“เอ่อ...ไม่ดีมั้งคะ”
“นี่ลุงถามจริง ๆ เถอะ” ลุงคนขับหันมาถามผู้โดยสารด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง “นั่นผัวหนูใช่ไหม”
“ไม่ใช่นะคะ” แต้มรักรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ
“งั้นลุงจะขับชนมันเลยดีไหม” ท่าทางขึงขังเอาจริงของคนขับแท็กซี่ทำให้แต้มรักรีบร้องห้าม
“อย่านะคะ !” แม้เธอจะเกลียดเขา แต่ก็ไม่ถึงขั้นอยากให้เขาตาย เพราะหากเขาตาย เธออาจจะได้ความสะใจ แต่ครอบครัวของเขาคงเสียใจ
“ตกลงนั่นผัวหนูใช่ไหม”
“เอ่อ...นี่ค่ะ ค่าแท็กซี่ คุณลุงไม่ต้องทอนนะคะ เดี๋ยวหนูไปจัดการเขาให้เอง คุณลุงอย่าเพิ่งขับรถชนเขานะคะ” แต้มรักควักแบงก์ร้อยให้ลุงคนขับแท็กซี่ที่เธอเพิ่งนั่งมาได้ครู่เดียว หญิงสาวรีบเปิดประตูลงไปลากคนที่ยืนอยู่หน้ารถแท็กซี่ให้กลับมาที่รถเก๋งคันหรูของเขา เธอลงทุนเปิดประตูรถฝั่งคนขับให้เขา รุนหลังเขาให้นั่งลงในรถ แล้วปิดประตูให้ด้วย ก่อนจะวิ่งอ้อมหน้ารถมาขึ้นนั่งที่ประจำของตัวเองด้วยความโมโห
“บอสออกรถเร็ว ๆ สิคะ” เมื่อขึ้นมานั่งบนรถ แต้มรักก็ดึงเบลล์มาคาด เธอหันไปเร่งคนขับด้วยความโมโหสุด ๆ แถวนี้อยู่ไม่ไกลจากตึกที่ทำงาน และ
“แต่พ่อจำได้ว่า แต้มเรียกเจ้านายว่า บอสพุฒ”บอสพุฒถึงกับอมยิ้ม เมื่อใครบางคนสับสนกับการเรียกชื่อของเขา“เอ่อ...บอสพุฒเขาชื่อเล่นว่า ฮันเตอร์ค่ะ” แต้มรักอ้อมแอ้มบอก เธอเหลือบตามองเจ้าของชื่อ ก็เห็นว่าเขาทำหน้านิ่งไร้พิรุธ มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่เป็นประกายระยิบระยับน่าเอานิ้วทิ่ม“อ้อ...อย่างนั้นหรอกเหรอ ฝากลูกสาวผมด้วยนะครับคุณฮันเตอร์ มีอะไรก็จัดการได้ตามแต่เห็นสมควรเลยนะครับ”“คุณพ่อ !” แต้มรักกระเง้ากระงอดคุณพ่อ เรื่องอะไรมาบอกให้เขาจัดการเธอ เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะ แล้วคนที่คุณพ่อบอกน่ะ แทนที่จะยิ้มเฉย ๆ พอเป็นมารยาทก็พอแล้ว แต่เขากลับยิ้มกว้างแถมยังรับลูกต่อจากคุณพ่ออีกด้วย“ครับ...ผมจะจัดการตามที่เห็นสมควรครับ”“บอส !” แต้มรักถอนหายใจแรง ขึงตามองเขาด้วยความโมโห เธออุตส่าห์ยอมให้มาส่ง และยอมให้เข้ามาถึงในบ้านแล้ว เขาควรสงบปากสงบคำสักหน่อย นี่ถ้าไม่เห็นแก่ข้อตกลงที่เขาบอกว่า จะไม่บังคับเธอไปนอนที่คอนโดของเขาหนึ่งสัปดาห์นะ เธอไม่มีวันยอมให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านแน่นอน“ธนามาส่งเหรอลูก อ้าว...แม่เห็นรถจอดอยู่หน้าบ้าน ก็นึกว่าธนามาส่ง” แม่โอ
