เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่12
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-12 09:52:45
บทที่เกี่ยวข้อง
หลี่หลินเฟย ตอนที่13
ตกกลางดึกมีเงาร่างเล็กที่ก้าวแผ่วเบาลงจากรถม้า ในอ้อมแขนมีห่อผ้าที่โอบกระชับแนบอก หันซ้ายแลขวาเมื่อไม่เห็นใครก็ค่อยๆ ย่างเท้ามาทางน้ำตกอย่างแผ่วเบา แม่ทัพหยางหรงที่นอนไม่ค่อยหลับเพราะคิดถึงสตรีที่มีกลิ่นหอมหวานใบหน้างดงามที่ติดตรึงอยู่ในใจตามหลอกหลอนจนต้องมานั่งมองพระจันทร์อยู่บนต้นไม้ใหญ่ กำลังจะกระโดดลงมาเพื่อพักผ่อนเอาแรงก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นเงาร่างเล็กของเจ้าเด็กน้อยนั่นทำลับๆ ล่อๆ ไปยังน้ำตกในมือถือบางอย่างดูมีพิรุธจึงได้ตัดสินใจตามไปดูอย่างห่างๆหลินเฟยที่รอกระทั่งทุกคนหลับสนิท ก็แอบย่องออกมาเพราะนางเหนียวตัวและคันไปหมดโดยเฉพาะใบหน้าที่ทั้งแสบทั้งคัน วันนี้ทุกคนที่เดินทางมาอย่างเหน็ดเหนื่อยต่างก็หลับลึกเพราะไม่ได้พักผ่อนเต็มที่มาหลายคืน นางจึงหมดห่วงว่าจะมีใครมาพบ หลินเฟยที่มองหามุมที่ลับตาคนพอเห็นโขดหินใหญ่ก็ตรงไปทันที มือบางค่อยๆ วางห่อผ้าลงหยิบเอาโถกระเบื้องและกระบวยที่แอบหยิบมาตักน้ำแล้วหยดยาในโถลงไปนำมาล้างหน้าแล้วค่อยๆ แกะยางไม้บนหน้างามออกจากนั้นจึงวักน้ำล้างหน้าลูบไล้จนสะอาดสะอ้านหันมองรอบกายอีกครั้งเมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครจึงปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากกายปลดผ้าแถบที่รัดทรว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13หลี่หลินเฟย ตอนที่14
หลินเฟยที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมารู้สึกปวดเมื่อยตามตัวนัก กะพริบตาอยู่นานก็ปรับสายตาได้ พลันตัวแข็งทื่อนางกำลังนอนอยู่ในกระโจมไม่ใช่รถม้าซึ่งจะเป็นกระโจมใครไปไม่ได้นอกจากคนที่เคี่ยวกรำนางอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อคืนนี้ ใบหน้างามที่แดงก่ำรีบหันไปมองข้างกายเห็นคนที่นอนหลับตาพริ้มดูมีความสุขนักจนน่าหมั่นไส้แต่ตัวนางกลับระบมไปทั้งตัว หากมีใครมาเห็นนางในสภาพนี้คงเกิดเรื่องใหญ่แน่ และหากคนข้างๆ ตื่นขึ้นมานางก็คงจะทำตัวไม่ถูก จึงคิดจะลุกไปตั้งหลักก่อน ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นดังใจหวังมือแข็งแกร่งก็รวบเอวบางมากอดไว้แน่นพลางส่งจุมพิตหวานล้ำมาต้อนรับ"ใยพอเสร็จสมแล้วถึงคิดจะทอดทิ้งข้าทุกครั้งเลยนะ เจ้าไม่คิดจะรับผิดชอบข้าหรืออย่างไร ข้าตกเป็นของเจ้าแล้วนะ"เอ่ยเย้าร่างบางที่หน้าแดงตัวแดงเพราะความอับอาย จนอดใจไม่ไหวก้มลงหอมแก้มนวลอีกฟอดใหญ่"ท่านแม่ทัพ ปล่อยข้าได้แล้วท่านจะหน้าหนาเกินไปแล้ว"เอ่ยบอกเสียงเบาไม่กล้าแม้แต่จะมองใบหน้าหล่อเหลาได้แต่ซุกหน้ากับอกแกร่งบอกเสียงอู้อี้ นี่ใช่แม่ทัพผู้แสนจะเย็นชาผู้นั้นแน่หรือเหตุใดตอนนี้ถึงได้เจ้าเล่ห์นัก"ปล่อยให้เจ้าทอดทิ้งข้าอีกน่ะหรือไม่มีทาง เจ้าต้องรับผิดชอบในต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13หลี่หลินเฟย ตอนที่15
