Semua Bab เว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 2: Bab 21 - Bab 30

ตัดกลับมาที่เว่ยซือเหลียง ดวงตาของเขาแดงก่ำทอประกายโหดเหี้ยม เปลวไฟแห่งโทสะแผดเผาหัวใจเต็มไปด้วยความเดือดดาล“ฮ่าฮ่าฮ่า โกรธหรือ หากไม่อยากให้พวกมันตายก็ส่งลูกแก้วธาตุน้ำมา!”“ฝันไปเถอะ เจ้ามันไม่คู่ควร”“ดี! ดียิ่งนัก เป็นเช่นนี้ข้ายิ่งชอบ รับมือให้ได้ก็แล้วกัน” จบคำพูด เสิ่นเถาก็พุ่งเข้าใส่เว่ยซือเหลียงทันทีพร้อมพลังลมปราณที่ถูกเรียกใช้ฝั่งการต่อสู้ของเว่ยซือหลางและเตียวฝานทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ต้นไม้หักโค่นล้มระเนระนาด เนื่องจากชายหนุ่มทั้งสองไม่คิดกักเก็บพลังปราณเลยแม้แต่น้อย“ฝีมือเจ้าไม่เลวเลย ข้าสนุกมาก” เตียวฝานเอ่ยชม“...” เว่ยซือหลางไม่ได้ตอบเขามองคนตรงหน้าด้วยสายตาระวัง“แต่แม้ว่าข้าจะชอบในฝีมือของเจ้ามากเพียงใด ข้าก็ไม่คิดอ่อนข้อให้หรอกนะ”“ข้าไม่เคยขอ” เว่ยซือหลางตอบกลับอีกฝ่าย มีดสั้นในมือถูกปาออกไปเตียวฝานพลิ้วกายหลบได้อย่างดงาม มุมปากได้รูปกระตุกยิ้มชอบใจ หัวใจเต้นรัวแรง เลือดในกายร้อนระอุ ดาบที่นอนแน่นิ่งอยู่ในแหวนมิติตั้งแต่แรกถูกเรียกใช้ เขาพุ่งเข้าไปฟาดฟันต่อสู้กับเว่ยซือหลางจนกลายเป็นภาพติดตาปัง!พลังปราณของทั้งคู่ปะทะกัน ร่างกายของพวกเขากระเด็นไปคนละทาง หา

“ตั้งสติหน่อยเสิ่นเถา” เตียวฝานเอ่ยเรียกสติสหายเมื่อเห็นว่าเขาถูกเว่ยซือหงปั่นหัวเสิ่นเถาเมื่อถูกสหายเรียกชื่อ เขาก็ดึงสติกลับมาได้ สายตามองเว่ยซือหงเต็มไปด้วยความพินิจพิเคราะห์ อายุเพียงสิบปี แต่รับมือเพลงกระบี่ของเขาได้ นับว่ามีความสามารถเกินอายุ ลอบสังเกตสีหน้าคนเด็กกว่าไม่พบอาการเหนื่อยอ่อนหัวคิ้วของเขาพลันขมวดยุ่งเป็นไปไม่ได้!นางจะไม่เหนื่อยล้าเลยได้อย่างไร ประมือกันมาหลายกระบวนท่า เรียกใช้ลมปราณทุกครั้งทั้งยังไม่ออมแรง หากไม่ใช่คนเก็บอาการได้เก่งก็ต้องเป็นเพราะอีกฝ่ายมีพลังระดับเดียวกันกับเขา...เป็นไปไม่ได้!เขาไม่เชื่อ นางเพิ่งอายุสิบขวบจะไปมีพลังระดับนั้นได้อย่างไร ทว่าความสามารถของนางเป็นของจริง หรือนางจะเป็นผู้มีพรสวรรค์ด้านการฝึกปราณด้วย?คงจะใช่สินะ อย่างไรก็เป็นถึงบุตรแห่งโชคชะตา จะธรรมดาสามัญเช่นคนอื่นได้อย่างไรใบหน้าของเสิ่นเถายุ่งตลอด เมื่อตกตะกอนความคิดได้ ชายหนุ่มจึงเริ่มระมัดระวัง เขาไม่คิดว่าเด็กหญิงตรงหน้าเป็นมือสมัครเล่นอีกแล้วอายุยังน้อยแต่มีความสามารถเทียบเท่าผู้ใหญ่ อนาคตของอีกฝ่ายคงไม่ต่างอันใดกับนกเฟิ่งหวง โบยบินอยู่บนฟ้าแล้วมองผู้อื่นต่ำกว่าตนเอง มีแต

เว่ยซือหลิวและเสิ่นเถาเก็บสายตาและพลังปราณกลับคืน หันมานั่งดูภาพลูกหลานของตนเองด้วยอารมณ์ขุ่นมัวทว่าครั้งนี้ดูเหมือนสถานการณ์จะพลิกผัน เมื่อทั้งสองกลับมาดูบุตรหลานอีกครั้ง กลายเป็นว่าคนที่ได้เปรียบในสถานการณ์นี้เป็นคนของตระกูลเว่ยเสียอย่างนั้นทั้งคนที่พลิกหมากกระดานยังเป็นเด็กอายุสิบขวบผู้หนึ่ง!น่าตกใจอะไรเช่นนี้!หลายคนที่ยังไม่หนีไปจากเหตุการณ์เมื่อครู่ กลายเป็นพยานความเก่งกาจของเว่ยซือหง หลายครั้งที่สายตาหลายคู่จับจ้องมายังที่นั่งตระกูลเว่ยเว่ยซือหลิวที่อารมณ์ไม่ดีในตอนแรกยิ้มกริ่ม เว่ยซือซาน หลินซือเหยา หลิวลี่หง พ่อบ้านและผู้ติดตามคนอื่นต่างโล่งใจไปตาม ๆ กันที่สถานการณ์ในดินแดนลับเริ่มคลี่คลายแล้วก่อนจะนึกได้ว่าตอนนี้ความสามารถของเว่ยซือหงได้ปรากฏสู่สายตาผู้คนแล้ว ความกังวลใจเกิดขึ้นมาจนตระกูลเว่ยเริ่มเครียดอีกครั้ง“ไม่ต้องกังวลหรอกขอรับ หงเอ๋อร์รู้ขอบเขตดี” เว่ยซือซานเอ่ยขึ้นเพื่อให้ทุกคนผ่อนคลาย“นั่นสินะ หงเอ๋อร์เป็นเด็กฉลาด นางต้องรู้ตัวอยู่แล้วว่าทำอะไรอยู่” หลินซือเหยาพูดบ้างหลิวลี่หงมองบุตรสาวต่อสู้กับเสิ่นเถานิ่งนานพลันเอ่ยขึ้นมาบ้าง “ต่อให้คนอื่นสงสัยจริงก็ทำอะไรไ

