บททั้งหมดของ Last Love รักสุดท้ายคือเธอ: บทที่ 31 - บทที่ 37

เธอหวังว่าเธอจะไม่เจอเขาอีก.. เรื่องในคืนนั้นทำให้เธอหวาดกลัวเขาไปเลยก็ว่าได้.. เขารุนแรงกับเธอจริงๆเธอเจ็บไปหมดไม่ใช่แค่ร่างกายแต่ส่วนนั้นของเธอเองก็เหมือนกัน.. เธอเจ็บมากๆ..งืด… งืด…“ฮัลโล.. มีอะไรคะเพื่อนรัก.. ยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ?” แหม… นึกว่าตายไปแล้วซะอีกมีผัวแล้วลืมเพื่อนเลยสินะ…“แวะมาหาหน่อยสิที่บ้านมีอะไรจะเล่าให้ฟัง…”“อะไร? เล่าตอนนี้ไม่ได้เหรอ?”“มาเถอะ… มากินข้าวกันด้วยไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานแล้วนะแล้วตอนนี้นิวัฒน์อาการก็ดีขึ้นแล้วด้วย.. มานะเดี๋ยวจะให้สุทำของชอบไว้ให้..”“ได้ๆ เย็นๆเจอกันนะ…”……“คุณเป็นใครจับฉันมาทำไม..” เธอไปหาโบตั๋นมาเมื่อช่วงเย็นเธอแวะไปกินข้าวที่บ้านหลังใหม่ของโบตั๋นและเธอก็ได้ฟังข่าวดีของโบตั่นนั่นก็คือโบตั๋นท้องแล้ว..ท้องลูกคนที่สองได้ สองเดือนนั่นแสดงว่า.. สองคนนั้นทำเรื่องอย่างว่ากันทั้งที่ยังเจ็บตัวอยู่.. ร้ายกาจๆ และเมื่อเธอขับรถออกมาจากบ้านของโบตั๋นได้ไม่นานอยู่ๆก็มีรถตู้คันนึงขับปาดหน้ารถเธอ เธอก็ไม่ได้ด่าหรือว่าหาเรื่องอะไรเลยสักนิดแต่อยู่ๆก็มีรถอีก2คันขับมาปิดหน้าปิดหลังเธอไม่ให้เธอสามารถขยับไปไหนได้..“หน้าตาแบบนี้นี่เอง.. นายไปจัดการ

เขายอมรับว่าวันนั้นเขาได้ทำรุนแรงกับเธอไปนิดแต่แล้วยังไงละ ในเมื่อเขาเคยบอกเคยเตือนแล้วแต่มอลลี่ไม่ยอมฟัง.. เขาก็ต้องสั่งสอนกันบ้าง.. หลังจากวันนั้นเธอแทบจะไม่พูดไม่จา ไม่แม้แต่จะได้ยินเสียงหัวเราะหรือเสียงทะเลาะกับเจมส์เลย… ลูกชายของเขาก็พยายามที่จะชวนเธอทะเลาะแต่เธอเลือกที่จะเงียบใส่และนิ่งเฉย.. และนั่นมันเริ่มทำให้เขารู้สึกได้ว่าเจมส์เปลี่ยนไปอีกครั้ง…ตึกตึกตึก…“เจสัน.. เจสัน!!! ออกมาคุยกับแม่หน่อย…”เฮ้อ.. แม่เขามาทำไมอีกเนี่ย… ท่านยอมขับรถจาก Mexico มา Arizona มาหาเขาแบบนี้.. คงจะมีเรื่องอะไรอีกแล้วสินะ… น่าเบื่อจริงๆ เขากับแม่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาเสมอ แม่ที่พยายามจัดแจงให้เขาอยู่ในกรอบแบบไทยๆ ส่วนแด๊ดก็พยายามสอนให้เขาวางตัวเป็นผู้นำแข่งแกร่ง อย่าไปยอมใคร.. เขาเลยขอเลือกตามแบบที่แด๊ดสอน ส่วนแม่ของเขา เขาก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง.. แล้วแต่อารมณ์น่ะแต่จะไม่ฟังเสียส่วนใหญ่…“มีอะไรครับมาดาม วิลตัน.. ”“ เด็กคนนั้นอยู่ไหน… ”“คนไหนครับ? ”“แกอย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน ไปตามเด็กคนนั้นลงมาคุยกับฉันหน่อย…”“มอลลี่น่ะเหรอ? แม่มีอะไรจะคุยกับเธอ?” เขารู้สึกแปลกๆแล้วนะ ทำไมแม่ต้องอยากคุยกับมอลลี่ด้

