All Chapters of เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]: Chapter 81 - Chapter 90

ไอเดียอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็รีบออกมาเพราะถ้าช้ากว่านี้มีหวังสายแน่ พอออกมาก็เห็นว่ารถเขาจอดอยู่หน้าบ้าน "คุณยังไม่ไปเหรอ?""ขึ้นรถสิ""ฉันเดินออกไปขึ้นรถเองได้ค่ะ""บอกให้ขึ้นมา"ไอเดียยอมติดรถมากับเขาใกล้ถึงมหาวิทยาลัยค่อยให้เขาจอดให้แล้วกัน"จอดตรงนี้ล่ะค่ะ""จะซื้ออะไร" เขาเห็นว่าเธอบอกให้คนขับรถจอด เพราะแถวหน้ามหาวิทยาลัยมีร้านขายของเรียงรายกันอยู่"ฉันจะลงตรงนี้""ถ้าไม่ซื้ออะไรก็ไปลงด้วยกัน""คุณไม่กลัวคนเห็นเหรอ" เขาไม่ตอบคำถามประโยคนี้ของเธอ เกมส์ขับรถมาจนถึงอาคารสำนักงานของทางมหาวิทยาลัย อาคารแห่งนี้เป็นที่รวมแหล่งของคณะอาจารย์และเจ้าหน้าที่ของมหาวิทยาลัย รวมไปถึงท่านอธิการบดีและผู้บริหารทุกท่านก็ใช้ตึกเดียวกัน"ทำไมคุณต้องมาจอดตรงนี้ด้วย" จอดที่ลานจอดรถเธอยังไม่ประหม่าขนาดนี้"ลงสิ" เขาพูดพร้อมกับเปิดประตูแล้วก้าวลงจากรถ เธอก็เปิดออกฝั่งนั้นเหมือนกัน แต่เจ้าวายุไม่เห็นเธอโผล่ขึ้นมาเขาเลยเดินอ้อมไปดู"ไปโน่นแล้วครับ" เกมส์ขำเหมือนเธอล่องหน ที่ไม่เห็นโผล่ขึ้นมาเพราะเธอโน้มตัวลงแล้วก็ค่อยๆ เดินไป กลัวว่าคนจะเห็นว่าเธอลงมาจากรถของเขา"มึงช่วยเอาไอ้นี่ไปจัดการให้กูทีนะ กูโท

"ปล่อยได้แล้วค่ะ""หือ เพิ่งปล่อยไปจะให้ปล่อยอีกแล้วเหรอ ไม่กะให้ผมพักเลยใช่ไหม""ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย""แต่พูดแบบนี้ผมคิดนะ" ตั้งหลายวันแล้วที่ไม่ได้ เมื่อคืนนี้อดใจแทบแย่ เพราะถ้าทำอะไรมีหวังเข่าได้ช้ำแน่ที่นอนแข็งขนาดนั้น วันนี้เขาเลยคิดจะเอาให้หายอยากไปเลย"ออกจากห้องฉันได้แล้วค่ะ""ก็บอกแล้วไงว่าจะนอนห้องนี้""พรุ่งนี้เช้าถ้าเพื่อนฉันมาปลุกล่ะ อื้อ" ไม่รู้ว่าเขาเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนา เธอนอนอยู่เฉยๆ ยังจะหมดแรง แต่กับเขาเพิ่งจบไปก็เริ่มอีกแล้ว"ซี๊ดด ขออีกครั้งก่อนนะ""อีกครั้งเดียวแน่นะคะ" ดันเข้ามาขนาดนี้แล้วก็ปล่อยให้เขาทำๆ ไปแล้วกัน"ไม่รับปาก""ถ้าไม่รับปากฉันไม่ให้""ก็คุณน่ารักขนาดนี้ ใครจะอดใจได้ล่ะ" ผู้หญิงคนนี้แปลกยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งทำให้เขาโหยหา แต่ก่อนเธอไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย แต่พอได้สัมผัสเหมือนหยุดตัวเองไม่ได้นี่เขาชมว่าเราน่ารักเหรอ.. หรือที่เขาพูดไปเพราะแค่ต้องการร่างกายของเราหลังจากเสร็จครั้งที่สองเจ้าวายุก็ยอมกลับห้อง พอเขาออกไปเธอก็มีเวลาถามใจตัวเอง ว่าเธอจะอยู่แบบนี้จริงเหรอ เขาไม่มีวี่แววที่จะรับผิดชอบในตัวเธอเลย ..ไอเดียเธอต้องใจแข็งให้มากก