ภาพอาเฟยที่เดินก้มหน้าก้มตาเดินตามหลังท่านแม่ทัพหยางหรงมานั้นสร้างความแปลกใจให้ทุกคนในขบวนนัก ปกติอาเฟยมักจะหลีกเลี่ยงท่านแม่ทัพอยู่เสมอ วันนี้ทำไมถึงได้มาเดินตามหลังได้กัน หรือเจ้านั่นไปทำอะไรให้ท่านแม่ทัพไม่พอใจกัน คิดอย่างเป็นห่วงว่าอาเฟยจะโดนท่านแม่ทัพสั่งลงโทษก็ได้ กุนซือฉีฟงก็เป็นหนึ่งในบรรดาบุรุษที่กำลังสังเกตอาการท่านแม่ทัพ ที่สีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก เหมือนกำลังไม่พอใจคนด้านหลังอยู่ จึงเดินไปหาเจ้าตัวเล็กที่พอเห็นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองตาแป๋ว เหมือนจะถามว่าเขามีอะไรหรือไม่ กุนซือฉีฟง เอ่ยเรียกแล้วเอามือหนาวางบนศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู"เจ้ามีปัญหาอะไรหรือไม่ สามารถบอกกล่าวข้าได้ หากโดนใครรังแกให้รีบบอกมา ข้าจะจัดการให้เอง" บอกพร้อมส่งสายตาไปจ้องแผ่นหลังกว้างของบุรุษผู้เป็นทั้งผู้บังคับบัญชาและสหาย ที่ดูจะชะงักแล้วรีบหันมาเมื่อได้ยินเสียงเขา เห็นมือใหญ่ที่โอบบ่าบอบบางใบหน้าพลันมืดครึ้ม จ้องมองมือใหญ่อย่างอยากจะตัดทิ้งนัก ส่งสายตาให้ร่างเล็กถอยออกมาด้วยแววตากดดันหลินเฟยที่เข้าใจรีบส่งยิ้มเหยและหัวเราะแห้งให้ท่านกุนซือฉีฟงที่มองมาอย่างมึนๆ เมื่ออาเฟยจับมือเขาออกจากบ่าแล้วเบี่ยงตัวมายืน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13หลี่หลินเฟย ตอนที่16
คืนนี้เป็นคืนที่ขบวนของแม่ทัพหยางหรงจะพักค้างแรมกันที่ หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกำแพงเมืองและจะเดินทางเข้าเมืองหลวงในวันรุ่งขึ้น ผู้คนในหมู่บ้านต่างให้การต้อนรับเป็นอย่างดี หัวหน้าหมู่บ้านได้จัดเรือนพักภายในหมู่บ้านให้อย่างสะดวกสบายนักเพราะในเมืองหลวงแคว้นอู๋และอาณาบริเวณใกล้เคียงไม่มีใครไม่รู้จักท่านแม่ทัพหยางหรงบุรุษที่เก่งกาจและหล่อเหลาเป็นที่หมายปองของสตรีทั่วเมืองหลวง บรรดาสตรีที่ยังไม่ออกเรือนต่างส่งสายตาทอดมองด้วยสายตาเคลิ้มฝัน เขินอายนักที่ได้มองใบหน้าหล่อเหลาร่างกายก็ดูสง่างามกำยำหลินเฟยที่กำลังเดินชมรอบๆ หมู่บ้านดูชาวบ้านเก็บเกี่ยวผลผลิตอย่างสนใจนัก หมู่บ้านที่นี่ส่วนใหญ่ชาวบ้านจะปลูกพืชผัก ทำไร่ทำสวน เพราะดินดี จึงปลูกพืชผักเป็นอาชีพหลัก เดินมาเรื่อยๆ ก็มาเจอร้านรวงต่างๆ เป็นตลาดเล็กๆ แต่มีของขายเยอะแยะเต็มไปหมด แต่มีร้านเสื้อผ้าเครื่องประดับอยู่เพียงร้านเดียวเท่านั้น หลินเฟยจึงได้เดินไปดู เพราะอย่างไรนางก็เป็นสตรีเห็นของสวยงามก็ต้องสนใจเป็นธรรมดาถึงภายนอกจะยังเป็นหนุ่มน้อยหน้ามนก็เถอะ เดินมาหยุดดูเห็นปิ่นผีเสื้ออันเล็กๆ ดูน่ารักช่างถูกใจนางนัก แต่เสียงพูดคุยของเหล่าดรุณ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14หลี่หลินเฟย ตอนที่17