แต้มรักควานมือหาโทรศัพท์ที่เธอโยนไว้บนเตียง เธอหยิบมันมาสไลด์นิ้วรับสาย โดยไม่ได้ดูว่าใครโทรมา“ฮัลโหล…”เสียงงัวเงียของคนรับสายทำให้คนโทรมายิ้มบาง“โบกมือลาชู้หน่อยสิครับทูนหัว”เสียงทุ้มคุ้นเคยของเขาทำให้แต้มรักเด้งตัวลุกขึ้นมานั่ง หญิงสาวถือโทรศัพท์แนบหู กวาดตามองไปรอบห้องอย่างระแวง เธอนึกว่าเขาจะหน้ามึนแอบขึ้นมาหาเธอถึงห้องนอน“แต้มง่วง แต้มจะนอนแล้ว แค่นี้นะคะ”“แค่เดินออกมาตรงระเบียงห้อง แล้วส่งจูบให้ชู้พร้อมกับบอกฝันดี แค่นี้คงไม่เสียเวลานอนเท่าไรมั้งครับ”“ไม่เสียเวลา แต่แต้มไม่ทำค่ะ”“หนึ่ง...ออกมาโบกมือและส่งจูบให้ชู้ สอง...ผมลงจากรถและเข้าไปบอกพ่อกับแม่ของคุณว่า เราเป็นมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง”แต้มรักถอนหายใจอย่างหงุดหงิด เขาเป็นบ้าอะไรถึงชอบขู่นักหนา แล้วเรื่องที่เขาเอามาขู่ เธอก็ต้องยอมจำนนตลอดคนถูกขู่ลงจากเตียง เดินออกไปนอกระเบียง ขณะที่ไฟในห้องสว่างโร่ เพราะเธอเผลอหลับไปโดยที่ไม่ได้ปิดไฟ แต้มเปิดผ้าม่านออกจนสุดด้วยความโมโห แล้วเดินไปเกาะราวระเบียงเพื่อโบกมือให้คนที่จอดรถอยู่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านของเธ
“คุณก็ไปบอกคุณชิณณ์สิว่าผมขอ คุณยังไม่ทันถาม คุณก็จะมาตัดสินใจว่าคุณชิณณ์ไม่ให้ได้ยังไง คราวที่แล้วผมก็หาเงินห้าแสนบาทมาจ่ายให้ครบ จ่ายตรงเวลาอีกต่างหาก ลูกค้าเครดิตดีขนาดนี้ คุณชิณณ์ไม่น่าจะมีปัญหา”“มีอะไรหรือเปล่า...เจฟ”เสียงราบเรียบทว่าทรงพลังทำให้ชายหนุ่มสองคนที่กำลังพูดคุยตกลงกันหันไปมอง“คุณชิณณ์” ผู้ดูแลบ่อนโค้งคำนับเจ้านายอย่างนอบน้อม“คุณชิณณ์...ผมอยากขอเครดิตเพิ่มสักสามแสน ผมจะแก้มือเอาเงินมาใช้หนี้ที่ติดค้างอยู่ทั้งหมด ถ้าผมได้แก้มือ ผมต้องได้เงินมาคืนคุณภายในคืนนี้แน่นอน” ธนาพูดอย่างมีความหวังใบหน้าของเจ้าของธุรกิจสีเทาครบวงจรเรียบนิ่ง เขามองหน้าธนาด้วยสายตาที่ไม่มีใครอ่านออก ซึ่งการมองของเขาทำให้ธนาร้อน ๆ หนาว ๆ อยู่เหมือนกัน เพราะหากเขาไม่ให้เครดิตเพิ่ม ธนาก็จะไม่มีเงินมาต่อทุน เขาจะต้องกลับออกจากที่นี่ไปพร้อมกับหนี้ก้อนโต และเขาต้องหาเงินมาชดใช้หนี้ก้อนนี้ภายในหนึ่งสัปดาห์ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าจะไปหามาจากที่ไหนแล้ว แต่ถ้าเขาได้รับเครดิตเพิ่ม เขายังพอมีความหวังที่จะลงทุนใหม่ และเขามั่นใจว่าเขาจะต้องโชคดี ถอนทุนคืนได้แน่นอน“ให้
ธนา : พี่เข้าใจแต้มนะครับ พี่เคารพการตัดสินใจของแต้ม แต่ก่อนที่เราจะเลิกกันไป พี่ขอกินข้าวมื้อค่ำกับแต้มอีกสักมื้อได้ไหมครับ ถือว่าเป็นมื้อสุดท้ายในฐานะแฟนแต้มรักรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกที่เขาพิมพ์ตอบกลับมาแบบนี้ พี่ธนาของเธอเป็นลูกผู้ชาย เขายอมรับการตัดสินใจของเธอ ไม่ซักถามถึงเหตุผลเพิ่มเติมให้เธอลำบากใจ แต้มรักจึงอยากแสดงความจริงใจกับเขา ด้วยการรับปากไปกินข้าวกับเขาเป็นครั้งสุดท้ายในฐานะแฟนแต้ม : ได้ค่ะ พอแต้มรักตอบตกลงไป ธนาก็พิมพ์ข้อความขอนัดเป็นวันนี้ตอนเย็น เขาอ้างเหตุผลเพิ่มเติมว่า