อื้อ…
“ ปวดหัวจัง.. ” เธอคงจะเมามากเลยสินะดูสิ.. เอาจริงๆนะเธอไม่ได้สนุกสุดเหวี่ยงแบบนี้มานานแล้วที่สำคัญคือแบบ.. เมาเหมือนหมา เมาแบบทิ้งตัวอ่ะ เธอไม่ได้ทำแบบนี้นานแล้วนะ เธอจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เธอเมาแบบนี้ก็ตอนที่เธอเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนั้นเธอจำได้ว่าเธอต้องไปรับน้องที่คณะและพวกพี่รหัส ป้ารหัส ปู่ย่าตายายรหัสก็จัดหนักนักศึกษารุ่นใหม่แบบเธอและเพื่อนๆ.. สุดท้ายเมาเรื้อน.. เมาเหมือนหมาไปเลยล่ะ และภาพจำของทุกคนในตอนนั้นคือเธอนอนกอดหมาของมหาวิทยาลัย..
“เอ๊ะ… ” ทำไม.. เอ๊ะ.. เธออยู่ที่ไหนนะนี่มันไม่ใช่ห้องนอนของเธอนิ และมันไม่ใช่คอนโดของเธอด้วย… แล้วอะไรกันเนี่ย.. ทำไม.. ทำไมเหมือนมีมือที่สามกำลังกอดเธออยู่.. ไม่นะ.. อย่านะ ขออย่าให้เป็นแบบที่เธอคิดเลยนะ…
ไม่ได้ๆโบตั๋น.. ใจเย็นๆ หายใจเข้าลึกๆ ตั้งสติ ตั้งสติดีๆ…
กรี๊ด!!!!
“อือ…” อะไรเนี่ย.. เสียงดังเอะอะโวยวายของใครกันนะ…
พลั่ก.. ตุบ.. โอ้ย….
“อะไรเนี่ย..”
“นาย… นายเป็นใครกัน.. กรี๊ด… กรี…”
อุ๊บ….
“เงียบ.. คุณจะร้องโวยวายทำไมกัน.. เงียบ.. บอกให้เงียบเดี๋ยวนี้.. ถ้าไม่เงียบจับกดลงเตียงอีกรอบนะจะบอกให้…” อะไรวะทั้งที่ตัวเองเป็นคนลากเขาและเดินมาหาเขาเองถึงที่… และจะมาแหกปากโวยวายทำไมเล่า…
“นาย.. นายทำอะไรฉัน แล้วนายเป็นใคร.. ไอ้บ้า..” นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย… มันจะเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ.. มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นนะ..โบตั๋นเอ้ย.. แกทำอะไรลงไปอีกแล้ว..
“คุณเป็นคนเดินมาหาผมเองนะครับและคุณก็พาผมมาที่นี่.. คุณลองคิดดีๆ ลองนึกดีๆว่าคุณทำอะไรลงไปบ้างและคุณทำอะไรกับผมบ้าง.. ผมเป็นผู้เสียหายนะครับถ้าจะพูดกันตรงๆ.. คุณลวนลามผม” เหอะ… ทำอย่างกับเขาเป็นคนลากตัวเองมานอนด้วยอย่างนั้น…
“ ฉัน.. ฉันจำไม่ได้เอาเป็นว่าเท่าไร..”
“อะไร? อะไรเท่าไร?”
“ค่าตัว.. เท่าไรคิดเท่าไร บอกมาฉันไมได้มีเวลาว่างมานั่งร้องไห้ฟูมฟายหรอกนะ..” ตายแล้ว.. น้องบีมจะบ่นเธอไหมนะ.. ฮือ… ตายแล้วโบตั๋นนะโบตั๋นแล้วยังไง ทำไมยัยมอลลี่ไม่ห้ามเธอ มันไปไหนของมันนะนังตัวดีเอ้ย..
“ คุณบ้าป่ะ ผมไม่ใช้ผู้ชายแบบนั้นนะ ผมนั่งดื่มของผมอยู่ดีๆแต่คุณเดินมาหาผมและลากผมเข้ารถของคุณ ไม่เพียงเท่านั้นคุณยังขับรถตอนมึนเมาด้วย.. ถ้าผมตายไปคุณจะรับผิดชอบผมยังไงไม่ทราบ..” ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนวะถึงจะเอาเงินมาฟาดหัวเขาแบบนี้.. ต้องโตมายังไงก่อนเถอะ
“ไม่รู้ๆ เอาเป็นว่าอยากได้เท่าไรก็ว่ามา ฉันจะไปแล้ว..” ไม่ได้เธอต้องชิ่งหนีไปก่อนไม่งั้นเรื่องน่าจะยาว..
“ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่..”
แปะ..
“เงียบ หุบปาก และฟังฉันดีๆ ฉันไม่ว่างที่จะมาเล่นเกมส์ปั่นประสาทกับนาย.. ”
พรึบ..
ตึกตึกตึก….
นี่เขา.. โดนฟันแล้วทิ้งอย่างนั้นเหรอ? มันต้องเป็นแบบนั้นเหรอ? ใช่เหรอวะ?
15 นาทีผ่านไป…
กลิ่นครีมอาบน้ำที่ลอยออกมาจากห้องน้ำทำให้เขาต้องหันไปยังทิศทางดังกล่าว.. แม่เจ้า.. ทำไมต้องแต่งตัวโป๊แบบนั้นด้วยวะ เมื่อคืนเขาก็กรึ่มๆเลยไม่ได้สังเกตุว่าเธอคนนี้แต่งตัวยังไงแต่ที่แน่ๆ.. มันถอดออกง่ายมากๆแต่พอมาดูตอนนี้.. มันน่านัก.. น่าจับตีก้นให้เข็ด.. มันจะสั้นอะไรขนาดนั้น.. และนั่น.. ไม่ได้ใส่เสื้อชั้นในเหรอ? ให้ตายสิ
“นี่คุณ..คุณแต่งตัวแบบนี้ออกมาเที่ยวเนี่ยนะ…”
“อือ.. ทำไม? นายจะให้ฉันแต่งตัวปฏิบัติธรรมออกมาเที่ยวรึยังไง.. อะ.. ฉันมีเงินสดติดตัวแค่นี้นะ.. บาย….”