ใบหน้าหล่อเหลาคมคายก้มต่ำจ้องจนประชิดใบหน้านวลผ่อง ความอบอุ่นพลันโอบล้อมรอบกาย ความอุ่นร้อนจากวงแขนและแผงอกแกร่งทำให้ใบหน้างามร้อนผ่าวใบหูแดงก่ำ บุรุษยกยิ้มขึ้นอย่างรักใคร่เอ็นดู ก้มหน้าจรดริมฝีปากอิ่มแผ่วเบาดั่งภมรหยอกเย้าบุปผางาม จากสัมผัสแผ่วเบาเปลี่ยนเป็นจุมพิตหนักแน่นเว้าวอน ดูดดื่มเร่าร้อน จนร่างงามสั่นระริก หัวใจเต้นตุบๆ พลันแขนแกร่งช้อนอุ้มร่างงามเดินตรงไปยังตั่งเตียงวางร่างแน่งน้อยแผ่วเบาทะนุถนอม ร่างแกร่งตามลงมาทาบทับเจ้าของร่างนุ่มนิ่มเอาไว้ใต้ร่าง ส่งเรียวลิ้นร้อนชื้นตวัดเข้ามาในโพรงปากบางอย่างลึกล้ำเกินบรรยาย จนกายสาวสะท้านเยือก หลินเฟยปล่อยกายปล่อยใจไปกับสัมผัสของร่างสูง อยากเก็บเกี่ยวทุกอย่างที่บุรุษตรงหน้ามอบให้ ตอบรับทุกสัมผัสอย่างเต็มใจ จดจำใบหน้าหล่อเหลาและอ้อมแขนอบอุ่นนี้ให้มากที่สุดในห้องหับปิดมิดชิด บนเตียงอุ่นร้อน เสียงเบาหวิวหอบกระชั้นดังขึ้นร่างสองร่างเปล่าเปลือยกอดกระหวัดรัดรึง จมูกและปากได้รูปจูบซับกลิ่นกายหอมจรุงใจ จุมพิตทั่วหน้าลำคอและเนินอกทิ้งร่องรอยลึกซึ้งแสดงความเป็นเจ้าของ ยอดถันถูกลิ้นร้อนละเลียดชิมจนแดงเป็นจ้ำ บุปผางามด้านล่างถูกหยอกเย้าลูบคลึงจนห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14หลี่หลินเฟย ตอนที่18
หลินเฟยที่ตอนนี้อาบน้ำชำระกายจนสดชื่นกำลังนั่งสางผมอยู่หน้ากระจกมองใบหน้างดงามที่ไม่ต้องเติมแต่งก็ดูเย้ายวนนัก ร่างบางสมส่วนอยู่ในชุดสีส้มอ่อนขับเน้นผิวกายที่ขาวดังน้ำนมให้ผ่องใสน่าสัมผัสยิ่งขึ้นที่ท่านแม่ทัพให้คนจัดเตรียมไว้ให้ นางรวบผมดำเงางามเกล้าขึ้นง่ายๆ แล้วปักปิ่นแค่อันเดียวก็งดงามนัก หยิบผ้าผืนบางมาปิดบังใบหน้าตั้งแต่จมูกโด่งได้รูปลงมา เผยแต่ดวงตางดงามหวานซึ้งที่ใครมองก็ต่างหลงใหลร่างบางเย้ายวนที่ก้าวลงบันไดมายังชั้นล่างของโรงเตี๊ยมเรียกสายตาผู้คนให้หยุดอยู่ที่นาง เหล่าบุรุษต่างอยากเห็นใบหน้าใต้ผ้าคลุมนักคงงดงามจนแทบหยุดหายใจเลยกระมัง แม้จะเห็นแค่ดวงตาสวยหวาน แต่ก็สามารถรู้ได้ว่าคงงามมากนัก แม่ทัพหยางหรงที่เห็นสายตาของผู้คนและความผิดปกติที่เกิดขึ้นจึงหันไปมองตามสายตา เห็นสตรีสะคราญโฉมคุ้นตาที่มองมายังเขาอย่างตกตะลึงรีบเดินไปหาร่างบางอย่างหวงแหนนัก พลางส่งสายตากดดันไปให้บุรุษทั้งหลายจนรีบหลบสายตา "ข้าชักไม่อยากพาเจ้าออกไปไหนเสียแล้วเฟยเอ๋อ ข้าหวงเจ้านัก""ท่านแม่ทัพ ท่านล้อข้าเล่นแล้วเจ้าค่ะ"ว่าพลางส่งค้อนไปให้คนขี้หวง "ไปกันเถอะเจ้าค่ะข้าอยากไปชมตลาดจะแย่"แล้วรีบเดินนำร่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14หลี่หลินเฟย ตอนที่19
