ชู้รักคนโคตรเลว 16

พุฒมองตามหญิงสาว กระทั่งเธอเข้าไปในลิฟต์ แล้วจึงลงจากรถ เขาเดินไปยืนรอลิฟต์เพื่อตามเธอขึ้นไปทำงานชั้นเดียวกัน

“ฮันเตอร์”

เจ้าของชื่อหันไปมองตามเสียงเรียก เขาจึงเห็นว่าธนากำลังเดินเข้ามาใกล้ พุฒมองสบตาเพื่อนแวบหนึ่งก่อนจะหันกลับมามองประตูลิฟต์ตามเดิม

ธนาก้าวมายืนรอลิฟต์ข้างพุฒ เขามองไปที่ประตูลิฟต์เบื้องหน้าเช่นเดียวกันกับคนที่ยืนอยู่ก่อน ชายหนุ่มเอ่ยปากพูดโดยไม่หันไปมองเพื่อน

“มึงยังไม่โอนเงินก้อนสุดท้ายให้กู ได้ของไปแล้วก็ช่วยจ่ายเงินด้วย”

พุฒยังคงยืนอยู่ท่าเดิม และเขาพูดโดยไม่หันไปมองหน้าธนาเช่นกัน

“มึงทำผิดข้อตกลง”

“กูยังไม่ได้ทำอะไรที่ผิดข้อตกลง”

“แค่มึงคิด ถึงยังไม่ได้ลงมือทำ มึงก็ผิดแล้ว”

ธนาถอนหายใจแรงอย่างหงุดหงิด เขาหันไปมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของเพื่อน พุฒยังคงมองตรงไปข้างหน้า ไม่ใส่ใจกับความร้อนรนของเขา

“กูจะไม่ยุ่งเกี่ยวแล้ว มึงโอนส่วนที่เหลือให้กูก่อนเที่ยงด้วย”

“อืม…” พุฒครางรับในลำคอ พอสัญญาณลิฟต์ดัง และประตูลิฟต์เปิดออก สองหนุ่มก็เดินเข้าลิฟต์ไปพร้อมกัน ในลิฟต์มีผู้โดยสารอยู่ก่อนแล้วสามคน ทั้งสองจึงไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีก

“คุณแต้มคะ มีของมาส่งค่ะ ” แม่บ้านประจำชั้นเดินมาบอกที่โต๊ะทำงาน หลังจากที่แต้มรักเริ่มทำงานไปยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ

“คนส่งเขาบอกไหมคะว่าของคืออะไร วันนี้แต้มยังไม่ได้สั่งอะไรเลยค่ะ”

“ไม่ได้บอกค่ะ ป้าไม่ทราบว่าเป็นอะไร เขาแลกบัตรขึ้นมาชั้นเรา ตอนนี้เขารออยู่หน้าลิฟต์นะคะ”

“ค่ะ...ขอบคุณนะคะป้า” แต้มรักกล่าวขอบคุณป้าแม่บ้าน แล้วลุกขึ้น เธอเดินออกไปที่ประตูทางเข้าออฟฟิศ

พนักงานส่งของยืนรอเธออยู่หน้าประตู พอแต้มรักกดปลดล็อกประตูจากด้านใน และเดินออกไป เขาก็ยกมือไหว้และทักทายอย่างนอบน้อม

“เอ่อ..สวัสดีค่ะ” แต้มรักรับไหว้แทบไม่ทัน

“ผมเอาของมาส่งครับ คุณแต้มรักใช่ไหมครับ”

“ใช่ค่ะ ไม่ทราบว่าเอาอะไรมาส่งคะ วันนี้แต้มยังไม่ได้สั่งอะไรเลยค่ะ”

“มีคนสั่งให้เอามาให้คุณแต้มรักครับ” พนักงานส่งของว่าพลางยื่นถุงกระดาษที่ปิดปากถุงไว้ให้หญิงสาว แต่แต้มรักไม่ยอมรับ เพราะเธอไม่ได้สั่ง

“คุณพอทราบไหมคะว่า ในถุงนี้คืออะไร”

“ไม่ทราบครับ แต่ในถุงน่าจะมีชื่อคนสั่งอยู่นะครับ”

“ขอเปิดดูชื่อคนสั่งของหน่อยได้ไหมคะ”

“คุณผู้หญิงต้องเซ็นรับของก่อน แล้วค่อยเอาไปเปิดดูนะครับ”