เพราะวันนี้เขาไม่ได้มาทำงานจึงนัดกินข้าวเที่ยงไม่ได้ และเย็นนี้เขาจะมาจอดรถรอรับเธอที่หน้าตึกตอนหลังเลิกงาน แต้มรักตอบตกลงโดยไม่อิดออด เพราะเธอรู้อยู่เต็มอกว่า การบอกเลิกครั้งนี้เธอเป็นคนผิดเอง ดังนั้นไม่ว่าเขาจะนัดให้ไปที่ไหน หรือเรียกร้องอะไร เธอก็จะยอมทำตาม ถือว่าเป็นการทำให้แฟนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเลิกรากันไปเมื่อหาทางออกให้กับปัญหายุ่งเหยิงได้แล้ว แต้มรักก็โล่งใจ หญิงสาวทำงานอย่างมีความสุข และก็มีความสุขมากยิ่งขึ้นเมื่อรู้ว่า วันนี้บอสไม่เข้
พอสั่งลูกน้องเรียบร้อย ชิณณ์ก็หัวเราะในลำคอ เขานึกเวทนาไอ้ธนา มันติดการพนันจนต้องขายแฟนให้เพื่อนเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้เขา ถึงอย่างนั้นมันก็ยังถอนตัวไม่ขึ้นและคิดไม่ได้ มันยังคงกลับมาเล่นการพนันที่บ่อนของเขาเหมือนเดิม คราวนี้มันติดหนี้เขาหนึ่งล้าน มันบอกเขาว่าจะหาเงินมาใช้ภายในสิ้นเดือนนี้ เขายอมให้มันผ่อนผันใช้หนี้ได้ถึงสิ้นเดือน แต่มีข้อแม้ว่ามันต้องหาเงินมาขัดดอก ถ้าไม่มีก็ต้องหาอย่างอื่นมาทดแทน ไม่นึกเลยว่ามันจะเลวถึงขนาดลวงแฟนมาขัดดอก ที่เขารู้ว่ามันล่อลวงหญิงสาวมา ก็เพราะเขาสั่งให้คนติดตามมันทุกฝีก้าว เพราะยอดหนี้ไม่ใช่น้อย ๆ เขาไม่มีวันปล่อยให้มันคลาดสายตาเด็ดขาด ถ้ามันไม่มีอะไรมาขัดดอก หรือสุดท้ายแล้วมันไม่มีเงินมาจ่ายหนี้ มันก็ไม่สมควรมีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไป“แต้มอยู่ไหน” พุฒกระชากคอเสื้อชิณณ์เข้ามาใกล้ เขาถามหาแต้มรักทันทีที่เห็นหน้าเพื่อน โดยไม่สนใจบอดีการ์ดตัวใหญ่ของชิณณ์ที่ขยับตัวเตรียมพุ่งเข้าชาร์จเขาทุกเมื่อ“โว้ว ๆ ใจเย็นครับ พ่อหนุ่มคลั่งรัก เมียมึงปลอดภัยดีครับ กูไม่ให้ใครแตะต้องแม้แต่ปลายเล็บ พอไอ้ธนามันอุ้มลงมาจากรถ กูก็ให้บอด
แต้มรักทำตัวเหมือนตุ๊กตา ไม่ว่าพุฒจะจับเธอถอดเสื้อผ้า หรืออาบน้ำให้ เธอก็ไม่ปัดป้อง กระทั่งเขาพันร่างกายเธอด้วยผ้าขนหนู และอุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำ และเขาเองก็นุ่งเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว เดินกลับมาที่เตียง แต้มรักก็เอนกายลงนอนทันทีพุฒมองแต้มรักด้วยความเป็นห่วง “แต้ม” พุฒเอนกายลงนอนเคียงข้าง เขาโอบกอดคนที่นอนหงายลืมตามองเพดานมาแนบอก แต้มรักยินยอมซุกหน้ากับอกกว้าง ยอมให้เขากอดไว้ด้วยความเต็มใจ“วันนี้แต้มบอกเลิกกับเขา เขายินดีเลิกโดยไม่ถามหาเหตุผล เขาขอเลี้ยงข้าวมื้อสุดท้ายก่อนจะเลิกกัน เขาหลอกแต้มขึ้นรถมาด้วย แล้วเขาก็เอาน้ำผสมยานอนหลับให้ดื่ม...เขาคิดเขาเตรียมทุกอย่างมาแล้ว ถึงแต้มไม่บอกเลิกเขา เขาก็จะเอาแต้มมาขัดดอกอยู่ดี” แต้มรักกัดฟันแน่นด้วยความคับแค้นใจ เธอไม่น่าหลงไว้ใจคนเลว ๆ อย่างเขาเลย“มันผ่านไปแล้วครับ แต้มปลอดภัย ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”“เสียดายความรู้สึกดี ๆ คนเลว...” น้ำตาไหลรินลงตรงหางตา เธอไม่ได้เสียใจที่จะเลิกกับเขา แต่เธอเจ็บใจกับสิ่งที่เขาทำกับเธอพุฒไม่อยากให้แต้มรักจมดิ่งกับความรู้สึกแย่ ๆ เขาอยากให้เธอผ่อนคลาย ชายหนุ่มโอบกอดเธอแน่นข
