Semua Bab ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว: Bab 51 - Bab 60

นายน้อยร้องไห้เสียงดังลั่น นายท่านไถ่โทษเสร็จรึยังก็ไม่รู้ นายน้อยที่เบะปากมานานร้องไห้ไม่หยุดแล้ว แลเห็นนายท่านเดินออกจากห้องด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข จึงเอ่ยถามด้วยความหวัง หวังว่าฮูหยินกับนายท่านจะมาดูแลนายน้อยเอง “นายท่านไถ่โทษเสร็จแล้วหรือ”“ยังเลยฮูหยินยังไม่ยกโทษให้ข้า” หลี่เฉียงอุ้มบุตรชายขึ้นมาพบว่าที่นอนเปียกชื้นจึงพาเจ้าตัวเล็กไปเปลี่ยนผ้า “ข้าจะพาเขาเข้าไปดื่มนมจากนั้นต้องรบกวนเจ้าดูแลต่อ ข้าต้องไถ่โทษกับฮูหยินทั้งคืน”พูดจบนายท่านก็อุ้มนายน้อยเข้าไปในห้อง ไถ่โทษทั้งคืนเลยหรือเช่นนั้นนายท่านจะตายรึไม่นะ ฟังจากเสียงคำรามเหมือนสิงโตบาดเจ็บของนายท่าน ฮูหยินคงทรมานนายท่านน่าดู น่าสงสารเสียจริง เขาอุ้มเด็กไม่เป็นหากนายน้อยร้องอีกจะทำอย่างไรดีล่ะว่าแต่นายท่านไถ่โทษให้ฮูหยินเหตุใดฮูหยินต้องร้องเสียงหลงดูเจ็บปวดทรมานด้วยล่ะ แปลกเสียจริงดูเหมือนเสียงฮูหยินจะน่าสงสารกว่านายท่านอีกครึ่งชั่วยามผ่านไปนายท่านก็อุ้มนายน้อยออกมา ส่งให้เขาด้วยรอยยิ้ม จางหมิงขนลุกรู้สึกว่ารอยยิ้มนายท่านชั่วร้ายเกินบรรยาย “ข้าน้อยไม่อุ้มวางนายน้อยลงในเปลเถิดขอรับ ข้าน้อยเปลี่ยนที่นอนแล้ว” นายท่านทำตามที่เขาพูดก็ห

เสียงอวิ๋นเปิดจดหมายแผ่นเล็กอ่าน จากนั้นก็ลอบหนีออกจากจวนเสนาบดีไปจุดนัดหมาย“นายท่านฮูหยินออกไปหาเจ้าสำนักเว่ยแล้วขอรับ”“ข้าอยากรู้เนื้อความในจดหมาย”เฉินอี้ดักจับจดหมายได้ พออ่านแล้วก็ปล่อยให้ถูกส่งถึงมือฮูหยินตามที่นายท่านสั่งไว้ เขาลั่ววั่งไฟไหม้เป็นเขาเองที่ได้รับมอบหมายจากนายท่านไปกวาดล้าง ทำให้ไฟลุกลามยากจะดับได้ สำนักวังยารีที่โด่งดังจึงสูญสิ้นไปเพราะน้ำมือของเขา “เจ้าสำนักเว่ยจะกลับแคว้นฉินแล้วจึงอยากอำลาฮูหยินเป็นครั้งสุดท้าย นายท่านกวาดล้างอย่างเฉียบขาดทำให้เขาลั่ววั่งเสียหายยับเยิน ไม่สามารถอยู่ต่อได้แล้วขอรับ”“เช่นนั้นก็ปล่อยนางไปร่ำลาเถอะ คนของเราคุ้มกันนางกี่คน”“ขั้นหนึ่งสิบคนขอรับ”“ดี”เสียงอวิ๋นออกมาตามคำเชิญของเว่ยเฉา เขาจะไปแล้วคนที่เคยจับตัวนางไปแต่กลับใจอ่อนให้ยารักษาแผล คนที่ออกตัวเป็นผู้ร้ายแทนนางทั้งที่ไม่ได้กระทำเรื่องเหล่านั้น คนที่ช่วยนางยามที่นางไร้ที่พึ่ง เขาจะไปแล้วเสียงอวิ๋นรู้สึกใจหาย“เจอกันอีกแล้วนะเสี่ยวเสียง”เสียงอวิ๋นมองสตรีที่ไม่ได้เจอมานาน เดินนวยนาดเข้ามานั่งลงเก้าอี้ด้านข้าง ยามนี้ม่านถิงดูมีสง่าราศี ผิวพรรณผุดผ่องแลดูสุขภาพดี ช่วงเวลาที่ต