จากวันที่เขาได้แวะไปหาเพื่อนสนิทของมอลลี่เขาก็สั่งให้คนของเขากลุ่มหนึ่งไปคอยเฝ้าดูอยู่ห่างๆเผื่อว่ามอลลี่จะแวะมาหาเพื่อนแต่แล้วก็ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยสักนิด… ส่วนบ้านของเธอที่มีพ่อและแม่อยู่เขาก็ให้คนอีกกลุ่มเฝ้าเอาไว้.. ดูเหมือนไม่มีการเคลื่อนไหวเลยสักนิด.. เขาเองก็จนปัญญาเพราะเขาไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหนได้.. แล้วของสำคัญชิ้นนั้นมันคืออะไร.. หน้าตามันเป็นแบบไหน ชิ้นเล็กหรือชิ้นใหญ่… โอ้ย คิดแล้วก็ปวดหัว…“นายครับ.. พวกเราไปดูทุกที่ที่คิดว่าคุณมอลลี่จะไปได้จนหมดแล้วนะครับ.. ผมคิดว่าคุณมอลลี่ไม่น่าจะเสี่ยงพาตัวเองมาเจอเพื่อนสนิทและครอบครัว.. ถ้าสมมุติว่าเธอขโมยของของครอบครัวเจ้านายจริง.. ผมว่าเธอจะต้องนำไปขายและจะต้องพาตัวเองไปกบดานที่ที่ไม่มีใครรู้จักเธอนะครับเพราะถ้าเธอออกมาให้ครอบครัวหรือว่าเพื่อนสนิทพบเจอ.. มันอาจจะไม่ปลอดภัยกับตัวเธอ..”“นั่นสิ.. มึงนี่ฉลาดนะไอ้แม็กซ์ เป็นครั้งแรกที่มึงพูดได้ดี.. ว่าแต่.. จะไปหาที่ไหนได้วะ..” นั่นสิทำไมเขาไม่คิดถึงเรื่องนี้ ถ้าเธอขโมยของจริงๆเธอคงจะไม่พาตัวเองมาในพื้นที่สุ่มเสียงแบบนี้ และยิ่งเป็นของสำคัญของครอบครัวเขาด้วยแล้ว.. เออๆ เป็นครั้งแร

จากวันที่เขาเจอมอลลี่ถีบออกมาจากห้องเขาก็รีบตรงดิ่งไปหาลูกน้องเขาทันที พวกมันก็ดูสับสนเหมือนกันที่อยู่ๆเขาเอ่ยปากถามพวกมันว่าเขาควรจะทำยังไงกับมอลลี่ดี.. ดูเหมือนมอลลี่จะไม่ยอมกลับไปกับเขาง่ายๆ.. เมื่อเขาเปิดปากพูดกับไอ้แม็กซ์เกี่ยวกับเรื่องของมอลลี่ มันก็พูดบางสิ่งออกมาและนั่นทำให้เขาโมโหและถีบมันเข้าให้หนึ่งที..“ ตรงไหน.. เกรี้ยวกราดตรงไหน เอาแต่ใจตัวเองตรงไหน… พูดดีๆนะไอ้แม็กซ์..” ไอ้แม็กซ์มันกล่าวหาว่าเขาเป็นคนเกรี้ยวกราดและเอาแต่ใจตัวเอง.. ถ้าเขาลดตรงนี้ลงมาได้บางทีมอลลี่อาจจะกลับไปกับเขาก็ได้…“เจ้านายเป็นทุกตรงครับไม่เชื่อก็ลองถามคนอื่นดูได้.. ถ้าเจ้านายลดอีโก้ที่สูงปรี๊ดของเจ้านายลงมาสักนิด… ผมว่าคุณมอลลี่เธออาจจะพูดดีๆด้วยก็ได้นะครับ.. ผมอยากให้เจ้านายมีครอบครัวที่น่ารัก.. ใครๆก็รู้และดูออกว่าเจ้านายหวงคุณมอลลี่ และการหวงของเจ้านายนั่นก็หมายถึงว่าเจ้านายรู้สึกดีกับคุณมอลลี่..เชื่อผมเถอะครับเผื่ออะไรๆจะดีขึ้น.. ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยต้องการผู้ชายที่อ่อนโยน หวงใย และใส่ใจครับ..” จะบอกว่าเขาไม่เคยมีความรักก็ไม่ใช่ เขาเคยมีแฟนเขาเคยมีคนรักแต่ด้วยอาชีพที่เขาทำมันทำให้เขาต้องคอยระแวง