พุฒหัวเราะในลำคอ เขาปล่อยมือสองข้างของเธอ เขากอดเธอไว้ด้วยวงแขนข้างหนึ่ง สอดฝ่ามืออีกข้างลงใต้สะโพกอวบอัดเพื่อช้อนเนินเนื้อสาวขึ้นมารองรับแก่นกายที่สอดใส่แนบแน่น“ผัวจ๋า...เรียกครับ” พุฒบีบขยำแก้มก้นอวบเต็มมือ เขากดสะโพกโยกลำกายเนิบนาบหนักแน่น“อ๊า !” แต้มรักเสียวสยิวจนแทบคลั่ง หญิงสาวกอดเกี่ยวเขาไว้เต็มวงแขน เธอยกสองขาขึ้นเกี่ยวเอวสอบไว้ เธอยอมจำนน ยอมทำตามสิ่งที่เขาต้องการ“ผัวจ๋า อื๊อ ! แรง ๆ ค่ะ อ๊าย !” แต้มรักครวญครางแสนเสียว เธอแอ่นกระดกยกบั้นท้ายให้เขากระหน่ำโจนจ้วงเข้าหาอย่างสะใจ เธอเรียกร้องและตอบสนองเขาอย่างเร่าร้อน ปากอิ่มเผยอคราง สลับการครวญเรียกเขาว่าผัวจนกระทั่งพุฒฉุดกระชากพาตัวเองและเธอล่องลอยไปยังจุดสุดยอดพร้อมกันหลังจากจัดการคนดื้อด้วยลีลารักดุดันเรียบร้อย พุฒก็อุ้มเธอไปอาบน้ำพร้อมกันในอ่างอาบน้ำ เขาอยากจะอิดออดทำอะไรในอ่างที่มากกว่าอาบน้ำ แต่เพราะเสียงท้องของแต้มรักร้องประท้วง ชายหนุ่มจึงรีบอาบและอุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำ เขาจัดการแต่งตัวให้เธอและตัวเองจนเรียบร้อย แล้วจึงพาเธอกินอาหารเช้าที่มีคนนำมาให้ตั้งนานแล้ว มันเย็นชืดหมดแล้ว แต่แต้มร
พุฒตะโกนถามพร้อมกับสืบเท้าเข้าไปยืนหน้าประตูกระจกที่เพิ่งปิดลง“ไม่มีค่ะ” เจ้าของห้องตอบอย่างไร้เยื่อใย“งั้นขอผ้าเช็ดตัวสักผืนได้ไหมครับ”“ไม่ให้ค่ะ”เมื่อเจ้าของห้องใจไม้ไส้ระกำกับเขา พุฒจึงก้มมองสำรวจตัวเองแล้วส่ายหน้า เขาต้องนั่งทำงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ ต้องเปิดอีเมลเช็กข้อมูล แต่ให้ใส่ชุดนี้นั่งทำงานคงไม่ไหว ชายหนุ่มมองไปที่มุมครัวเล็ก ๆ เขาเห็นเครื่องซักผ้าตั้งอยู่ตรงนั้นด้วย เขาคงต้องซักเสื้อผ้าสักหน่อยเมื่อมาอยู่ลำพังในห้อง แต้มรักเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองอยู่บ้าน เสื้อยืดกางเกงขาสั้นเหนือเข่า หญิงสาวส่งข้อความไปบอกพรีมว่าวันนี้เธอลางาน เพราะเป็นไข้ปวดหัว พรีมบอกให้เพื่อนพักผ่อน และเธออาสาจะลางานให้เอง แต่แต้มรักก็ห้ามเอาไว้ เธอบอกว่า เธอลางานกับบอสแล้ว พรีมจึงบอกให้เธอพักผ่อนเยอะ ๆ แล้วส่งสติกเกอร์ตุ๊กตาสองตัวกอดกันมาให้เธอแทนความห่วงใยพอจัดการเรื่องที่ทำงานเรียบร้อยแล้ว แต้มรักก็นั่งเหม่ออยู่บนเตียง เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายที่เธอคบเป็นแฟนจะทำกับเธอแบบนี้ เขาไม่รักเธอเลยเหรอ แล้วที่ผ่านมา เขามาคบกับเธอเพื่ออะไร หากไม่รักเธอ
