All Chapters of เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์: Chapter 1 - Chapter 10

ภายในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายบนท้องถนน รถสปอร์ตสีดำคันงามกำลังเลี้ยวเข้ามาจอดยังลานจอดรถชั้นใต้ดินของคอนโดมิเนียมสุดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา เป้าหมายของจิรัสยาในค่ำคืนนี้ก็คือเพ้นเฮ้าส์ขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ยังชั้นบนสุดของที่นี่ที่มีพื้นที่ใช้สอยกว่า มากกว่า500 ตารางวา ซึ่งตัวเธอเองก็เคยได้สัมผัสมันมาแล้วหลายครั้งหลายคราอยู่ว่ามันหรูหราเพียงใดลมหายใจถูกพ่นออกมาเฮือกใหญ่อยู่หลายรอบก่อนจะตัดสินใจหอบกล่องของขวัญออกมาจากเบาะหลัง ขาเรียวงามเดินก้าวตรงไปด้านหน้า ซึ่งมองจากตรงนี้จะเห็นว่ามีลิฟท์โดยสารที่อยู่เยื้องไปไม่ไกลบรรยากาศคืนนี้ค่อนข้างอบอ้าว จิรัสยาเลือกที่จะใส่มินิเดรสกำมะหยีสายเดี่ยวสีแดงเบอกันดี้ขนาดเข้ารูปกับรองเท้าส้นสูงแหลมปรี๊ดส้นเข็มสีดำ ซึ่งดูแล้วมันตัดกันดีกับสีผิวอันขาวผ่อง นั่นยิ่งสะท้อนภาพลักษณ์ของเธอในคืนนี้ให้ออกมาในทางเซ็กซี่แต่เรียบหรูจิรัสยาเป็นคนที่มีรูปร่างดี เพราะปกติเธอชอบที่จะดูแลตัวเอง เมื่อไหร่ก็ตามที่มีวันหยุดไม่มีไฟลท์ที่ต้องไปบินเธอก็มักจะมีตัวเลือกอยู่แค่สองอย่าง คือ ถ้าไม่นอมจมอยู่กับที่นอนทั้งวันไปเลย เธอก็มักเลือกที่จะไปเข้ายิมเพื่อเรียกเหงื่อจากการ

หลังจากที่ชนัญญาได้แนะนำจิรัสยาให้รู้จักกับเขาแล้วเธอก็ต้องรีบขอตัวเพื่อห่างออกมา ย้ำอีกครั้งว่าผู้ชายแบบทิมนั้นคือผู้ชายที่จิรัสยาอยากหลีกหนีให้ไกลที่สุด บรรยากาศภายในวันนี้เรียกได้ว่าพิเศษสุดๆ เพราะจากที่จิรัสยากวาดสายตามองไปรอบๆพื้นที่แล้วก็จะเห็นว่ามีผู้ที่มาร่วมฉลองวันเกิดให้กับภาคินวันนี้ราวยี่สิบกว่าคนเห็นจะได้ บางคนมาเดี่ยว บางคนก็มาคู่ ดูจากการแต่งตัวและเครื่องประดับของใช้แต่ละคนแล้วเรียกได้ว่าจิรัสยากำลังอยู่ท่ามกลางแวดวงไฮโซอย่างแท้ทรูตัวเธอปกติเกิดมาในครอบครัวที่ก็ไม่ได้จะขัดสนอะไร ตอนที่ผู้เป็นยายของเธอยังมีชีวิตอยู่ก็เรียกได้ว่าท่านเป็นเศรษฐีนีค้าขายที่ดินแพงๆคนหนึ่งเช่นกัน ดังนั้นสิ่งของพวกนี้สำหรับจิรัสยาแล้วเธอจึงคุ้นเคยกับมันดี และเนื่องจากว่าเป็นคนที่ชอบแต่งตัวเวลาที่ไปทำงานต่างประเทศเธอก็มักจะมีโอกาสได้หอบหิ้วของสวยๆงามๆกลับมาด้วยเสมอในขณะที่กำลังจ้องมองผู้คนที่ต่างกำลังยืนพูดคุยจิบเครื่องดื่มกันอยู่บริเวณริมสระว่ายน้ำของเพ้นเฮ้าส์หรูแห่งนี้อย่างออกรส สายตาของจิรัสยาก็กวาดไล่ไปจนมาหยุดอยู่ที่ทิมและภาคิน และเธอก็พบว่าเขาสองคนกำลังสนทนากันด้วยสีหน้ายิ้มๆและหันมองมา

