บททั้งหมดของ Last Love รักสุดท้ายคือเธอ: บทที่ 1 - บทที่ 10

พระเอก นิวัฒน์ เพิ่มสินทร์ (โค้ก) อายุ 31 ปี พนักงานบริษัทแห่งหนึ่งที่เคยผิดหวังเรื่องความรักจากคนที่เขาคิดว่าเธอคนนั้นจะเป็นคนสุดท้ายที่เขาต้องการสร้างครอบครัวด้วย แต่สุดท้าย.. ความคาดหวังที่เขาเคยวาดฝันกลับไม่เป็นดังที่เขาฝันไว้… จนมาวันหนึ่งเขาเมาและเผลอไปมีความสัมพันธ์แบบวันไนท์กับเธอคนนั้น.. คนที่ทำให้เขาถึงกับต้องร้องฮ๊ะ.. เธอคนนั้นเป็นผู้หญิงที่แปลกพอตัว เขาไม่คิดเลยนะว่าเขาจะได้เจอเธออีกครั้งและมันทำให้เขารู้สึกว่าเขาจะต้องพัฒนาตัวเองและทำให้ตัวเองดูเป็นคนที่เหมาะสมกับเธอคนนั้น.. เขาเป็นห่วงเธอ เป็นห่วงความรู้สึกลึกๆของเธอคนนั้นจริง ขอแค่เขาได้ดูแลและได้ปลอบเธอเวลาที่เธอเศร้า.. เขาขอแค่นั้นก็พอ…นางเอก นันทริกา ลิ้มเศรษฐา (โบตั๋น) อายุ 36 ปี เจ้าของโชว์รูมรถยุโรป เธอได้พบกับเด็กบ้าคนนึงเข้าให้ในวันที่เธอเมาเหมือนหมา… เฮ้อชีวิตติดคอนเทนต์จริงๆเลยชีวิตของเธอเนี่ย เมาเหมือนหมาและลากผู้ชายขึ้นห้อง.. เธอสัญญากับตัวเองเลยนะว่าเธอจะไม่ทำอีก ไม่เอาอีกแล้วจะไม่เมาเหมือนหมาอีก.. แต่มันก็ดันมีเหตุบังเอิญที่ทำให้เธอและผู้ชายคนนั้นต้องมาเจอกันอีก และการเจอกันของเราทั้งสองคนในครั้งนี้มันทำใ

อื้อ…“ ปวดหัวจัง.. ” เธอคงจะเมามากเลยสินะดูสิ.. เอาจริงๆนะเธอไม่ได้สนุกสุดเหวี่ยงแบบนี้มานานแล้วที่สำคัญคือแบบ.. เมาเหมือนหมา เมาแบบทิ้งตัวอ่ะ เธอไม่ได้ทำแบบนี้นานแล้วนะ เธอจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เธอเมาแบบนี้ก็ตอนที่เธอเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนั้นเธอจำได้ว่าเธอต้องไปรับน้องที่คณะและพวกพี่รหัส ป้ารหัส ปู่ย่าตายายรหัสก็จัดหนักนักศึกษารุ่นใหม่แบบเธอและเพื่อนๆ.. สุดท้ายเมาเรื้อน.. เมาเหมือนหมาไปเลยล่ะ และภาพจำของทุกคนในตอนนั้นคือเธอนอนกอดหมาของมหาวิทยาลัย..“เอ๊ะ… ” ทำไม.. เอ๊ะ.. เธออยู่ที่ไหนนะนี่มันไม่ใช่ห้องนอนของเธอนิ และมันไม่ใช่คอนโดของเธอด้วย… แล้วอะไรกันเนี่ย.. ทำไม.. ทำไมเหมือนมีมือที่สามกำลังกอดเธออยู่.. ไม่นะ.. อย่านะ ขออย่าให้เป็นแบบที่เธอคิดเลยนะ…ไม่ได้ๆโบตั๋น.. ใจเย็นๆ หายใจเข้าลึกๆ ตั้งสติ ตั้งสติดีๆ…กรี๊ด!!!!“อือ…” อะไรเนี่ย.. เสียงดังเอะอะโวยวายของใครกันนะ…พลั่ก.. ตุบ.. โอ้ย….“อะไรเนี่ย..”“นาย… นายเป็นใครกัน.. กรี๊ด… กรี…”อุ๊บ….“เงียบ.. คุณจะร้องโวยวายทำไมกัน.. เงียบ.. บอกให้เงียบเดี๋ยวนี้.. ถ้าไม่เงียบจับกดลงเตียงอีกรอบนะจะบอกให้…” อะไรวะทั้งที่ตัวเองเป็นคนลากเขาและ

