All Chapters of สิงขร [มาเฟียร้ายรัก]: Chapter 51 - Chapter 60

หลังจากที่ไอรินกลับมาถึงบ้าน ก็ไม่เห็นสิงขรตามมาแบบที่พูดเลย รออยู่เป็นชั่วโมงๆ ก็ยังไม่มาจนถึงเช้าวันต่อมาไอรินตื่นขึ้นมาก็ยังไม่เห็นเขากลับมาเลย หรือว่าเขาจะกลับมาแล้วแต่นอนห้องอื่นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอเลยออกมาดูข้างนอก"เมื่อคืนเจ้านายคุณไม่ได้กลับเหรอ" หลังจากที่มองดูจนทั่วแล้วว่าเขาคงไม่ได้กลับมาเธอเลยถามคนของเขาดู"เจ้านายติดธุระครับ""คนขี้จุ๊ ไหนบอกจะตามเรากลับมาไง เป็นเจ้าของกิจการต้องนั่งดูขนาดนั้นเลยเหรอ""อะไรนะครับ" คนที่เฝ้าอยู่ด้านหน้าเห็นเธอพึมพำ"แล้ววันนี้เขาจะกลับมาไหม""ไม่แน่ใจครับ""อะไรของพวกคุณเนี่ย เจ้านายจะมาหรือไม่มาก็ไม่รู้อะไรเลยเหรอ" ไอรินรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาจนตะคอกลูกน้องของเขา แต่พอนึกได้ว่าตัวเองไม่สมควรทำแบบนี้เลยขอโทษก่อนจะกลับเข้าห้องเราเป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมรู้สึกหงุดหงิดจังเลย ถ้าเขาอยู่ตรงนี้มีหวังเธอต้องใส่อารมณ์กับเขาแน่ทางด้านสิงขรตอนนี้กำลังหลอกล่อพวกนั้น ตามดีนักเขาเลยปั่นหัวเล่นจนไม่ได้กลับบ้านเพราะคนของพ่อเลี้ยงภูตะวันตามจับตามองอยู่จนถึงช่วงเย็นของวันนั้น สิงขรก็กลับมาดูงานที่คลับ"เสี่ยขาดาวขอโทษ ดาวไม่ได้ตั้งใจ ดาวผิดเองที่ไ

ไอรินเข้ามาจอดรถในบ้าน ระหว่างเดินเข้าไปเธอก็อดมองไปดูบ้านหลังนั้นอีกครั้งไม่ได้ หรือว่าจะใช้แบบโซล่าเซลล์ ค่ำมาไฟก็จะเปิดเอง..แต่เมื่อคืนนี้ไม่เห็นเปิดเลย"เป็นไงบ้างล่ะลูก พอมีลู่ทางหรือยัง" อิทธิไม่อยากให้ลูกสาวเผชิญหน้ากับแม่กลัวว่าจะมีเรื่องกัน เลยนั่งรอจนกว่าลูกสาวกลับมา"ยังเลยค่ะพ่อ""จะไปทำอะไรได้ ฉันบอกให้เรียนหมอแต่ทีแรกแล้ว คงไม่ต้องมา..""คุณ!" สามีหันไปตะคอกภรรยาเพื่อให้หยุดพูด"เห็นไหมตาหมองานไม่ขาดมือเลย""ขอตัวนะคะพ่อ" ถ้าเธอพูดอะไรออกไปมีหวังได้ทะเลาะกันกับแม่แน่"หึ.. ก็โอ๋กันแบบนี้ไงถึงได้เสียคน หนีตามผู้ชายไปไม่รู้มีลูกติดท้องมาหรือเปล่า"เพี๊ยะ!"โอ๊ย?""พ่อ" ไอรินที่กำลังจะก้าวขึ้นชั้นบนได้ยินเสียงพอหันกลับมาก็เห็นว่าพ่อตบหน้าแม่ "แม่" เธอไม่อยากให้พวกท่านทะเลาะกันเพราะเธอเลย"พอใจแกหรือยัง" คนเป็นแม่เหลือกตามองมาดูลูกสาว"พ่ออย่าทำแบบนี้อีกนะคะ" ไม่ว่าแม่จะพูดอะไรให้แต่เธอก็ไม่อยากให้พ่อทำร้ายร่างกายแม่"หึ! ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงเป็นใยฉัน แกคงสะใจมากล่ะสิที่เห็นพ่อของแกตบหน้าฉันแบบนี้""แม่.." หญิงสาวมองตามแม่ที่วิ่งขึ้นบ้านไป กลัวว่าท่านจะสะดุดตกลงมา เธอจึงรีบเด