เขากลับไปแล้ว..จิรัสยาเอามือทาบไว้ที่หน้าอกและพ่นลมหายใจออกมาทางปากหลังจากก้าวเข้ามาอยู่ในห้องของตัวเองเสร็จ"ตกลงจะเอารถผมไว้ใช้หรือพรุ่งนี้จะให้คนรถของผมมารับคุณไปส่งที่ทำงานครับ""ขอโทษนะคะคุณทิม นี่คุณบ้าไปแล้วหรือเปล่าคะ เราไม่ได้รู้จักกัน จู่ๆจะเอารถราคาคันละตั้งหลายสิบล้านมาให้ฉันไว้ใช้ ฉันไม่เข้าใจค่ะ " "เรารู้จักกันแล้ว ฝ้ายพึ่งแนะนำไปตอนหัวค่ำ คุณลืมไปแล้วหรือเปล่า""ค่ะ ไม่ลืม แต่เราก็ไม่ได้รู้จักกันถึงขนาดที่ว่าคุณเอารถของคุณมาให้ฉันไว้ใช้ได้นะคะ""ไม่ต้องห่วงอีกหน่อยก็รู้จัก เพราะผมอยากรู้จัก คุณเตรียมตัวเอาไว้ได้เลย" จิรัสยายังคงช็อคกับเหตุการ์ณนี้ไม่หายว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้คืออะไร เขาคงไม่ได้จะกำลังสนใจเธออยู่หรอกใช่มั้ย ในเมื่อเขามีว่าที่คู่หมั้นแล้วนี่ บ้าชะมัด เธอต้องตั้งรับกับผู้ชายอันตรายคนนี้ไว้ให้ดีๆ จิรัสยารู้สึกว่าเขาอันตราย แม้ว่าภายนอกจะดูสุขุมนุ่มลึกเพียงใดแต่เธอเชื่อว่าเขาน่ะ 'ไฟ' ดีๆนี่เอง หากไม่อยากโดนแผดเผาก็จงพยายามอยู่ให้ไกลสรุปพรุ่งนี้ทิมสั่งให้คนของเขามารับเธอเเทนที่จะเอารถหรูมาจอดทิ้งไว้ที่คอนโด เนื่องจากว่าจิรัสยายืนยันอย่างหนักแน่นว่าจะไม่

เวลาแปดโมงห้าสิบตามเวลาท้องถิ่น จิรัสยาแต่งตัวลงมาคอยที่ล็อบบี้ เพียงห้านาทีต่อจากนั้นก็เห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงเท่คุ้นตาราวกับนายแบบสวมแว่นกันแดดสีดำใส่กางเกงยีนต์สีเข้มตามด้วยแจ็คเก็ตหนังกันหนาวสีดำตัวแพงเดินตรงเข้ามาหาเธอวินาทีแรกที่หันมองไป เธอนึกไม่ถึงจริงๆว่าจะเป็นเขา เธอไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้เลย ปกติสองสามครั้งที่เจอเขาตัวเป็นๆหรือไม่ก็ตามสื่อสังคมออนไลน์ทิมมักจะแต่งกายด้วยชุดสูทสุดเนี้ยบเสมอ ไม่น่าเชื่อว่าพอได้เห็นเขาในมุมนี้บ้างมันจะทำเอาเธอใจเต้นได้เหมือนกัน"อะแฮ่ม สวัสดีตอนเช้าครับ" ทิมกระแอมเพียงเบาๆเพื่อเป็นการเรียกสติของคนตรงหน้า เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอแล้วหากแต่ว่าเธอก็ยังคงมองเขาเฉย แถมยังอ้าปากค้างเอาไว้น้อยๆอีก นี่ถ้าเขาไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป เขาคงจะแอบคิดไปได้ว่าจิรัสยากำลังตกอยู่ในอาการอึ้งตะลึงในความหล่อของเขาอยู่แน่ๆ"สะ..สวัสดีค่ะ" น้ำเสียงตะกุกตะกักรีบตอบด้วยความตกใจออกไปในทันทีที่ถูกเขาจับได้ว่าเธอกำลังแอบมอง ลมหายใจถูกสูดเข้าไปลึกๆอีกครั้งก่อนที่เธอจะต้องพยายามรีบดึงสติกลับมาให้ไวและปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด แต่ซึ่งจะว่าไปเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องธร

เมื่อเห็นว่ายังไงก็ไม่มีทางเลือกจิรัสยาจึงจำเป็นต้องอยู่ค้างคืนที่นี่อย่างเลี่ยงไม่ได้ ยิ่งข่าวร้ายไปกว่านั้นก็คือ พนักงานแจ้งว่าเธอและเขาจำเป็นที่จะต้องพักห้องเดียวกัน เพราะห้องพักของที่นี่นั้นเต็มหมดแล้ว บ้าชะมัด นี่มันนิยายน้ำเน่าที่เธอเคยอ่านสมัยเรียนหรือเปล่านะ คิดแล้วก็อยากจะร้องไห้"นี่คือกุญเเจห้องของคุณทั้งสอง กรุณาเดินไปจนสุดทางที่หมายเลขห้องนี้ ทางเราต้องขออภัยในความไม่สะดวกเป็นอย่างมาก" พนักงานบอกและยื่นคีย์การ์ดให้กับทิมในที่สุดจิรัสยาก็ต้องเดินตามเขาเข้าไปด้านในอย่างว่าง่าย ทิมพาเธอเดินเข้าไปด้านในจนสุดทางและคิดว่ามันน่าจะเป็นห้องสุดท้ายเพราะเมื่อสักครู่เธอเดินผ่านมาหลายห้องแล้ว ฝ่ามือใหญ่กดทาบคีย์การ์ดไปกับประตูและมันก็เปิดออก เมื่อก้าวเท้าเข้าไปจิรัสยาก็แทบจะลืมตัวไปชั่วขณะ ด้านในเป็นห้องกระจกวิวหนึ่งร้อยแปดสิบองศาแถมด้านหน้ายังเป็นวิวเทือกเขาแอลป์สูงตระหง่าตั้งอยู่อีกฝั่ง ขาเรียวยาวค่อยๆก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างตื่นตาตื่นใจ พอเดินเข้าไปใกล้ๆก็พบว่าห้องๆนี้ตั้งอยู่ติดกับบนหน้าผา"นี่เขาให้เรานอนในห้องแบบนี้จริงๆหรอคะ" จิรัสยาถามขึ้นมาอย่างลืมตัว"ไม่ถูกใจคุณหรอครับ""ใ