All Chapters of เว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 2: Chapter 41 - Chapter 50

“พี่ใหญ่ รีบเข้าไปเจ้าค่ะ ข้าคงสภาพนี้ได้ไม่นานนัก” เด็กหญิงรีบเอ่ยบอกพี่ชายทันที เมื่อนางสามารถเปิดม่านแทรกแซง ให้ตัวคนเข้าไปภายในค่ายกลได้อย่างปลอดภัย“น้องรองน้องเล็ก ดูแลตัวเองด้วย พี่จะรีบกลับมา”เว่ยซือหลางไม่รอช้า พูดจบก็รีบกระโดดเข้าไปด้านในทันที เขากลัวว่าหากน้องสาวคงสภาวะนี้นานเกินไป จะเป็นอันตรายได้“คุณหนูคุณชายรองพวกข้า”“พวกเจ้าไปเถอะ เป็นคนติดตามคนสนิทของพี่ชายข้า ย่อมไม่อาจห่างกาย เร็วเข้าประเดี๋ยวน้องสาวข้าจะฝืนต่อไปไม่ไหว”“ขอรับคุณชายรอง ดูแลตัวเองด้วยขอรับ” สิ้นคำ อาเฮ่ออาฮุนพลันกระโดดหายเข้าไปในช่องว่างของค่ายกลที่เว่ยซือหงเปิดทันทีเฮือก!ทันทีที่ทั้งสองหายเข้าไปด้านในตามพี่ชายไปติด ๆ เว่ยซือหงทรุดตัวลงกองกับพื้น นางไม่ได้เป็นอะไร เพียงแค่รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย นั่งพักไม่นานก็หายการใช้ลมปราณสวรรค์ครั้งนี้ แตกต่างจากตอนใช้ครั้งแรก เมื่อตอนอายุเจ็ดขวบอย่างสิ้นเชิง เพราะครั้งนั้นนางถึงกับจับไข้!การที่นางใช้ลมปราณสวรรค์แล้วเพียงแค่รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย หมายความว่า ร่างกายกับพลังของนางสัมพันธ์กันด้วยดี ทำให้นางควบคุมพลังได้ง่ายและดีขึ้น คาดว่าเมื่อร่างกายนางเติบโตมาก

พลันนั้นพระที่นั่งขนาดใหญ่พลางทรุดลงไปเบื้องล่าง ก่อนแปรสภาพเป็นขั้นบันไดทองหกขั้นและเป็นบันไดหินทอดยาวลงไปเบื้องล่างอีกหลายสิบขั้น ก่อนจะมองสิ่งใดไม่เห็น เพราะมันมืดไปหมด ชายหนุ่มทั้งสามไม่ได้รีบร้อนลงไป พวกเขามองลงไปด้านล่างและเฝ้ารออย่างใจเย็น ครั้นไม่เห็นมีสิ่งใดผิดแปลกก็มองหน้ากัน ก่อนอาเฮ่อจะเป็นคนแรกที่เดินเข้าไปในช่องลับนั้น ตามด้วยเว่ยซือหลาง และอาฮุนเป็นคนเดินปิดท้ายนี่คือการอารักขาของสองคนสนิทพรึบ!จู่ ๆ คบไฟที่อยู่ตามผนังทางเดินก็สว่างขึ้นทันทีที่เท้าของอาเฮ่อเหยียบขั้นสุดท้ายของบันไดหินทางเดินด้านหน้าเป็นเพียงช่องแคบที่สามารถเดินได้ทีละคนเท่านั้น ทั้งยังมีหินสีดำและหินสีขาว วางสลับกันเป็นช่องสี่เหลี่ยมคล้ายกระดานหมากยาวตลอดทางเดินสุดทางเดินมีแท่นหินปรากฏขึ้นขวางไว้อย่างเป็นปริศนา“ดูเหมือนทางเดินแคบ ๆ นี้จะมีกับดักนะขอรับคุณชาย”“อืม ลองโยนหินไปข้างหน้าสักก้อนดูทีอาเฮ่อ อย่าเพิ่งก้าวลงจากขั้นบันไดละ”“ขอรับ” เขาค่อย ๆ ย่อตัวและหยิบหินสีขาวก้อนหนึ่งขึ้นมาเบา ๆ พลางโยนไปเบื้องหน้าทันที ก่อนก้อนหินจะตกที่ช่องสีดำตุบ!ครืนนนนนผนังหินด้านข้างที่เป็นกำแพงในตอนแรกพลันเผยอ