ตึกตึก… แกร๊ก.. ปัง!!!!
หนึ่งหมื่น.. นี่เขาได้เงินค่าเสียน้ำตั้งหนึ่งหมื่นเลยเหรอวะ? แต่เอะ..
“เฮ้ย.. คุณ!!! ” โถ่เว้ย.. อะไรวะ อยู่ๆเขาก็ได้เงินค่าตัวมาแบบงง..
ตึกตึก…
“เกือบแล้วโบตั๋น.. แกทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย.. โอ้ยยย ไม่ได้ๆ ยาคุมฉุกเฉินก่อนเลยอันดับแรก..” ไม่ได้ๆ ฉันจะไม่ยอมให้ความพลาดพลั้งของฉันต้องนำมาสู่ความอดสู่ของตัวเอง.. ไม่ได้.. ฉันไม่พร้อม ฉันไม่พร้อมจะมีใคร ฉันไม่พร้อมจะมีรัก.. เข็ดแล้วฉันไม่ต้องการมันแล้วความรัก.. คำว่ารักของเธอมันคือคำต้องห้าม.. เธอจะไม่ขอมีใครเธอไม่ขอรักใครอีกต่อไปเพราะถ้าการที่เธอมีความรักแล้วจะนำพาซึ่งความเสียใจ.. เธอไม่ขอมีจะดีกว่า.. เธอขออยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆเธอขออยู่แค่กับน้องบีมก็พอ…
“แล้วจะรู้ได้ไงเนี่ยว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นใครกัน.. ” หน้าตาจิ้มลิ้ม น่ารัก แต่ดูเหมือนเป็นคนไม่แคร์โลก ดูเป็นคนไม่ค่อยสนใจอะไรทั้งนั้น.. แต่โดยรวมก็ดูดีเลยทีเดียว.. แล้วแบบนี้เขาจะมีโอกาสได้เจออีกรึเปล่านะ เขาจะมีโอกาสได้เจอเธอคนนั้นอีกไหม…
“ขอให้เราได้เจอกันอีกและผมจะคืนเงินให้คุณ.. ”
ไม่เอาแล้วเธอจะไม่กินเหล้าอีกเป็นอันขาด.. แล้วนังเพื่อนตัวดีนี่ตั้งแต่วันนั้นยังไม่ไ้ด้ยินข่าวคราวของมันเลย.. มันยังอยู่ดีมีสุขใช่ไหม… และเรื่องที่เธอเมาจนลากผู้ชายเข้าโรงแรมนั้น.. พอๆๆ ไม่พูดๆ ไม่เอาไม่คิด.. แต่สิ่งทำให้เธอต้องมานั่งสำนึกผิดอยู่จนถึงตอนนี้ก็คือน้องบีมถามว่าทำไมเธอไม่กลับบ้าน น้องบีมคิดว่าเธอจะทิ้งน้องบีม.. แม่ขอโทษ.. กว่าน้องบีมจะหายโกรธและหายน้อยใจเธอก็ใช้เวลาเป็นอาทิตย์ล่ะ.. เอาเป็นว่าเธอจะไม่ดื่มอีกเธอจะไม่ดื่มอีกเป้นอันขาด.. เมาแล้วลากผู้ชายเข้าโรงแรมแบบนี้.. พอค่ะบอกเลย..“ สุคะน้องบีมทานอะไรรึยังคะ” ตอนนี้เธอจะต้องถามสุก่อนว่าน้องบีมได้กินอะไรรึยังเพราะเธอว่าจะซื้อของกินเข้าไปน่ะสิ เธอไม่อยากให้สุทำงานเยอะแยะแค่เลี้ยงน้องบีมก็เยอะแล้วเธอไม่อยากให้สุทำเกินตัว.. เธอสงสารสุ“กินนมไปหนึ่งแก้วค่ะคุณโบตั๋น.. ”“งั้นเอาแบบนี้เดี๋ยวโบตั๋นจะซื้อของกินเข้าไปเองพี่สุไม่ต้องทำนะคะ..” บอกตามตรงเธอรักและเป็นห่วงสุมากๆนะ สุเหมือนน้องสาวของเธอคนนึงด้วยความที่อายุน้อยกว่าเธอไม่กี่ปีแต่ว่าความสามารถในการเลี้ยงเด็กและงานบ้านต่างๆเธอล่ะอึ้งเลย.. เธอยังทำไม่ได้เท่าสุเลย…เธอคิดว่าถ้
อากาศบ้านเรามันก็สุดแสนจะร้อนถึงร้อนมาก.. และวันนี้เธอจะต้องไปข้างนอกเธอจะต้องไปคุยธุระกับลูกค้าเกี่ยวกับอะไหล่รถยนต์ของรถยี่ห้องหนึ่ง.. ดูสิรถก็ติด ร้อนก็ร้อนเธอจะไปทันไหมนะ.. เธอเป็นคนที่ตรงต่อเวลาเสมอเธอไม่ชอบเลยถ้าเมื่อมีคนนัดเธอหรือว่าเธอนัดใครแล้วไปถึงเวลานัดช้ากว่ากำหนด.. แต่ทำไมวันนี้มันถึงไม่เป็นไปตามที่เธอหวังนะ ช้าไปหมด…“ โอ้ย.. ทำไมรถมันติดแบบนี้เนี่ย