All Chapters of จะว้ากให้เธอรัก: Chapter 51 - Chapter 60

ฉันได้แต่มองคนตรงหน้าด้วยความอึ้ง เพราะทำอะไรไม่ถูก อยู่ดี ๆ ก็มาโวยวายทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด“เฮ้ย นี่คุณ ปล่อยฉันนะ จะพาฉันไปไหน ฉันยังแข่งไม่เสร็จ โอ๊ยนี่มันเจ็บ ปล่อยได้แล้ว ปล่อยสิ ปล่อย”ตุบ“โอ๊ย เป็นบ้ารึไง ผลักมาได้มันเจ็บนะโว้ย” หลังจากที่เป็นอิสระฉันก็ต่อว่าเขาทันที พร้อมมองเขาด้วยสายตาเอาเรื่องสุด ๆ“เหอะ”“ขอโทษ เจ็บมากไหม เฮียดูหน่อย”“ไม่ต้อง ตบหัวแล้วชอบมาลูบหลัง” ฉันพูดก่อนจะหันไปค้อนใส่เขา คนอะไรใช้แต่อารมณ์“หึ ตบหัวที่ไหน ถ้าตบหัวมันต้องแบบนี้ชิ้ง!!“เอ่อ โอเค ๆ ไม่เล่นแล้ว เฮียขอโทษ ก็หนูชอบทำให้เฮียโกรธนี่น่า แล้วดูเต้นสิ เต้นท่าบ้าอะไรก็ไม่รู้ ไหนจะชุดอีก ชอบโชว์มากรึไง ไม่รู้แหละเฮียไม่ชอบ”“นี่คุณจะบ้าเหรอ คุณกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉันปะ ที่สำคัญมันคือการแสดง เข้าใจปะว่ามันคือการแสดงนะฮะ you know?”หลังจากที่ฉันพูดแบบนั้นทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ จนกระทั่ง.. “แล้วอยากเป็นปะล่ะ”“ฮะ เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ” เขาไม่ตอบแต่ดึงฉันเข้าไปกอด“นะนี่ จะ จะทำอะไรนะ ปล่อยนะ บอกให้ปล่อย อุ๊บ อื้อ”ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเขาก็

“น้องมนต์สุดยอดเลยค่า เจ๊ชอบมากชอบที่สุด น้องมนต์คือเดอะเบสเลยค่า”“ใช่ ๆ เมื่อกี้นะน้องมนต์สุดยอดมากเลย พี่กราบแอกติงมาก พี่ชอบการเล่นหน้าเล่นตา จริตจะก้านของเรามาก ที่สุดเลยค่าคุณน้องขา”หลังลงจากเวทีเข้ามานั่งพักในห้อง เจ๊ริชชี่ก็เข้ามาหาฉันก่อนใครแล้วก็ได้เสียงชมไม่ขาดจากเจ๊ริชชี่และเจ้รันนี่ ฉันไม่ทันได้ตอบอะไร เพื่อน ๆ ของฉันและแก๊งพี่ว้ากก็เดินเข้ามา อยู่ดี ๆ ก็รับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตแฮะ แต่แล้วไงวะ ฉันกับพี่มันไม่ได้เป็นอะไรกันนี่นา พี่มันแค่ขโมยจูบฉันไปไม่กี่ครั้งเอง ที่สำคัญฉันกับพี่มันก็ไม่ได้รักกัน แล้วทำไมฉันต้องแคร์วะ อ้อ พี่มันที่ฉันพูดถึงก็คืออีตาพี่พายุนั่นแหละค่ะ ตั้งแต่เข้ามามองฉันตาเขียวปั๊ด นึกว่าไปกินรังแตนที่ไหนงั้นแหละฉันไม่อยากตกเป็นเหยื่อของเขา ฉันไม่อยากจะถลำลึกไปมากกว่านี้ เพราะฉะนั้นฉันต้องรีบมูฟออนค่ะ มูฟออนออกจากพี่มันนั่นแหละ ยอมรับว่าพี่มันคือผู้ชายในอุดมคติของฉัน ยอมรับว่ารู้สึกดี แต่พอมาคิด ๆ ดูแล้ว พี่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกว่าพี่มันรักฉันหรืออยากเป็นแฟนฉันสักหน่อย สิ่งที่ฉันรับรู้ได้จากพี่มันคือสายตาของความกระหายในตัวฉันที่มีมาตลอดยอมรับว่ากลัว

“กูเตือนด้วยความหวังดี พวกมึงก็คิดเอาแล้วกันว่าจะตัดสินใจยังไง แต่พวกมึงอย่าลืมนะ ว่าพวกมึงอยู่ในหน้าที่อยู่ สองอาทิตย์แค่สองอาทิตย์ แค่นี้แหละกูกลับล่ะ จะไปตีหรี่”“เออจะไปไหนก็ไปเลย ไอ้พี่เวร”ผมตะโกนไล่หลังมันทันทีที่มันบอกจะออกไป แม่ง เชื่อผมยังว่ามันกวนตีน ไปตีหรี่ แล้วทำสีหน้าท่าทางเยาะเย้ยแบบนั้นใส่ ภาคภูมิใจมากมั้ง เอดส์แดกขึ้นมาจะสมน้ำหน้าให้“อ้อ ไม่ต้องแช่งนะ เผอิญว่ากูป้องกันว่ะไอ้น้องเวร ฮ่า ฮ่า ฮ่า”“เหอะ มึงกับพี่สิงห์นี่เจอกันทีไรกัดกันทุกที”ไอ้เหนือว่า“มึงก็ดูมันสิ กวนตีนขนาดนั้น กูไม่กระทืบตายห่าก็บุญเท่าไหร่แล้ว”“ว่าแต่เรื่องน้อง จะเอายังไงวะ”ไอ้วินถาม“พวกมึงจริงใจกับน้องไหมกูถามจริง ๆ ถ้าไม่ก็ปล่อยน้องมันไปเถอะ”ผมถามพวกมัน จริง ๆ นะผมถามจริง ๆ จากที่สัมผัสพวกน้องเป็นคนดีอะ ไม่เหมาะแน่ถ้าพวกมันจะคบแล้วเอามาเคี้ยวเล่น ๆ“พวกกูจริงจัง กูเคยตามใครแบบนี้ไหมละถ้าไม่ใช่ยัยหมวย”ไอ้เหนือพูด มันก็จริงไอ้เหนือเป็นคนกะล่อน ไม่เคยตามใครเลย แต่มันตามน้องทิพย์ แสดงว่ามันก็คงจะชอบน้องทิพย์อยู่เหมือนกันนั่นแหละ“กูก็เหมือนกัน กูยังอยากต่อปากต่อคำกับพิ้งค์อยู่ว่ะ มึงเชื่อไหมเห็นน้

