เล่าความจริง…

ตอนแรกเขาก่ะว่าจะเช่าโรงแรมพักแบบสบายๆแต่ดูเหมือนว่ามอลลี่จะดื้อและพยศเอามากๆ ไม่ใช่แค่มอลลี่แต่ยังมีแม่สาวน้อยตัวจิ๋วนี่ด้วยเพียงแค่เปลี่ยนที่เจ้าตัวก็ร้องไห้โย ร้องไห้เสียงดังจนห้องข้างๆต้องมาเคาะประตูว่าเสียงเด็กรบกวน.. เขาล่ะอยากจะตะบันให้หน้าแหกไปเลย.. เสียงเด็กร้องใครจะไปห้ามได้เล่า และเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่มอลลี่พูดว่าสาวน้อยตัวจิ๋วติดที่นอนของตัวเองและไหนจะตุ๊กตาตัวโปรดด้วยมันเลยทำให้เขาต้องตามมาที่หมู่บ้านเล็กๆคับแคบที่เขาน่าจะเรียกกันว่าหมู่บ้านชาวประมง.. เขาจะนอนได้ไหมเนี่ย.. แต่ไม่ได้เขาจะต้องเฝ้ามอลลี่กับแม่หนูจิ๋วคนนี้เอาไว้ตลอด…

“นั่นใครน่ะหนูมล.. หล่อน่ะ แต่จะดูไปก็คล้ายๆกับหนูมีนาของป้าอยู่นะ… พ่อฝรั่ง.. โอ้.. เฮโล่..”

“สวัสดีครับผมพูดไทยได้ ฟังไทยได้ แม่ผมเป็นคนไทยครับ.. ผมหน้าเหมือนมีนามากเหรอครับ?”

“อือๆ ใช่ๆ ดูสิโครงหน้าเดียวกันเลยนะ จมูกโด่งๆนี่ด้วย แล้วไหนจะสีผมอีก.. ว่าแต่.. หายหัวไปไหนมาล่ะถึงได้มาเอาจนป่านนี้.. ฉันกำลังจะหาผัวใหม่ให้แม่หนูมลอยู่เลย ลูกชายเจ้าของโรงแรมน่ะหล่อนะ รวยด้วย และชอบแม่หนูมลกับมีนามากๆด้วย.. ”

เสียงลมหายใจฟึดฟัดๆของเขามันทำให้เธอรู้สึก