บททั้งหมดของ Last Love รักสุดท้ายคือเธอ: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตั้งแต่วันที่คุณโบตั๋นไปตีกับอดีตสามีตอนนี้ไม่ว่าจะไปไหนเธอก็มักจะหิ้วเขาไปด้วยและเขาก็มีตำแหน่งแล้วนะเขาไม่ได้ว่างงานแล้วตอนนี้คุณโบตั๋นให้เขามาเป็นคนขับรถให้ที่สำคัญเธอย้ายออกมาอยู่ข้างนอกแล้วเธอซื้อบ้านเป็นของตัวองเพื่อตัดปัญหาเกี่ยวกับพ่อและแม่ของเธอช่วงแรก น้องบีมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องมาอยู่ที่อื่นแต่คุณโบตั๋นก็อธิบายว่าเธออยากจะมีบ้านเป็นของตัวเองและต้องการทำสนามเด็กเล่นให้น้องบีมนั่นแหละเจ้าตัวแสบเลยยอม แต่การย้ายออกคุณโบตั๋นก็พาพี่สุ พี่เลี้ยงของบีมมาด้วยเพราะพี่สุเป็นคนที่คุณโบตั๋นนับถือมากและพี่สุก็พูดแล้วว่าถ้าคุณโบตั๋นไม่อยู่พี่สุก็ไม่อยู่ที่นี่เหมือนกัน“วันนี้ต้องออกไปไหนอีกรึเปล่าครับ?”“ไม่อ่ะขี้เกียจยัยมอลลี่ก็ไม่ค่อยว่างเลยช่วงนี้สงสัยติดผู้ชาย..” เชอะ เดี๋ยวนี้ตามตัวยากเสียจริงนะแม่คุณ เมื่อก่อนนี่โทรหาแล้วก็รีบมาเลยไม่เคยเกิน1ชั่วโมงก็จะมาอยู่ที่โชว์รูมของเธอแล้วแต่เดี๋ยวนี้เหรอ? โทรไปบางทีก็ตัดสายทิ้ง.. มันน่าสงสัยนัก“ก็เหมือนเธอไง.. เธอก็ติดผู้ชายนะไม่รู้เหรอ?” ตอนนี้สรรพนามของเขาที่เอาไว้เรียกคุณโบตั๋นเปลี่ยนไปเป็นเธอ เค้า.. มันน่ารักดีนะ แต่ถ้าอยู่กับ

กว่าเธอจะได้เข้าไปเยี่ยมนิวัฒน์มันก็ใช้เวลาไปถึงสามวัน.. เธออยากจะเข้าไปเยี่ยมตั้งแต่วันแรกที่เขาถูกย้ายออกมาแต่หมอสั่งห้ามเอาไว้ว่าเพื่อความปลอดภัยของคนไข้ป้องกันการติดเชื้อและความปลอดภัยในด้านคดีด้วย.. เรื่องนี้เธอก็เข้าใจนะเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ และเธอก็ไม่รู้ว่าจะช่วยตำรวจสืบหาคนผิดได้ยังไง..ตึกตึกตึก….“โค้ก.. เป็นยังไงบ้าง…”^__^“เธอร้องไห้ทำไม.. เค้ายังไม่ตายหรอก จะตายได้ยังไงยังไม่ได้ทำให้เธออ้วน9เดือนเลย…”“ฮึก.. ไอ้บ้ายังจะมาพูดเล่นอีก… เจ็บไหม.. เจ็บมากรึเปล่า…” แค่เห็นใบหน้าที่ซีดเซียวมันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าอยากจะร้องไห้ออกมาเธอเป็นห่วงเขามาก เป็นห่วงมากจริงๆ ผู้ชายนิสัยไม่ดีชอบทำให้เธอเสียใจ…“แค่เธอไม่เป็นอะไร.. แค่นั้นก็พอแล้วครับ.. เธอไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม.. เค้าหลับไปนานรึเปล่า…” ถามว่าเจ็บไหมเจ็บสิ ถูกยิงนะไม่ใช่ถูกมีดบาดแต่เขาไม่กลัวหรอกเขาเป็นห่วงก็แค่คุณโบตั๋นเท่านั้นเอง..“ฉันไม่เป็นอะไรเลยมีแค่นายเท่านั้นที่เจ็บ.. นายหลับไปตั้งสองวัน.. นายรู้ไหมช่วงที่นายหลับไปฉันทำอะไรไม่ได้เลย นอนก็ไม่หลับ ทำงานก็ทำไม่รู้เรื่อง.. เป็นห่วงนะ เป็นห่วงนายมากๆเลย…”^