เมื่อกลับมาถึงโรงเตี๊ยมก็ตรงเข้าห้องพัก ร่างสูงที่ก้าวตามเข้ามา เดินมาสวมกอดจากด้านหลัง "เป็นอย่างไรบ้าง ให้ตามหมอมาดูอาการสักหน่อยดีหรือไม่"เอ่ยขึ้นอย่างห่วงใย "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะข้าแค่เหนื่อยเท่านั้น นอนพักสักครู่ก็หาย" "ถ้าอย่างนั้นก็พักเถอะ"เอ่ยพลางประคองร่างบางให้นอนลง แล้วล้มตัวลงนอนเคียงข้าง กอดกระชับร่างบางเอาไว้ หลินเฟยที่หลับตาลงอย่างข่มใจ แล้วลืมขึ้นใหม่ยื่นใบหน้าเล็กกดจุมพิตเรียวปากหนาอย่างอ่อนหวาน ร่างหนาแม้จะแปลกใจแต่ก็ตอบรับสัมผัสจากร่างบางอย่างเต็มใจ จนนางผละออก "ข้ารักท่าน"เอ่ยบอกเสียงหวานแล้วซุกหน้าเล็กกับอกแกร่งร่างสูงที่อยากจะเอ่ยตอบรับรู้ได้ถึงความเปียกชื้นที่หน้าอกแกร่งกำยำและความหนักอึ้งของศีรษะและความง่วงงุนเข้าโจมตีก้มลงมองใบหน้างดงามที่เงยหน้าเปียกชื้นเต็มไปด้วยหยาดน้ำขึ้นสบตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง เสียใจ และไม่ยินยอมของร่างสูงก่อนสติจะดับวูบก็ได้ยินเสียงหวานเลือนราง"ข้าขอโทษ"หลินเฟยที่ปล่อยให้น้ำตารินไหลจนพอใจยกมือบางขึ้นปาดน้ำตาและใช้ผ้าเช็ดริมฝีปากที่นางป้ายยาสลบเอาไว้ ก้มลงจุมพิตหน้าผากแกร่ง"ลาก่อน หวังว่าท่านจะให้อภัยข้า"แล้วเปลี่ยนเครื่องแต่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14หลี่หลินเฟย ตอนที่20
แม่ทัพหยางหรงที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่พร้อมกับอาการปวดหัว ใบหน้าหล่อเหลามืดครึ้มพร้อมกับสันกรามที่ขบกันแน่น มือหนากำเข้าหากันจนสั่นเทา พร้อมกับความรู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรงเข้าโจมตี ทำไม ทำไมกัน นางทำแบบนี้ทำไม หนีเขาไปทำไมหรือคำว่ารักที่เอ่ยออกมาเป็นแค่คำลวงของนางเพื่อหลอกให้เขาตายใจ หลี่หลินเฟย อย่าได้หวังว่าเจ้าจะหนีข้าพ้น หากพยศนักข้าจะจับเจ้ากักขังไว้จนต้องร้องขอความเมตตาจากข้าเลยคอยดู คิดอย่างหมายมาดทั้งเสียใจ ผิดหวัง แค้นเคือง ความรู้สึกตีกันจนยุ่งไปหมด คนอย่างเขานางคิดจะลูบคมแล้วจากไปง่ายๆ หรือไม่มีทางหลี่หลินเฟยที่ตอนนี้กลายเป็นคุณหนูจวนราชครูแห่งแคว้น กำลังนั่งทอดถอนใจอยู่ริมสระบัวขนาดใหญ่ในเรือนเดิมของมารดา ชีวิตนางช่างเหลือเชื่อนักเปลี่ยนจากคนไม่เหลืออะไรแม้แต่ที่ซุกหัวนอน กลับกลายมาเป็นคุณหนูสูงศักดิ์หลานสาวเพียงคนเดียวของท่านราชครูหนานเล่อผิง ราชครูคนสนิทของฮ่องเต้แห่งแคว้นอู๋ ที่ทรงให้ความเคารพนับถือเป็นอย่างมาก มารดานาง นามหนานหลันฮวา ที่พบรักกับบิดานาง หลี่ฟงหมิ่น พ่อค้าต่างเมืองที่เดินทางมาส่งยาสมุนไพรในเมืองหลวง คุณหนูผู้สูงส่งยอมละทิ้งความสุขสบายทุกอย่าง เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14
บทล่าสุด
หลี่หลินเฟย ตอนพิเศษ
