All Chapters of ซีรีส์ชู้รัก: Chapter 11 - Chapter 20

“แต้ม !” เสียงเรียกอย่างเกรี้ยวกราดที่ดังออกมาจากห้องนอนทำให้แต้มรักสะดุ้ง หญิงสาวรีบหอบกระเป๋าและถือโทรศัพท์เดินเร็วออกจากห้องครัวแต่แต้มรักเดินไปยังไม่ทันถึงห้องนอน คนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาดักเธออยู่หน้าห้องก่อน เขานุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว พราวหยดน้ำเกาะอยู่เต็มเรือนกายแกร่ง ผมเปียกน้ำและถูกเสยไปข้างหลัง เปิดเผยใบหน้าคมเข้มแสนดุ ตาคมกริบที่จ้องมองเธออย่างไม่พอใจทำให้แต้มรักหวาดหวั่น“ไปไหนมา”“แต้มไปเอากระเป๋ากับโทรศัพท์ในห้องครัวค่ะ”พุฒหลุบตามองของในมือหญิงสาว เขาระบายลมหายใจออกบางเบา...เธอไม่ได้หนีเขาไปไหน“ได้ของแล้วก็กลับเข้าห้อง” พุฒดึงต้นแขนหญิงสาวลากกลับเข้าห้อง แต่ยังไม่ทันเปิดประตู เสียงโทรศัพท์ของแต้มรักก็ดังขึ้น“แต้มขอรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ”“อืม..” พุฒปล่อยมือจากต้นแขนของหญิงสาว เขากอดอกยืนมองเธอรับโทรศัพท์แต้มรักรู้สึกใจชื้นขึ้นมานิดหน่อย เพราะได้ประวิงเวลาการเข้าไปอยู่ในห้องนอนกับเขา แต่พอหลุบตามองหน้าจอโทรศัพท์แล้วเห็นว่าใครโทรมา เธอก็หน้าเสีย“แต้มขอไปคุยโทรศัพท์ในครัวนะคะ”พุฒมองหน้าหญิงสาว

แต้มรักรู้สึกเหมือนร่างกายไร้กระดูก เธออ่อนเปลี้ยไปหมด พอเขาอุ้มเธอเข้ามาในห้องนอน แล้ววางลงบนเตียง เธออยากหลับ อยากหมดสติไปเลย ไม่อยากรับรู้ว่าเมื่อครู่ตัวเองทำตัวร่านแค่ไหน เธอร่านกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่แฟน แต่ในความเป็นจริงแล้ว เธอยังมีสติครบถ้วน ยังเห็นสายตาล้อเลียนของชู้ที่เธอขย่มเขาที่หน้าประตูไปเมื่อครู่“เราเข้ากันได้ดี คุณว่าไหม” นอกจากสายตาล้อเลียนแล้ว คำพูดของเขาก็ทำให้แต้มรักโกรธตัวเองด้วย แต้มรักเม้มปากแน่น เธอไม่ยอมพูดกับเขา หญิงสาวพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้เขา“เมื่อกี้คุณเซ็กซี่มาก ร่านถูกใจผมจริง ๆ” คนกวนประสาทตามไปกระซิบถ้อยคำบาดหู เขาหอมแก้มสาวเบา ๆ แล้วเลื่อนใบหน้ามาจูบหัวไหล่นวลเนียน ก่อนจะขยับตัวเข้าไปนอนซ้อนหลังแนบชิด ดึงหญิงสาวเข้ามากอดแนบอก“แต้มจะบอกเลิกกับพี่ธนา ถ้าแต้มเลิกกับพี่ธนาแล้ว คุณพุฒไม่มีสิทธิ์บังคับแต้มมาทำเรื่องผิดบาปแบบนี้อีก” เพราะเธอยังอยู่ในสถานะแฟนของธนา เขาจึงหยิบยกเรื่องที่เธอมีชู้มาขู่ได้ ถ้าเธอเลิกกับแฟน เขาก็จะไม่มีข้ออ้างบังคับให้เธอมาทำเรื่องแบบนี้ได้อีก“จะเลิกกับธนาก็เลิกไป แต่ถ้าเลิกเป็นชู้กับผมเมื่อไร

พุฒมองตามหญิงสาว กระทั่งเธอเข้าไปในลิฟต์ แล้วจึงลงจากรถ เขาเดินไปยืนรอลิฟต์เพื่อตามเธอขึ้นไปทำงานชั้นเดียวกัน“ฮันเตอร์”เจ้าของชื่อหันไปมองตามเสียงเรียก เขาจึงเห็นว่าธนากำลังเดินเข้ามาใกล้ พุฒมองสบตาเพื่อนแวบหนึ่งก่อนจะหันกลับมามองประตูลิฟต์ตามเดิมธนาก้าวมายืนรอลิฟต์ข้างพุฒ เขามองไปที่ประตูลิฟต์เบื้องหน้าเช่นเดียวกันกับคนที่ยืนอยู่ก่อน ชายหนุ่มเอ่ยปากพูดโดยไม่หันไปมองเพื่อน“มึงยังไม่โอนเงินก้อนสุดท้ายให้กู ได้ของไปแล้วก็ช่วยจ่ายเงินด้วย”พุฒยังคงยืนอยู่ท่าเดิม และเขาพูดโดยไม่หันไปมองหน้าธนาเช่นกัน“มึงทำผิดข้อตกลง”“กูยังไม่ได้ทำอะไรที่ผิดข้อตกลง”“แค่มึงคิด ถึงยังไม่ได้ลงมือทำ มึงก็ผิดแล้ว”ธนาถอนหายใจแรงอย่างหงุดหงิด เขาหันไปมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของเพื่อน พุฒยังคงมองตรงไปข้างหน้า ไม่ใส่ใจกับความร้อนรนของเขา“กูจะไม่ยุ่งเกี่ยวแล้ว มึงโอนส่วนที่เหลือให้กูก่อนเที่ยงด้วย”“อืม…” พุฒครางรับในลำคอ พอสัญญาณลิฟต์ดัง และประตูลิฟต์เปิดออก สองหนุ่มก็เดินเข้าลิฟต์ไปพร้อมกัน ในลิฟต์มีผู้โดยสารอยู่ก่อนแล้วสามคน ทั้ง

