All Chapters of Marrying My Ex's Billionaire Uncle: Chapter 41 - Chapter 50

Belle's POV “Let go of me, Damian!” Pilít kong kinakalas ang braso ko mula sa mahigpit na pagkakahawak niya, pero para siyang bakal na hindi natinag kahit anong pilipit ko. His grip was firm, almost painful, at lalo lang akong nainis sa presensiya niya. Pagdating namin sa opisina niya, agad niyang sinara ang pinto at hinarap ako nang may matalim na tingin. “What the hell was that, Belle?” malamig niyang tanong. Suminghap ako, pilit na kinakalma ang sarili ko kahit na gusto ko nang ipamukha sa kanya na hindi ako ang nagsimula ng gulo. “Kung tinatanong mo kung bakit ko sinabunutan si Yumi kanina, well, let me remind you that she started it first. Binuhusan niya ako ng malamig na kape, Damian! Ano ‘yon, dapat ngumiti na lang ako at magpasalamat?” "That's not the point," madiin niyang sagot. "You made a scene, Belle. In front of my employees. Now, I have to clean up your mess." Napalunok ako, pero hindi ako umatras. “Oh, so it’s my mess now? And what, you’re just going to let Yumi

Belle's POV Hindi ako natinag sa galit na ekspresyon ni Damian. Kung inaakala niyang matatakot ako, nagkakamali siya. Matapos ang lahat ng pinagdaanan ko sa kamay ng mga taong walang ginawa kundi laitin at yurakan ang pagkatao ko, hindi ko na hahayaang apakan na lang nila ako ulit. Dahan-dahan kong nilapag ang cellphone ko sa lamesa at sinalubong ang matalim niyang tingin. "Anong ginawa ko?" tanong ko, hindi natinag sa malamig niyang boses. "Ano sa tingin mo, Damian?" Lumapit siya sa akin, ang bawat hakbang niya ay mabigat at puno ng tensyon. Nang marating niya ako, halos magkadikit na ang mukha namin, at ang mga mata niya ay puno ng nag-aalab na galit. "You uploaded that video without consulting me." Madiin ang bawat salitang binitiwan niya, para bang pilit niyang pinipigilan ang sarili niyang sumabog. Nagtaas ako ng kilay at tumawa nang mapait. "Oh? So kailangan ko munang humingi ng approval sa 'yo bago ipagtanggol ang sarili ko? Funny, hindi mo naman sinabi 'yan nang gusto mon

Belle's POV Naiwan akong nakatulala matapos lumabas ni Damian sa opisina ko. Ramdam ko ang bigat ng hangin sa loob ng silid, para bang may kung anong humigop sa lahat ng enerhiya ko. Alam kong mainit ang dugo niya sa ginawa kong press conference, pero hindi ko akalaing ganito siya magre-react. Hindi ko na dapat ikinagulat—ganito naman siya palagi. Laging kontrolado, laging may plano, laging iniisip ang negosyo bago ang emosyon. Pero ako? Hindi ko kayang lunukin na manahimik habang sinisiraan ako ng walanghiya niyang ex na si Yumi Chan. Napahawak ako sa sentido ko. Damn it, Belle. Huwag kang panghinaan ng loob. Makalipas ang ilang minuto, pinilit kong ibalik ang focus ko sa trabaho. Binuksan ko ang laptop at sinimulang basahin ang mga email na kailangan kong sagutin. Pero kahit anong pilit kong ituon ang isip ko sa trabaho, hindi ko maiwasang mapailing. Gusto kong sapakin si Damian sa sobrang inis. Kumatok ang assistant ko, si Rina. "Ma’am Belle, may dumating pong bulaklak para sa

Belle's POV Pagkatapos ng matinding sagutan sa emergency meeting, agad akong dumiretso sa opisina ko. Halos sumabog ang ulo ko sa galit at pagod, pero hindi ako pwedeng huminto. Pinag-aaralan ko ang draft ng statement na isusulat ni Patricia nang bumukas ang pinto at pumasok si Damian, hindi man lang kumatok. "Ano na naman?" iritadong tanong ko, hindi inalis ang tingin sa laptop screen. "Ang tapang mo talagang magdesisyon nang hindi mo ako kinokonsulta," malamig niyang sabi habang isinara ang pinto. Napairap ako at saka tumingin sa kanya. "Wow. Ang kapal din naman ng mukha mong sabihin ‘yan, Damian. Para bang may pakialam ka talaga sa akin." Umupo siya sa harap ko, nakataas ang isang kilay. "I do have a say in this. Ang pangalan ko rin ang nadadamay sa issue mo." "Excuse me? Issue ko? Damian, ikaw ang asawa ko. Anuman ang mangyari sa akin, damay ka na rin. Huwag mong sabihin na para kang hindi apektado rito." "Pero hindi ako katulad mo na ang hilig magpadala sa emosyon. Dapat

Belle's POV Mabilis akong naglakad palabas ng opisina ni Damian, hindi inalintana ang mga matang nakasunod sa akin. Wala akong pakialam kung narinig ng buong kumpanya ang sigawan namin. Wala akong pakialam kung ano pa ang isipin nila. Ang tanging gusto ko lang ay makalayo sa lalaking walang ginawa kundi saktan ako gamit ang matatalim niyang salita. Pagdating ko sa parking lot, agad akong sumakay sa kotse ko at mabilis na pinaharurot iyon paalis. Hindi ko alam kung saan ako pupunta, pero isang bagay lang ang sigurado ako—hindi ako makakauwi sa penthouse na ‘yon. Hindi ko kayang makita si Damian. Hindi ko kayang makasama siya sa iisang bubong matapos ang lahat ng sinabi niya. Ang sakit ng mga sinabi niya. Para siyang isang patalim na paulit-ulit akong hinihiwa sa bawat insultong binibitawan niya. Hindi pa ba sapat ang lahat ng sakit na pinagdaanan ko? Hindi pa ba sapat na iniwan ako ng ex ko para sa babaeng tinuring kong kaibigan noon? Ngayon, pati asawa ko, sinisisi ako sa lahat ng