บทที่ 38

กว่าพ่อของเธอจะกลับก็ใช้เวลาเป็นชั่วโมง หลังจากที่ส่งท่านออกจากบ้านแล้วสิงขรก็รีบตรงขึ้นไปชั้นบน

แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่าเธอนอนหลับอยู่บนเตียง คงเพลียสิท่า ..เท้าแกร่งค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปแล้วก็ขยับผ้าห่มขึ้นคลุมร่างให้กับเธอ

เขาจะทำยังไงกับผู้หญิงอีกคนดี ก็ตอนนั้นยังไม่เจอเธอนี่ และชีวิตนี้ก็ไม่คิดว่าจะมีความรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงที่ไหนด้วย ..ผู้หญิงอะไรบ้าดีเดือดชะมัด

ผ่านไปอีกเป็นชั่วโมงคนที่นอนหลับอยู่ก็รู้สึกตัว..

"นี่!" แต่พอรู้สึกตัวก็ขยับร่างกายไม่ได้ "ปล่อยฉันนะ!"

"ปล่อยผมก็เจ็บตัวอีกน่ะสิ"

"คิดว่าไม่ปล่อยแล้วจะไม่เจ็บงั้นเหรอ"

งับ! พูดจบไอรินก็อ้าปากงับเข้าที่ต้นแขนของอีกฝ่าย

แต่แทนที่เขาจะร้องเจ็บเขากลับทำแค่มองจนเธอต้องยอมปล่อยออกเอง

"ไม่เจ็บหรือไง"

"อยากกัดก็กัดไปสิ"

"เค็ม"

"หึหึหึ" สิงขรหลุดขำออกมาที่เธอปล่อยเพราะเค็มเนี่ยนะ

"ปล่อยฉันได้แล้วฉันจะกลับบ้าน"

"นอนต่ออีกสักคืนสิ"

"จะบ้าเหรอ แม่ได้ตีฉันตายแน่เลย"

หลังจากที่เขายอมปล่อยเธอก็รีบเดินลงมาชั้นล่าง ก่อนจะออกจากบ้านหลังนี้ไอรินมองจนทั่วแล้วว่าไม่มีใครมองมาทางนี้เธอถึงได้รีบวิ่ง

"เดี๋ยวก็ล้ม" สิงขรก็ยืนมองอยู่เห็นเ