อากาศบ้านเรามันก็สุดแสนจะร้อนถึงร้อนมาก.. และวันนี้เธอจะต้องไปข้างนอกเธอจะต้องไปคุยธุระกับลูกค้าเกี่ยวกับอะไหล่รถยนต์ของรถยี่ห้องหนึ่ง.. ดูสิรถก็ติด ร้อนก็ร้อนเธอจะไปทันไหมนะ.. เธอเป็นคนที่ตรงต่อเวลาเสมอเธอไม่ชอบเลยถ้าเมื่อมีคนนัดเธอหรือว่าเธอนัดใครแล้วไปถึงเวลานัดช้ากว่ากำหนด.. แต่ทำไมวันนี้มันถึงไม่เป็นไปตามที่เธอหวังนะ ช้าไปหมด…“ โอ้ย.. ทำไมรถมันติดแบบนี้เนี่ย ทำยังไงดี.. ทำยังไงดีนะ…”ให้ตายเถอะมันยังตั้งอีกไกลเธอจะไปยังไงเนี่ย.. แท็กซี่เหรอ? ไม่สิ จะเรียกทำไมกันรถเธอก็มีและยังติดแน่ๆ.. วินมอไซต์เหรอ?.. ไม่เอาอ่ะ ไม่กล้า กลัว.. เธอไม่กล้านั่งเธอกลัว.. ขับรถกันหวาดเสียวปาดซ้ายปาดขวาแต่… มันถึงเร็ว.. โอ้ย.. ทำไงดี เอาไงดีเนี่ย…“ ไม่ได้แล้ว.. จะจอดตรงไหนได้เนี่ย.. ขอล่ะนะ.. เลิกอายเลิกกลัวและต้องโบกพี่วินมอไซต์ได้แล้วโบตั๋น.. ไม่ได้ๆ..” ฮือ.. ต้องทำให้ได้นะตัวเรา.. สู้ๆ นั่งพี่วินก็ไม่น่ากลัวหรอก.. มั้ง..กว่าเธอจะหาที่จอดรถได้.. มันก็เหนื่อยนะเธอเลือกที่จะไปจอดที่ปั้มน้ำมัน… เอาน๊า.. แป๊บเดียวเองหวังว่าเจ้าของปั้มจะไม่ลากรถเธอหนีนะ..ตึกตึก…ฟู่ว…สู้เว้ยโบตั๋น.. ต้องทำให้ได้ ต้อง

