บททั้งหมดของ จำเลยกาม: บทที่ 1 - บทที่ 7

ร่างอวบอิ่มยั่วกำหนัดเพศชายที่ถูกอำพรางด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีเทาและกางเกงวอร์มสีดำยืนก้มอยู่หน้าประตู เธอกำลังยืนอยู่หน้าบ้านหลังเล็กในสวนหลังคฤหาสน์ใหญ่ ซึ่งอาณาเขตแห่งนี้มีรั้วสูงสี่เมตรปิดล้อมไว้ทุกทาง และตั้งอยู่กลางเมืองกรุง มีพื้นที่ประมาณห้าไร่ มีต้นไม้น้อยใหญ่ปลูกอยู่เต็มบริเวณ บ้านหลังเล็กที่อยู่ในสวนแห่งนี้เป็นอาณาเขตต้องห้าม ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้ หากไม่ได้รับอนุญาตจากคุณทิวาซึ่งเป็นลูกชายคุณท่านทัดเทพเจ้าของคฤหาสน์หลังงาม“เข้ามา” เสียงเข้มดุที่คุ้นเคยเอ่ยอนุญาต หลังจากแก้มใสเคาะประตูสองครั้งแล้วยืนรอครู่หนึ่งเด็กสาววัยสิบแปดที่เพิ่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่งเมื่อเดือนที่แล้วผลักบานประตูเข้าไปแล้วปิดล็อกมันอย่างรู้หน้าที่ เธอหมุนตัวหันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของบ้านที่นั่งไขว่ห้าง กางแขนสองข้างพาดพนักโซฟาผ้าสีน้ำเงินเข้มรอเธออยู่แล้วในบ้านหลังเล็กเรียบหรูตกแต่งด้วยโทนสีเข้ม ให้ความรู้สึกอึดอัดทุกครั้งยามเธอเข้ามาอยู่ข้างใน แต่ที่ทำให้แก้มใสอึดอัดยิ่งกว่าบ้านก็คือเจ้าของบ้านที่นั่งอยู่ตรงหน้าทิวาเป็นชายหนุ่มวัย 28 ปี เขาเป็นทั้งเจ้านาย เป็นอาจารย์ และเป็นเจ้าชีวิตของเธอ เธอเ

“กลีบแหกหมดแล้วแก้ม รูแดงแจ๋เลย...อ่า...น้ำของเธอออกมาเยอะมาก แก้ม...อ่า...ซี้ด!” ทิวาจับจ้องมองกลางหว่างขาที่ถูกเขากระแทกนิ้วใส่ไม่ยั้ง เป็นภาพที่เร้าใจกระตุ้นอารมณ์ทางเพศของเขาให้สูงจนไม่อาจรั้งความต้องการได้อีกต่อไป ทิวาดึงมือออกมาในต้อนที่แก้มใสกำลังจะแตกซ่าน“อ๊ะ! คุณวา...ฮือ...เอาแก้มสิคะ เอาแรง ๆ” แก้มใสอารมณ์ค้างคา เธอลืมตามองสบสายตาเขาอย่างอ้อนวอนทิวายิ้มพอใจสะบัดชุดคลุมออก แล้วขยับไปนั่งคุกเข่ากลางหว่างขาเด็กสาว เขากดหัวเข่าข้างหนึ่งกับโซฟา และเหยียบเท้าข้างหนึ่งบนพื้น มือเรียวในแบบผู้ชายจับสองขาเธอขึ้นมาแล้วกดตรงหัวเข่าสองข้างแบะออกเป็นรูปตัวเอ็ม แผ่นหลังส่วนล่างลอยไม่ติดโซฟา บั้นท้ายอวบลอยโด่ง สัดส่วนความสาวแหกอ้า กลีบเนื้อแดงแจ๋แบะบาน รูรักหยาดเยิ้มด้วยน้ำเมือกคาวราคี แก้มใสหอบหายใจแรง เธอหวาดหวั่นแต่ก็อยากโดนเอา“คุณวา…” แก้มใสอยากจะบอกว่าเธอเจ็บ แต่พอสบตาคมดุ เด็กสาวก็ได้แต่กลืนคำลงคอ พอเขาโหย่งตัวขึ้นแล้วขยับบั้นท้ายเพื่อจดจ่อส่วนมนอวบใหญ่กลางรูเนื้อ แก้มใสสบตาคมดุดัน เธอกลืนน้ำลายลงคอ เตรียมใจยอมรับความเจ็บที่กำลังจะถั่งโถมเข้ามา“กรี๊ด!!” แก้มใสเบิกตากว้าง กรีดร้องอ