ร่างบอบบางบนชุดมงคลสีแดงของเจ้าสาวที่นั่งกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงด้วยความตื่นเต้นนัก วันนี้เป็นวันที่นางเฝ้ารอคอยมาอย่างใจจดใจจ่อตลอดการเดินทางในระยะเวลาสองเดือนท่านพี่ฉีฟงดูแลนางเป็นอย่างดีและให้เกียรตินางมาตลอดไม่เคยล่วงเกินนางอีกเลยจะมีก็แต่กอดหอมแก้มและจูบนิดหน่อยเท่านั้น ในวันมงคลของนางนางอยากให้สามีของนางมีความสุขที่สุดและคืนเข้าหอของนางจะต้องเร่าร้อนที่สุดสามีนางจะต้องอยู่ในกำมือนาง จนลืมการร่วมหอครั้งแรกไปเลยถึงเขาจะบอกว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะยาปลุกกำหนัดและเล่ห์กลของสตรีเท่านั้นแต่นางไม่มีทางยอมเด็ดขาด เสี่ยวหลานที่นั่งคิดอย่างหมายมั่นนัก มีอยู่ครั้งหนึ่งนางได้ช่วยเหลือนางคณิกานางหนึ่งไว้ด้วยความบังเอิญจากการโดนฉุด นางจึงให้ตำราไว้เล่มหนึ่งบอกว่าเป็นตำราหายากมากเป็นสินน้ำใจ นางจึงรับไว้แต่พอเปิดดูนางเกือบจะหยุดหายใจเพราะเป็นตำราวสันต์จึงได้เก็บซ่อนเอาไว้และไม่เคยเปิดอ่านอีกเลย จนเมื่อไม่นานมานี้นางได้นำออกมาศึกษาจนแตกฉานเพื่อใช้ในคืนเข้าหอของนางโดยเฉพาะและที่สำคัญนางยังได้ถ่ายทอดเคล็ดลับให้พี่สะใภ้คนงามของนางอีกด้วย เมื่อนึกถึงพี่สะใภ้เสี่ยวหลานถึงกับหัวเราะออกมาอย่างล
หลี่หลินเฟย ตอนที่55
กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง เสียงกระดิ่งข้อเท้าและเสียงเจี๊ยวจ๊าวที่ดังใกล้เข้าทำให้ปาอ๋องและพระชายาซือเซียน บุตรชาย บุตรเขย ที่กำลังนั่งจิบชาสนทนากันอยู่นั้นหันไปมองสาวน้อยวัยสี่หนาวและสามหนาวที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูนัก ร่างกลมป้อมสองร่างที่จูงมือกันวิ่งเข้ามาพร้อมใบหน้าแดงก่ำชื้นเหงื่อเพราะพากันวิ่งเล่นจนเหนื่อย"ท่านย่าหลานอยากกินขนมจังเจ้าค่ะ"อู๋ไป๋หลินที่มาถึงก็ป่ายปีนขึ้นมานั่งข้างพระชายาซือเซียนออดอ้อนอย่างน่าเอ็นดูนัก"หลานก็อยากกินนักเจ้าค่ะท่านยาย"หานหลันซี บุตรีวัยสามหนาวของกุนซือฉีฟงและเสี่ยวหลานที่ปีนมานั่งอีกด้านก็ไม่น้อยหน้าช่างออดอ้อนเหมือนญาติผู้พี่มิมีผิดเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนกับความน่ารักน่าชังของทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี"ช่างน่าน้อยใจนักไม่มีใครสนใจคนแก่ผู้นี้เลยหรือ หลินเอ๋อก็ไม่สนใจปู่ ซีเอ๋อก็ไม่สนใจตา มันน่าน้อยใจจริงๆ ไม่มีใครรักข้าเลยหรือนี่" เสียงตัดพ้อไม่ค่อยจริงจังที่เอ่ยขึ้นทำให้ทุกคนอมยิ้มกับท่าทางของคนแก่ที่น่าโหดแต่พยายามทำเสียงเล็กเสียงน้อยเรียกร้องความสนใจจากหลานๆ ที่พอได้ยินเช่นนั้นก็รีบเข้าไปโอบกอดและหอมแก้มฟอดใหญ่ ให้คนแก่ชื่นใจนัก "หลินเอ๋อรักท่
หลี่หลินเฟย ตอนที่54
หลินเฟยที่คล่อมอยู่เหนือร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแข็งแกร่งสะบัดผมยาวสลวยไว้ด้านหลังมองคนใต้ร่างด้วยสายตายั่วยวนนัก ใช้นิ้วเรียวเล็กไล้ตั้งแต่จมูกโด่งได้รูปมายังริมฝีปากหนาที่นางรู้ว่าร้ายกาจเพียงใดบดคลึงแผ่วเบาจนคนใต้ร่างครางอือแม่ทัพหยางหรงหรี่ตามองภรรยารักด้วยสายตาเร่าร้อนนักทั้งตื่นเต้นว่านางจะทำอะไรและแปลกใจหนักหนาว่าเฟยเอ๋อของเขาไปได้ท่าทางแสนยั่วยวนนี้มาจากที่ใดกันแม้จะดูขัดเขินแต่เขากลับพอใจนัก