All Chapters of สิงขร [มาเฟียร้ายรัก]: Chapter 31 - Chapter 40

"พอแล้วใช่ไหมคะ" เธอไม่มีน้ำตาออกมาแม้สักหยดตอนที่ถูกแม่ตี และเห็นว่าแม่คงจะเหนื่อยแล้ว"ดูลูกของคุณนะไม่สำนึกผิดเลยสักนิด" อิงอรพูดกับผู้เป็นสามี"ลูกผมคนเดียวที่ไหนล่ะ""เหลวไหลแบบนี้" อิงอรหยุดคำพูดตัวเองไว้ได้ทัน"ทำไมคะ ทำไมแม่ไม่พูดต่อล่ะ เหลวไหลแบบนี้ไม่อยากมีหนูเป็นลูกใช่ไหม" ถึงแม้แม่จะไม่พูดต่อเธอก็รู้ว่าแม่จะพูดอะไร"ตามแม่เข้ามาในห้องแม่มีอะไรจะคุยด้วย" อิงอรมีเรื่องสำคัญอยากจะถามลูกสาว ซึ่งถามต่อหน้าคนอื่นไม่ได้แม้แต่พ่อของไอรินเธอยอมเดินตามแม่เข้ามาในห้อง เพราะเธอไม่มีทางเลือกแล้วนี่"แกกินยาคุมไหม" นี่แหละคือสิ่งที่แม่จะคุยกับลูก หายไปกับผู้ชายเป็นเดือนๆ เป็นใครจะไม่คิดล่ะ เพราะเป็นแม่ถึงต้องถามแบบนี้"แม่กลัวว่าฉันจะท้องไม่มีพ่อใช่ไหมคะ.. แม่สบายใจได้ฉันไม่ท้องหรอก" เธอผิดเองที่เก็บเรื่องทั้งหมดไว้กับตัว ไอรินพูดไปไม่ได้ประชดแต่เพื่ออยากให้แม่สบายใจ ถ้าบอกว่าไม่มีอะไรกับผู้ชายคนนั้นอมพระทั้งวัดมาพูดคงไม่มีใครเชื่อ"ดี.. ถ้างั้นแม่จะนัดเดทให้แก""อะไรนะคะ?""ลูกชายเพื่อนแม่เขาสนใจแกอยู่""แม่!""แกไม่ต้องมาขึ้นเสียงใส่ฉัน ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันมีแฟนแล้วทำไมแกต้องไปเสียรู้ม

"จะดีหรือครับ" ธามม์ยังคงไม่กล้าส่งโทรศัพท์ให้กับเจ้านาย อยากให้คุยงานเสร็จก่อนค่อยดู"ในนั้นมีอะไรทำไมมึงไม่อยากให้กูดู""ผมว่าเจ้านายคุยงานให้เสร็จก่อนดีกว่าไหมครับ""ไม่เป็นไรครับผมไม่รีบ คุณสิงขรจัดการธุระให้เสร็จก่อนก็ได้ครับ" คนที่มานั่งรอคุยงานออกความคิดเห็น"กลัวว่าจะไม่เสร็จง่ายน่ะสิ" ธามม์แค่พึมพำตามที่ตัวเองคิดไว้ "อุ๊ย.." แต่พอมองไปเห็นสายตาผู้เป็นเจ้านายแล้วธามม์จำใจต้องส่งโทรศัพท์นั้นไปให้อีกฝ่ายดู เพราะถ้าไม่งั้นคงจะถูกกระทืบต่อหน้าแขกแน่หลังจากที่เห็นรูปภาพในโทรศัพท์แล้วสิงขรก็ส่งมันคืนไปให้กับธามม์ ..จนอีกฝ่ายแปลกใจทำไมเจ้านายถึงไม่ได้มีท่าทีอะไรเลย"เราคุยถึงไหนกันแล้วนะ" หลังจากที่ส่งโทรศัพท์คืนแล้วสิงขรก็หันกลับมาหาคนที่คุยธุระด้วย"เรายังไม่ได้คุยอะไรกันเลยครับ""คุณมีอะไรก็พูดมาสิ""ผมหรือครับ?""นายครับ" ธามม์เห็นว่าเจ้านายคงสติหลุดไปแล้วเลยเรียกสติกลับมาก่อน"อะไรของมึง!""ผมว่าเลื่อนคุยงานก่อนไหมครับ""ถ้าคุณสิงขรมีธุระต้องไปจัดการก็ไปทำเถอะครับ วันหลังเราค่อย..." เจ้าหน้าที่ท่านนั้นยังพูดไม่จบด้วยซ้ำคู่สนทนาก็ดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปก่อนแล้ว"เอ่อ..