พอหลานไม่หือไม่อือ ป้าวัลภาก็รีบเสริมขึ้นว่า “เอ่อ...พรีมไม่ต้องกังวลนะ ลุงเขาจะขับรถไปส่ง แล้วก็อยู่เป็นเพื่อนด้วย”พรีมถอนหายใจบางเบา เธอรู้ว่าการไปพบเสี่ยจิ๋วตอนกลางคืนไม่น่าไว้ใจเท่าไร แต่ลุงมนตรีไปกับเธอด้วย คงไม่มีอะไรน่ากังวล อีกอย่างไปคุยกันในร้านอาหารซึ่งมีคนอื่นอยู่ด้วย หากเกิดอะไรขึ้น เธอก็น่าจะมีทางหนีทีไล่อยู่“พรีมขอเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวพรีมลงไปค่ะ”ป้าวัลภาฉีกยิ้มกว้าง “จ้ะ...รีบ ๆ ตามลงมานะ ลุงเขารออยู่”“มีนกับหมอกสบายดีใช่ไหมคะคุณลุง” พอลุงขับรถพาเธอออกมาจากบ้านครู่หนึ่ง พรีมก็หันไปถามหาลูก ๆ ของลุง เธอทราบข่าวว่ามีนแต่งงานแล้ว และย้ายไปอยู่กับสามีในตัวจังหวัด ส่วนหมอกยังอาศัยอยู่ที่บ้าน เขาทำงานราชการในอำเภอ แต่กว่าจะกลับบ้านก็มืดค่ำ ไม่ใช่เพราะทำงานหนัก แต่เพราะมัวแต่เที่ยวเล่นสังสรรค์กับเพื่อน ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่เธอยังไม่เจอหน้าเขา“ก็สบายดี” ลุงมนตรีตอบแล้วยิ้มเจื่อน ไม่ใช่ไม่รู้ตัวว่า สาเหตุที่ที่ดินของหลานกำลังจะถูกยึดเป็นเพราะเขาตามใจลูกมากเกินไป ลูกสาวคนโตและลูกชายอยากได้รถใหม่ ลำพังเง
“เรื่องที่ดินน่ะเหรอ” ชิณณ์นั่งลงบนเตียง เขารวบเอาคนที่นั่งหน้าหงิกอยู่มานั่งบนตัก เนื้อตัวนุ่มเนียนกับกลิ่นกายสาวทำให้เขาคึกคัก ทั้งที่ทำงานเหนื่อยมาทั้งคืน แต่พอได้อยู่ใกล้ชิดเธอ เขากลับตื่นตัว...อยากเก็บหนี้กับเธออีกแล้ว“ใช่ค่ะ คุณชิณณ์ให้พรีมกลับบ้านนะคะ พรีมไม่หนีคุณไปไหนแน่นอน”“ผมเชื่อใจคุณได้หรือพรีม”“แล้วพรีมต้องทำยังไงคุณถึงจะเชื่อ”“ขอเก็บดอกเบี้ยได้ไหม ค่าปล่อยตัวชั่วคราว” ชิณณ์ลากปลายจมูกคลอเคลียแก้มนุ่ม เขาค่อย ๆ เลื่อนปากเข้าใกล้มุมปากอิ่ม ทว่าเจ้าของปากน่าจูบกลับเบี่ยงหน้าหนี ก่อนจะหันกลับมาใหม่ แล้วเอามือดันอกกว้างไว้“พรีมยังเจ็บอยู่ค่ะ” พรีมก้มหน้า เธอหลุบตาลงมองฝ่ามือตัวเองที่วางอยู่บนอกกว้าง เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว แต่แกะกระดุมออกถึงสามเม็ด แล้วมือเธอก็วางแหมะลงตรงที่สาบเสื้อแยกออกพอดี“ผมเตือนคุณแล้วว่าจะเจ็บ แต่คุณดื้อรั้น...ไม่ฟังคำเตือน” ชิณณ์ยิ้มบาง เขาเชยคางเรียวขึ้นมา มองสบตาเธอด้วยสายตาพราวระยับ“ให้พรีมกลับบ้านนะคะ” พรีมกลั้นใจขอร้องเขาอีกครั้ง เธอมองหน้าเขาอย่างรอคอย“อาบน้ำให้ผมหน่อย แล้วผมจะยอมป