เว่ยเฉาหัวเราะเสียงดังเมื่อได้ฟังสหายรักเอ่ยปากจบ เมื่อก่อนเขากับหลี่เฉียงเป็นสหายร่วมเป็นร่วมตาย ด้วยปณิธานอันแรงกล้า จึงออกมาหาประสบการณ์ต่างแคว้น ยามนั้นเขาเจอโจรป่ารุมทำร้ายและได้หลี่เฉียงช่วยไว้ จากนั้นหลี่เฉียงก็พาเขามาส่งให้อาจารย์ที่วังยารี หุบเขาลั่ววั่งเป็นสถานที่ในความทรงจำของเขาและหลี่เฉียงเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นการฝึกยุทธ์ การเล่าเรียนพวกเขาล้วนฝึกฝนมาด้วยกัน หลังจากสิ้นอาจารย์เว่ยเฉาจึงดูแลเขาลั่ววั่งสืบต่อมาทุกอย่างเปลี่ยนไปหลังจากเหนียวเหนี่ยวตามมาสมทบ เขาเห็นหลี่เฉียงลงมือสังหารเหนียวเหนี่ยวกับตาแล้วโยนนางลงเหวลึกอย่างเลือดเย็นเขาค้นหาเหนียวเหนี่ยวพลิกแผ่นดินใต้หุบเหวที่มีแต่เศษซากกระดูกมนุษย์ เนื้อหนังบางส่วนของซากศพถูกแร้งกากัดแทะกระจัดกระจาย ยามนั้นเว่ยเฉาสาบานกับตัวเองว่าต้องแก้แค้นให้น้องสาวให้ได้เขาไม่มีหน้ากลับไปพบเสด็จพ่อเสด็จแม่ หากไม่ได้ตัดศีรษะหลี่เฉียงมาสังเวยน้องสาว เขาหาร่างไร้วิญญาณของเหนียวเหนี่ยวอยู่สามวัน ไม่รู้ว่านางถูกสัตว์ร้ายแทะกินเหลือแต่กระดูก หรือร่างอาจเละหาชิ้นส่วนไม่เจอเพราะตกจากที่สูง เขาไม่พบร่างสมบูรณ์ของนางพบเพียงป้ายหยกประจำกายองค์ห

“เพิ่งจะรู้ว่าเสี่ยวเสียงน้อยที่เอาแต่รังแกข้ายามเด็ก ก็ห่วงข้าเหมือนกัน” เหวยต้าเซียวถูกเหล่าองครักษ์บดบังจนมิด ยามนี้มีเสียงเปล่งออกมา องครักษ์ทั้งหลายก็แหวกทางให้เขา ร่างสูงโปร่งแผ่รัศมีราชันดูสูงส่งองอาจ ใบหน้าอ่อนโยนของฝ่าบาทยิ้มเล็กน้อยให้ทุกคน แล้วก้าวเดินมาหยุดยืนรวมตัวกับพวกหลี่เฉียง“นี่ พวกท่านจะเล่นละครช่วยแจ้งข้าก่อนได้รึไม่ ข้าหัวใจแทบหยุดเต้นแล้ว” เสียงอวิ๋นตวาดอย่างโมโหมีนางคนเดียวสินะที่ไม่รู้เรื่องพวกนี้ ไม่สิยังมีอีกคนที่ตกตะลึงอ้าปากค้างอยู่ นั่นก็คือต้วนอ๋อง“พะ พะ พวกเจ้า” ต้วนอ๋องชี้หน้าอีกฝ่ายมือสั่น หมากกระดานนี้เขามั่นใจนักว่าจะชนะ แต่แพ้ยับเยินให้พวกหมาป่าเจ้าเล่ห์ ยามนี้คนที่จับกุมฮ่องเต้ก่อนหน้านั้นหันมาจับกุมเขาแทน คนพวกนี้เป็นสิบคนที่ตามคุ้มกันจูฮูหยิน แสบนักเจ้าเด็กพวกนี้วางแผนได้แนบเนียนจนเขาดูไม่ออก “ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าแพ้แล้ว ตอนไหนกันที่เจ้ามาสับเปลี่ยนตัวฝ่าบาทหลี่เฉียง” เขามั่นใจนักว่าแผนเขาล่มไม่เป็นท่าเช่นนี้ มือมืดที่อยู่เบื้องหลังก็คือเสนาบดีแห่งต้าเยี่ยที่คอยขัดแข้งขัดขาเขาไว้ตลอดนั่นเอง“ท่านอ๋องอย่าลืมว่ายังมีองค์รัชทายาทแห่งแคว้นฉินอีกคน เรื่องน

เช้าวันรุ่งขึ้นเสียงอวิ๋นยังไม่ทันได้ไปที่ห้องเก็บฟืน ก็มีคนมารายงานว่าม่านถิงฆ่าตัวตายแล้วจนใจที่ยังไม่ได้กรอกยาพิษเอาคืนม่านถิงเลย นางก็วิ่งชนเสาฆ่าตัวตายเสียแล้วถือว่านางเลือกได้ดี คงรู้ตัวว่าจะถูกทรมานจึงเลือกทางนี้จูเหวินสืบข่าวเรื่องบุตรของม่านถิงมาได้ หลังจากคลอดม่านถิงก็เอาบุตรสาวไปทิ้งที่หน้าจวนตระกูลกง บุตรสาวที่น่าสงสารของม่านถิงจึงมีบิดาคอยดูแลอยู่ ถือว่าเป็นโชคดีของนางได้ข่าวว่ากงหยางรักและเอ็นดูบุตรสาวไม่น้อยส่วนหลี่เฉียงแม้จะมีความดีลบล้างความผิดไปบ้างแล้ว ก็ยังคงต้องชดใช้ให้นางอยู่ดี จูเหวินสืบมาได้ว่ายามนั้นเรื่องราวทั้งหมดเป็นแผนของเขา หลี่เฉียงได้ให้ยาแก้พิษกับกงหยางและต้านเป่าไว้แล้ว เพียงแต่มันออกฤทธิ์ช้าไปหนึ่งวัน เพื่อตบตาม่านถิงเขายังแสร้งไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังของม่านถิง หลี่เฉียงก็ยังคงชั่วช้าสารเลว เจ้าเล่ห์ คาดเดายาก หลอกลวงเก่งไม่เปลี่ยนหลิวมามาเหลือบมองผู้เป็นนายอยู่หลายครั้ง ชั่งใจว่าควรพูดดีหรือไม่ นายท่านจับไข้มาสามวันแล้วฮูหยินไม่เคยเข้าไปดูเลย หลิวมามาร้อนใจเหลือเกิน กลัวว่านายน้อยจะขาดครอบครัวอบอุ่น “ฮูหยินไปดูนายท่านหน่อยดีรึไม่เจ้าคะ”“หลิว