Semua Bab ซีรีส์ชู้รัก: Bab 31 - Bab 40

เมื่อเข้ามาในลิฟต์และกดปุ่มเลือกชั้นที่ต้องการแล้ว หัวใจดวงน้อยก็เต้นโครมคราม เป็นโชคดีมาก ๆ ที่ไม่มีใครโดยสารลิฟต์พร้อมกับเธอ อาจจะเป็นเพราะตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มสิบห้านาทีแล้ว ทั้งยังเป็นวันศุกร์ด้วย ผู้คนจึงเลิกงานออกจากตึกแทบจะหมดแล้ว ประตูลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงชั้นที่เธอต้องการ แต้มรักสูดลมหายใจลึก หญิงสาวก้าวออกจากลิฟต์ด้วยหัวใจที่เต้นระรัวแรง สองมือของเธอกำสายสะพายกระเป๋าไว้แน่น แต้มรักกวาดสายตามองไปทั่วลานจอดรถอย่างระแวงระวัง เมื่อเห็นรถคันคุ้นตาจอดรออยู่ที่เดิม เธอก็เม้มปากแน่น เกิดความลังเลขึ้นในใจอีกครั้ง เธออยากจะกลับเข้าไปในลิฟต์ใหม่ แล้วลงไปชั้นหนึ่ง เพื่อออกประตูปกติแล้วขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน แต่อีกใจหนึ่งกลับบอกว่า ไหน ๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เท่าที่ได้ใกล้ชิด เขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรสักหน่อย เธอควรเปิดโอกาสให้ตัวเอง ทำความรู้จักเขาให้มากกว่านี้ เธออยากรู้ว่า ทำไมเวลาอยู่ใกล้เขา หัวใจเธอถึงเต้นแรง และทำไมเธอรู้สึกกับเขาอย่างที่เธอไม่เคยรู้สึกกับใคร แม้แต่กับแฟนเก่า เธออยากรู้ว่า จะมีสักครั้งไหม ที่เ

“เอ่อ…” พรีมลังเล แต่พอรถที่ขับมาต่อท้ายรถของธนาบีบแตรยาว ๆ ดังลั่น หญิงสาวก็ลนลานรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถกับเขาด้วยความตกใจเมื่อพรีมขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย ธนาก็รีบกดล็อกและออกรถทันที พรีมหันไปมองหน้าเขา เธอสังเกตเห็นว่ามีรอยช้ำและรอยแตกที่มุมปาก ทั้งยังมีร่องรอยฟกช้ำไปทั่วใบหน้า เธอจึงถามด้วยความเป็นห่วง“หน้าพี่ธนาไปโดนอะไรมาคะ”“ไอ้พุฒมันต่อยพี่ มันหาว่าพี่เสือกเรื่องของมันกับแต้ม พี่อุตส่าห์เตือนมันดี ๆ ว่าให้เลิกยุ่งกับแต้ม มันไม่พอใจ เลยทำร้ายพี่อย่างที่เห็นนี่แหละ”“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าบอสจะเป็นคนแบบนั้น”“คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจหรอก”“ก็อาจจะใช่นะคะ เอ๊ะ ! พี่ธนาคะ ทางไปคอนโดพรีมต้องเลี้ยวซ้ายตรงนี้นะคะ” พรีมทักท้วงเมื่อธนาขับรถเข้าเลนกลาง และพอดีรถติดไฟแดงเป็นคันที่สอง ซึ่งดูแล้วเขาเลี้ยวซ้ายไม่ได้แน่“โทษทีครับ พี่ลืม...เดี๋ยวพี่ยูเทิร์นกลับมาใหม่นะครับ”“ค่ะ”พรีมรู้สึกไม่แน่ใจแล้วว่า เธอคิดถูกหรือเปล่าที่ขึ้นรถมากับธนา ทั้งน้ำเสียง แววตา และท่าทีของเขาดูแปลกไป เขาลุกลี้ลุกลนไม่น่าไว้ใจ หญิงสาวหันไปมองเขาแวบหนึ

“ตอนนั้นผมอยู่ปีสี่ แล้วแต้มเป็นเฟรชชี่ ผมชอบแต้ม แต่เพื่อนหลายคนก็ชอบแต้มเหมือนกัน ผมเลยไม่กล้าเข้าไปคุยด้วย เพราะไม่อยากมีปัญหากับใคร แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครจีบแต้มติด เพราะแต้มเอาแต่เรียนกับทำกิจกรรม ไม่สนใจใครเลย”แต้มรักอ้าปากเหวอ และก็ต้องอ้ากว้างขึ้นอีก เมื่อเขาพูดต่อว่า“หลังจากที่ผมไปเรียนต่อแล้วกลับมาทำงานที่บริษัท ระหว่างนั้นผมก็ยังนึกถึงแต้มอยู่บ่อย ๆ แต่เพราะหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบค่อนข้างหนัก ผมเลยไม่ได้ตามหาว่าแต้มไปเรียนต่อหรือทำงานที่ไหน แล้ววันหนึ่งผมก็เห็นพนักงานใหม่คนหนึ่งเข้ามาทำงานในฝ่ายที่ผมดูแลอยู่ ความรู้สึกของผมตอนนั้นเหมือนวันที่เห็นแต้มครั้งแรก ตอนที่แต้มเข้ามาเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งเลย”แต้มรักไม่รู้ว่าเธอควรรู้สึกอย่างไรดี ตอนแรก เธอนึกว่าเขาจะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนแรกคืนนั้น แต่นี่เขาดันเริ่มเล่าตั้งแต่การพบเจอกันครั้งแรก แล้วยังบอกอีกว่าชอบเธอตั้งแต่ตอนนั้นแล้วด้วย“แต่เพราะเราอยู่ในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง และแต้มเพิ่งเข้ามาเป็นเด็กใหม่ ผมไม่อยากทำให้แต้มเสียหาย ไม่อยากให้ใครกล่าวหาว่าเป็นสมภารกินไก่วัด ผมเลยยังไม่กล

