Chapter 03

Chapter 03

"Tama yang disisyon mo, before that. Kailangan tayo makaganti bago mawala ang bisa ng kasal ninyo," ngiti nito na parang may magandang ideyang pumasok sa isipan. "Anong ibig mong sabihin?" tugon ko naguguluhan. "Bumili ka ng lupa mo, ang pangalan mo ang gagamitin pero pera ng walang hiya mong asawa," ngiting sabi nito.

Napakurap ako, hindi makapaniwala sa sinabi ni Lara. “Ha? Paano ko gagawin ‘yun?” tanong ko, nanlaki ang mga mata.

Nakangising sumandal si Lara sa sofa, halatang tuwang-tuwa sa naisip niyang plano. “Misha, asawa ka pa rin niya. Ibig sabihin, may access ka pa rin sa pera niya. At kung talagang gusto mong lumayo nang hindi ka nangangapa sa kawalan, kailangan mong siguruhing may sarili kang matatayuan ng bagong buhay—at gagamitin natin ang pera ng lalaking walang kwenta para doon.”

Napaisip ako. Tama siya.

“Pero… hindi ba ilegal ‘to?” tanong ko, nag-aalangan.

Umiling si Lara. “Hindi, dahil may karapatan ka sa pera niya bilang asawa. Lalo pa’t may anak kayo, kahit hindi niya alam. Hindi ito pagnanakaw, Misha. Ito lang ang paraan para makuha mo ang nararapat sa’yo.”

Napalunok ako. Alam kong tama si Lara. Ilang taon ko nang tiniis ang pang-aalipusta ng asawa ko. Ilang beses ko nang ipinikit ang mata ko sa mga kasalanan niya, habang ako, walang ibang ginawa kundi mahalin siya nang buo. Pero ngayon, hindi na ako ang dating Misha.

Huminga ako nang malalim at tumango. “Sige. Gawin natin ‘to.”

Isang matamis ngunit mapangahas na ngiti ang gumuhit sa labi ni Lara. “Good. Simulan na natin bago pa niya mahalata.”

Agad dinukot ni Lara kinuha ng kaibigan ko ang kanyang phone, saka amu tinawagan ito sa kabilang linya.

Kampante ako dahil isang mahusay na abogado ito ilang sandali ay napangiti itong ibinaba ang phone.

"Tapos na ang unang hakbang natin. Ang bumili ng lupa," sabi nito. "Ngayon ay aalis tayo, pupunta tayo sa mall at bibili ng mga bago mong damit!" dagdag nitong sabi.

"Pero, may damit pa ako naiwan sa mansion, Lara!" angal kong sabi.

"Ano ka ba, kailangan ang lahat ay palitan, ang luma ay kailangan palitan. Tulad sa ginawa ng h*******k mong asawa," madiin nitong sabi.

Wala akong magawa kundi sumang-ayon. "Good, tayo na. Sandali may kukunin lang ako," wika nito saka may hinalungkat sa kanyanh bag. " Hito, permahan mo na, ang divorce paper para mabatid natin sa mansyon ng ex-husband mo," dagdag nitong sabi.

Tinitigan ko ang papel na iniaabot ni Lara. Divorce papers. Isang pirasong dokumento na magwawakas sa lahat ng pinagsamahan namin ng lalaking minsan kong minahal. Minsan kong ipinaglaban. Minsan kong inakala na magiging panghabambuhay.

Napabuntong-hininga ako. Ang bigat ng pakiramdam ko habang pinagmamasdan ang mga linya ng nakasulat dito. Para bang sa bawat letra, bumabalik sa akin ang masasaya at masakit na alaala namin.

Ngunit ngayong hawak ko na ang dokumentong ito, alam kong ito na ang huling beses na iiyak ako para sa kanya.

Kinuha ko ang ballpen mula kay Lara, huminga nang malalim, at nilagdaan ang papel. “Tapos na,” mahina kong sabi.