ขับรถออกจากบ้านมาไม่รู้จะไปไหน แต่ถ้าอยู่บ้านก็คงต้องไปนั่งปั้นหน้าต้อนรับพี่สะใภ้ เธอก็ไม่ได้อะไรมากหรอกกับพี่สะใภ้ แต่กับแม่นี่สิ..เดี๋ยวก็เอาใจกันออกนอกหน้าจนเธอพลอยจะไม่ชอบหน้าพี่สะใภ้ไปด้วยแต่พอผ่านมาทางหน้าสถานบันเทิงร้านเดิมที่มาคืนนั้นไอรินเลยเลี้ยวเข้าไปดื่ม คิดว่าถ้าเมาเดี๋ยวทางร้านก็คงพาเธอกลับไปส่งบ้านเหมือนเดิม..ร้านแบบนี้ก็มีด้วยดูจริงใจดี"มากี่ท่านครับ" พนักงานผู้ชายยืนรอต้อนรับอยู่ด้านหน้า"มาคนเดียวค่ะ""ถ้างั้นเชิญทางนี้เลยครับ""เออพี่คะ ต้องขอบคุณมากนะคะที่ทางร้านไปส่งที่บ้าน""อะไรนะครับ?""เมื่อวานนี้ฉันมาดื่มค่ะ เมามากทางร้านเลยไปส่งค่ะ""มีแบบนี้ด้วยเหรอครับ??"ไอรินกำลังจะคุยต่อแต่ลูกค้าคนอื่นก็เข้ามา ทางพนักงานต้องรีบไปต้อนรับอีก แต่เธอก็สงสัยเหมือนว่าพนักงานของร้านจะไม่รู้ หรืออาจไม่ใช่คนนี้ที่ไปส่งเธอ"รับอะไรดีคะ" พอเธอมานั่งลงก็มีพนักงานเสิร์ฟเข้ามารับออเดอร์ไอรินเลยสั่งเครื่องดื่มและกับแกล้มไป คิดว่าวันนี้จะเบาๆ หน่อย ถ้าหนักเหมือนเมื่อคืนแม่ต้องเล่นงานแน่นั่งดื่มไปได้พักหนึ่งกลุ่มวัยรุ่นที่นั่งมองอยู่ก็อยากเดินเข้ามาทักทาย ส่วนมากวัยรุ่นจะชอบมาตกสาว