ทำยังไงดี.. ทำยังไงดีนะ…”ให้ตายเถอะมันยังตั้งอีกไกลเธอจะไปยังไงเนี่ย.. แท็กซี่เหรอ? ไม่สิ จะเรียกทำไมกันรถเธอก็มีและยังติดแน่ๆ.. วินมอไซต์เหรอ?.. ไม่เอาอ่ะ ไม่กล้า กลัว.. เธอไม่กล้านั่งเธอกลัว.. ขับรถกันหวาดเสียวปาดซ้ายปาดขวาแต่… มันถึงเร็ว.. โอ้ย.. ทำไงดี เอาไงดีเนี่ย…“ ไม่ได้แล้ว.. จะจอดตรงไหนได้เนี่ย.. ขอล่ะนะ.. เลิกอายเลิกกลัวและต้องโบกพี่วินมอไซต์ได้แล้วโบตั๋น.. ไม่ได้ๆ..” ฮือ.. ต้องทำให้ได้นะตัวเรา.. สู้ๆ นั่งพี่วินก็ไม่น่ากลัวหรอก.. มั้ง..กว่าเธอจะหาที่จอดรถได้.. มันก็เหนื่อยนะเธอเลือกที่จะไปจอดที่ปั้มน้ำมัน… เอาน๊า.. แป๊บเดียวเองหวังว่าเจ้าของปั้มจะไม่ลากรถเธอหนีนะ..ตึกตึก…ฟู่ว…สู้เว้ยโบตั๋น.. ต้องทำให้ได้ ต้อง
ในที่สุดเธอก็มาถึงจุดหมายปลายทางอย่างน้อยก็มาทันแม้ว่ามันจะฉิวเฉียดไปนิดแต่อย่างน้อยมันก็ทันเวลานัด..“ขอบใจ..”“ เฮ้.. อะไรกัน พอหมดประโยชน์ก็ไล่กันแบบนี้เลยเหรอ? ใจดำฉิบหาย.. หน้าตาก็ดีแต่ใจดำมาก.. ไม่คิดเลยนะว่าผู้หญิงสวยๆจะใจดำ..”“หยุด!!! นายต้องการอะไร? ค่าจ้างเหรอ? หรือว่าค่ารถ หรือว่าต้องการอะไร..” ตอนแรกก็คิดว่าจะใจดีมาส่งฟรีที่ไหนได้ก็ต้องการค่าจ้างนี่เอง..“ เอาเบอร์มา เผื่อว่าคุณต้องการความช่วยเหลือหรือว่าเผื่อวันไหนคุณเปลี่ยว.. ผมก็ช่วยคุณได้นะ.. ใครจะไปรู้กัน..”“นาย.. ไอ้ทุเรศ.. โอ้ย.. ฝากไว้ก่อนเถอะนายไม่ตายดีแน่..” บ้าเอ้ยถ้าไม่ติดว่าเธอจะต้องไปคุยกับลูกค้านะ.. ไอ้หมอนี่คอหักคารองเท้าเธอแล้ว..หึหึ.. น่ารักดี พอได้แกล้งยิ่งน่ารักพอได้พูดด้วยก็ยิ่งชอบ.. แปลกดี ผู้หญิงอะไรมันจะเก่งไปซะทุกเรื่องเป็นไปไม่ได้หรอกว่าจะเก่งไปซะทุกเรื่องขนาดนี้มันจะต้องมีสักเรื่องละวะที่ทำไม่ได้..~~~~“เรื่องมากจริงนี่ถ้าไม่ติดว่าลูกค้าคนนี้สั่งรถของเธอและมีอะไหล่รถที่เธอต้องการนะ.. เธอบอกเลยว่าจะไม่มาที่นี่เป็นอันขาดคนบ้าอะไรก็ไม่รู้ชีกอสุดๆ..” ไอ้บ้าไอ้หน้าหม้อ.. ขนาดมีเมียแล้วนะยังมาทำชีก
เบื่อมาก ชีวิตของเธอในแต่ละวันมันเป็นอะไรที่น่าเบื่อที่สุดหนึ่งวันพันเหตุการณ์มีอยู่จริง.. เมื่อไรนะปัญหาต่างๆนาๆมันจะจบสิ้นไปสักที.. หรือว่าเธอจะขอมากเกินไป ขอในสิ่งที่ไม่มีทางเป็นจริง..“มอลลี่วางป่ะ..”“ไม่ว่างมีอะไรไม่ทราบย๊ะคุณเพื่อน..”“ไม่มีไรไม่ว่างไม่คุยค่ะ.. ตามนั้นไม่ต้องถาม ” เพื่อนเธอนี่ตามตัวยากจริงๆ เหมือนจะว่างนะแต่ก็ไม่ว่าง งานก็ไม่ต้องทำหนักหนาเหมือนเธอแต่นางก็ยังไม่ค่อยว่างไม่รู้ว่าวันๆมันเอาเวลาไปทำอะไรหมด.. เออใช่ ช็อปปิ้ง ช็อปออนไลน์ เที่ยวต่างจังหวัด เที่ยวต่างประเทศ.. ลูกคุณแหละ.. คุณหนูจัด.. เกิดมาบนกองเงินกองทองก็สบายแบบนี้นี่เองเธอละอิจฉาเพื่อนรักเธอจริงๆเล้ย..“อะเคค่ะ โทษทีนะไม่ว่างจริงๆพอดีมาเที่ยวกับคุณแม่น่ะ.. โทษทีนะคะคุณเพื่อน..”“ย๊ะ” ไม่เป็นไรเธอไปเที่ยวเองก็ได้.. ไปคนเดียวออกจะบ่อยไม่เห็นจะต้องรอใครหรือง้อใครเลย..~~~จะว่าไปถ้าเธอจองห้องวีไอพีก่อนล่วงหน้าเธอก็ไม่ต้องมานั่งทนฟังเสียงดนตรีเสียงดังหนวกหูแบบนี้นะเอาจริงๆ เฮ้อ.. จะว่าไปมันก็ไม่ผิดหรอกเพราะสถานที่เที่ยวตอนกลางคืนมันก็เสียงดังเป็นปกติอยู่แล้ว ถ้าเธอมากับเพื่อนน่ะเธอไม่ติดหรอกจะเสียงดังขน