“คุณหนู ข้าน้อยขอถามได้หรือไม่ขอรับ” อาฮุนเอ่ยขออนุญาต เห็นคุณหนูน้อยพยักหน้าจึงถามต่อว่า“คุณชายเสิ่นกับคุณชายเตียวเป็นอะไรไปหรือขอรับ ประเดี๋ยวหัวเราะประเดี๋ยวร้องไห้ ข้าทันเห็นตอนที่เราเดินมาไกลแล้ว”“แค่พิษหลอนประสาทน่ะ ครึ่งชั่วยามก็หายแล้ว ใครใช้ให้พวกเขาใช้พิษเล่นงานกลุ่มของเราล่ะ ดีนะที่เขามอบยาถอนพิษให้พี่รองแลกกับสมบัติธาตุน้ำ ไม่เช่นนั้นละก็ ข้าจะใช้พิษตัวแรงกว่านี้อีก” เว่ยซือหงเข่นเคี้ยวเอ่ยอย่างหมายมาด“ร้ายกาจจริงนะตัวเท่านี้”“ย่อมร้ายแน่นอนเจ้าค่ะ ใครทำร้ายครอบครัว ทำร้ายตระกูลเว่ย ข้าย่อมไม่ดีด้วยอยู่แล้ว” เว่ยซือหงเอ่ยเสียงดังฟังชัด“เอาละ พอก่อน พร้อมแล้วพวกเราก็ออกเดินทางกันต่อเถอะ เดี๋ยวจะค่ำเสียก่อนจะเจอที่เหมาะ ๆ”“เจ้าค่ะพี่ใหญ่”กลุ่มของเว่ยซือหงออกเดินทางอีกครั้ง ระหว่างทางเก็บเกี่ยวทรัพยากรดี ๆ มาได้ไม่น้อย ในที่สุดก่อนยามค่ำพวกเขาก็มาเจอถ้ำขนาดกลางที่พอให้พวกเขาทุกคนใช้พักผ่อนได้แบบไม่รู้สึกอึดอัด จึงได้หยุดพักกันที่นี่“สมบัติธาตุน้ำเจ้าค่ะพี่รอง”“ขอบใจมากน้องเล็ก”“การครอบครองสมบัติวิเศษเหล่านี้มีหลายวิธี แต่อาหงคิดว่าวิธีที่เหมาะสมที่สุดคือการหยดเลือดเ

เว่ยซือหง เว่ยซือหลาง เว่ยซือเหลียง และคนสนิทที่เป็นผู้ติดตามทั้งหก เดินทางออกจากถ้ำเก็บเกี่ยวทรัพยากรไปเรื่อย ๆผ่านมาแล้วหลายวันตั้งแต่ได้รวมกลุ่มกันออกเดินทาง พวกเขาแทบไม่พบเจอสถานการณ์ยากลำบากอีกเลย ไม่ว่าจะเลือกเส้นทางไหนล้วนราบเรียบปราศจากอุปสรรคจนรู้สึกว่าพวกตนสบายเกินไปหน่อยอย่างไรก็ตาม ตอนนี้มีจำนวนสมาชิกในกลุ่มของเว่ยซือหงเพิ่มขึ้นมา เนื่องจากผู้ติดตามทั้งหกคน ได้ทำพันธสัญญากับสัตว์อสูรที่ถูกชะตาและมีธาตุเดียวกันแล้วนั่นเอง ดังนี้หลิงจูทำพันธสัญญากับอินทรีวายุสัตว์อสูรธาตุลม ตั้งชื่อว่าเสี่ยวฮุย รูปลักษณ์ของมันใหญ่กว่าอินทรีทั่วไปเล็กน้อย ความสามารถเฉพาะตัวคือปรับขนาดร่างกายได้ตามใจนึก แม้ไม่โดดเด่นมากนัก แต่หลิงจูก็ชอบ นางพบมันบาดเจ็บตอนพักกลางวันของวันหนึ่งจึงช่วยไว้ เจ้าเสี่ยวฮุยเห็นความเมตตาของหลิงจูและซาบซึ้งที่อีกฝ่ายช่วยมัน จึงเป็นฝ่ายขอทำพันธะด้วยตัวเองหลิงอิงทำพันธสัญญากับสัตว์อสูรธาตุไฟจิ้งจอกเพลิง ขนของมันมีสีขาว มีเพียงปลายหางเท่านั้นที่มีสีแดงกับสัญลักษณ์รูปเปลวไฟกลางหน้าผาก ร่างกายขนาดเล็กกะทัดรัด คล่องแคล่วปราดเปรียวแต่แฝงไว้ด้วยความเจ้าเล่ห์ แต่พอมันเห็นว่