มองดูนิ้วเล็กขาวผ่องลากไล้สันกรามแกร่งมาตามลำคอล่ำสันใช้สองมือบอบบางแหวกชุดคลุมตัวในออกเผยให้เห็นแผงอกแกร่งกำยำหนั่นแน่นแต่งแต้มด้วยรอยแผลประปรายดูน่าหลงใหลนัก มือเรียวเล็กนุ่มนิ่มลูบไล้แผ่นอกกว้างกำยำจนร่างหนากล้ามเนื้อหดเกร็งกัดกรามแกร่งแน่นด้วยความซ่านเสียว เห็นมือบางยกขึ้นปลดชุดนอนบางเบาออกจากร่างงามเย้ายวนเหลือแค่เอี๊ยมบังทรงสีแดงตัวน้อยที่แทบไม่ช่วยอะไรเลยตัดกับผิวขาวผ่องนวลเนียนทำให้เขาแทบหยุดหายใจ มือใหญ่จึงรีบเอื้อมไปเพื่อดึงเอี๊ยมตัวน้อยที่ช่างเกะกะนักแต่ถูกมือเล็กตะครุบไว้"ไม่เอาจะถอดเอง"เสียงอ่อนหวานเอ่ยขึ้นอย่างสั่นไหวจนเขารู้สึกได้หึหึ เสียงหัวเราะของคนใต้ร่างจึงดัง
หลี่หลินเฟย ตอนที่53
อู๋ไป๋หลินอายุเข้าสองเดือนพอดิบพอดีกับที่จวนอ๋องจะมีงานมงคลของท่านอาหญิงของเจ้าตัวเล็ก จึงทำให้ทุกคนต่างวุ่นวายกันยกใหญ่ พระชายาซือเซียนแม่สามีดูจะตื่นเต้นกว่าใครเพราะบุตรสาวจะได้ออกเรือนเสียทีหลังจากรอคอยอย่างหวาดผวาว่าบุตรสาวจะมิได้ออกเรือนเพราะนางนั้นทโมนนักไม่เหมือนบุตรีจวนอื่นที่เรียบร้อยอ่อนหวาน เย็บปักถักร้อยล้วนเป็นเลิศแต่บุตรของนางเอาเที่ยวเล่นเตร็ดเตร่ไปทั่ว ผิดกับปาอ๋องพ่อสามีที่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด หนวดกระตุกเพราะความไม่ยินยอมแต่ทำอันใดไม่ได้เพราะภรรยาได้ใส่พานถวายเสียอย่างนั้น หึ เจ้าฉีฟงไม่นึกว่าเจ้านั่นจะมาเป็นบุตรเขยพระองค์ ช่างแสบนัก แล้ววันมงคลก็มาถึงแม่ทัพหยางหรงที่มองภรรยาที่แต่งตัวงดงามนักตาปรอย ร่างที่ดูอวบอิ่มขึ้นอยู่ในชุดสีส้มอมแดงที่พออยู่บนร่างสมส่วนนั้นช่างขับผิวให้ดูขาวผ่องนวลเนียนนัก"เฟยเอ๋อ คืนนี้เราเข้าหอกันนะ"หลินเฟยหันมองร่างสูงตาโต พลันใบหน้าร้อนผ่าว"ท่านพี่พูดอะไรเจ้าคะ""ก็ท่านหมอบอกว่าสามารถทำได้แล้ว แต่พี่เห็นเจ้ายุ่งๆ อยู่กับงานมงคลของหลานเอ๋อ เลยไม่อยากให้เจ้าเหนื่อยนัก วันนี้ก็เสร็จเรียบร้อยดีทุกอย่าง เข้าหอพร้อมกันดีงามนัก"พูดขึ้นตาหวานฉ่
หลี่หลินเฟย ตอนที่52
หลินเฟยที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมารู้สึกได้ถึงมืออุ่นที่กอบกุมมือเล็กของนางอยู่ หันไปมองก็เห็นเป็นร่างคุ้นตาที่นอนฟุบหลับอยู่ข้างๆ นางโชคดีที่สุดที่มีบุรุษที่แสนดีผู้นี้อยู่เคียงข้าง"ท่านพี่" แม่ทัพหยางหรงที่เผลอหลับไปลืมตาขึ้นมองเจ้าของเสียงเรียกอย่างดีใจนักหลังจากคลอดบุตรคนแรกของทั้งสองนางก็สลบไปท่านหมอแจ้งว่านางเสียเลือดมากแต่ไม่เป็นอันตรายแค่หมดแรงเท่านั้น พักสักครู่ก็รู้สึกตัวแต่นางกลับหลับไปถึงหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวันเต็มๆ เขาจึงร้อนใจนัก มานั่งเฝ้านางไม่ยอมห่างเพราะกลัวว่านางจะเป็นอะไรไป เขาคงอยู่ไม่ได้แน่"เฟยเอ๋อเจ้าฟื้นแล้ว เป็นอย่างไรบ้าง เจ็บที่ใดอีกหรือไม่ ซิ่วอิง ซิ่วอิงตามท่านหมอเร็วเฟยเอ๋อฟื้นแล้ว" คนตัวโตที่ดูร้อนรนนัก ส่งเสียงเรียกบ่าวคนสนิทของชายารักจนคนตัวเล็กต้องรีบจับมือใหญ่ไว้"ข้าไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะท่านพี่ แค่รู้สึกอ่อนแรงเท่านั้น" สิ้นเสียงอ่อนแรงท่านหมอก็เข้ามาตรวจชีพจรร่างบาง" ไม่มีอะไรน่าห่วงพ่ะย่ะค่ะดื่มยาบำรุงสักสามเทียบอาการอ่อนแรงก็จะหายหลังจากนั้นก็ดื่มยาสำหรับสตรีหลังคลอดร่างกายก็จะกลับมาเป็นปกติ" ท่านหมอจึงขอตัวกลับไปจัดยาสำหรับพระชายา" ลูกของเราเล่าเ