"ทำไมเหรอ ฉันเป็นแม่ฉันไม่มีสิทธิ์จะเรียกค่าสินสอดของลูกเลยหรือไง" อิงอรพูดออกมาก่อนที่จะถูกตำหนิ ลูกสาวทั้งคนจะยกให้ผู้ชายฟรีๆ หรือไง"เรียกได้ครับ คุณแม่ต้องการอะไรเพิ่มอีกบอกผมมาได้เลย" เขาไม่ได้กลัวเลยกับค่าสินสอด 30 ล้าน ที่แม่เธอเรียกมา ถ้าให้เขาเสนอสิงขรให้มากกว่านี้อีกเยอะ"บอกได้เลย?" อิงอรแปลกใจพูดเหมือนว่าจะเพิ่มให้อย่างนั้นแหละ 30 ล้านนี่ยังไม่มากพออีกเหรอ ที่จริงที่นางเรียกไปเพื่อจะให้อีกฝ่ายต่อรอง"เรื่องค่าสินสอดพ่อไม่ได้ต้องการอะไรมากหรอก อยากจะให้เราสองคนประคับประคองชีวิตคู่อย่ามีเรื่องทะเลาะกันก็พอแล้ว" อิทธิกลัวว่าฝ่ายชายจะมีไม่มากพอ เดี๋ยวก็ได้ไปหยิบยืมคนอื่นมา 30 ล้านมันไม่ใช่เงินน้อยๆ ถ้าไม่ใช่นักธุรกิจร้อยล้านพันล้าน คงไม่มีปัญญามาสู่ขอกันถึงขนาดนี้"ขอบพระคุณคุณพ่อขอบพระคุณคุณแม่มากนะครับ เรื่องเงินสดผมจะจัดให้ 30 ล้านตามที่คุณแม่บอกมา ส่วนสินทรัพย์อย่างอื่นผมขอเป็นคนจัดให้นะครับ""สินทรัพย์อย่างอื่นคืออะไร" อิงอรชักจะสนใจผู้ชายคนนี้แล้ว เขาดูวางตัวได้ดีมากไม่ว่านางจะพูดด้วยท่าทียังไง"บ้านหลังข้างๆ ผมจะให้เป็นชื่อของไอริน ส่วนเครื่องเพชรและเครื่องทอง ผมจะจัดมา

"ว้ายย" ผู้หญิงหลายคนที่มองอยู่ต่างก็ตกใจ อยู่ดีๆ ไอรินก็อาเจียนใส่แขกคนสำคัญของเสี่ย"คุณเป็นอะไรไหม" สิงขรหันมาถามเธอด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับลูบหลังให้"ไม่เป็นอะไรค่ะ คุณคะฉันขอโทษด้วย" ส่วนไอรินก็หันไปขอโทษขอโพยคนที่เธออาเจียนใส่ เพราะตอนนี้เสื้อสูทของเขาเลอะไปด้วยอาหารที่เธอเพิ่งทานมา"เป็นไงบ้างวะ""แทนที่จะเป็นห่วงเพื่อนก่อนดูสภาพสิ""พาเสี่ยขุนรามไปล้างเนื้อล้างตัวหน่อย" สิงขรมองไปเห็นฟ้างามกำลังยืนมองอยู่พอดี"ค่ะ" ฟ้างามเลยเดินตรงเข้ามาก่อนจะเชิญให้แขกคนสำคัญเดินตามเธอมาทางนี้ จังหวะที่เดินผ่านไอรินฟ้างามก็อดมองไม่ได้ อย่าบอกนะว่าผู้หญิงสองคนนี้..ห้องเผด็จศึก"หือ?" ขุนรามที่เดินตามฟ้างามมาเห็นป้ายชื่อหน้าห้องก็อดสงสัยไม่ได้"วันนี้ห้องวีไอพีไม่มีห้องว่างเลยค่ะ คุณเข้าไปล้างตัวในห้องนี้ก่อนนะคะเดี๋ยวฉันไปดูเสื้อผ้ามาให้" ว่าแล้วฟ้างามก็เดินกลับปล่อยให้แขกเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวเองขุนรามเปิดประตูเข้าไปในห้องเผด็จศึกก็นึกขำ ร้ายกาจจังเลยนะไอ้เพื่อนคนนี้ ..ใช่แล้วขุนรามก็คืออีกหนึ่งในกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันมาวันนี้ที่เขาบอกเลื่อนนัดไป เพราะไม่อยากให้ขุนรามมาเห็นไอรินกลัวว่าเดี๋

ไอรินนอนตื่นขึ้นมาก็พบว่าเขายังคงนอนอยู่ข้างๆ เมื่อคืนนี้เขาแค่กอดเธอแล้วหลับไปด้วยกันมันจึงทำให้เธอรู้สึกแปลกมากยิ่งขึ้น เพราะถ้าเป็นสิงขรคนเดิมคงต้องทำอะไรแล้ว"ตื่นแล้วเหรอครับ""อึกอึก" แต่ยังไม่ทันได้ตอบไอรินก็ยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ก่อนเพราะรู้สึกคลื่นไส้"คุณจะอ้วกเหรอ" เมื่อเห็นอาการพะอืดพะอมของเธอเขาก็รีบดันตัวลุกขึ้นก่อนจะพยุงเธอให้ลุกตามไอรินหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็นั่งลงที่เดิม"ไม่เข้าห้องน้ำเหรอ""ไม่เป็นไรแล้วค่ะ" ขณะที่ตอบสายตาเธอก็จับจ้องใบหน้าอีกฝ่ายไม่ยอมวาง"ผมมีขี้ตาเหรอ""ไม่ต้องมาตีเนียนไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่าคะ""จะทำอะไรผิดล่ะ ก็เมื่อกี้เหมือนคุณจะอ้วก""ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ หิวข้าวแล้ว""คุณเข้าไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวผมไปบอกพวกนั้นจัดหาอาหารไว้รอ" เขาพาเธอไปส่งถึงห้องน้ำก่อนจะเดินออกมา แต่จังหวะนั้นก็ได้ยินเสียงเธออาเจียนสิงขรเลยรีบเดินกลับไปดู"เป็นยังไงบ้าง""คุณออกไปค่ะ" ที่จริงเธอยังรู้สึกพะอืดพะอมอยู่แต่ไม่อยากให้เขาอยู่ใกล้ ใครจะอยากให้คนอื่นมาเห็นตัวเองอาเจียนล่ะ"ทานข้าวเสร็จผมจะพาไปหาหมอ"ไอรินไม่ได้ปฏิเสธที่เขาจะพาไปหาหมอ ในใจของเธอคิดว่าตัวเองเป็นโรคร