“คุณพุฒ...” เพียงแค่ส่วนหัวแทรกเข้ามาในกาย แต้มรักก็ขูดข่วนบ่ากว้างด้วยความเสียวกระสัน“อ่า…แต้ม !” พุฒจับเอวคอดด้วยสองมือ เขาดึงเธอเข้าหาพร้อมกับสอดเสยแก่นกายเข้าสู่ร่องรักคับแน่นสุดทางในคราเดียวแต้มรักหลับตาและแหงนเงยหน้าหวีดร้อง ความใหญ่โตที่เติมเต็มเข้ามาในร่างกาย ทำให้เธอเสียวสยิว เจ็บและจุกในคราวเดียว และเขาไม่ยอมรอให้เธอปรับตัวสักนิด เขาดันหลังเธอแนบกับผนังด้านที่เป็นกระเบื้อง แล้วขยับโถมถั่งเข้าหาอย่างดุดันแต้มรักกอดลำคอแกร่งไว้แน่น สองขารัดเอวสอบ สองเท้าขัดกันอยู่เหนือบั้นท้ายที่กล้ามเนื้อลอนสวยกำลังขยับคล้ายระลอกคลื่น ลำกายอุ่นร้อนเข้าสุดออกสุด เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องกระจก สายน้ำจากเรนชาวเวอร์ที่ไหลลงมาอาบสองเรือนกายไม่อาจลดทอนความเร่าร้อนของบทรักดุดันได้เลย“ฮันเตอร์ ฮันเตอร์” แต้มรักหลับตาหวีดร้องเรียกชื่อเขาไม่ขาดปาก ร่างกายกระเพื่อมโยกคลอนไปตามจังหวะการโจนจ้วงเต็มแรง ร่องสาวถูกลำกายใหญ่สอดแทงเสียดสีระรัว เขาสอดใส่และเสยงัดถูครูดจุดเสียวในร่องเนื้อ บางคราก็กดกระแทกเต็มเหนี่ยวแล้วโม่เอวบดขยี้จนเธอต้องร้องขอความปรานี“ฮันเตอร์.

“เชื่อสิคะ” แต้มรักยืนยันคำพูดด้วยการกระชับมือที่กุมมือเธออยู่ หญิงสาวมองสบสายตาเขาอย่างเชื่อมั่น เธอยิ้มหวานจริงใจเพื่อยืนยันว่า เธอเชื่อใจเขาจริง ๆ “คำสั่งย้ายฟ้าผ่า !”“ย้ายอะไร ย้ายไปไหน !” สายสมรรีบลุกขึ้นเกาะฉากกั้น หล่อนชะโงกหน้าข้ามไปมองเพื่อนสาวที่ตะโกนออกมาเสียงดังลั่นชั้นสามสิบแปด“ฉันได้รับอีเมลคำสั่งให้ย้ายไปอยู่สำนักงานต่างจังหวัด” รัตนาตอบด้วยน้ำเสียงร้อนรน เป็นการสั่งย้ายที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวมาก่อน เมื่อครู่เธอเห็นแจ้งเตือนว่าอีเมลใหม่ พอเธอเปิดดูก็พบว่าเป็นอีเมลคำสั่งย้าย มีผลวันพรุ่งนี้“เป็นไปได้ยังไง อุ๊ย ! ฉันก็มีอีเมลใหม่เข้ามา แป๊บนึงนะเธอ” สายสมรหันไปคลิกเมาส์เปิดอีเมลที่เพิ่งได้รับ เพียงแค่เปิดอ่านเธอก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนกตกใจสุดขีด“คำสั่งย้ายให้ไปประจำที่สำนักงานต่างจังหวัด”คราวนี้เป็นรัตนาที่ลุกขึ้นเกาะฉากกั้น หล่อนชะโงกหน้ามาถามเพื่อนร่วมชะตากรรมเดียวกันด้วยความตกใจ“เธอก็โดนเหมือนกันเหรอ”สองสาวรุ่นใหญ่มองสบตากันอย่างครุ่นคิด เพียงครู่เดียวทั้งคู่ก็รู้แ