หลับซะแล้ว.. เอาจริงตอนแรกเขาเองก็รู้ว่าเจ้าตัวยังไม่หลับเพราะเขามองเห็นเปลือกตาที่ขยับยุกยิกๆอยู่น่ะสิ แต่ตอนนี้.. เครื่องไม่ฟิตแล้วสิ หลับสบายเลยนะคงจะเหนื่อยน่าดูก็เขากับเธอเล่นกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันตั้งสามสี่ชั่วโมงได้.. ไม่แปลกไหม และคนบ้าอะไรแต่งหน้านอน.. เฮ้อ.. หรือว่านี่คือเรื่องปกติของผู้หญิงกันนะแต่งหน้านอนเนี่ย..“ ผมขออนุญาตดูกระเป๋าคุณนะที่รักของผม.. อือตามสบาย” หุหุ.. ถามเองตอบเองก็เท่ากับ.. พึงพอใจในคำตอบดังนั้นเขาถามแล้วและได้รับคำตอบแล้ว.. ดังนั้นเขาก็สามารถเปิดกระเป๋าดูได้แล้ว.. เพราะว่าเขาสนใจหรอกนะเขาถึงเปิดดู ถ้าไม่สนใจสุดที่รักของเขาเขาไม่มีทางทำแบบนี้แน่นอน..“ชื่ออะไรเอ่ย.. นันทริกา ลิ้มเศรษฐา ลิ้มเศรษฐาเหรอ.. เดี๋ยวนะ ” ให้ตายสิ นามสกุล ลิ้มเศรษฐาเหรอ? ตระกูลนี้รวยจะตาย แต่ส่วนใหญ่เขาจะเห็นแค่ผู้ชายนะ เป็นเจ้าของโรงแรม แอลเอสที และยังมีมินิมาร์ทชื่อดังที่ตั้งไปทั่วประเทศนั่นอีกแต่เขากลับไม่เคยเห็นเธอคนนี้มาก่อน.. แปลกแฮะ“คุณเป็นใครกันแน่.. ” ถ้าเขาอยากจะรู้จักมันคงไม่ผิดใช่ไหม? เขาไม่ได้สนใจฐานะของเธอคนนี้หรอกนะเอาจริงๆแต่เขาสนใจนิสัยของเธอมากกว่า.. ไอ้การดื้อรั
** นิยายบทนี้เป็นบทที่ Sensitive และเป็นความรู้สึกที่ถูกถ่ายทอดออกมาจากนักเขียนด้วยเช่นกัน.. บางช่วงบางตอนของบทนี้อาจจะเป็นจุดที่ท่า ให้นักอ่านได้รับรู้ว่าตัวเองอาจจะไม่เข้มแข็งอย่างที่ทุกคนคิดมาตลอด.. บทนี้อาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้นักอ่านที่กำลังตกอยู่ในภาวะซึมเศร้าซ้อนเร้นได้รู้ในสิ่งที่ตัวเองกำลังแอบและซ่อนเอาไว้ลึกๆ **ในที่สุด.. ทุกอย่างก็จบสิ้น เธอได้สิทธิ์เลี้ยงดูน้องบีมคนเดียวด้วยหลักฐานต่างๆที่เธอมีทํา ให้อดีตสามีของเธอไม่มีสิทธิ์ในตัวน้องบีม.. เขามีสิทธิ์แค่ส่งเสียเลี้ยงดูแต่ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้า ใกล้น้องบีม.. ด้วยหลายสาเหตุที่บ้านนั้นทํามันเลยทำให้คนพวกนั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าใกล้น้องบีมและไม่มีสิทธิ์พาน้องบีมไปเลี้ยงดูได้.. เรื่องนี้เธอไม่ขอพูดก็แล้วกันนะปล่อยให้คนพวกนั้นรับกรรมในสิ่งที่ตัวเองทําลงไปก็แล้วกัน…“ กิ๊กช่วยดูเอกสารการนำเข้ารถให้หน่อย..” ตอนนี้เธอกำลังจะนำเข้ารถรุ่นที่เป็นรุ่นที่ผลิตเพียงแค่ 200 คัน และคนที่จะได้ครอบครองนั้นมีไม่มากคนที่จะครอบครองรถหรูต้องมีเงินมากพอที่จะครอบครองมันซึ่งเธอเองก็.. ไม่เอาหรอก เปลืองเงินเสียดายเงิน แค่ขายก็พอเนอะไม่จำเป็นต้องครอบครอง.
