All Chapters of Marrying My Ex's Billionaire Uncle: Chapter 61 - Chapter 70

Damian's POV Pagkalabas na pagkalabas namin ng bar, nagsimula na agad si Belle sa walang katapusang litanya niya. "Damian! Ano bang problema mo?!" sigaw niya habang pilit na hinahatak ang braso niya mula sa hawak ko. "Ikaw ang problema ko," sagot ko nang hindi man lang nilingon siya. Tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad patungo sa parking lot, habang siya naman ay pilit na nagpupumiglas. "Let me go!" mariing sabi niya, pero lalo ko lang hinigpitan ang hawak ko sa kanya. "Bakit? Para makabalik ka sa loob at magpasilip pa sa ibang lalaki?" tumaas ang tono ng boses ko. Napahinto siya at tuluyang nabawi ang kamay niya mula sa akin. "Excuse me?!" Nakasalubong ko ang nag-aapoy niyang mga mata. "I am not—" "Not what, Belle?" madiin kong tanong habang unti-unti akong lumalapit sa kanya. "Not enjoying the attention? Huwag mo akong gawing tanga. Nakita ko kung paano ka tinitingnan ng mga lalaki sa loob. At anong ginawa mo? Hinayaan mo lang!" Nagtaas siya ng kilay. "So, kasalanan ko na nga

Damian's POV Tahimik ang biyahe namin pauwi. Ang tanging naririnig ko lang ay ang marahang ingay ng makina at ang mababaw na paghinga ni Belle. Nakatingin siya sa labas ng bintana, hindi ko alam kung nagmamatigas lang siya o iniisip ang nangyari kanina. Ang kaninang tensyon sa pagitan namin ay hindi pa rin nawawala. Hindi ko rin alam kung anong mas matimbang—ang inis ko dahil sa pagiging stubborn niya o ang hindi mapigilang pagnanasa kong muli siyang mahawakan. Hindi ko na lang pinansin ang pangungutya ng utak ko. Mas mabuting manatili na lang akong tahimik. Pero puta, ang hirap. Gustong-gusto kong basagin ang katahimikan sa pagitan namin. Gusto kong ipaalala sa kanya ang halik na hindi niya nagawang iwasan kanina. Pero nagtiis ako. Hanggang sa makarating kami sa penthouse. Pagkapasok namin sa loob, dumiretso agad siya sa hagdan, halatang iniiwasan ako. "Hindi mo ba balak mag-usap?" tanong ko, hindi ko na matiis ang katahimikan. Huminto siya saglit sa gitna ng hagdan, hindi lu

Belle's POV Napamura ako nang maramdamdaman ang pagpasok ng daliri ni Damian sa pagkababae ko. Hindi pa rin ako makapaniwalang nagawa kong isuko ang sarili ko sa kaniya kagabi at ngayon naman ay bumibigay na naman ako sa ginagawa niya. Hindi ko na maipagkakaila na habang tumatagal ay nahuhulog na ang loob ko sa kaniya. Kaya noong nagising ako sa madaling araw ay umalis ako sa penthouse niya kasi ayaw kong tuluyang mahulog ang puso ko sa kaniya. Pero hindi ko aakalaing hahanapin niya ako at susundan dito. "Don't leave me again," paos ang boses ni Damian. Muli niyang inangkin ang labi ko at binilisan ang paggalaw ng kaniyang daliri sa loob ko. "I want you to forget him. Gagawin ko ang lahat para tuluyan mong makalimutan ang pamangkin ko." Napalunok ako habang hinahabol ang aking paghinga. Gusto kong sabihin sa kaniya na hindi na kailangan dahil matagal ko nang nakalimutan si Adrian, pero hindi ko magawa kasi mas nangibabaw ang kakaibang sensasyong pinaparamdam niya sa akin.

Belle's POV Lahat ng department heads ay nasa conference room. Ang mahahabang mesa ay punong-puno ng executives, managers, at key personnel ng Villareal Group. Sa harapan, nakaupo si Damian—ang presiding officer ng meeting. Nasa tabi niya ako, katulad ng nakasanayan. Ngunit sa araw na ito, mas ramdam ko ang kakaibang tension sa paligid. Siguro dahil sa paghawak ni Damian sa kamay ko sa ilalim ng mesa. Napasulyap ako sa kanya, ngunit tulad ng inaasahan, hindi niya ipinahalata sa iba ang ginagawa niya. Mukhang nakikinig siyang mabuti sa presentation ni Mr. Cheng, ang head ng finance department, pero ramdam kong palihim niyang hinahaplos ang likod ng kamay ko gamit ang hinlalaki niya. At sa bawat segundo, mas lalo niyang hinihigpitan ang kapit. Siguro dahil alam niyang nasa loob din ng silid na ito ang taong pinakakinaiinisan niya—si Adrian Villareal. Gusto kong matawa, pero alam kong hindi ito tamang sitwasyon para pagtawanan ang pagiging childish ni Damian. Lalo na nang mapansin

Belle's POV Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko. Ang alam ko lang, sa sandaling ito, ang lalaking nasa harapan ko—si Damian Villareal, ang lalaking hindi ko inakalang mamahalin ko—ay ang tanging bagay na mahalaga. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Hinila ko siya palapit, at bago pa siya makapag-react, dumampi na ang labi ko sa labi niya. Soft. Warm. Passionate. Para akong nasa ibang mundo habang unti-unting lumalim ang halik namin. Nararamdaman ko ang matibay niyang bisig na humigpit sa beywang ko, parang sinasabing hindi niya ako hahayaang mawala. Napapikit ako habang nilalasap ang bawat segundo. Pero bago pa ako tuluyang magpatangay sa init ng halik namin, isang malakas na pagsabog ang pumuno sa kalangitan. BOOM! Gumulantang sa akin ang malalakas at sunod-sunod na tunog, dahilan para bahagya akong mapatalon. Agad akong lumayo kay Damian, nanginginig pa ang labi sa nangyari, at itinuon ang paningin sa langit. Fireworks. Napanganga ako. Ang buong langit ay puno