Lahat ng Kabanata ng THE BILLIONAIRE'S FORGOTTEN WIFE: Kabanata 1 - Kabanata 10

Chapter 02 Pagsakay ko sa kotse, agad kong isinara ang pinto at tumitig sa harap. Ang luha ko'y hindi pa rin mapigilan, pero pilit kong nilalabanan ang panginginig ng aking katawan. Tama na. Hanggang dito na lang talaga. Dinukot ko ang phone mula sa aking sling bag, halos nanginginig pa ang kamay ko habang ini-scroll ang contact list ko. Nang makita ko ang pangalan ng matalik kong kaibigan na si Lara, isang abogada, agad ko siyang tinawagan. Ilang saglit pa bago niya sinagot ang tawag, at nang marinig ko ang boses niya, para bang biglang bumagsak lahat ng bigat na kanina ko pa pinipigilang dalhin. "Hello, Misha? Bakit parang umiiyak ka?" tanong niya, halatang nag-aalala. "Lara," mahina kong sambit, pero puno ng poot at sakit. "Kailangan kita. Kailangan kong maghain ng divorce. Ayoko na. Hindi ko na kaya." "Hay naku, buti at natauhan kana, Misha. Kung gusto mo maghain pa tayo ng kaso para sa kabit ng asawa mo pati yang gago mong asawa!" inis na sabi ni Lara sa kabilang linya.

Chapter 04 "So, ano pa ang hinihintay natin?" sabay tayo ni Lara. "Puntahan na natin ang asawa mo, kailangan andoon ako para may audience," sabay tawa. Napatawa na din ako, dahil sa wakas ay pamamagitan ng paglustay sa pera ni Greg ay nakaganti ako sa kanyang pag-alipusta niya sa aming pagsasama bilang asawa. Tumayo na rin ako at kinuha ang paper bag na may laman ng bagong damit na binili ko. "Tama ka, Lara. Hindi na natin kailangang maghintay pa. Mas maganda kung ihahatid ko mismo ang regalo ko para sa kanya." Isang malisyosong ngiti ang lumitaw sa labi ng kaibigan ko. "Oh, I love this energy! Tara na!" Lumabas kami ng café at agad na sumakay sa kotse. Habang binabaybay namin ang daan patungo sa mansion, hindi ko maiwasang makaramdam ng halo-halong emosyon. May kaunting kaba, may pangamba, pero higit sa lahat, may matinding kasiyahan at kagalakan sa dibdib ko. Ito na ang araw na hindi ko na siya papayagang kontrolin ako. Pagdating namin sa tapat ng gate, huminga ako n

Chapter 06Hanggang napag-desisyunan naming umuwi na sa condo ni Lara. Habang naglalakad kami papunta sa kotse, ramdam ko ang isang malalim na katahimikan. Hindi na kami nagsalita pa. Siguro, pareho kaming nag-iisip ng mga susunod na hakbang, ngunit ang puso ko ay medyo magaan. Alam kong tama ang desisyon kong magtuloy na at tumahak ng bagong landas, malayo sa lahat ng sakit at galit na dulot ni Greg.Pagdating namin sa condo ni Lara, agad akong bumagsak sa sofa at sumandal. "Salamat, Lara, sa lahat. Kung hindi ka lang nandiyan, baka hindi ko pa nagawang magdesisyon ng ganito."Hinagkan niya ako sa ulo. "Wala iyon, Misha. Alam mo naman, hindi kita pababayaan. At ito lang ang unang hakbang ng pagbabago mo."Tumango ako at humugot ng malalim na hininga. "Sana nga. Alam mo, Lara, may mga panahon na hindi ko na alam kung paano pa magpatawad, pero siguro... darating din ang panahon na maghihilom lahat ng sugat ko.""Oo, darating din ‘yon. Pero ngayon, ang kailangan mo ay mag-focus sa sari

Chapter 08 "Anong ginawa mo?" tanong ko sa kanya, bahagyang nakataas ang kilay. "Napansin kong sumusunod siya sa atin mula pa sa check-in, kaya kinausap ko ang security. Mukhang hindi naman reporter, pero may kahina-hinalang kilos," paliwanag niya habang mahinang tinapik ang earpiece niya, tanda na may kinausap siyang tao kanina. Napatingin akong muli sa lalaking hinuhuli, at sa isang iglap, nagtama ang aming mga mata. Isang masamang ngisi ang gumuhit sa kanyang labi bago siya tuluyang pinalibutan ng mga guwardiya. Nanlamig ang katawan ko. Si Greg kaya ang nagpadala sa kanya? O isa lang itong random na espiya na sumusubok kunan ako ng impormasyon? Huminga ako nang malalim at iwinaksi ang takot sa isip ko. Hindi na ito ang panahon para magduda o matakot. Malapit na akong makalaya. "Lander, siguraduhin mong walang ibang susunod sa atin," madiin kong sabi. "Oo, Mam. Ako ang bahala," sagot niya, seryoso na ang mukha. Nagpatuloy kami sa paglakad papunta sa immigration, pero sa ka

Chapter 010Pagkarinig ko niyon, hindi ko napigilan ang malalim na paghinga. Ito na talaga. Wala nang balikan.Lumakad kami papunta sa baggage claim at kinuha ang natitirang mga gamit. Habang tinutulak ni Lander ang mga maleta, lumingon siya sa akin. "Anong unang plano natin, Mam?"Tumingin ako sa paligid, pinapakiramdaman ang bagong mundo na tinatapakan ko. "Una, pupunta tayo sa apartment na nirerentahan ko. Mula roon, magsisimula na tayo."Ngumiti si Lander. "Mukhang may tiwala na kayo sa bagong buhay niyo, Mam."Tumango ako, hawak-hawak ang tiyan ko. "Wala nang ibang paraan kundi ang sumulong. Para sa akin. Para sa anak ko."At sa unang hakbang ko palabas ng airport, alam kong nagsisimula na ang tunay kong laban."Lander, tinawagan mo na ba ang butler ko. Nasunduin tayo dito?" tanong ko dito.Tumango si Lander habang inilabas ang kanyang phone. "Opo, Mam. Kanina ko pa siya tinawagan bago tayo lumapag. Nasa labas na raw siya at hinihintay tayo."Mabilis kaming naglakad palabas ng ar