ซึมเศร้าซ่อนเร้น เป็นคำที่ใช้เรียกกลุ่มคนที่มี 'โรคซึมเศร้า' แต่ 'ไม่แสดงอาการ' ออกมาชัดเจน หรือยังไม่มีอาการสำคัญของกลุ่มโรคซึมเศร้าแสดงออกมา ภาวะซึมเศร้าซ่อนเร้น แบ่งออกเป็น Masked Depression แปลว่า การใส่หน้ากาก การหลบซ่อน ก็หมายความว่า พวกเขาเป็นบุคคลที่มีภาวะซึมเศร้าที่ซ่อนอยู่ หรือ ซึมเศร้าแต่ต้องใส่หน้ากากไว้ เพื่อทำตัวเองให้ดูปกติ และแสดงออกให้เห็นว่า ตนเองไม่เป็นอะไร Smiling Depression มักจะเรียกกลุ่มคนที่ก็มีความทุกข์ แต่ไม่มีอาการเด่นของโรคซึมเศร้าออกมา และในบางรายยังสามารถทำหน้าที่ได้ตามปกติ ยังเหมือนมีความสุข โดยคนรอบข้างยากที่จะสังเกตได้นั่นคือสิ่งที่เธอเปิดอ่าน.. บทความนี้เป็นบทความของแพทย์ที่นำมาโพสลงในอินเตอร์เน็ต.. เธอเองก็รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอไม่ได้มีความสุขเลยสักนิด เธอแค่แสดงมันออกมาเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกเศร้าของเธอก็เท่านั้นเอง.. เธอต้องการใครสักคนที่เข้าใจเธอ เธอต้องการใครสักคนที่รับฟังเธอ เธอต้องการกอด.. กอดของใครสักคนที่อบอุ่น กอดที่คนได้รับรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นใจ.. แค่นั้นเองที่เธอต้องการ เธอต้องการมันมาตลอดแต่เธอหาไม่เจอ เธอหาใครคนนั้นไม่เจอ เธอหาใครสักค
เฮ้อ.. ตอนนี้เธอเหนื่อยนะ เหนื่อยใจกับสองคนนั้นจริงๆ“คุณแม่ครับ.. ใครครับ?”เธอจะตอบยังไงดี.. นั่นสิ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน ชื่ออะไรกันแน่เอาจริงๆเธอเองก็ยังไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำว่าชื่ออะไรอายุเท่าไร และทำงานอะไร..“เอ่อ.. เพื่อนคุณแม่เองครับน้องบีม”“ผัว..”ขวับ!!“นายจะบ้าเหรอ? เป็นบ้ารึยังไงกันพูดจาไร้สาระอะไรของนาย”“พูดเรื่องจริงเถอะได้กันตั้งหลายรอบแล้วเถอะ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว..”ปวดหัว.. เธอปวดหัวจะไมเกรนจะขึ้นแล้วนะ แล้วดูสิสองคนนั้นทำท่าเขม่นกันอย่างกับพร้อมจะขึ้นสังเวียนชกกันอ่ะ เธอจะทำยังไงดีเนี่ย..“นี่.. ฉันยังไม่รู้จักนายเลยนะ นายชื่ออะไร ทำงานอะไร และอายุเท่าไร ที่สำคัญ น้องบีมเป็นลูกชายของฉันนะ อย่าพูดอะไรให้ลูกชายของฉันรู้สึกไม่ดีเด็ดขาด.. ห้าม!! ” เธอไม่ต้องการให้น้องบีมโกรธเธอหรือรู้สึกผิดหวังกับเธอ..“เรียกว่าผัวขาก็พอครับเมียจ๋า” เขาเองก็รู้หรอว่าเจ้าหนูน้อยคนนั้นเป็นลูกของเธอแต่!! ดูนั่น ดูสายตาและท่าทางที่แสดงออกมาใส่เขาสิ.. มันจะหวงแม่เกินไปแล้วนะ แต่เขาก็เข้าใจได้เพราะแม่สวยขนาดนั้นเป็นเขาก็หวงนะ..“ว่าแต่.. ชุดน่ะจะใส่รัดไปไหน รัดติ้วจนจะหายใจไม่ออกแล้วนะ.. ไม
จากวันที่เขาเจอมอลลี่ถีบออกมาจากห้องเขาก็รีบตรงดิ่งไปหาลูกน้องเขาทันที พวกมันก็ดูสับสนเหมือนกันที่อยู่ๆเขาเอ่ยปากถามพวกมันว่าเขาควรจะทำยังไงกับมอลลี่ดี.. ดูเหมือนมอลลี่จะไม่ยอมกลับไปกับเขาง่ายๆ.. เมื่อเขาเปิดปากพูดกับไอ้แม็กซ์เกี่ยวกับเรื่องของมอลลี่ มันก็พูดบางสิ่งออกมาและนั่นทำให้เขาโมโหและถีบมันเข้าให้หนึ่งที..“ ตรงไหน.. เกรี้ยวกราดตรงไหน เอาแต่ใจตัวเองตรงไหน… พูดดีๆนะไอ้แม็กซ์..” ไอ้แม็กซ์มันกล่าวหาว่าเขาเป็นคนเกรี้ยวกราดและเอาแต่ใจตัวเอง.. ถ้าเขาลดตรงนี้ลงมาได้บางทีมอลลี่อาจจะกลับไปกับเขาก็ได้…“เจ้านายเป็นทุกตรงครับไม่เชื่อก็ลองถามคนอื่นดูได้.. ถ้าเจ้านายลดอีโก้ที่สูงปรี๊ดของเจ้านายลงมาสักนิด… ผมว่าคุณมอลลี่เธออาจจะพูดดีๆด้วยก็ได้นะครับ.. ผมอยากให้เจ้านายมีครอบครัวที่น่ารัก.. ใครๆก็รู้และดูออกว่าเจ้านายหวงคุณมอลลี่ และการหวงของเจ้านายนั่นก็หมายถึงว่าเจ้านายรู้สึกดีกับคุณมอลลี่..เชื่อผมเถอะครับเผื่ออะไรๆจะดีขึ้น.. ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยต้องการผู้ชายที่อ่อนโยน หวงใย และใส่ใจครับ..” จะบอกว่าเขาไม่เคยมีความรักก็ไม่ใช่ เขาเคยมีแฟนเขาเคยมีคนรักแต่ด้วยอาชีพที่เขาทำมันทำให้เขาต้องคอยระแวง
