All Chapters of ยัยตัวร้ายกับนายสายโหด: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากแข่งรถเสร็จฉันก็ขับรถกลับคอนโดเพื่อวางแผนทำลาย ลลินทันที ฉันคิดว่าทุกคนคงสงสัยใช่ไหมล่ะคะว่าฉันคือใคร ฉันชื่อใบเตยค่ะ คู่ควงสมัยม.ปลายของพี่มาร์ท และใช่ทุกคนคิดไม่ผิดหรอก ฉันไม่ได้อยากเป็นแค่คู่ควงแต่ฉันอยากเป็นนายหญิงแห่งตระกูลพี่มาร์ทด้วย ฉันเคยเข้าหาเขาหลายครั้งแต่เขาก็ปฏิเสธมาโดยตลอดเพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะเขารู้สึกผิดที่เขาเคยไล่ยัยลินศัตรูของฉันให้ออกไปจากชีวิตเขาเมื่อครั้งนั้นยังไงล่ะตอนแรกที่ยัยลินหายไปเขาก็ดูมีความสุขดี แต่พอผ่านไปได้ไม่ถึงอาทิตย์เขากลับพูดแต่ชื่อมัน ในขณะที่ตัวเขาอยู่กับฉัน จนในที่สุดก่อนเขาจะเรียนต่อมหาลัยเขาก็ได้มาขอยุติความสัมพันธ์กับฉัน ฉันยอมรับนะว่าโกรธเพราะฉันไม่ชอบให้ใครมาบอกเลิก และในวันนี้ฉันก็คิดว่าจะเอาเขากลับมาเป็นของฉันอีกครั้งแต่! แต่ยัยลินก็กลับมา มันกลับมาทำไม กลับมาเป็นมารขวางความสุขฉันทำไม ฉันเกลียดมันวันนี้แข่งรถอีกเหมือนกันมันชนะฉันแถมยังเยาะเย้ยฉันอีก หึ ฉันไม่ยอมจบแค่นี้แน่ ฉันจะเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของมันมาเป็นของฉัน ฉันจะแย่งทุกอย่างคืน ฉันมาเพื่อแย่ง และฉันจะไม่ยอมให้ลลินได้ดีไปกว่าฉันแน่นอน ฉันคิดด้วยแววตามุ่งมั่น หึอ้

“ว่าไง ไอ้วินเรื่องที่ฉันให้แกไปสืบ มีอะไรคืบหน้าไหม”หลังจากที่มาถึงบริษัทผมก็ถามไอ้วินเรื่องงาน“ขอโทษครับนาย ผมยังหาหลักฐานไปถึงตัวคนทำไม่ได้เลยครับ”มันตอบผมแล้วก้มหน้าลง“........”ผมเลือกที่จะเงียบเพื่อใช้ความคิดว่าทำไม เพราะอะไรลูกน้องคนเก่งของผมถึงทำงานพลาด ปกติผมสั่งให้มันทำอะไรคนระดับมันไม่เคยพลาดเลยนะครับ ผมว่าศัตรูของผม มันคงเริ่มสงครามกับผมแล้วล่ะ“งั้น ก็ไม่เป็นไร สืบต่อไปเงียบ ๆ อย่าให้มันรู้ตัว” ผมพูด“ครับ เอ่อ” มันรับปากผม แล้วเหมือนจะพูดหรือถามอะไรแต่ก็ไม่กล้าถาม“มีอะไร จะพูดก็รีบพูดมาสักที เอ่อ ๆ อ่า ๆ อยู่ได้ มันน่ารำคาญ” ผมพูดเสียงเข้มแต่ไม่จริงจังนัก“คือ คนงานของเราที่เกาะทางใต้ เอ่อ เกาะไข่มุกน่ะครับ โทรมาบอกว่ามีคนแอบเทสารใส่บริเวณรอบเกาะทำให้ไข่มุกของเราได้รับความเสียหาย แต่ก็สามารถแก้ไขได้ทันที่จะลุกลามครับ”ปัง!เสียงผมทุบโต๊ะเองแหละครับ หลังจากที่ฟังไอ้วินมันรายงาน คงไม่มีใครหรอกนอกจากไอ้เสี่ยบรรจง เพราะเกาะนี้มันอยากได้มากแต่เผอิญผมประมูลได้ หลังจากนั้นผมก็เข้ามาสำรวจและพบว่าเกาะนี้เป็นเกาะไข่มุกทางธรรมชาติ ดังนั้นผมจึงเข้ามาดัดแปลงและส่งคนงานบางส่วนเข้า

“นี่ปล่อยนะ จะมากอดทำไม” ยัยตัวแสบทั้งดิ้นทั้งหยิกผมแล้วตอนนี้ แต่ผมเลือกที่จะเงียบไม่ตอบเธอ“...........”“นี่กอดทำไม ปล่อย เจ็บนะ” เมื่อเธอไม่เห็นผมตอบเธอก็ยิ่งดิ้นจนผมอดใจไม่ไหวแล้ว ผมจับหน้าเธอหันมาหาผม แล้วบดจูบขยี้ริมฝีปากเล็กนั่นทันที ผลใช้ลิ้นของผมเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นเล็กของเธอ ทันทีที่ผมได้สัมผัสกับความหวานล้ำในโพรงปากของเธออย่างไม่เคยได้รับจากที่ไหนมาก่อน มันเหมือนเชื้อเพลิงชั้นดีที่ทำให้ผมต้องการและต้องการเธอคนนี้ จากตอนแรกที่ผมบดจูบเธออย่างต้องการจะลงโทษก็แปรเปลี่ยนเป็นเรียกร้องทันที ริมฝีปากร้อนระอุของผม บดย้ำ ดึงดูดเก็บเกี่ยวเอาความหอมหวานจากริมฝีปากของคนตัวเล็กเข้ามาในอุ้งปากของผมทันทีอย่างหลงใหลลินตัวแข็งท่อทำอะไรไม่ถูก เหมือนจะตกใจทั้ง ๆ ที่นี่ก็ไม่ใช่จูบแรกที่โดนผมจูบสักหน่อย แต่ก็ดีแล้วล่ะที่เธอไม่ได้สติ มันทำให้ผมไม่อยากถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากเธอเลย ผมคงหลงเสน่ห์เธอจริง ๆ เข้าแล้วล่ะ เพราะผมแทบจะลืมไปด้วยซ้ำว่าไม่ได้อยู่กันสองคน ผมได้สติก็ตอนเธอครางปฏิเสธผมนั่นล่ะ“อื้อ อื้อ” ผมผละปากออกจากปากเธอแล้วมองหน้าเธอนิ่ง ใช่ถึงผมจะจูบเธอด้วยการลงโทษไปแล้วแต่มันก็ย

