All Chapters of ดอกไม้ในเปลวเพลิง: Chapter 91 - Chapter 100

ฮองเฮาและรัชทายาทรับฟังการตัดสินพระทัยของฮ่องเต้แล้วก็ไม่รู้สึกแปลกใจ รู้อยู่แล้วว่าสักวันเหตุการณ์นี้ต้องมาถึงอย่างแน่นอน เมื่อบอกกล่าวให้รู้ตัวแล้ว เช้าวันรุ่งขึ้นในที่ประชุมขุนนาง ฮ่องเต้ก็ประกาศสละราชบัลลังก์รัชทายาท เทียนตี้เต๋อ ขึ้นครองราชย์สถาปนาเป็นพระเจ้าเต๋อหมิง มีการจัดพิธีฉลองราชสมบัติอย่างยิ่งใหญ่ แคว้นต้าเจียคึกคักไปทั่วทั้งแผ่นดิน ราษฎรล้วนแสดงความยินดีออกมาเฉลิมฉลองกันเจ็ดวันเจ็ดคืน มีการพระราชทานอภัยโทษให้แก่ผู้ที่กระทำความผิดไม่ร้ายแรงพระเจ้าเต๋อหมิงแต่งตั้งคณะที่ปรึกษาพิเศษประจำพระองค์ขึ้นมาหนึ่งคณะ ให้ฉินอ๋องเป็นประธานที่ปรึกษา แม่ทัพใหญ่สุ่ยฝานหรงเป็นรองประธานฝ่ายความมั่นคง อัครมหาเสนาบดีเป็นรองประธานฝ่ายกิจการภายใน มีขุนนางและทหารที่ทรงคัดเลือกเองทำหน้าที่ต่าง ๆ รวมแล้วสิบคนฉินอ๋องถอนหายใจ เขากำลังจัดเตรียมพิธีสมรสให้เป็นไปอย่างยิ่งใหญ่ แต่ตอนนี้ได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งประธานที่ปรึกษา งานในหน้าที่ก็จะมากขึ้นหลายเท่าตัว อย่างไรก็ตามการขึ้นครองราชย์ของฮ่องเต้องค์ใหม่ในแต่ละรัชสมัยย่อมยังไม่มั่นคง อาจเป็นที่จับตาของแคว้นอื่นที่จ้องจะรุกรานดินแดน และอาจจะมี

เมื่อขบวนรับเจ้าสาวเดินทางมาถึงจวนอ๋อง สุ่ยเฉินเฟิงซึ่งนั่งอยู่ในเกี้ยวขนาดใหญ่ก็สูดลมหายใจเข้าอย่างตื่นเต้น ฉินอ๋อง เทียนตี้หย่ง ลงจากหลังอาชาแล้วมารับเจ้าสาวด้วยตนเอง พระชายากู้ชุนฉือรออยู่ในโถงหลักของจวน นางแต่งกายอย่างหรูหราสวยงาม สวมใส่เครื่องประดับอัญมณีล้ำค่าเข้าชุดกันทั้งคอ แขน และนิ้วมือ มวยผมที่เกล้าอย่างประณีตปักปิ่นล้ำค่าสะดุดตาของบรรดาผู้สูงศักดิ์ที่มาร่วมงาน พระชายากู้ชุนฉือยิ้มรับลูกสะใภ้อวดให้เห็นความสามัคคีกลมเกลียวของแม่สามีและลูกสะใภ้จวนอ๋อง ลบล้างคำกล่าวหาว่านางหวงแหนโอรสจนเกินพอดีสุ่ยเฉินเฟิงรวบรวมสติทำตามขั้นตอนต่าง ๆ อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง วันนี้แขกเหรื่อมากันมากมาย ทั้งบรรดาเชื้อพระวงศ์ ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ นายทหารระดับสูง พร้อมกับครอบครัวของพวกเขาทั้งหลาย ทุกพื้นที่มีเสียงพูดคุยอย่างร่าเริง กลิ่นดอกไม้ที่ประดับอยู่ทั่วจวนทำให้อากาศมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ อาหารชั้นเลิศนานาชนิดและสุราอย่างดีถูกนำมาต้อนรับเลี้ยงแขก งานสมรสพระราชทานนี้จัดอย่างยิ่งใหญ่อลังการกว่าที่ทุกคนจะเคยพบเห็นมาก่อนในที่สุดสุ่ยเฉินเฟิงก็ถูกนำตัวมาที่เรือนหอ เมื่อฉินอ๋องเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก ก็เผยให้

“ข้านึกไม่ถึงเลยจะว่าพี่รองจะใช้วิธีนี้หาเงิน หากเสด็จพ่อยังมีพระชนม์ชีพจะต้องเศร้าโศกแน่นอน ข้าจะให้พี่คนไปทำลายเห็ดเมาที่จวนพี่รองให้สิ้น”“แล้วพี่สี่จะทำอย่างไรกับพี่รองพ่ะย่ะค่ะ”“ข้าจะคาดโทษเขา แต่เรื่องนี้ไม่อยากให้อื้อฉาว คงต้องทำอย่างเงียบ ๆ ราชวงศ์มีเรื่องวุ่นวายมากพอแล้ว หากเพิ่มเรื่องนี้อีกราษฎรจะเสื่อมศรัทธาเอาได้”จวนองค์ชายรองต้องตกตะลึงเมื่อทหารจำนวนหนึ่งบุกเข้ามาในจวน ก็ต้องเรียกว่าบุกเพราะเมื่อเรียกแล้วไม่มีคนมาเปิดประตู พวกเขาก็ถีบจนดาลประตูเสียหาย เมื่อเข้ามาในจวนได้แล้วพวกเขาก็ใช้กิ่งไม้เสียบแทนดาลประตู หัวหน้าชุดเข้าไปแจ้งแก่พระชายาว่าพระเจ้าเต๋อหมิงให้นำคนมาทำลายเห็ดเมา แน่นอนว่าพวกเขาสืบรู้แน่ชัดมาก่อนแล้วว่าแปลงผักในลานหลังจวนล้วนแต่เป็นที่เพาะปลูกเห็ดเมา เมื่อทำลายแล้วพวกเขาก็เผาทิ้งไม่ให้นำไปเพาะปลูกใหม่ได้พระชายาองค์ชายรองได้แต่นิ่งเฉย นางเองก็ไม่ชื่นชอบวิธีหาเงินเช่นนี้ของสวามี ความคิดที่เลวร้ายเช่นนี้เป็นความร่วมมือขององค์ชายรองและเหอฮวา เมื่อทำลายเห็ดเมาราบคาบแล้ว ทหารก็ยกกำลังกลับไปองค์ชายรองจึงเดินออกมาที่โถงกลางพร้อมกับเหอฮวา เขาจ้องมองพระชายาอย่างโก