ตอนแรกเขาก่ะว่าจะเช่าโรงแรมพักแบบสบายๆแต่ดูเหมือนว่ามอลลี่จะดื้อและพยศเอามากๆ ไม่ใช่แค่มอลลี่แต่ยังมีแม่สาวน้อยตัวจิ๋วนี่ด้วยเพียงแค่เปลี่ยนที่เจ้าตัวก็ร้องไห้โย ร้องไห้เสียงดังจนห้องข้างๆต้องมาเคาะประตูว่าเสียงเด็กรบกวน.. เขาล่ะอยากจะตะบันให้หน้าแหกไปเลย.. เสียงเด็กร้องใครจะไปห้ามได้เล่า และเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่มอลลี่พูดว่าสาวน้อยตัวจิ๋วติดที่นอนของตัวเองและไหนจะตุ๊กตาตัวโปรดด้วยมันเลยทำให้เขาต้องตามมาที่หมู่บ้านเล็กๆคับแคบที่เขาน่าจะเรียกกันว่าหมู่บ้านชาวประมง.. เขาจะนอนได้ไหมเนี่ย.. แต่ไม่ได้เขาจะต้องเฝ้ามอลลี่กับแม่หนูจิ๋วคนนี้เอาไว้ตลอด…“นั่นใครน่ะหนูมล.. หล่อน่ะ แต่จะดูไปก็คล้ายๆกับหนูมีนาของป้าอยู่นะ… พ่อฝรั่ง.. โอ้.. เฮโล่..”“สวัสดีครับผมพูดไทยได้ ฟังไทยได้ แม่ผมเป็นคนไทยครับ.. ผมหน้าเหมือนมีนามากเหรอครับ?”“อือๆ ใช่ๆ ดูสิโครงหน้าเดียวกันเลยนะ จมูกโด่งๆนี่ด้วย แล้วไหนจะสีผมอีก.. ว่าแต่.. หายหัวไปไหนมาล่ะถึงได้มาเอาจนป่านนี้.. ฉันกำลังจะหาผัวใหม่ให้แม่หนูมลอยู่เลย ลูกชายเจ้าของโรงแรมน่ะหล่อนะ รวยด้วย และชอบแม่หนูมลกับมีนามากๆด้วย.. ”เสียงลมหายใจฟึดฟัดๆของเขามันทำให้เธอรู้สึก
จากวันที่เขาได้แวะไปหาเพื่อนสนิทของมอลลี่เขาก็สั่งให้คนของเขากลุ่มหนึ่งไปคอยเฝ้าดูอยู่ห่างๆเผื่อว่ามอลลี่จะแวะมาหาเพื่อนแต่แล้วก็ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยสักนิด… ส่วนบ้านของเธอที่มีพ่อและแม่อยู่เขาก็ให้คนอีกกลุ่มเฝ้าเอาไว้.. ดูเหมือนไม่มีการเคลื่อนไหวเลยสักนิด.. เขาเองก็จนปัญญาเพราะเขาไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหนได้.. แล้วของสำคัญชิ้นนั้นมันคืออะไร.. หน้าตามันเป็นแบบไหน ชิ้นเล็กหรือชิ้นใหญ่… โอ้ย คิดแล้วก็ปวดหัว…“นายครับ.. พวกเราไปดูทุกที่ที่คิดว่าคุณมอลลี่จะไปได้จนหมดแล้วนะครับ.. ผมคิดว่าคุณมอลลี่ไม่น่าจะเสี่ยงพาตัวเองมาเจอเพื่อนสนิทและครอบครัว.. ถ้าสมมุติว่าเธอขโมยของของครอบครัวเจ้านายจริง.. ผมว่าเธอจะต้องนำไปขายและจะต้องพาตัวเองไปกบดานที่ที่ไม่มีใครรู้จักเธอนะครับเพราะถ้าเธอออกมาให้ครอบครัวหรือว่าเพื่อนสนิทพบเจอ.. มันอาจจะไม่ปลอดภัยกับตัวเธอ..”“นั่นสิ.. มึงนี่ฉลาดนะไอ้แม็กซ์ เป็นครั้งแรกที่มึงพูดได้ดี.. ว่าแต่.. จะไปหาที่ไหนได้วะ..” นั่นสิทำไมเขาไม่คิดถึงเรื่องนี้ ถ้าเธอขโมยของจริงๆเธอคงจะไม่พาตัวเองมาในพื้นที่สุ่มเสียงแบบนี้ และยิ่งเป็นของสำคัญของครอบครัวเขาด้วยแล้ว.. เออๆ เป็นครั้งแร
ในที่สุด… ในที่สุดเธอก็ได้กลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว.. การกลับมาครั้งนี้ของเธอมันมีความเปลี่ยนแปลงหลายเรื่องเลยทีเดียว.. เธอกลับมาไทยครั้งนี้เธอไม่ติดต่อใครจริงๆจัง เบอร์มือถือของเธอเธอก็เปลี่ยนใหม่หมด มีบ้างเป็นบางครั้งที่เธอโทรไปหาแม่และพ่อ บอกข่าวของเธอให้พวกท่านทราบให้พวกท่านได้รู้ว่าเธอยังอยู่ดีมีแรงไม่เป็นอะไร เธอขออยู่เงียบๆคนเดียวเธอให้เหตุผลกับพวกท่านไปว่าเธออยากจะอยู่ที่ที่สงบๆ เธออยากอยู่แบบคนธรรมดากับชีวิตที่สุดแสนจะธรรมดาและเธอก็ได้เจอแล้ว..