Lahat ng Kabanata ng Accidentally Married To A Billionaire’s Son: Kabanata 11 - Kabanata 20

Tahimik na nakatayo si Primo sa harap ni Megan, nakatitig sa kanya na parang sinusuri kung seryoso ba ito sa sinabi niya.Kasali na siya rito.Megan knew she wasn’t supposed to say that. Dapat ay lumayo na siya, dapat ay hindi siya nagpapaka-engot sa sitwasyong ito. Pero sa kabila ng lahat, hindi niya magawang umalis.There was something about Primo that pulled her in.At kahit anong pilit niyang iwaksi ang emosyon na unti-unting lumalalim sa puso niya, hindi niya kayang lokohin ang sarili niya.“Alam mo bang wala kang idea kung anong pinapasok mo?” basag ni Primo sa katahimikan.Napatingin si Megan sa kanya.Hindi na ito galit. Hindi na rin matigas ang ekspresyon nito.Sa halip, may halong lungkot ang mga mata nito, na parang may pilit na tinatago.“You say you’re part of this,” patuloy ni Primo, marahang naglakad papalapit sa kanya. “But do you even understand what that means, Megan?”Hindi siya sumagot.“I don’t want you involved,” marahang dagdag ni Primo. “Hindi kita kayang prote

Isang Gabi, Isang LihimMegan lay on the bed, staring at the ceiling.Tahimik ang buong silid, pero ang isip niya? Gulo-gulo.She should be asleep by now.Pero hindi siya dalawin ng antok.Lalo na’t kasama niya sa isang kwarto si Primo.Bumaling siya sa gilid, pilit ipinipikit ang mga mata. Pero kahit anong gawin niya, bumabalik sa isip niya ang nangyari kanina—ang mga sinabi ni Primo, ang titig nito, ang init ng katawan nito noong hinawakan siya.Megan groaned, hinila ang unan at tinakpan ang mukha niya.Ano ba ‘tong nangyayari sa’kin?!She took a deep breath and sat up.Napatingin siya sa wall clock.1:27 AM.Napangiwi siya. Hindi pa rin siya makatulog.Maybe she needed water.Tumayo siya mula sa kama, lumabas ng kwarto, at dumiretso sa mini bar.Ngunit pagdating niya roon—She stopped.Doon, nakaupo sa tabi ng malaking bintana, si Primo.Nakasandal ito sa salamin, walang suot na pang-itaas, tanging maluwag na sweatpants lang ang suot nito.Nakatagilid ito, hawak ang isang basong wh

Matapos ang isang umagang puno ng tawanan at laro kasama ang mga pinsan ni Primo, pakiramdam ni Megan ay para siyang nabunutan ng tinik. Hindi niya inasahan na magiging ganoon kasaya ang araw nila—lalo na kasama ang mga Giovanni cousins na palaging puno ng enerhiya.Nakatambay sila ngayon sa poolside, nagpapahinga at nagkukwentuhan habang tinatamaan ng mainit na araw.“Next time, dapat may mas extreme tayong game,” mungkahi ni Sunny habang sumisimsim ng malamig na inumin.Laurence chuckled. “Baka naman gusto mo na lang ng survival game, Sunny.”“Why not?” Nagkibit-balikat ito. “Para lang ‘to sa mga matatapang.”Alice snorted. “Sige, ikaw na matapang.”Habang nagtatawanan ang lahat, napansin ni Megan na tahimik si Primo. Kanina pa ito nakasandal sa upuan, hawak ang cellphone at parang may hinihintay.She frowned. “Okay ka lang?”Hindi ito agad sumagot. Then—Nag-vibrate ang cellphone ni Primo.Halos kasabay nito, biglang nag-iba ang expression niya.Megan watched as he stared at the sc

Malamig ang simoy ng hangin sa labas ng apartment ni Megan.Pero hindi ito kasing lamig ng nararamdaman niya ngayon.Tatlong araw na ang nakakalipas mula nang bumalik siya. Tatlong araw simula nang mapirmahan niya ang divorce papers. Tatlong araw ng pananahimik at pagsubok na intindihin ang lahat ng nangyari.Dapat masaya siya, hindi ba?Dapat gumaan ang pakiramdam niya, kasi tapos na ang lahat.Pero bakit ang bigat-bigat pa rin sa dibdib niya?Napailing siya at hinigpitan ang pagkakabalot ng sarili sa kumot. Tumitig siya sa maliit niyang sala, sa kawalan, at pilit iniiwasang bumalik sa mga alaala ng nakaraang araw.Pero kahit anong pilit niyang takasan ang sakit, bumabalik pa rin ito.Kahit kailan hindi niya inisip na magtatagal ang kasal nila ni Primo. Alam naman nilang parehong mali ito sa umpisa pa lang. Pero kahit ganun, hindi niya napigilan ang sarili na mahulog.At iyon ang pinakamalaking pagkakamali niya.Tok! Tok!Napapitlag siya nang may kumatok sa pinto.Sino naman kaya ‘yo

Pagkatapos ng lahat ng sakit at gulong pinagdaanan niya, nagdesisyon si Megan na bumalik sa normal niyang buhay. Hindi niya alam kung paano siya magsisimula ulit, pero isang bagay ang sigurado siya—hindi siya pwedeng manatili sa nakaraan.Nakahanap siya ng trabaho sa isang café malapit sa apartment niya. Hindi ito marangyang trabaho, pero ayos na rin. Ang mahalaga, may ginagawa siya.Magsisimula na naman siyang bumuo ng panibagong buhay.“Good morning, Miss Megan!” masiglang bati ni Pia, isa sa mga barista sa café.Ngumiti si Megan habang sinusuot ang apron niya. “Good morning din! Ano ba ang kailangan kong gawin?”“Dito ka muna sa counter. Ikaw ang magse-serve ng drinks sa customers.”Tumango si Megan at pumwesto na sa likod ng counter. Masaya siyang pinagmasdan ang ambiance ng café. Malamig ang aircon, may jazz music sa background, at mababango ang bagong timplang kape.Pero kahit gaano ka-peaceful ang paligid, hindi maiwasang kabahan si Megan. First day niya sa trabaho, at gusto ni