กว่าพ่อของเธอจะกลับก็ใช้เวลาเป็นชั่วโมง หลังจากที่ส่งท่านออกจากบ้านแล้วสิงขรก็รีบตรงขึ้นไปชั้นบนแต่พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่าเธอนอนหลับอยู่บนเตียง คงเพลียสิท่า ..เท้าแกร่งค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปแล้วก็ขยับผ้าห่มขึ้นคลุมร่างให้กับเธอเขาจะทำยังไงกับผู้หญิงอีกคนดี ก็ตอนนั้นยังไม่เจอเธอนี่ และชีวิตนี้ก็ไม่คิดว่าจะมีความรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงที่ไหนด้วย ..ผู้หญิงอะไรบ้าดีเดือดชะมัดผ่านไปอีกเป็นชั่วโมงคนที่นอนหลับอยู่ก็รู้สึกตัว.."นี่!" แต่พอรู้สึกตัวก็ขยับร่างกายไม่ได้ "ปล่อยฉันนะ!""ปล่อยผมก็เจ็บตัวอีกน่ะสิ""คิดว่าไม่ปล่อยแล้วจะไม่เจ็บงั้นเหรอ"งับ! พูดจบไอรินก็อ้าปากงับเข้าที่ต้นแขนของอีกฝ่ายแต่แทนที่เขาจะร้องเจ็บเขากลับทำแค่มองจนเธอต้องยอมปล่อยออกเอง"ไม่เจ็บหรือไง""อยากกัดก็กัดไปสิ""เค็ม""หึหึหึ" สิงขรหลุดขำออกมาที่เธอปล่อยเพราะเค็มเนี่ยนะ"ปล่อยฉันได้แล้วฉันจะกลับบ้าน""นอนต่ออีกสักคืนสิ""จะบ้าเหรอ แม่ได้ตีฉันตายแน่เลย"หลังจากที่เขายอมปล่อยเธอก็รีบเดินลงมาชั้นล่าง ก่อนจะออกจากบ้านหลังนี้ไอรินมองจนทั่วแล้วว่าไม่มีใครมองมาทางนี้เธอถึงได้รีบวิ่ง"เดี๋ยวก็ล้ม" สิงขรก็ยืนมองอยู่เห็นเ

>>{"คุณ! อย่าเงียบสิ ฉัน search เข้าไปดูในอินเตอร์เน็ตแล้ว ถ้าฉันทานยาคุมฉุกเฉินอาจจะทัน คุณช่วยซื้อมาให้หน่อยได้ไหม ฉันยังออกจากบ้านไม่ได้เลย"} อยากตบกบาลตัวเองนักเรื่องสำคัญแบบนั้นทำไมถึงเพิ่งนึกได้ พอนึกได้เธอก็รีบกดโทรศัพท์ไปหาเขาตามนามบัตรที่ให้ไว้{"แล้วกินข้าวหรือยัง"} สิงขรไม่ได้สนใจเรื่องยาคุมฉุกเฉินที่เธอต้องการเลย พอได้ยินว่าเธอยังออกจากห้องไม่ได้ก็เป็นห่วงกลัวว่าจะยังไม่ทานข้าว>>{"มันใช่เวลาไหม คุณเสร็จงานหรือยังเนี่ย"} {"ยัง"} ดวงตาสิงขรกรอกมองไปรอบๆ ห้อง ซึ่งตอนนี้สายตาทุกคนแทบจะมองมาที่เขา ส่วนลูกน้องพอเห็นสายตาเจ้านายต่างก็หลบไปคนละทิศคนละทางกัน>>{"เอาไงดีล่ะ กว่าคุณจะกลับมาถึงที่นี่ก็ตั้งอีกหลายชั่วโมง"}ตุ๊ดดดด พูดจบไอรินก็ตัดสายไปเลย เธอคงต้องแก้ปัญหานี้เองแล้ว ถ้ารอเขามีหวังท้องป่องแน่ ถ้าท้องขึ้นมาจริงๆ ไม่อยากจะคิดเลย ยิ่งถูกแม่สบประมาทไว้อยู่ไอรินแง้มประตูห้องเปิดออกมาดูว่ามีใครอยู่แถวนี้ไหม พอชั้นบนไม่มีเธอก็ค่อยๆ ก้าวลงไปชั้นล่าง"คุณหนูจะไปไหนคะ" ตอนนี้ค่ำมากแล้วเหลือแต่แม่บ้านที่ยังคงเก็บทำความสะอาดบ้านก่อนจะปิด"จุ๊จุ๊ ป้าอย่าเสียงดังสิ อย่าบอกแม่นะว่