“แม่หนูมล.. กินข้าวๆ.. เร็วๆ”“จ้า.. กำลังจะไปจ้ะ…”อึบ…“ไปกินข้าวกันนะคะ…”เธอที่ปลีกตัวออกจากความวุ่นวายในทุกด้าน.. ตั้งแต่เธอกลับมาจากอเมริกาเธอก็เลือกไปที่ที่ไกลที่สุด ถามว่าไกลสำหรับคนอื่นไหม.. ก็อาจจะไม่นะแต่สำหรับเธอมันก็ยังไกลอยู่ดีเพราะเธอไม่ค่อยได้ออกมาอยู่คนเดียวแบบนี้เลยเวลาเธอจะไปเที่ยวไหนเธอมักจะมีพ่อและแม่ของเธอติดสอยห้อยตามไปด้วยแต่ครั้งนี้ไม่มีพวกท่านมาด้วยสำหรับเธอมันเลยดูไกล.. เรื่องที่เธอมีลูกสาว… เธอยังไม่ได้บอกใครทั้งนั้นว่าเธอมีน้อง.. ตอนเธอมาที่นี้ใหม่ๆเธอเองก็ยังไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำว่าเธอท้องเธอแค่รู้สึกว่าตัวเองเห
เขายอมรับว่าวันนั้นเขาได้ทำรุนแรงกับเธอไปนิดแต่แล้วยังไงละ ในเมื่อเขาเคยบอกเคยเตือนแล้วแต่มอลลี่ไม่ยอมฟัง.. เขาก็ต้องสั่งสอนกันบ้าง.. หลังจากวันนั้นเธอแทบจะไม่พูดไม่จา ไม่แม้แต่จะได้ยินเสียงหัวเราะหรือเสียงทะเลาะกับเจมส์เลย… ลูกชายของเขาก็พยายามที่จะชวนเธอทะเลาะแต่เธอเลือกที่จะเงียบใส่และนิ่งเฉย.. และนั่นมันเริ่มทำให้เขารู้สึกได้ว่าเจมส์เปลี่ยนไปอีกครั้ง…ตึกตึกตึก…“เจสัน.. เจสัน!!! ออกมาคุยกับแม่หน่อย…”เฮ้อ.. แม่เขามาทำไมอีกเนี่ย… ท่านยอมขับรถจาก Mexico มา Arizona มาหาเขาแบบนี้.. คงจะมีเรื่องอะไรอีกแล้วสินะ… น่าเบื่อจริงๆ เขากับแม่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาเสมอ แม่ที่พยายามจัดแจงให้เขาอยู่ในกรอบแบบไทยๆ ส่วนแด๊ดก็พยายามสอนให้เขาวางตัวเป็นผู้นำแข่งแกร่ง อย่าไปยอมใคร.. เขาเลยขอเลือกตามแบบที่แด๊ดสอน ส่วนแม่ของเขา เขาก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง.. แล้วแต่อารมณ์น่ะแต่จะไม่ฟังเสียส่วนใหญ่…“มีอะไรครับมาดาม วิลตัน.. ”“ เด็กคนนั้นอยู่ไหน… ”“คนไหนครับ? ”“แกอย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน ไปตามเด็กคนนั้นลงมาคุยกับฉันหน่อย…”“มอลลี่น่ะเหรอ? แม่มีอะไรจะคุยกับเธอ?” เขารู้สึกแปลกๆแล้วนะ ทำไมแม่ต้องอยากคุยกับมอลลี่ด้
Arizona…ตั้งแต่ที่เขามีมอลลี่ติดสอยห้อยตามมาด้วยทุกอย่างในชีวิตก็แปลกไปหมดทุกเรื่อง ทั้งเรื่องลูกน้อง ลูกชาย และบ้าน.. มันแปลกไป แปลกไปในทิศทางที่นำพาซึ่งความปวดหัว…“เจมส์ ยูจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ…”นั่นไง.. ตอนนี้ทะเลาะกับลูกชายสุดที่รักของเขาแล้ว.. ทะเลาะกันได้ทุกวัน ทะเลาะกันได้ทั้งวัน เขาก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมแค่มอลลี่มาอยู่ที่นี่เจมส์ถึงเป็นคนพูดเยอะ ชอบแกล้ง และมีความยิ้มมุมปากบ่อยขึ้น..“แล้วยูจะทำไม ทุกอย่างในบ้านนี้เป็นของแด๊ด.. เงิน และของทุกอย่างที่นี่.. ไอจะทำหรือจะกินอะไรก็ได้ ยูเป็นแค่ผู้อยู่อาศัยและไม่รู้ว่าจะไปเมื่อไรดังนั้นยูไม่ควรจะทำแบบนี้กับไอ..”“รู้.. ฉันก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่..”ขวับ…เธอเองก็รู้ว่าเธอไม่ใช่เจ้าของบ้านเธอเป็นผู้อยู่อาศัยที่ถูกจับมาด้วยเรื่องราวบ้าๆบอๆที่เธอก็ไม่ค่อยจะเข้าใจสักเท่าไร… เธอจำได้ว่าวันนั้นเธอตื่นขึ้นมาและเธอพยายามหนีเออออกมาได้นะแต่เมื่อเธอลองเดินไปเรื่อยๆเธอก็รู้ว่าเธออยู่ที่ประเทศเพื่อนบ้าน.. ไม่นานคนของเจสันก็มาเอาตัวเธอกลับไป.. เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านหลังนั้นเขาก็ตะคอกใส่เธอ ด่าว่าเธอด้วยคำพูดคำจาที่เธอเองก็ทั้งตกใจและเสียใจอยู่ ถามว่า