“งั้นแต้มขอไม่รับของนะคะ”

พอแต้มรักบอกจะไม่รับ คนส่งของก็หน้าเสีย

“ถ้าคุณผู้หญิงไม่เซ็นรับของ ผมก็จะไม่ได้ค่าวิ่งส่งของครั้งนี้”

แต้มรักไม่อยากรับของ แต่ก็เห็นใจคนมาส่ง หากเขาทำงานไม่สำเร็จ เขาก็จะไม่ได้รับค่าจ้าง

“งานนี้เป็นงานแรกของวันนี้เลยครับ ถ้าเริ่มต้นวันไม่ดี วันนี้ทั้งวันก็คงไม่ดีเท่าไร ช่วงนี้เศรษฐกิจก็แย่ ไม่ค่อยจะมีงานเลยครับ”

พอคนส่งของพูดแบบนั้น คนขี้สงสารอย่างแต้มรักก็เห็นใจ หญิงสาวถอนหายใจบางเบา เธอหลุบตามองถุงกระดาษที่เขาถืออยู่ด้วยความลังเลใจ

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นหลังจากเลขาโทรเข้ามาแจ้งว่าแต้มรักขอพบ ทำให้เจ้าของห้องทำงานยิ้มมุมปาก พอประตูบานใหญ่เปิดออกและถูกปิดลงอีกครั้ง เขาก็วางปากกาในมือลง แล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ตัวใหญ่ ตาคมจับจ้องใบหน้าบูดบึ้งของคนที่หิ้วถุงกระดาษเข้ามาด้วย เธอเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา

พุฒสบสายตากับคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง เขาเลิกคิ้วเข้มข้างหนึ่ง เป็นเชิงถามว่าเธอมีธุระอะไร แต้มรักวางถุงกระดาษลงบนโต๊ะทำงาน ก่อนจะถอยไปสองก้าว เธอขึงตาดุมองหน้าคนสั่งของมาให้เธอโดยที่เธอไม่ได้ร้องขอ

“แต้มเอาของที่บอสสั่งมาให้ค่ะ”

“ผมสั่งมาให้คุณ”

“แต้มไม่เอาค่ะ”

“แต่ผมจะให้ และคุณต้องรับไปด้วย”

“เย็นนี้แต้มจะแวะไปซื้อที่ร้านเองค่ะ”

“เลิกงานแล้วคุณต้องกลับกับผม ถ้าคุณต้องแวะไปซื้อที่ร้าน มันเสียเวลาของผม”

“ถ้ากลัวเสียเวลาคุณพุฒก็กลับไปก่อนสิคะ แต้มไม่อยากกลับไปกับคุณ

พุฒสักหน่อย”

พุฒถอนหายใจ ขยับนั่งตัวตรง วางสองมือที่สอดนิ้วประสานกันไว้บนโต๊ะ ตาคมสบสายตาคนที่ปฏิเสธของที่เขาซื้อให้

“อย่าดื้อกับผม...แต้มรัก คุณรู้ใช่ไหมว่าบทลงโทษคนดื้อของผมมันทรมานแค่ไหน” พุฒยิ้มเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าแต้มรักเข้าใจสิ่งที่เขาพูด

แต้มรักกำมือสองข้าง เธอเม้มปากแน่น ตาคู่สวยตวัดมองคนตรงหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่เพราะอยู่ในสถานะที่ต่อรองอะไรไม่ได้ แต้มรักจึงจำใจทำตามใจเขา

“ค่ะ” แต้มรักคว้าเอาถุงกระดาษมาถือ เธอสะบัดหน้าแล้วเดินหนีออกจากห้องของคนเลว เธอคงต้องใช้โทรศัพท์ที่เขาซื้อให้ โทรศัพท์ของเธอที่หล่นในห้องของเขา มันแตกกระจายจนไม่สามารถประกอบกลับมาใช้งานได้แล้ว ตอนแรกเธอคิดเอาไว้ว่า วันนี้หลังเลิกงานเธอจะไปซื้อเครื่องใหม่ แต่คนชอบขู่ชอบบังคับ กลับสั่งซื้อมาให้เธอแล้ว แถมยังสั่งและขู่ให้เธอใช้ของเขาด้วย แต้มรักไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เธอไม่อยากยืนเถียงกับเขาในห้องนานจนเกินไป เพราะกลัวว่าคนอื่นจะสงสัยและเอาไปนินทา