“ให้ตายเถอะ คิดไว้ไม่มีผิดจริง ๆ”ฉันพูดกับตัวเองปลง ๆ อยากรู้ไหมว่าสภาพที่ฉันเห็นคืออะไรสนามวอลเล่ย์บอลที่เต็มไปด้วยลูกวอลเล่ย์ที่ยังไม่ถูกเก็บ ทั้งที่มันควรจะเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อย อะไรกันวะ มีปัญญาเล่นแต่ไม่มีปัญญาเก็บ มันใช่เรื่องไหมเนี่ยโอ๊ะ นั่นอะไรน่ะ มันคืออะไร โอ๊ยทำไมพากันทำตัวน่าเกลียดแบบนี้ กินแล้วทำไมไม่เอาไปทิ้งขยะไว้ดี ๆ จะเอามายัดตามซอกตามหลืบทำไม“มักง่ายจริง ๆ” พอมาทำเองแบบนี้ ฉันก็เข้าใจแล้วละว่า ทำไมถึงต้องจ้างแม่บ้านและภารโรงหลายคน มันเป็นแบบนี้นี่เอง จะด่าว่าไม่มีจิตสำนึกก็จะว่าว่าฉันโลกสวยอีก ทั้ง ๆ ที่มันคือความจริง เพราะฉะนั้นคนที่ทิ้งขยะ ถุงขนมแล้วเอามายัดไว้ตามซอกหลืบแบบนี้ เหมาะสมกับคำว่า มักง่าย คำเดียวจริง ๆ“อย่าให้รู้นะว่าใครทิ้ง แม่จะด่าให้ ไม่รู้รึไงว่าคนทำความสะอาดตามเก็บตามเช็ดมันลำบาก!!!”“บ่นอะไร มีหน้าที่ทำก็ทำไปสิ”ขวับเหอะ จะมีใครได้นอกจากไอ้พี่พายุ เฮดว้ากตัวร้ายนั่นละ แล้วนี่จะมาทำไมก็ไม่รู้ หรือว่ามาคุม เพราะกลัวว่าฉันจะทำงานไม่เรียบร้อย หรือยังไง ไม่อยากเห็นหน้า ชิ“มาทำไม” ปากไวกว่าความคิดเสมอ ถามออกไปทำไม ฉันเนี่ยถามออกไปทำไม“ก็แค่มา

“ลงมาครับ ลงมา ลงมาแล้วก็ไปเข้าแถวให้เรียบร้อย แบ่งชายหญิงซะ เร็ว เร็ว เร็ว ให้ไว” พี่เหนือ“ไวกว่านี้” พี่วินพรึบ พรึบ พรึบ“ช้า ยังช้า เร็วกว่านี้อีก ให้ไว!!!” พี่เหนือตุบ ตุบ ตุบแฮก แฮก แฮก“ผมไม่มีเวลามารอพวกคุณทั้งวันนะครับ เร็วเร็ว!!!”และเสียงนี้ก็ไม่ใช่ใคร ถ้าไม่ใช่เขาพี่พายุ“เร็วกว่านี้มันจะตายกันหรือไง นอนมาบนรถมันยังไม่พออีกเหรอ ต้องนอนอีกเท่าไหร่ถึงจะพอ ง่วง ง่วงกันหมด” ฉันสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจที่เขามาตะคอกอยู่ตรงหน้าฉัน แต่เขาไม่ได้มองฉันหรอกนะ เขามองทุกคนที่กำลังยืนอยู่เลยล่ะ“ปีหนึ่งจัดแถว” พี่เหนือเป็นคนตะโกนสั่ง“ให้ไว ไม่ได้ยินที่เพื่อนผมเขาบอกหรือไง ฮะ” พี่วินตะโกนขึ้นมาบ้าง ตอนนี้ปีหนึ่งทั้งหมดเงียบกริบ ยืนตัวเกร็ง ไม่มีใครกล้าพูดออกมาเลยสักคน“เอาละครับ ฟังผมให้ดี ไม่เข้าใจให้ถาม ทราบไม่ทราบ”“ทราบค่ะ/ครับ” ปีหนึ่งทุกคนตะโกนตอบพี่เขา ด้วยความพร้อมเพรียง“ผมจะให้พวกคุณแยกย้ายไปเอากระเป๋า หลังจากที่คุณเอากระเป๋าเสร็จแล้ว ให้คุณเอากระเป๋าไปเก็บ แยกชายหญิง ที่พักฝั่งหญิงอยู่ทางด้านซ้าย ที่พักชายอยู่ทางด้านขวา สำหรับเพศที่สามคนที่ปล่อยผมยาวให้ไปนอนกับผู้หญิง ส่วน