ตอนนี้บ่ายโมงแล้ว เธอยังไม่กล้าบอกเขาเลยว่าเธอจะกลับบ้าน เธอกลัวว่าเขาจะโวยวาย กลัวว่าเขาจะแสดงออกให้คนสงสัยและจับผิด ขนาดธนาคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนตัวจริงของเธอ แต้มรักยังไม่กลัวขนาดนี้พอนึกถึงแฟน แต้มรักก็ถอนหายใจ หลังจากคืนนั้นที่เขาโทรชวนเธอไปเที่ยวทะเลด้วยกัน เขาก็โทรมาหาเธออีกไม่กี่ครั้ง เขาเพียงแค่ส่งข้อความมาบอกคิดถึง บอกรัก เขาบอกว่าตอนนี้งานยุ่งมาก เขาอาจจะไม่ค่อยได้พาเธอไปไหนมาไหน ไม่ได้มากินข้าวกลางวันด้วย และไม่ได้พาเธอไปกินข้าวมื้อค่ำเหมือนเดิม ซึ่งแต้มรักไม่ว่าอะไร เธอออกจะโล่งใจด้วยซ้ำที่ไม่ได้เจอหน้าเขา เพราะเธอจะได้ไม่เผลอทำพิรุธให้เขาจับได้ก่อนที่เธอจะบอกเลิกความสัมพันธ์กับเขาเมื่อคิดว่าต้องบอกเลิกคนดีที่ไม่ได้ทำอะไรผิด แต้มรักก็ถึงกับถอนหายใจแรง เธอไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรเลย เธอถูกสถานการณ์บังคับให้ต้องเลือก เลือกที่จะยอมให้ชู้รักข่มขู่ เลือกที่จะยอมถอยห่างออกมาจากแฟนผมจะไปส่งคุณที่บ้านเอง เจอกันที่เดิม ข้อความจากชายชู้ที่ทำตัวเหมือนเจ้าชีวิตไปทุกทีทำให้แต้มรักเบิกตากว้าง เขารู้ได้ยังไงว่า วันนี้เธอจะกลับบ้าน แต้มรักรีบหยิบโทรศัพท

“แต่พ่อจำได้ว่า แต้มเรียกเจ้านายว่า บอสพุฒ”บอสพุฒถึงกับอมยิ้ม เมื่อใครบางคนสับสนกับการเรียกชื่อของเขา“เอ่อ...บอสพุฒเขาชื่อเล่นว่า ฮันเตอร์ค่ะ” แต้มรักอ้อมแอ้มบอก เธอเหลือบตามองเจ้าของชื่อ ก็เห็นว่าเขาทำหน้านิ่งไร้พิรุธ มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่เป็นประกายระยิบระยับน่าเอานิ้วทิ่ม“อ้อ...อย่างนั้นหรอกเหรอ ฝากลูกสาวผมด้วยนะครับคุณฮันเตอร์ มีอะไรก็จัดการได้ตามแต่เห็นสมควรเลยนะครับ”“คุณพ่อ !” แต้มรักกระเง้ากระงอดคุณพ่อ เรื่องอะไรมาบอกให้เขาจัดการเธอ เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะ แล้วคนที่คุณพ่อบอกน่ะ แทนที่จะยิ้มเฉย ๆ พอเป็นมารยาทก็พอแล้ว แต่เขากลับยิ้มกว้างแถมยังรับลูกต่อจากคุณพ่ออีกด้วย“ครับ...ผมจะจัดการตามที่เห็นสมควรครับ”“บอส !” แต้มรักถอนหายใจแรง ขึงตามองเขาด้วยความโมโห เธออุตส่าห์ยอมให้มาส่ง และยอมให้เข้ามาถึงในบ้านแล้ว เขาควรสงบปากสงบคำสักหน่อย นี่ถ้าไม่เห็นแก่ข้อตกลงที่เขาบอกว่า จะไม่บังคับเธอไปนอนที่คอนโดของเขาหนึ่งสัปดาห์นะ เธอไม่มีวันยอมให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านแน่นอน“ธนามาส่งเหรอลูก อ้าว...แม่เห็นรถจอดอยู่หน้าบ้าน ก็นึกว่าธนามาส่ง” แม่โอ