แก้มใสมองสิ่งที่เขาทำแล้วรู้สึกเสียววูบวาบกลางซอกเนื้ออุ่น เธอคิดถึงยามเขาสูดดมและดูดเลียเนินเนื้อซอกสวาทของเธอ“เขี่ยติ่งให้ฉันดูหน่อยสิ” คุณวาบอกเสียงราบเรียบ“ตะ...แต่แก้มกลัวเบาะรถเปียกค่ะ” แก้มใสบอกเสียงเบา เธอกลัวเขาดุ เพราะเธอไม่ยอมทำตามที่เขาบอก“เขี่ยให้ฉันดู” ทิวาสั่งเอาแต่ใจ“คุณวา…” น้ำตาใส ๆ คลอเต็มหน่วยตา แม้จะรัก แม้จะรู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์ขัดขืน แต่แก้มใสก็อยากให้เขาเห็นใจเธอบ้าง หากอยู่บ้าน เธอจะไม่ว่าสักคำ แต่นี่บนรถ และเธอกำลังจะไปเรียน ทำไมเขาต้องเอาแต่ใจและใจร้ายกับเธอแบบนี้“ยกขาขึ้น แหกกว้าง ๆ แล้วเขี่ยแรง ๆ” ทิวาสั่งซ้ำ“ค่ะ” พอเขาส่งเสียงดุ ๆ แก้มใสก็จำยอม เธอไม่กล้าขัดใจเขา เขาผู้อยู่เหนือเธอทุกอย่าง เขาผู้มีสิทธิ์ทำให้เธอออกจากมหาวิทยาลัย มีสิทธิ์ไล่เธอกับป้ารุ่งออกจากบ้านได้ทิวาปรายตามองเด็กสาวอย่างพอใจ เมื่อเห็นว่าแก้มใสปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วหันมาหาเขา เด็กสาวถลกกระโปรงขึ้นไปไว้ที่เอวบาง ยกหัวเข่าตั้งชัน ก่อนจะแหกขากว้าง กลีบเนื้ออวบแบะบาน เขาเห็นติ่งเสียวน่าเลีย เห็นรูสีชมพูที่น่าสอดใส่กระแทกแรง ๆ“เขี่ยเม็ดสิ เขี่ยแรง ๆ”“ค่ะ คุณวา” แก้มใสทำตามที่เขาต้องกา

“ค่ะ อาจารย์” แก้มใสรับคำทั้งน้ำตา เธอก้มลงสวมกางเกงในต่อหน้าเขา ทั้งอับอาย ทั้งน้อยใจที่เขาข่มขู่เอาแต่ใจกับเธอทุกอย่าง และเธอก็ต้องทำตามอย่างไม่มีทางเลี่ยงพอเห็นว่าแก้มใสใส่กางเกงในเสร็จแล้ว ทิวาก็บอกเด็กสาวว่า“วันนี้เธอกลับบ้านเองนะ ฉันจะไปธุระ”“ค่ะ อาจารย์”แก้มใสพยักหน้ารับ เธอยกมือไหว้เขาอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องพักของเขาไป พอเธอปิดประตูลง เด็กสาวก็ปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มออก เธอสูดลมหายใจลึก เงยหน้าขึ้นเพื่อให้น้ำตามันย้อนกลับเข้าไป“คุณวาใจร้าย” แก้มใสว่าเสียงสั่น ขณะที่สาวเท้าเดินห่างออกไปจากห้องพักอาจารย์ทิวา“อ้าว ! แก้ม...วันนี้ไม่กลับกับอาจารย์ทิวาเหรอ” หนิง...เพื่อนสาวในกลุ่มเดียวกันทักถามเมื่อเห็นแก้มใสไม่รีบไปรออาจารย์ที่รถของเขา เพื่อน ๆ รู้ว่าเธอเป็นเด็กรับใช้ในบ้านของอาจารย์ทิวา“วันนี้อาจารย์ติดธุระจ้ะ แก้มกลับเอง”“งั้นก็อย่าเพิ่งกลับเลย ไปหาอะไรอร่อย ๆ กินก่อนดีมั้ย แก้มไม่เคยไปไหนกับพวกเรา มาเรียนแล้วก็กลับพร้อมอาจารย์ทิวาตลอด” วิวรีบเสนอ เพราะตั้งแต่รู้จักกันพวกเธอไม่เคยไปเที่ยวคร