เบื่อมาก ชีวิตของเธอในแต่ละวันมันเป็นอะไรที่น่าเบื่อที่สุดหนึ่งวันพันเหตุการณ์มีอยู่จริง.. เมื่อไรนะปัญหาต่างๆนาๆมันจะจบสิ้นไปสักที.. หรือว่าเธอจะขอมากเกินไป ขอในสิ่งที่ไม่มีทางเป็นจริง..“มอลลี่วางป่ะ..”“ไม่ว่างมีอะไรไม่ทราบย๊ะคุณเพื่อน..”“ไม่มีไรไม่ว่างไม่คุยค่ะ.. ตามนั้นไม่ต้องถาม ” เพื่อนเธอนี่ตามตัวยากจริงๆ เหมือนจะว่างนะแต่ก็ไม่ว่าง งานก็ไม่ต้องทำหนักหนาเหมือนเธอแต่นางก็ยังไม่ค่อยว่างไม่รู้ว่าวันๆมันเอาเวลาไปทำอะไรหมด.. เออใช่ ช็อปปิ้ง ช็อปออนไลน์ เที่ยวต่างจังหวัด เที่ยวต่างประเทศ.. ลูกคุณแหละ.. คุณหนูจัด.. เกิดมาบนกองเงินกองทองก็สบายแบบนี้นี่เองเธอละอิจฉาเพื่อนรักเธอจริงๆเล้ย..“อะเคค่ะ โทษทีนะไม่ว่างจริงๆพอดีมาเที่ยวกับคุณแม่น่ะ.. โทษทีนะคะคุณเพื่อน..”“ย๊ะ” ไม่เป็นไรเธอไปเที่ยวเองก็ได้.. ไปคนเดียวออกจะบ่อยไม่เห็นจะต้องรอใครหรือง้อใครเลย..~~~จะว่าไปถ้าเธอจองห้องวีไอพีก่อนล่วงหน้าเธอก็ไม่ต้องมานั่งทนฟังเสียงดนตรีเสียงดังหนวกหูแบบนี้นะเอาจริงๆ เฮ้อ.. จะว่าไปมันก็ไม่ผิดหรอกเพราะสถานที่เที่ยวตอนกลางคืนมันก็เสียงดังเป็นปกติอยู่แล้ว ถ้าเธอมากับเพื่อนน่ะเธอไม่ติดหรอกจะเสียงดังขน

** นิยายบทนี้เป็นบทที่ Sensitive และเป็นความรู้สึกที่ถูกถ่ายทอดออกมาจากนักเขียนด้วยเช่นกัน.. บางช่วงบางตอนของบทนี้อาจจะเป็นจุดที่ท่า ให้นักอ่านได้รับรู้ว่าตัวเองอาจจะไม่เข้มแข็งอย่างที่ทุกคนคิดมาตลอด.. บทนี้อาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้นักอ่านที่กำลังตกอยู่ในภาวะซึมเศร้าซ้อนเร้นได้รู้ในสิ่งที่ตัวเองกำลังแอบและซ่อนเอาไว้ลึกๆ **ในที่สุด.. ทุกอย่างก็จบสิ้น เธอได้สิทธิ์เลี้ยงดูน้องบีมคนเดียวด้วยหลักฐานต่างๆที่เธอมีทํา ให้อดีตสามีของเธอไม่มีสิทธิ์ในตัวน้องบีม.. เขามีสิทธิ์แค่ส่งเสียเลี้ยงดูแต่ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้า ใกล้น้องบีม.. ด้วยหลายสาเหตุที่บ้านนั้นทํามันเลยทำให้คนพวกนั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าใกล้น้องบีมและไม่มีสิทธิ์พาน้องบีมไปเลี้ยงดูได้.. เรื่องนี้เธอไม่ขอพูดก็แล้วกันนะปล่อยให้คนพวกนั้นรับกรรมในสิ่งที่ตัวเองทําลงไปก็แล้วกัน…“ กิ๊กช่วยดูเอกสารการนำเข้ารถให้หน่อย..” ตอนนี้เธอกำลังจะนำเข้ารถรุ่นที่เป็นรุ่นที่ผลิตเพียงแค่ 200 คัน และคนที่จะได้ครอบครองนั้นมีไม่มากคนที่จะครอบครองรถหรูต้องมีเงินมากพอที่จะครอบครองมันซึ่งเธอเองก็.. ไม่เอาหรอก เปลืองเงินเสียดายเงิน แค่ขายก็พอเนอะไม่จำเป็นต้องครอบครอง.