“คุณชิณณ์...คุณชิณณ์ขา…อื๊อ !” พรีมลืมตาขึ้นจ้องมองคนที่โถมถั่งตัวเองอยู่บนร่างกายเธอ หญิงสาวแอ่นแผ่นหลังโค้งเหนือที่นอน เธอกระเด้งบั้นท้ายเกร็งค้างรองรับลำกายที่กระหน่ำสอดใส่ซ้ำ ๆ อย่างดุดัน นวลเนื้อร้อนฉ่าวูบวาบรุนแรง ร่องรักขมิบตอดรัดระรัว พอเขาอัดกระแทกหนักแน่นเต็มแรงอย่างจงใจ พรีมก็สะท้านเฮือก หวีดร้องออกมาสุดเสียง น้ำสวาทสุดเสียวแตกกระจาย เธอหลุดลอยไปยังปลายทางสายรุ้ง ดื่มด่ำกำซาบกับรสสวาทซ่านเสียวจากเจ้าหนี้หนุ่มอย่างสุดเสียวสะใจชิณณ์ปล่อยให้หญิงสาวดื่มด่ำกับความสุขแสนหวานจนเธอพอใจ เขารอครู่หนึ่ง กระทั่งเธอผ่อนคลาย เขาจึงวางสองขาเรียวลงบนที่นอน ทาบทับตัวเองลงบนกายสาว เขากอดเธอไว้เต็มวงแขน ประกบปากจูบลึกซึ้ง ขณะที่แก่นกายยังคงสลักลึกกลางร่อง“ผมยังไม่เสร็จ” ชิณณ์บอกคลอเคลียกลีบปากนุ่ม ขณะที่ขยับบั้นเอวโยกคลึงแก่นกายในร่องเนื้อนุ่มลื่นไปด้วย“กะ...ก็ทำต่อสิคะ เร็ว ๆ ด้วย” พรีมบอกเสียงสั่น เธอจิกกำบ่ากว้างไว้เต็มสองมือ เธอเสียวสยิวกลางร่องและวูบวาบปั่นป่วนจนต้องเม้มปากกลั้นเสียงคราง“ผมลืมบอกคุณไปอย่างหนึ่ง” ชิณณ์ลากปลายจมูกหยอกล้อแก้มเนียน“อ
แม่งเอ๊ย ! ชิณณ์สบถในใจ เขาไม่ได้สบถต่อว่าเธอ แต่เขากำลังต่อสู้กับจิตใจฝ่ายหื่นที่กำลังจะมีอิทธิพลเหนือการควบคุม เพราะแค่เธอขยับเพียงนิด ร่องเนื้ออุ่นนุ่มก็ถูกครูดดูดตอดไปทั้งลำ เขาไม่อยากรอแล้ว เขาอยากกดเธอลงแล้วกระหน่ำแทงให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย“พรีม...ฟังนะ ผมไม่ใช่คนที่มีน้ำอดน้ำทนกับการรอคอยเท่าไร และคุณก็ไม่เป็นงานอะไรเลย ขืนมัวแต่นั่งอยู่แบบนี้ ผมก็คงไม่เสร็จสักที ให้ผมทำเอง แล้วทุกอย่างจะจบเร็วอย่างที่คุณต้องการ” ใครเลยจะรู้ว่า ภายใต้เหตุผลที่เขาหยิบยกมาอ้างนั้น ในใจของเขามันลุ้นหนักแค่ไหน เขาพยายามตะล่อมเธออย่างใจเย็น อดกลั้นอดทนจนปวดไปทั้งลำแล้ว เขาอยากได้ยินเธอบอกว่า ค่ะ โอเค จัดเลย เชิญสิคะ หรืออะไรก็ได้ที่สรุปไปในทิศทางเดียวกันว่าเธอยอมให้เขากระทำกับเธอด้วยความเต็มใจคนถูกตะล่อมเม้มปากแน่น เธอมองตาเขาอย่างลังเล คนที่รอคำตอบจากเธอเองก็นอนนิ่ง รอเธออย่างใจเย็น เขาใจเย็นทั้งที่สามารถใช้กำลังบังคับเธอก็ได้พรีมถอนหายใจบางเบา ในเมื่อทุกอย่างมาไกลเกินกว่าจะย้อนกลับไปได้แล้ว สู้เดินหน้าให้ทุกอย่างมันจบเร็ว ๆ อย่างที่เขาบอกดีกว่า ถึงจะเจ็บ แต่มันก็จะ
“ไม่เป็นก็หัดสิ ไม่เห็นจะยากอะไร มานี่...ผมหัดให้” ชิณณ์พลิกตัวนอนหงายโดยรวบกอดหญิงสาวขึ้นมานอนทาบทับบนตัวเขาด้วย“คุณชิณณ์ ! ไอ้นั่นมันเป็นของคุณ คุณก็ใส่เองสิ”“คนอื่นทำให้มันฟินกว่า เร็วหน่อย...