เธอหวังว่าเธอจะไม่เจอเขาอีก.. เรื่องในคืนนั้นทำให้เธอหวาดกลัวเขาไปเลยก็ว่าได้.. เขารุนแรงกับเธอจริงๆเธอเจ็บไปหมดไม่ใช่แค่ร่างกายแต่ส่วนนั้นของเธอเองก็เหมือนกัน.. เธอเจ็บมากๆ..งืด… งืด…“ฮัลโล.. มีอะไรคะเพื่อนรัก.. ยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ?” แหม… นึกว่าตายไปแล้วซะอีกมีผัวแล้วลืมเพื่อนเลยสินะ…“แวะมาหาหน่อยสิที่บ้านมีอะไรจะเล่าให้ฟัง…”“อะไร? เล่าตอนนี้ไม่ได้เหรอ?”“มาเถอะ… มากินข้าวกันด้วยไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานแล้วนะแล้วตอนนี้นิวัฒน์อาการก็ดีขึ้นแล้วด้วย.. มานะเดี๋ยวจะให้สุทำของชอบไว้ให้..”“ได้ๆ เย็นๆเจอกันนะ…”……“คุณเป็นใครจับฉันมาทำไม..” เธอไปหาโบตั๋นมาเมื่อช่วงเย็นเธอแวะไปกินข้าวที่บ้านหลังใหม่ของโบตั๋นและเธอก็ได้ฟังข่าวดีของโบตั่นนั่นก็คือโบตั๋นท้องแล้ว..ท้องลูกคนที่สองได้ สองเดือนนั่นแสดงว่า.. สองคนนั้นทำเรื่องอย่างว่ากันทั้งที่ยังเจ็บตัวอยู่.. ร้ายกาจๆ และเมื่อเธอขับรถออกมาจากบ้านของโบตั๋นได้ไม่นานอยู่ๆก็มีรถตู้คันนึงขับปาดหน้ารถเธอ เธอก็ไม่ได้ด่าหรือว่าหาเรื่องอะไรเลยสักนิดแต่อยู่ๆก็มีรถอีก2คันขับมาปิดหน้าปิดหลังเธอไม่ให้เธอสามารถขยับไปไหนได้..“หน้าตาแบบนี้นี่เอง.. นายไปจัดการ
เตียงหลังใหญ่ถูกใช้จนคุ้มพื้นที่.. เขาพามอลลี่มาที่บ้านของเขาเพื่อที่จะมาจ่ายค่าแลกเปลี่ยนที่เธอได้คุยกับเอาไว้แล้ว… และการจ่ายสำหรับเขาเขาพึ่งนึกได้ว่าเขาต้องการอะไร.. และเธอต้องจ่ายหนักด้วย…ตับตับตับ…“มอลลี่… อ๊าส์… เสียว.. เสียวมาก..” ตอนนี้กำลังนอนแผ่หราให้มอลลี่โยกขย่มอยู่บนเจ้างูยักษ์ของเขา.. นมเล็กแต่เซ็กส์จัด.. มันเป็นแบบนี้นี่เอง.. ดีนะที่เขาได้บิ้วอารมณ์ให้เธอมาก่อนหน้านี้.. เขาทั้งล้วงทั้งจ้วงเธอมาตลอดทาง.. ไม่สนหรอกเขาไม่สนหรอกว่าเราจะอยู่ที่ไหน.. เขาแค่ต้องการร่างกายของเธอ..“อ๊าห์… ลึก.. มันลึกมาก.. อื้อ..”ตับตับตับ..ตอนนี้เธอรู้แค่ว่าสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่มันทำให้เธอมีความสุข.. เธอไม่เคยเจอความรู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว.. เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เก็บซิงไว้ชิงโชคหรอก.. เธอเริ่มมีเซ็กส์ตั้งแต่เธอ17ปีแล้ว… เพราะเธอเคยได้ยินเพื่อนนักเรียนคุยกันว่าการมีเพศสัมพันธ์กันมันทำให้ผู้หญิงมีความสุข.. แต่เอาจริงๆครั้งแรกของเธอมันไม่ได้ฟินนะมันเจ็บแต่แค่ทำไปนานๆ.. มันก็ฟินดีนะ มันรู้สึกดีถามว่าเธอติดเซ็กส์ไหม? ไม่มีก็ได้ แต่ถ้าได้ก็ดี เธอไม่ติดนะ“อ๊าส์.. แบบนั้นที่รัก… อ๊าส์…”เมื่อความเ
หลังจากที่เขาได้เบอร์โทรของผู้หญิงคนนั้นเขาก็ต้องนำเรื่องที่เธอเล่าให้ฟังเก็บเอาไปคิดเพราะว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่จะหาใครสักคนโดยที่ไม่มีลักษณะ หน้าตา เลขทะเบียนอะไรเทือกนี้.. มันก็ไม่ง่ายเลยนะเอาจริงๆงืด…. งืด….“ค่ะ.. ”“คุณว่างรึเปล่าคุณมอลลี่.. ออกมาคุยกันหน่อยสิ..” “ว่าง.. ที่ไหน” ไม่รู้สิถ้าถามว่าเธอกลัวเขารึเปล่า ถ้าตอบตามตรงก็มีบ้างเพราะยังไงเขาก็ดูเป็นคนลึกลับและแปลกๆ แต่ตอนนี้เรื่องของเพื่อนเธอสำคัญที่สุดเพราะเธอเป็นห่วงเพื่อนรักของเธอมากเพราะสิ่งที่เพื่อนรักเธอเจอมันไม่ง่ายเลยเหมือนกับว่าเพื่อนของเธอกำลังเจอศึกหนักโดยที่เพื่อนของเธอยืนอยู่ในที่สว่างและคนพวกนั้นอยู่ในที่มืด…“มาที่ร้าน XXX ก็แล้วกัน.. ผมจะไปรอก่อน คุณไม่ต้องรีบนะ แต่ผมรออยู่..”“ แต่สิ่งที่นายพูดออกมามันก็หมายความว่าฉันต้องรีบออกไปย๊ะ.. ” นี่เขาไม่รู้จริงดิ~~~~~“คุณก็มาเร็วเหมือนกันนะ..”“นี่.. ฉันรีบสุดแล้วนะ ฉันเหยียบมา130กว่าๆเลยนะ.. ” เธอไม่เคยขับรถเร็วขนาดนี้เลยนะ ปกติเธอขับแค่ 80 หรือมากสุดก็ 100 กม./ชม. เธอไม่ใช่สายซิ่งเหมือนกับนังโบตั๋นนะ รายนั้นขับรถเร็วมาก..“ ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่.. นังเถ