Semua Bab อุ้มรัก: Bab 41 - Bab 50

เมื่อมีรายชื่อผู้สมรู้ร่วมคิดทุกคนและหลักฐานมัดตัวที่ตระกูลจางและผู้คบคิดไม่อาจจะปัดให้พ้นตัว อ๋องสามจึงส่งองครักษ์โจวซุ่นให้ไปเชิญองค์รัชทายาทและชินอ๋องให้ออกมาเจอกันอย่างลับๆ ก่อนจะร่วมกันวางแผนการเพื่อมิให้ผู้ใดหลุดรอดไปได้วันนี้ในท้องพระโรงทุกคนต่างกำลังเคร่งเครียดเพราะฝ่าบาทเรียกประชุมขุนนางทุกฝ่ายโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าที่ฝ่าบาททรงเรียกทุกฝ่ายมาอย่างเร่งด่วนนั้นด้วยเหตุผลใด ต่างก็จับกลุ่มพูดคุยกันถึงสาเหตุแต่ก็ไม่มีใครล่วงรู้"ฮ่องเต้เสด็จ" เสียงประกาศการมาถึงของผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินทำให้บรรดาขุนนางต่างกลับเข้าที่ ก่อนจะปรากฏวรกายสง่างามของบุรุษในชุดสีทองเหลืองอร่าม พร้อมคำถวายพระพรอย่างพร้อมเพรียงเมื่อฮ่องเต้ประทับลงยังบัลลังก์ทองกวาดตามองไปยังเหล่าขุนนางด้วยสายตาที่มิอาจคาดเดาสถานการณ์ บรรดาขุนนางที่อยู่ฝั่งเดียวกับเสนาบดีจาง รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ จิตใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวนัก เพราะมีชนักติดหลัง และข่าวที่อ๋องสามเสด็จกลับมาวังหลวงและยังมีสตรีที่ทุกคนคิดว่าตายไปแล้วติดตามมาด้วยยิ่งทำให้ร้อนรน เสนาบดีจางที่รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลและข่าวของจางเหวินเชาที่เงียบหายไป เมื่อมีสาส์นด่

เสียงหัวเราะของบุรุษสูงศักดิ์ทั้งสี่พระองค์ทำให้ว่านกงกงที่มีนางกำนัลมากระซิบอะไรบางอย่างถึงกับแสดงสีหน้าไม่ค่อยจะพอใจนักเพราะไม่อยากเข้าไปขัดช่วงเวลาแห่งความเกษมสำราญของทุกพระองค์ ไม่บ่อยนักที่จะได้มีช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าเช่นนี้ แต่ก็ยังมีมารมาขัดความสุขอีกจนได้ฮ่องเต้ที่เห็นว่านกงกงมีสีหน้าท่าทางไม่ค่อยจะดีนักจึงเอ่ยถามขึ้น"มีอะไรหรือ ว่านกงกง" "เอ่อ ขออภัยพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท นางกำนัลมาเรียนว่า ขณะนี้คุณหนูหนานเว่ยอิงมาคุกเข่าร้องขอความเป็นธรรมอยู่หน้าตำหนักเฉียนชิงพ่ะย่ะค่ะ" ฮ่องเต้เมื่อได้ยินชื่อหลานสาวของสตรีคนรักมารดาของโอรสทั้งสามที่ล่วงลับ สายพระเนตรพลันหันมามองใบหน้ามืดครึ้มของโอรสองค์เล็กที่หลานสาวผู้นั้นปักใจรักมาตั้งแต่เด็กแล้วให้คิดหนักนัก เพราะหลานสาวคนนี้ผู้เป็นภรรยาได้ฝากฝังเอาไว้ก่อนจะสิ้นใจ เพราะไม่มีบุตรีจึงรักและเอ็นดูนางดั่งบุตรแท้ๆ แต่ความรักนั้นมันบังคับกันมิได้ และพระองค์ก็มิอยากผิดต่อโอรสผู้นี้อีกเป็นครั้งที่สอง แต่ก็ได้รับปากกับนางไปแล้วด้วยว่าจะให้นางสมปรารถนาในรัก อย่างไรเสียคงต้องถามความสมัครใจของอีกฝ่าย"เจ้าสาม เจ้าจะว่าอย่างไร" อ๋องสามที่มองม

ฝ่ายหนานเว่ยอิงที่กำลังร้องไห้คร่ำครวญอยู่ในตำหนักเฉียนชิงร้องขอความเป็นธรรมจากฮ่องเต้จนดวงตาหงส์แดงก่ำ"พระองค์ต้องช่วยอิงเอ๋อนะเพคะ" เฮ่อออ! วันนี้ทั้งวันพระองค์รู้สึกว่าถอนหายใจไปแล้วหลายครั้งนัก"อิงเอ๋อ ลุงก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเจ้าเช่นไร ลุงรึสู่อุตส่าห์ส่งเจ้าให้ไปอยู่ใกล้ชิดเหยียนหรงเพื่อให้เจ้าเอาชนะใจเขา แต่แล้วกลับกลายเป็นว่าเจ้ามิสามารถเฉียดใกล้จวนอ๋องได้อีก หากเป็นเช่นนี้มิเท่ากับว่า เจ้าจะไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้เหยียนหรงอีกแล้วหรอกหรือ เฮ่ออ! เจ้าคงจะมีโอกาสได้เจอเหยียนหรงแค่ในงานเลี้ยงที่จะถึงนี้เท่านั้น ลุงว่าเจ้าตัดอกตัดใจเสียเถอะนะ"หนานเว่ยอิงที่ฟังคำของบุรุษผู้อยู่เหนือผู้คนได้แต่คิดตามคำพูดนั้น ใช่นางยังมีโอกาสอีกครั้งหนึ่งในงานเลี้ยงที่จะถึงนี้ อย่างไรเสียตำแหน่งชายาของจวิ้นอ๋องมู่เหยียนหรงจะต้องเป็นของนาง คิดได้ดังนั้นจึงขอตัวกลับไป นางต้องทำให้สำเร็จให้จงได้เมื่อร่างเล็กลับจากสายตาเว่ยกงกงจึงกล่าวขึ้นอย่างเสียมิได้"ทำเช่นนี้จะดีหรือพ่ะย่ะค่ะ" "เจิ้นยังมิได้ทำสิ่งใดเลยนะเว่ยกงกง เจ้าก็ได้ยินมิใช่หรือว่าเจิ้นกล่าวเตือนให้นางตัดใจแล้ว หากนางยังดึงดันก็สุดแล้วแต่โชคช

