดุดล้ม แม่ทัพหยางหรงก็ไม่ยอมไปไหนไกลหากไม่มีเรื่องที่สำคัญจริงๆ ก็จะอยู่ไม่ห่างกายภรรยาเพราะเป็นห่วงนางนัก วันนี้เขามีภารกิจสำคัญที่ได้รับมอบหมายจากฮ่องเต้จึงต้องออกนอกจวนเพื่อถ่ายทอดคำสั่งให้กุนซือฉีฟงด้วยตัวเอง จึงเป็นห่วงนางนัก พอดีกับที่ท่านพ่อท่านแม่มาเยือนจึงวางใจรีบไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยจะได้รีบกลับมาเฝ้าภรรยา ถึงนางจะบอกเขาว่าไม่ต้องเป็นห่วงกังวลแต่เขาก็ไม่วางใจนักอู๋เสี่ยวหลานที่เดินทางมากับบิดามารดาเพื่อเยี่ยมเยียนพี่สะใภ้ แต่หางตากลับเห็นรถม้าจอดอยู่เหมือนกำลังจะออกเดินทางก็สงสัยนักว่าใครจะเดินทางไปไหนจึงเดินไปถามพวกทหารที่บังคับม้าได้ความเพียงว่าพี่ชายนางจะเดินทางไปนอกเมืองเท่านั้น ไปทำไมกัน ด้วยความอยากรู้จึงชะโงกหน้าผ่านหน้าต่างรถม้าเห็นหีบล้ำค่าวางอยู่ถึงสี่หีบไม่บอกก็รู้ว่าเป็นของสตรี หรือว่าพี่ชายนางแอบนอกใจพี่สะใภ้ เพราะพี่สะใภ้นางตั้งครรภ์จึงทำให้พี่ชายนางมีหญิงอื่นใช่หรือไม่ ไม่ได้การ นางจะต้องทำตัวเป็นน้องสามีที่ดีในเมื่อพี่สะใภ้ก

อู๋เสี่ยวหลานหัวใจเต้นแรงมากนางจะยอมใจอ่อนให้บุรุษผู้นี้ไม่ได้ เขามีภรรยาไปแล้ว นางกับเขาไม่สามารถเดินร่วมเส้นทางกันอีก แม้บุรุษนั้นสามารถมีสองภรรยาสี่อนุได้แต่ไม่ใช่สำหรับนาง ครอบครัวของนางยึดมั่นในรักเดียวมาตลอดนางคงทำใจให้ยอมรับการใช้สามีร่วมกับผู้อื่นไม่ได้ เท้าบางที่ไม่ถูกพันธนาการจึงยกขึ้นกระทืบเท้าใหญ่เต็มแรง ร่างหนาที่ไม่ทันตั้งตัวและไม่คิดว่านางจะกล้าทำจึงเสียหลักปล่อยร่างบอบบางออกจากอ้อมแขนและถูกแขนเล็กตบจนหน้าหัน หูอื้อไปเลยทีเดียว ร่างบอบบางที่กำลังจะวิ่งออกไปถูกกระชากเต็มแล้วร่างสูงใหญ่ก็อุ้มนางขึ้น พาเดินไปยังเตียงใหญ่เสี่ยวหลานที่รู้ว่าฉีฟงคิดจะทำอะไรจึงดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมแขนแข็งแกร่ง"ปล่อยข้า คนสารเลวปล่อยข้า ท่านคิดจะข่มเหงว่าที่ภรรยาผู้อื่นหรืออย่างไร" ฉีฟงกัดกรามแน่นโยนร่างบางลงบนเตียงนุ่มอย่างโกรธเคืองนัก"ว่าที่ภรรยาหรือก่อนเจ้าจะร่วมหอกับชายอื่นก้าวขาออกจากห้องนี้ให้ได้เสียก่อนเห็นเป็นอย่างไร" ร่างหนาโถมเข้าใส่ร่างเล็กเต็มแรง คิดจะร่วมหอกับชายอื่นหรืออย่าได้ฝันกรี๊ดดดด" ปล่อยข้าหานฉีฟงเจ้าคนชั่วปล่อยข้า" เสียงก่นด่าถูกริมฝีปากหนากดทับไม่ให้แปร่งออกมาให้ระค