หลี่หลินเฟย ตอนที่51
แม่ทัพหยางหรงที่ได้รับสาส์นด่วนจากกุนซือฉีฟงทั้งที่เขาพึ่งกลับมาถึงและต้องกุมขมับเพราะอู๋เสี่ยวหลานน้องสาวหายตัวไป และต้องกุมขมับอีกครั้งเมื่อเปิดอ่านสาส์นฉบับนั้นของสหายดี ดียิ่งเจ้าสหายน่าตายแล้วเขาจะแจ้งบิดามารดาว่าอย่างไร หลินเฟยที่เห็นสามีอารมณ์ไม่สู้ดีนักจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง"มีอะไรร้ายแรงหรือไม่เจ้าคะท่านพี่" หยางหรงจึงหันมาส่งยิ้มให้ร่างอวบอิ่มที่มองมายังเขาอย่างห่วงใย จึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ภรรยาฟัง หลินเฟยถึงกับหัวเราะออกมา ท่านกุนซือฉีฟงช่างร้ายกาจจริงๆ นับถือ นับถือ"ถึงว่าท่านพี่กับท่านกุนซือถึงคบหาเป็นสหายกันได้"แม่ทัพหยางหรงได้ฟังถึงกับคิ้วกระตุกหรี่ตามองภรรยารัก"ร้ายกาจเหมือนกันมิมีผิด" พร้อมหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของสามี "โอ้ะ!!!!"เสียงหัวเราะที่หยุดลงกะทันหัน พร้อมกับมีน้ำไหลออกมาจากช่องคลอดมากมายทำให้หลินเฟยตกใจนัก"ท่านพี่ ข้าปวดท้องเจ้าค่ะ"หยางหรงที่ตกใจนักเมื่อเห็นภรรยาเจ็บปวด บั่นคอศัตรูมาเป็นร้อยเป็นพันเห็นความเจ็บปวดทรมานจนชาชิน แต่พอเห็นภรรยาเจ็บปวดหัวใจรู้สึกบีบรัดนัก รีบร้อนเรียกบ่าวไพร่ตามหมอกันจ้าละหวั่น ช้อนร่างอุ้ยอ้ายขึ้นอุ้มตรงไ
หลี่หลินเฟย ตอนที่50
เสี่ยวหลานที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นปลายยามซื่อลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมองพอดีกับที่บุรุษร่างสูงเปิดประตูห้องเข้ามาในมือถือถาดสำรับเข้ามาสองสามอย่าง"หลานเอ๋อตื่นแล้วหรือลุกกินอะไรเสียหน่อยเถิดเมื่อวานก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง" เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น เสี่ยงหลานมองบุรุษหน้าตาหล่อเหลาดูอบอุ่นที่นางมอบหัวใจรักให้ตั้งแต่แรกพบ แต่ทุกอย่างกลับพังลงเพราะเขาแต่งสตรีอีกคนเข้าจวนเมื่อสามปีก่อน แต่วันนี้คนที่นางไม่คิดจะหวนคืนอีกกลับกลายเป็นสามีนางตั้งแต่วันแรกที่พานพบ ร่างบางจึงหลับตาลงอีกครั้ง ครุ่นคิดว่านางจะทำอย่างไรต่อจากนี้ จะยอมแต่งเป็นภรรยารองของเขาหรือปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปอย่างไม่เคยเกิดขึ้นเห็นร่างบางเอาแต่หลับตานิ่งไม่ยอมขยับ ร่างสูงจึงเดินมาว่างถาดอาหารไว้บนโต๊ะแล้วมานั่งลงข้างๆ ร่างบาง"หลานเอ๋อ พี่ไม่อยากรังแกเจ้าหรอกนะ" "..........." "หรืออยากให้ทำแบบเมื่อคืนนี้อีก" ฉีฟงเห็นนางยังคงเอาแต่เงียบ จึงขู่ออกไปพร้อมโน้มไปหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าเล็กเป่ารดลมหายใจอุ่นร้อน จนนางลืมตาแล้วถอยหนี"โอ้ย" ร่างบางถึงกับสะดุ้งเมื่อรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งตัวโดยเฉพาะกึ่งกลางร่าง จนน้ำตาเล็ด" หลานเอ๋อ เป็นอย่าง