เมื่อบุรุษที่อยู่ในชุดคลุมมังกรสีทองปรากฏกายขึ้นเสียงถวายพระพรก็ดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงและเมื่อพระองค์นั่งลงบนบัลลังก์สีทองนั้นก็รับสั่งให้เริ่มงานได้ หลังจากนั้นจึงเปิดงานด้วยการแสดงจากบรรดานางรำที่ล้วนแต่ดูงดงามจนเสี่ยวซีน้อยนั่งจ้องตาแป๋ว นางที่รอบมองพระพักตร์ของบุรุษผู้นั่งอยู่เหนือบัลลังก์ถึงกับสะดุ้งเกร็งตัวขึ้นเมื่อสบเข้ากับพระเนตรที่กำลังทอดมองนางอยู่เช่นกัน แต่เพียงไม่นานอาการเกร็งก็คลายลงเพราะในสายพระเนตรของพระองค์เต็มไปด้วยความเมตตา นางจึงมองไปยังอ๋องสามที่นั่งรวมอยู่กับพระเชษฐาทั้งสองพระองค์ต่างส่งยิ้มอบอุ่นมาให้นาง นางจึงคลี่ยิ้มหวานส่งไปให้ เห็นสายตากรุ้มกริ่มของอ๋องสามจึงรีบหลบสายตานั้นหันมาชมการแสดงจากบรรดาคุณหนูจากตระกูลต่างๆเพราะรู้สึกขัดเขินนัก การแสดงยังคงดำเนินต่อไปที่มีทั้งร่ายรำ เล่นดนตรี การแสดงความสามารถในรูปแบบต่างๆ ที่สตรีในชนชั้นสูงจำเป็นต้องเรียนรู้ เสียงร่างเล็กข้างกายที่เงียบไปจากที่ส่งเสียงถามมาตลอดจึงทำให้นางหันไปมองก็พบกับใบหน้าจิ้มลิ้มที่ตอนนี้นั่งสัปหงกอย่างน่าเอ็นดู จึงหันไปหาอ๋องสามเพื่อขอความช่วยเหลือ จึงสบเข้ากับแววตาเอ็นดูที่มองมายังนางและเสี่ย

"อ่าาา อื้อออ" ปากบางเล็กที่ถูกดูดดึง จูบซับความหวานจนบวมเจ่อ ทำให้ลืมสิ้นความนึกคิดได้แต่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสัมผัสของบุรุษเหนือร่าง ที่กำลังบดจูบปากเล็กอย่างเร่าร้อน ลิ้นร้อนถูกส่งมากวาดต้อนความหวานจากโพลงปากเล็ก ก่อนจะผละออกมาจูบไซร้ไปตามลำคอหอมกรุ่น และอ้าปากงับยอดทรวงที่แข็งเป็นตุ่มไต ก่อนที่มือหนาจะจับเรียวขางามให้แยกออกกว้าง ผละปากหนาอุ่นร้อนมาบดคลึงปากบางอีกครั้งก่อนจะจับท่อนเนื้อขนาดใหญ่ที่หัวลื่นแข็งนั้นกำลังบดบี้นวดคลึงอยู่ตรงตุ่มเกสรเม็ดงาม"อ่าาาา ซี้ดดดด เสียววว" ใช้ท่อนเอ็นนั้นถูไถไปตามร่องฉ่ำชื้นนั้น ก่อนดันจนหัวลื่นๆ นั้นผลุบหายเข้าไปในช่องทางลี้ลับ จนร่างบางเกร็งตัวขึ้นเพราะรู้สึกถึงความเจ็บปวดรวดร้าวกลางกายสาวที่ตอนที่บีบรัดจนท่อนเอ็นขนาดใหญ่นั้นไม่สามารถผ่านต่อไปได้ "อื้ออออ เจ็บบบบ"" อ่าาา อย่าเกร็ง อ่าาา" มือหนาที่บีบนวดต้นขาด้านในก่อนจะแยกให้อ้าออกกว้างขึ้น จับยึดเอวคอดกิ่ว ก่อนจะดันท่อนเนื้อเข้ามาจนสุดความยาว"กรี้ดดดด อื้อออ" "อ่าาาาา" ปากหนาที่ประกบลงมาดูดกลืนเสียงกรีดร้องก่อนจะบดคลึงอย่างปลอบประโลม เมื่อเห็นว่าร่างบางเริ่มจะตอดรัดแกนกายถี่กระชั้นจึง