รถม้าหรูหราคันใหญ่แล่นเข้ามาในตลาดที่เงียบเหงา มีสตรีสูงศักดิ์สามนางนั่งอยู่ข้างใน พระชายากู้ชุนฉืออยู่ในเครื่องแต่งกายสีแดงสด มวยผมปักปิ่นทองคำฝังทับทิมเม็ดใหญ่หลายเม็ด คอ แขน และนิ้วมือเป็นเครื่องประดับทองคำฝังทับทิมที่ออกแบบอย่างสวยงาม สุ่ยเฉินเฟิงอยู่ในชุดสีม่วงเข้ม ใช้เครื่องประดับมุกชุดเล็ก แม้จะดูไม่อลังการแต่การออกแบบนั้นประณีต เหมยกุ้ยดูสดใสในชุดสีเขียวอ่อน ใช้เครื่องประดับพลอยเนื้ออ่อนสีเขียวอ่อนซึ่งราคาไม่สูงเท่าหยกหรือมรกต แต่การออกแบบให้ทองคำเป็นกิ่งไม้เกี่ยวพันมวยผมและฝังพลอยเนื้ออ่อนลงไปย่อมมองดูแปลกตาวันนี้เป็นการติดตามพระชายากู้ชุนฉือออกมาเที่ยวชมตลาดเท่านั้น สตรีวัยเยาว์ทั้งสองนางจึงแต่งกายสวยงามแต่ไม่หรูหรามาก พระชายากู้ชุนฉือจึงเป็นเป้าสายตาของคน พวกนางทั้งสามเดินเลือกซื้อสินค้าในร้านเครื่องหอมเหวินอย่างเพลิดเพลิน แต่ก็สังเกตได้ว่าในร้านค้าอันใหญ่โตนี้มีลูกค้าเพียงพวกนางทั้งสามเท่านั้นสุ่ยเฉินเฟิงเหลียวมองรอบกาย เถ้าแก่เนี้ยร้านเหวินจึงกล่าวขึ้นว่า “ช่วงนี้ตลาดซบเซาเพคะ ตามถนนหนทางแทบจะไม่มีคนเดิน ผู้ที่ซื้อสิ่งของจำเป็นก็จะรีบซื้อและรีบกลับ”“นั่นสิ แทบไม่มีคนเด

ไม่คาดคิด องค์ชายรอง เทียนตี้ฮุ่ย ขอเข้าเฝ้าเพื่อแจ้งข่าวเกี่ยวกับขบวนการบ่อนการพนันเถื่อน พระเจ้าเต๋อหมิงอนุญาตให้เข้าเฝ้าที่ห้องทรงพระอักษร“คารวะฮ่องเต้พ่ะย่ะค่ะ”องค์ชายรอง เทียนตี้ฮุ่ยทำความเคารพอย่างอ่อนน้อม มองดูน้องชายซึ่งบัดนี้อยู่ในตำแหน่งสูงสุดเหนือกว่าผู้ใดในใต้หล้า พระเจ้าเต๋อหมิงสุขภาพแข็งแรงขึ้น ร่างกายมิได้ผอมบางเหมือนก่อน ผิวพรรณขาวแต่ไม่ซีด เพียงแต่ในเวลาไม่นานที่ขึ้นครองราชย์ พระเศียรก็มีพระเกศาสีขาวขึ้นแซมบ้างแล้ว พระเนตรของพระเจ้าเต๋อหมิงยังคงเปี่ยมไปด้วยความเมตตากรุณาเช่นเดิม “ไม่ต้องมากพิธี พี่รองเชิญนั่งเถิด”“ขอบพระทัยฝ่าบาท”พระเจ้าเต๋อหมิงมิได้อนุญาตให้เทียนตี้ฮุ่ยเรียกเขาอย่างสนิทสนมว่าน้องสี่อีกต่อไป แม้จะอภัยให้ในความผิดที่พี่ชายก่อแล้ว แต่ก็ควรจะมีระยะห่างพอสมควร สำหรับเทียนตี้หย่งนั้นแตกต่างออกไป พระเจ้าเต๋อหมิงถือว่าเขาเป็นหนี้ชีวิตเทียนตี้หย่ง จึงให้เรียกขานว่าพี่สี่เช่นเดิม“พี่รองมีธุระอะไรหรือจึงมาขอเข้าเฝ้า”“กระหม่อมทราบว่าฝ่าบาทกังวลพระทัยเรื่องอาชญากรรมในเมืองหลวงที่พุ่งขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว กระหม่อมขอบังอาจเสนอแนะวิธีการปราบปรามบ่อนการพนันเถื่