‘เอาละ เลิกทำหน้าตาหวาดกลัวเช่นนั้นได้แล้ว อันใดกัน แค่กับดักง่าย ๆ ก็กลัวเสียแล้ว เด็กสมัยนี้ช่างเปราะบางและอ่อนแอเสียจริง’ ชายชราอดปรามาสไม่ได้‘มาเถอะ มาใกล้ ๆ ข้า ข้ามีเวลาไม่มากนัก ประเดี๋ยวจะหมดเวลาเสียก่อน’ ปากเอ่ยเรียกแต่กลับใช้พลังที่เหนือกว่า บังคับร่างของเว่ยซือหลาง เข้ามาหาตนอย่างเอาแต่ใจชายหนุ่มรู้สึกอึดอัดที่ถูกกระทำเช่นนั้น แต่ถึงจะไม่พอใจเขาก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดี ใครใช้ให้อีกฝ่ายมีพลังมากกว่าเขาเล่า‘ฮะฮ่า เจ้าหนุ่ม ทำสีหน้าให้มันดี ๆ หน่อย บอกแล้วอย่างไรเล่าว่าข้าไม่ทำอันใดเจ้า’“ปากท่านบอกไม่ทำแต่ท่านใช้พลังดึงข้าเข้ามาหานี่ขอรับ”‘ก็เจ้าชักช้าไม่ทันใจข้านี่’ ชายชราเถียงกลับทั้งยังถลึงตาใส่เด็กหนุ่มรุ่น... หลาน? เหลน?ช่างเถอะ จะรุ่นอันใดก็ช่าง!เขาสะบัดศีรษะละทิ้งความคิดไร้สาระแล้วกลับมาจริงจังพลางว่า‘ที่เจ้ามาถึงที่นี่เพราะจิตวิญญาณเรียกร้องหาสมบัติวิเศษใช่หรือไม่’“ขอรับ”‘เช่นนั้นก็จงตั้งใจ ข้าจะส่งมอบมันให้เจ้าเอง’“ผู้อาวุโส ท่านจะมอบสมบัติวิเศษให้ข้าจริง ๆ หรือขอรับ”‘ใช่ จะหวงไปทำไมในเมื่อข้าหมดวาระจากโลกนี้ไปแล้ว ที่วิญญาณของข้ายังอยู่ เพราะข้าแบ่งเสี้ยวจิตไ

เดินทางกันมาหลายวัน ผ่านเส้นทางที่มีทั้งโชควาสนาและอันตราย ตอนนี้กลุ่มผู้เยาว์ตระกูลเว่ยพากันมาหยุดอยู่ที่เนินเล็ก ๆ ไม่สิ มันถูกเรียกว่าจอมปลวก บริเวณป่าโดยรอบมีความชื้นเล็กน้อย และคนทั้งเก้าชีวิตก็กำลังก้ม ๆ เงย ๆ เก็บบางอย่าง อย่างขมีขมันขมักเขม่น โดยมีสัตว์อสูรในพันธสัญญาเจ็ดชีวิต คอยดูแลความปลอดภัยให้อีกทีสิ่งที่พวกเขากำลังเก็บอยู่นี้คือเห็ดโคนหรือเห็ดปลวก ซึ่งขึ้นแน่นขนัดอยู่บนจอมปลวกขนาดใหญ่ มีทั้งดอกตูมและดอกบาน ทั้งเก้าคนกำลังเก็บกันอย่างมันมือเห็ดโคนหรือเห็ดปลวก มีรูปร่างเหมือนเห็ดทั่วไป คือมีหมวกเห็ดและก้านเห็ด ดอกใหญ่ โคนอวบหนา เป็นเห็ดที่มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว และมีรสชาติที่อร่อยมากตอนเห็นเห็ดโคนครั้งแรกเว่ยซือหงถึงกับกรี๊ดลั่น ทำคนอื่นตกอกตกใจ คิดว่านางได้รับอันตราย ที่ไหนได้ นางแค่ดีใจที่ได้เจอเห็ดชนิดนี้เท่านั้นขอเท้าความเล็กน้อย เว่ยซือหงเคยอ่านเจอในตำราจากมิติพฤกษาสวรรค์ ว่าเห็ดโคนเป็นเห็ดที่มีรสชาติอร่อย หอมและหวาน นางจึงสงสัยในรสชาติ บางครั้งยังเคยเห็นภาพเห็ดโคนตามความทรงจำอันเลือนรางที่มักผลุบ ๆ โผล่ ๆ ไม่ปะติดปะต่อ เห็นอาหารหลายรายการที่มีเห็ดโคนเป็นส่วนประกอบหล

ตุ่นดินจัดเป็นสัตว์อสูรที่รักสงบ และมีพลังโจมตีไม่รุนแรง เพื่อหลีกหนีสัตว์อสูรนักล่า จึงต้องเร่งยกระดับพลังตัวเองให้สูงขึ้น ผลึกปราณนอกจากจะมีคุณสมบัติช่วยยกระดับพลังปราณแล้ว ยังเป็นหนึ่งในอาหารโปรดของมัน ด้วยเหตุนั้นจึงมีคำกล่าวของกลุ่มผู้ฝึกปราณที่รู้โดยทั่วกันว่า เห็นเหมืองผลึกปราณที่ใด ตุ่นดินย่อมอยู่ที่นั่นด้วยแน่นอนทั้งที่เรื่องนี้นับเป็นความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับสัตว์อสูร กลุ่มผู้เยาว์ตระกูลเว่ยกลับถูกความโลภบังตา มองข้ามความจริงข้อนี้ไป ตอนนี้จึงต้องเผชิญหน้ากับความโกรธของสัตว์อสูร ที่มีสติปัญญาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้สภาวะกดดันที่มาจากสัตว์อสูรระดับจักรพรรดิขั้นสูง ทำให้บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด พวกเข้าเฝ้ามองสัตว์อสูรตรงหน้าอย่างระมัดระวัง และพยายามจะก้าวถอยหลังเพื่อออกไปจากถ้ำอย่างช้า ๆแต่ขุดผลึกปราณระดับสูงไปร่วมแสนก้อน ใช้เวลาร่วมอาทิตย์ พวกเขาจึงอยู่ห่างจากทางออกของถ้ำมาก ตอนนี้นอกจากรู้สึกเสียใจที่ปล่อยให้ความโลภบังตาแล้ว ยังรู้สึกกลัวเล็กน้อยด้วยในขณะที่สัตว์อสูรตุ่นดินมองจ้องกลุ่มมนุษย์ตรงหน้าด้วยความโกรธ ยิ่งเห็นร่องรอยผลึกปราณระดับสูงหลุดออกจากผนังถ้ำมาก