“เมียจ๋า… จะรีบลุกไปไหนก่อน..โอ๋ๆๆ ไม่ดิ้นกวนแม่นะครับลูกสาวป๊า” ใช่… ตอนนี้เขาจะเป็นพ่อคนแล้ว ด้วยความขยันหมั่นเพียรของเขาที่ชอบขอดูนมเมีย.. มันเลยทำให้เขานั้นสามารถเสกเด็กเข้าท้องได้..“จะให้ฉันนอนทั้งวันไม่ได้นะนิวัฒน์ ฉันต้องเดินบ้างอะไรบ้างไม่งั้นฉันจะเป็นง่อยเดินไม่ได้เอา..” อือ.. เธอท้องค่ะเขามันร้ายมากและด้วยความต้องการอันมากโขของเธอมันเลยทำให้เธอเผลอไผลไปกับเขาทุกที.. ถามว่าเธอติดไหมก็ไม่นะเพราะเธอก็อายุมากแล้ว เรื่องท้องเธอกว่าดีนะตอนนี้ยังเลี้ยงไหว ยังมีแรงเดินมีแรงเลี้ยงเขาเธอก็ไม่ติด ส่วนเรื่องแต่งงานนั้นเธอกับเขาไปจดทะเบียนสมรสกันหลังจากที่รู้ว่าเธอท้องได้สองเดือนส่วนตอนนี้เธอท้องได้เกือบหกเดือนแล้ว..“แล้วยังไงถ้าเป็นง่อยเดี๋ยวผมช่วยเช็ดก้นอาบน้ำเอง.. ทำไมล่ะเมียทั้งคนก็ต้องดูแลได้สิ ใช่ไหมครับลูกสาวป๊า..” ต่อให้เมียเขาจะเป็นง่อยเดินไม่ได้เขาก็จะดูแลเธออย่างดีที่สุด“ช่างเถอะฉันจะออกไปเดินเล่นหน่อยงานก็ไม่ค่อยได้ทำดังนั้นให้ฉันเดินเล่นบ้างนะ…” ตั้งแต่เธอท้องเขาก็ห้ามนั่นห้ามนี่เวลาจะไปทำงานก็มีเขาไปด้วยตลอดช่วงสองสามเดือนแรกเธอแทบจะไม่ได้ไปไหนเลยเพราะเขาห้ามเขากลัวว่าจะ

ปวดหัวมาก.. เธอไม่เคยเมามากมายแบบนี้มาก่อนเลยนะ แต่ไม่เป็นไรเพื่อเพื่อนรักเธอพร้อมเมาเป็นเพื่อน วันนี้ยัยโบตั๋นนางโทรมาชวนไปดริ้งไปดื่ม.. และเธอก็ไม่เคยที่จะปฏิเสธเพื่อนรักของเธอด้วยสิ นางว่ายังไงเธอก็ดี“อือ… อะไรเนี่ยหนักฉิบหาย…” ปวดหัวมาก.. ปวดหัวจริงๆนะ เธอไม่น่าดื่มเยอะขนาดนี้เลย.. ดื่มเหมือนว่าจะไม่มีวันพรุ่งนี้แล้วอ่ะ ยัยบ้าเอ้ย“อยู่ไหนวะเนี่ยมอลลี่.. เอะ.. เอะ.. เอ๋.. ” ทำไม.. ทำไมเธอถึงไม่คุ้นกับสถานที่นี้เลย.. ที่ไหนกัน…เมื่อเธอกวาดตามองไปรอบๆเธอก็รู้ได้ทันทีว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของเธอไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่คอนโดของเธอ.. แล้วมันที่ไหนกัน.. เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วเธอมากับใคร….พรึบ…“ กรี๊ด…. ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต แก.. แกเป็นใคร แกเป็นใครกัน ตื่นนะ.. ตื่นเดี๋ยวนี้! บอกให้ตื่นยังไงเล่า.. ”ตุบตับๆหมับ!!“โอ้ย.. อะไรวะ.. พอได้แล้ว.. บอกให้หยุด…”คนกำลังนอนสบายๆแม่งเอ้ย.. ใครวะมาโวกเวกเสียงดังแบบนี้…“ นาย.. นายเป็นใคร แล้วทำไม.. ” เธอโป๊.. เธอไม่ได้ใส่อะไรเลย.. โอ้.. ให้ตายสินังมอลลี่.. โอ้ย.. ไม่ได้ๆ“ ฉันต้องถามเธอต่างหากว่าเธอเป็นใครทำไมถึงมาอยู่บนเตียงเดียวกับฉัน.. เด็กเอ็นเหรอ?

หลังจากที่เขาได้เบอร์โทรของผู้หญิงคนนั้นเขาก็ต้องนำเรื่องที่เธอเล่าให้ฟังเก็บเอาไปคิดเพราะว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่จะหาใครสักคนโดยที่ไม่มีลักษณะ หน้าตา เลขทะเบียนอะไรเทือกนี้.. มันก็ไม่ง่ายเลยนะเอาจริงๆงืด…. งืด….“ค่ะ.. ”“คุณว่างรึเปล่าคุณมอลลี่.. ออกมาคุยกันหน่อยสิ..” “ว่าง.. ที่ไหน” ไม่รู้สิถ้าถามว่าเธอกลัวเขารึเปล่า ถ้าตอบตามตรงก็มีบ้างเพราะยังไงเขาก็ดูเป็นคนลึกลับและแปลกๆ แต่ตอนนี้เรื่องของเพื่อนเธอสำคัญที่สุดเพราะเธอเป็นห่วงเพื่อนรักของเธอมากเพราะสิ่งที่เพื่อนรักเธอเจอมันไม่ง่ายเลยเหมือนกับว่าเพื่อนของเธอกำลังเจอศึกหนักโดยที่เพื่อนของเธอยืนอยู่ในที่สว่างและคนพวกนั้นอยู่ในที่มืด…“มาที่ร้าน XXX ก็แล้วกัน.. ผมจะไปรอก่อน คุณไม่ต้องรีบนะ แต่ผมรออยู่..”“ แต่สิ่งที่นายพูดออกมามันก็หมายความว่าฉันต้องรีบออกไปย๊ะ.. ” นี่เขาไม่รู้จริงดิ~~~~~“คุณก็มาเร็วเหมือนกันนะ..”“นี่.. ฉันรีบสุดแล้วนะ ฉันเหยียบมา130กว่าๆเลยนะ.. ” เธอไม่เคยขับรถเร็วขนาดนี้เลยนะ ปกติเธอขับแค่ 80 หรือมากสุดก็ 100 กม./ชม. เธอไม่ใช่สายซิ่งเหมือนกับนังโบตั๋นนะ รายนั้นขับรถเร็วมาก..“ ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่.. นังเถ