คุณไม่อยากจ่ายหนี้ให้จบไว ๆ เหรอ”พรีมสูดลมหายใจลึก เม้มปากแน่น เธอจนใจจะหาถ้อยคำมาบ่ายเบี่ยงและเถียงเขา หญิงสาวจึงลุกขึ้นนั่งคุกเข่า คนที่รอท่าให้เธอสวมถุงให้ก็ให้ความร่วมมืออย่างดี เขากางขาออกกว้างเปิดพื้นที่ให้เธอนั่งกลางหว่างขาอย่างสะดวกสบาย และแก่นกายที่พร้อมทำกิจกรรมเต็มที่ก็แข็งขึงอยู่ตรงหน้าเธอความใหญ่โตของเขาทำให้พรีมลอบกลืนน้ำลายอย่างหวาดหวั่น กระนั้นเธอก็ทำตามที่เขาสั่ง หญิงสาวฉีกซองแล้วดึงถุงยางอนามัยออกมาจับไว้ด้วยนิ้วชี้และนิ้วโป้ง เธอหลุบตามองสิ่งที่เธอต้องจัดการเอาของในมือไปสวมครอบแล้วถอนหายใจแรง“วางมันลงไปบนหัว แล้วรูดลงให้สุด เร็วหน่อยทูนหัว ไม่งั้นผมจะจับกดเอาแบบสด ๆ นะ”พอถูกขู่ พรีมก็นึกอยากจะเปลี่ยนใจ จับไอ้ที่มันผงกหัวอยู่กลางหว่างขาของเขาหักเป็นสองท่อน แต่ก็ได้แค่นึกพรีมทำตามที่เขาบอก มือเธอสั่นเล็กน้อยในตอนที่ครอบ
ชิณณ์บีบฐานเต้าอวบสองข้างเต็มสองมือ เขาใช้นิ้วชี้และนิ้วโป้งขยี้เม็ดเนื้อนุ่มบนยอดทรวงจนมันหดแข็ง ก่อนจะขยำฟอนเฟ้นจนเนื้อเต้าอวบปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว เขาเหลือบตามองคนที่ยังคงนอนหลับตาเม้มปากแน่นแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์คิดว่าจะปิดปากไว้ได้นานแค่ไหนกันเชียวคนอยากได้ยินเสียงครางหวาน ๆ บีบฐานเต้าอวบสองข้าง ดันให้เม็ดลูกกวาดแสนหวานผลิพุ่ง ก่อนจะอ้าปากรวบดูดเอาความอวบอิ่มเข้าไปเกือบครึ่งเต้า แล้วใช้ปลายลิ้นขยี้ยอดทรวงระรัว“อ๊า !” แผ่นหลังเนียนแอ่นโค้งเหนือที่นอนทันทีที่เต้าอวบข้างหนึ่งถูกดูดเต็มปากร้อนผะผ่าว พรีมหวีดร้องออกมาเบา ๆ เธอบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน สาสมใจคนที่อยากเอาชนะเธอปากเขาดูด ลิ้นเขาตวัดช่ำชอง เขาดูดเลียเต้าอวบอิ่มทั้งสองข้างอย่างบ้าคลั่ง กระตุ้นอารมณ์หวามไหวในกายสาวให้ตื่นเตลิด ความกระสันซ่านแล่นลงสู่ความเป็นหญิง ร่องเนื้อคัดหลั่งน้ำหวานอุ่นลื่นเปียกแฉะ พรีมวูบวาบปลาบเสียวกลางกายจนต้องหนีบขาเสียดสีกันไปมาชิณณ์เลื่อนมือลงต่ำไปยังกลางกายสาว เขาสอดนิ้วกลางสำรวจเนื้อนวล เมื่อสัมผัสได้ถึงความนุ่มอุ่นลื่น เขาจึงตัดใจคายเต้าอวบออกจากปาก ชายหนุ่มจ
“ล้างให้ผมด้วยสิ” ชิณณ์บอกพลางดึงนิ้วกลางออกมาจากกลางซอกขาขาว เขาจับบ่าบอบบางให้เธอหันหน้ามาหา แล้วจับมือนุ่มมาแตะลำกายแข็งขึงพรีมสะดุ้งชักมือกลับ แต่ก็ถูกเขารั้งข้อมือเอาไว้ หญิงสาวเม้มปากแน่น และก้มมองแค่อกกว้าง เธอสูดลมหายใจลึก ก่อนจะเริ่มลงมือล้างสัดส่วนใหญ่โตในมือตามที่เขาสั่งแก่นกายอวบใหญ่กระตุกในอุ้งมือนุ่มหลายครั้ง เธอได้ยินเสียงครางในลำคอของเขา เธอไม่รู้ว่าเขาพอใจหรือเปล่า แต่เมื่อเขาไม่สั่งให้ทำอย่างอื่น พรีมจึงยังคงสาละวนอยู่กับการลูบล้างสิ่งที่อยู่ในมือต่อไป กระทั่งเธอได้ยินเสียงเขาสูดลมหายใจลึก แล้วเธอก็ถูกดันจนแผ่นหลังแนบไปกับผนังห้องน้ำ พรีมเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่เข้าใจ แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดใด ๆ เธอก็ถูกเขาปิดกั้นเสียงไว้ด้วยจูบดุดันชิณณ์บดจูบอย่างหื่นกระหาย ผู้หญิงอะไรกลัวจนตัวสั่นแล้วยังทำใจกล้าทั้งลูบทั้งรูดจนเขาแทบแตกคามือ ไม่ได้หรอก...เขาจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องน่าอายแบบนั้นขึ้นหรอก เสียชื่อชายชาติหื่นอย่างเขาหมด“พอแล้ว...ไปที่เตียงกันเถอะ ผมอยากกินคุณทั้งตัว”เพียงแผ่นหลังสัมผัสกับที่นอนนุ่มพรีมก็เกร็งไปทั้งตัว