Isang mapanuksong ngiti ang lumitaw sa labi ni Lara. “Good. Ibig sabihin, wala nang atrasan ‘to, Misha. Bukas, ihahatid na natin ‘to sa mansion ng hayop mong asawa. At gusto kong makita mo kung paano siya mababaliw sa galit.”

Hindi ko maiwasang mapangiti, pero kasabay nito ang pait na nararamdaman ko sa dibdib. Ito na ang umpisa ng isang bagong kabanata sa buhay ko—at sisiguraduhin kong hindi na ako kailanman magpapakatanga ulit.

Tumayo si Lara at hinawakan ako sa kamay. “Ngayon, mag-shopping na tayo! Misha, simula ngayon, hindi na ikaw ang kawawang asawa. Ikaw na ang babaeng hindi nila kayang tapakan.”

Tumango ako. Tama siya. Ngayon, hindi na ako ang Misha na tahimik na lumuluha sa isang sulok. Ako na ang Misha na ipaglalaban ang sarili—at ang anak ko.

"Tama ka, Lara, mula ngayon ako na si Misha El Salvador. Hindi na akong dating, Misha na martir!" seryoso kong sabi na may ngiting nakapaskil sa aking labi.

"Yan ang gusto kong marinig!" masayang sagot ni Lara habang pumapalakpak pa. "Simula ngayon, wala nang luha para sa lalaking hindi ka pinahalagahan. Ikaw na ang magdidikta ng buhay mo, hindi sila!"

Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko. Para bang sa unang pagkakataon matapos ang napakaraming taon, pakiramdam ko ay may kontrol na ulit ako sa buhay ko.

Pagkatapos naming mamili ng bagong damit, sapatos, at mga accessories, tumuloy kami sa isang café para magpahinga saglit.

"Alam mo, Lara, hindi ko akalaing darating ang araw na kaya ko nang sabihin ‘to," sabi ko habang hinahalo ang kape ko. "Pero tama ka. Hindi ko na kailangang magmakaawa para sa pagmamahal ng isang taong hindi ako kayang ipaglaban."

Ngumiti si Lara, pero may lungkot sa kanyang mga mata. "Misha, hindi mo kasalanan na minahal mo siya. Pero kasalanan niyang sinayang ka."

Tama siya.

Hindi ko kasalanang ibinigay ko ang buong puso ko sa maling tao. Pero kasalanan niya na binale-wala niya ito.

Ngayon, oras na para bumangon ako. Hindi para sa kanya, kundi para sa sarili ko—at sa anak kong nasa sinapupunan ko.

Hanggang tumunog ang ang phone, kaya agad ko itong kinuha saka tinignan kung sino ang tumawag.

"Speaking of Devil," pang-uuyam kong dabi. Si Greg kasi ang nasa linya.

"Siguro akong galit na yan, dahil 2 billions ang na nailabas nating pera," ngiting dabi ni Lara.

Napangiti ako dahil man lang dito ay nakaganti ako.

"Hayaan mo siyang mabaliw kakahanap kung saan napunta ang pera niya," sagot ko, hindi naitago ang mapait na kasiyahan sa tinamong ganti.

Nagpatuloy sa pag-ring ang phone ko, ngunit hindi ko ito sinagot. Sa halip, sinadya kong patagalin bago tuluyang i-reject ang tawag niya.

"Anong plano mo?" tanong ni Lara, nakangiti habang hinihigop ang kape niya.

"Simple lang," sagot ko. "Ipapadala ko sa kanya ang divorce papers bukas. Gusto kong makita kung paano siya mababaliw hindi lang sa perang nawala, kundi sa pagkawala ko rin."

Tumawa si Lara. "Misha, I love this version of you! Ngayon, sino na nga ulit ang kawawa?"

Ngumiti ako, puno ng determinasyon. "Si Greg. At sigurado akong hindi niya ito kakayanin."