“อ๊ะ อืม อย่ากัด อ๊ะ เจ็บ”เสียงหญิงสาวครางประท้วงเมื่อชายหนุ่มกัดเข้าไปที่ยอดถันอย่างแรง แต่มิวายแอ่นทรวงอกสาวป้อนเข้าปากร้อนผ่าวที่เผยอรอรับอย่างรู้ใจฝ่ามือใหญ่เลื่อนลงไปสัมผัสสะโพกมนของหญิงสาวก่อนจะบีบขยำมันอย่างแรง ก่อนจะยกสะโพกมนขึ้นสูงแล้วกดความแข็งแกร่งลงบนเนินเนื้องามเพื่อให้เธอรู้ว่ามันต้องการเธอชายหนุ่มยังดูดดึงทรวงอกนั้นไม่หยุด ขบเม้มจนเป็นรอยหลายแห่ง นิ้วเรียวยาวของฝ่ามือข้างขวาก็ทำงานอย่างรู้ใจ ดันปลายนิ้วเข้าไปในกลีบผกาขาวอย่างว่องไว“อ๊ะ เจ็บ” นิ้วใหญ่ยังคงสาละวนแทงนิ้วเข้ากลีบผกาสาวอย่างเมามัน“แจ๊ะ แจ๊ะ”เสียงน้ำหวานที่ออกมาจากกลีบผกาสาวเพราะโดนนิ้วทะลวงนั้นทำให้คนที่ได้ยินเสียงอดความต้องการไว้ไม่ไหวต้องก้มไปลิ้มลองความหวานนั้นราวกับมันเป็นน้ำหวานโอชารสก็ไม่ปาน“อ๊ะ นี่คุณจะทำอะไร” หญิงสาวครางประท้วง“เดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า นอนเฉย ๆ พออย่าขัด โอย ซี๊ดด”ชายหนุ่มพูดจบก็ก้มลงหาความสาวตรงหน้าอย่างหิวโหย คุณาวุฒิลงลิ้นละเลงกับกลีบดอกกุหลาบของร่างงามทันที“อ๊ะ อ๊ะ สะ เสียว”ร่างบางร้องครางอย่างอดกลั้นไว้ไม่อยู่ ที่โดนชายหนุ่มกระทำกับตนอย่างหมดเรี่ยวแรง ยามที่โดนนิ้วของเขาแ

“หึ มีความสุขกันไปเถอะ ก่อนที่แกจะไม่มีเสียงหัวเราะอีก” สงสัยล่ะสิว่าฉันคือใคร ฉันก็ใบเตยไงล่ะ ตอนแรกก็กะว่าจะมาหาอะไรทำในโรงแรมกับคู่ขาสักหน่อย กะว่าจะเอาให้สนุกสุดเหวี่ยงไปเลย แต่พอฉันก้าวขาเข้ามาในประตูโรงแรมแล้วกลับไปสะดุดตากับกลุ่มของยัยลินพอดี ฉันก็เลยแอบอยู่มุมหนึ่ง มุมที่คิดว่าพวกมันไม่น่าจะเห็นฉันน่ะนะ ฉันรอไม่นานนักก็เห็นยัยลินเดินเข้ามาพอดี ฉันจึงรีบหลบ จากนั้นฉันก็เห็นมันกอดกับผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาหล่อซะด้วยสิหึ ฉันก็หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดถ่ายรูปภาพตรงหน้าทันที นอกจากนี้ฉันยังถ่ายรูปตอนยัยลินหัวเราะอย่างมีความสุขมาด้วย สรุปแล้วฉันได้รูปเยอะเหมือนกัน ฉันนั่งมองดูรูปในโทรศัพท์ที่ถ่ายได้อย่างมีความสุข“คราวนี้แหละ แกจะได้ออกไปจากชีวิตพี่มาร์ทจริง ๆ สักทีนังลิน หึ”ทุกคนว่าไงคะ ความคิดของฉันดีใช่ไหมล่ะ ฉันจะเอารูปพวกนี้ไปให้พี่มาร์ทดู ดูสิว่าเขาจะทำยังไงกับอีนังลินแสนดีของเขากันเฮ้อ สงสัยฉันต้องสวมบทบาทของผู้หวังดีสินะ คิดแล้วมีความสุขชะมัด ว่าแล้วก็เริ่มทำหน้าที่เลยแล้วกันเฮ้อ รอบที่ร้อยแล้วมั้งครับที่ผมนั่งถอนหายใจอยู่อย่างนี้ ก็ลินน่ะสิหลังจากที่เรามีอะไรกันเสร็จเธอก็