“ห้ามใช้โทรศัพท์ ถ้าผมไม่อนุญาต”“พรีมเป็นลูกหนี้ ไม่ใช่นักโทษค่ะ ถ้ากลัวว่าพรีมจะติดต่อตำรวจ คุณก็แค่มายืนฟังใกล้ ๆ ก็ได้”ชิณณ์กะพริบตาปริบ ๆ เขามองหญิงสาวเปิดลิ้นชักหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสายอย่างไม่กลัวเกรงเขาเลย“ค่ะ...คุณลุง”พอได้ยินว่าเธอกำลังพูดคุยกับใครอยู่ ชิณณ์ก็ถอนหายใจโล่งอก เขาเดินเข้าไปคว้าตัวเธอมากอด ชายหนุ่มนั่งลงบนเตียงและบังคับให้เธอนั่งบนตักแกร่ง เขากอดเอวบางไว้ไม่ให้เธอดิ้นหนี“พรีม...เสี่ยจิ๋วบอกว่า ถ้าจะขอเลื่อนเวลาส่งเงินต้นสองล้าน พรีมต้องมาพูดกับเขาเอง”“ลุงก็บอกเขาสิคะว่า พรีมกำลังเร่งหาเงินอยู่”“ลุงบอกแล้ว เขาไม่ยอม เขาจะยึดเอาท่าเดียว พรีมลองมาคุยกับเขาหน่อยไหม”พรีมถอนหายใจ เธอหนักใจกับปัญหาที่รุมเร้า มีแต่ปัญหาเรื่องหนี้สินและยังเป็นหนี้สินที่เธอไม่ได้ก่อทั้งนั้น“เขาให้เวลาถึงวันไหนคะ”“วันมะรืน”“หมายความว่าพรีมต้องไปพบเขาภายในวันมะรืนนี้หรือคะ”“ใช่”พรีมเงียบอยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวหันไปมองเจ้าของตักที่เธอนั่งทับอยู่ แล้วหันกลับไปหลุบตามองพื้น เธอถอนหายใจบางเบา
พรีมยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวถอนหายใจบางเบา ก่อนจะเดินไปที่เตียง ชิณณ์จัดหมอนพิงกับหัวเตียง เขาขยับตัวนั่งพิงหมอนด้วยท่าทางสบาย ๆ ลำตัวท่อนล่างของเขามีผ้าห่มสีขาวคลุมหมิ่นเหม่อยู่ต่ำกว่าหน้าท้องนิดเดียว พอเธอขึ้นมานั่งอยู่ปลายเตียง เขาก็ก็ตบที่ว่างข้างตัวเป็นเชิงบอกให้เธอรู้ว่า เธอควรมานั่งตรงนี้พรีมมองค้อนคนเรื่องมาก เธอถอนหายใจหงุดหงิด แต่ก็ยอมคลานเข้าไปหาเขา พอเธอเข้าใกล้ในระยะที่วงแขนเขาเอื้อมถึง เธอก็โดนเขาโอบกอดเอาเธอขึ้นไปนั่งคร่อมตักอย่างน่าหวาดเสียวพรีมรีบใช้สองมือยันอกกว้างไว้ เธอกำลังจะเอ่ยปากต่อว่าเขา แต่พอเห็นเขายกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู ทั้งยังมองเธอด้วยสายตาดุ พรีมจึงเม้มปากไม่ได้พูดอะไร หญิงสาวรอกระทั่งเขาสั่งอาหารเรียบร้อยและวางสาย เธอจึงเริ่มโวยวาย“ปล่อยพรีมนะคะ”“คุณคิดว่าห้าพันบาทผมควรได้อะไรบ้าง”“คุณบอกแค่ว่า ให้พรีมมานั่งรออาหารบนเตียง” พรีมเถียงเสียงแข็ง“ค้ากำไรเกินควรไปไหม ห้าพันมานั่งอย่างเดียว”“ถ้าอยากให้ทำอย่างอื่นก็ต้องเพิ่มตังค์” พรีมเรียนรู้ว่า หากเธอต่อรอง เขาจะไม่ปฏิเสธ เธออยากหมดหนี้เร็ว ๆ เธอจะยอมเ