"เกิดอะไรขึ้น?" เจ้าวายุขับรถเลี้ยวเข้ามาก็เห็นการ์ดของทางร้านกำลังควบคุมตัวใครอยู่ แต่พอมองเข้าไปก็เห็นว่าเจ้าเวหากำลังอุ้มผู้หญิงวิ่งออกมาที่รถ "ไอเดีย??"จังหวะนั้นเจ้าเวหาก็อุ้มไอเดียที่ไม่ได้สติไปขึ้นรถที่จอดรออยู่"มันเกิดอะไรขึ้น" เจ้าวายุไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปดู"เกิดเรื่อง เดี๋ยวกูจะพาไอเดียไปโรงพยาบาลก่อน""รีบขึ้นรถเถอะค่ะ" ออมสินที่เปิดประตูรออยู่แล้วบอกให้สามีรีบพาเพื่อนมาขึ้นรถ"กูเอง" เจ้าวายุรีบเดินอ้อมไปนั่งอีกฝั่งหนึ่งแล้วก็รับไอเดียขึ้นมานอนลงบนตัก ออมสินเลยรีบไปขึ้นด้านหน้าข้างคนขับส่วนเจ้าเวหาบอกให้เตรียมรถอีกคัน แต่ระหว่างนั้นเขาก็มีเวลากลับมาจัดการกับคนที่ทำร้ายร่างกายของไอเดีย"ไอเดียคุณเป็นอะไร ไอเดียคุณได้ยินผมไหม" เจ้าวายุพยายามปลุกไอเดียให้ตื่น ตอนนั้นเขาทำอะไรไม่ถูก หายใจไม่ทั่วท้องเลยด้วยซ้ำ "มึงรีบขับเร็วๆ หน่อยสิวะ" ระหว่างที่ปลุกให้ไอเดียรู้สึกตัวเขาก็หันไปตะคอกคนขับให้รีบไปโรงพยาบาล ออมสินที่เป็นห่วงเพื่อนอยู่ก็แอบสงสัย ทำไมเจ้าวายุเป็นห่วงไอเดียแปลกๆ[โรงพยาบาล] เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่อยู่ใกล้"เป็นอะไรมาคะ" พยาบาลรีบออกมารับคนไข้และก็สอบถามทางญาติ"เพื

"น้องเป็นยังไงบ้าง""ไอเดียเป็นยังไงบ้างคะ""ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้าง"เจ้าวายุที่เพิ่งจะเดินออกมาไม่รู้จะตอบใครก่อนดี และเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เลยบอกไปว่าเธอพอจะพูดได้บ้างแล้ว ที่เขาต้องออกมาก่อนกลัวว่าจะทำให้เธอเครียดจนมีผลกระทบ เพราะเธอเอาแต่ชวนพูดถึงเรื่องนั้น"ผมลืมถามเลยว่าคุณทำงานที่ไหน" มัวแต่เป็นห่วงหลานสะใภ้ พอเห็นอาการดีขึ้นท่านเจ้าคุณเลยถามพ่อเลี้ยงของเธอ"เป็นช่างซ่อมบำรุงที่โรงงานครับ""ว่าแล้วสภาพนี้ต้องเป็นช่าง" คำพูดนี้ไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนพูดก็คงจะรู้กันดี และทุกคนก็หันไปมองคนคนนั้นแทบจะพร้อมกัน "ไม่พูดแล้วก็ได้ค่ะ" เห็นสายตาผู้เป็นพ่อที่มองมารีบหุบปากแทบไม่ทัน"งานของผมคงไม่ทำให้พวกคุณเดือดร้อนใช่ไหมครับ""ทำไมต้องทำให้พวกเราเดือดร้อนด้วยล่ะ ในเมื่องานที่คุณทำก็เป็นงานสุจริต" ท่านเจ้าคุณเลยให้นามบัตรของท่านไป ถ้าต้องการความช่วยเหลือหรืออยากเปลี่ยนงานให้มาหาท่านได้เสมอ"ขอบคุณมากครับ แค่พวกท่านไม่ทิ้งขว้างลูกสาวผมก็ถือว่าเป็นพระคุณมากแล้วครับ"เจ้าวายุมองคำพูดและกริยาของพ่อเลี้ยงเธอ ช่างแตกต่างจากแม่ที่เธอคิดว่าเป็นแม่แท้ๆ มาก"ผมขอคุยกับคุณพ่อหน่อยได้ไหมครับ" เขาจะ

ไอเดียคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว เขาต้องทำอะไรกับโรงอาหารแน่ ถ้าเป็นแบบนี้คนอื่นก็หิวแย่น่ะสิก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังไม่กี่ทีก่อนที่ประตูห้องจะเปิดเข้ามา"ฝีมือคุณใช่ไหม" เข้ามาก็เห็นเขานั่งเก๊กหล่ออยู่โต๊ะทำงาน"ใช่ คิดว่าคลอดคนนี้แล้วก็จะต่ออีกคนเลย" สายตาคนที่ตอบมองต่ำลงไปดูท้องของเธอไอเดียเลยหันกลับไปมองดูเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามเข้ามาด้วย ทีแรกเธอบอกจะมาคนเดียวแต่เพื่อนไม่ไว้วางใจเลยตามกันมา"คุณพูดบ้าอะไร" รู้สึกอายเพื่อนยังไงไม่รู้"ก็คุณเล่นเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแล้วถามเลย​ ผมจะรู้ไหมว่าถามเรื่องอะไร ผมก็ตอบสิ่งที่ผมรู้น่ะสิ""ฉันว่าแกคงเอาอยู่ งั้นฉันสองคนออกไปก่อนนะ" ออมสินรีบคว้าแขนของการ์ตูนให้ออกมาก่อน"จะรีบไปไหนล่ะ อยากจะฟังต่ออยู่เลย""แกจะบ้าเหรอ เขาจะทำลูกคนที่สองกันแล้ว""น่ารักกกอ่ะ อยากมีแบบนี้เป็นของตัวเองสักคน.. บ้านผัวแกยังเหลืออีกสักคนไหมวะ""แกก็พูดไป" ว่าแล้วทั้งสองก็หัวเราะ แต่ตอนที่กำลังหัวเราะอยู่ออมสินก็รีบหุบปากอย่างเร็วเมื่อเห็นว่าสามีกำลังมองมา"มีอะไร""ผัวมองอยู่""ผัวแกเหรอ""สิบนาฬิกา"การ์ตูนมองตามเข็มนาฬิกา ก็เห็นว่าเสี่ยเจ้าเวหากำลังมองทั้งสองอยู่