หลี่หลินเฟย ตอนที่49
อู๋เสี่ยวหลานหัวใจเต้นแรงมากนางจะยอมใจอ่อนให้บุรุษผู้นี้ไม่ได้ เขามีภรรยาไปแล้ว นางกับเขาไม่สามารถเดินร่วมเส้นทางกันอีก แม้บุรุษนั้นสามารถมีสองภรรยาสี่อนุได้แต่ไม่ใช่สำหรับนาง ครอบครัวของนางยึดมั่นในรักเดียวมาตลอดนางคงทำใจให้ยอมรับการใช้สามีร่วมกับผู้อื่นไม่ได้ เท้าบางที่ไม่ถูกพันธนาการจึงยกขึ้นกระทืบเท้าใหญ่เต็มแรง ร่างหนาที่ไม่ทันตั้งตัวและไม่คิดว่านางจะกล้าทำจึงเสียหลักปล่อยร่างบอบบางออกจากอ้อมแขนและถูกแขนเล็กตบจนหน้าหัน หูอื้อไปเลยทีเดียว ร่างบอบบางที่กำลังจะวิ่งออกไปถูกกระชากเต็มแล้วร่างสูงใหญ่ก็อุ้มนางขึ้น พาเดินไปยังเตียงใหญ่เสี่ยวหลานที่รู้ว่าฉีฟงคิดจะทำอะไรจึงดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมแขนแข็งแกร่ง"ปล่อยข้า คนสารเลวปล่อยข้า ท่านคิดจะข่มเหงว่าที่ภรรยาผู้อื่นหรืออย่างไร" ฉีฟงกัดกรามแน่นโยนร่างบางลงบนเตียงนุ่มอย่างโกรธเคืองนัก"ว่าที่ภรรยาหรือก่อนเจ้าจะร่วมหอกับชายอื่นก้าวขาออกจากห้องนี้ให้ได้เสียก่อนเห็นเป็นอย่างไร" ร่างหนาโถมเข้าใส่ร่างเล็กเต็มแรง คิดจะร่วมหอกับชายอื่นหรืออย่าได้ฝันกรี๊ดดดด" ปล่อยข้าหานฉีฟงเจ้าคนชั่วปล่อยข้า" เสียงก่นด่าถูกริมฝีปากหนากดทับไม่ให้แปร่งออกมาให้ระค
หลี่หลินเฟย ตอนที่48
อู๋เสี่ยวหลานที่เดินวนไปเวียนมาอยู่นั้นรีบเดินไปหลบเพราะสังเกตเห็นพี่ชายตัวเองเดินออกมาจากห้องๆ หนึ่ง รออยู่สักครู่ก็ไม่เห็นมีใครเดินออกมา หรือว่าจะหมดแรงจนเดินไม่ไหว หึ ขอเข้าไปดูหนังหน้าสตรีแพศยานั่นหน่อยเถอะ ว่าแล้วก็เดินตรงไปยังห้องเป้าหมายทันทีเสียงกุกกักหน้าประตูที่ดังขึ้นทำให้ฉีฟงที่นอนคิดถึงอดีตอยู่นั้นเกร็งตัว ผู้ใดคิดเหยียบจมูกเขากัน ใบหน้าที่ดูอบอุ่นอยู่เสมอพลันเย็นชาขึ้นทันที อู๋เสี่ยวหลานที่ย่องเข้ามานั้นรีบเดินตรงเข้ามาที่เตียงด้วยฝีเท้าเบาเห็นผู้ที่อยู่บนเตียงนอนคลุมผ้าจึงใช้มือเล็กดึงผ้าออกแต่กลับเป็นเพียงหมอนข้างเสียนี่ ยังไม่ทันตั้งตัวก็มีเงาร่างสูงใหญ่เข้ามาประชิดทางด้านหลังพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชานักจนร่างบางแข็งทื่ออย่างตกใจ "เจ้าเป็นใคร แล้วมีจุดประสงค์อันใดบอกมา"พร้อมกระชับกริชในมือ ฉีฟงรู้ว่าบุคคลที่เขาจับอยู่นั้นเป็นสตรีอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะตัวเล็กถึงเพียงนี้ แต่สตรีนี่แหละเป็นเพศที่น่าหวั่นกลัวที่สุด เขาจะไม่ประมาทอีก "ขะ ข้าแค่เข้าห้องผิดเจ้าค่ะ ปล่อยข้านะเจ้าคะ ข้าแค่มาตามสามีเท่านั้น เห็นเขาพาสตรีมาที่นี่จึงตามมาแต่ดันเข้าผิดห้อง"เสียงหวานที่ดูค
