All Chapters of ลงทัณฑ์รัก(เสือ)ร้าย : Chapter 1 - Chapter 10

จุดเริ่มต้นของเรื่องทุกอย่างน้ำหนึ่ง เธอเป็นเพียงสาวบ้านๆ ที่ฐานะทางครอบครัวไม่ได้ดีเด่นอะไร แต่ก็ยังดีที่พ่อแม่และยายคอยซัพพอร์ตอยู่ตลอดเธอมีเพื่อนอยู่หนึ่งคน เพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม รักกันมาก ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด จนกระทั่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ก็ยังเรียนอยู่ที่เดียวกันคณะเดียวกันแต่เพราะเธอไม่ได้ทำตัวเป็นจุดเด่น เลยไม่เป็นจุดสนใจจากใครๆ ยกเว้นเพื่อนของเธอ ที่พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ก็แต่งตัวเก่ง แต่งหน้าเก่ง ทำผมเก่ง จนหลายคนพูดกันหนาหูว่า ไม่น่ามาเป็นเพื่อนกันได้ เพราะต่างกันราวฟ้ากับเหวน้ำหนึ่งแอบชอบเพื่อนในคณะเดียวกัน ซึ่งเรื่องนี้ก็รู้กันแค่สองคน แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปทำความรู้จัก ได้คุยกันบ้างผ่านๆ เว้นแต่เพื่อนสนิทของเธอ ที่ดูเหมือนจะค่อนข้างสนิทกับผู้ชายที่เธอกำลังแอบชอบและแล้ว...มันก็มาถึงวันที่เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกหักหลังน้ำหนึ่งและเพื่อนสนิทเกิดอุบัติเหตุ จนต้องเข้าโรงพยาบาลพร้อมกัน เธอและเพื่อนอยู่ห้องพิเศษห้องเดียวกัน จะมีเพียงม่านกั้นระหว่างเตียงเท่านั้นที่กั้นทั้งสองให้แยกออกจากกันแต่ไม่สามารถปิดเสียงได้"อืม..อย่าสิเติร์ด""เราชอบไหมจริงๆ นะ

หลายวันต่อมาฉันยืนส่องตัวเองอยู่หน้ากระจก บิดซ้ายขยับขวา ดูชุดที่ตัวเองใส่ว่ามันเป็นยังไง สวยไหม เอาไปเอามาก็เขินตัวเองอยู่เหมือนกันนะเนี่ย เพราะเพิ่งจะหยิบชุดแบบนี้มาใส่เป็นครั้งแรกเลยชุดมันแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้แฮะ รูปทรงมันสวย แต่สีมันจี๊ดจ๊าดไปหน่อย หรือปกติเขาใส่กันแบบนี้วะ ชุดนี้ไหมเป็นคนเลือกให้ บอกว่าเหมาะกับฉัน แต่ฉันก็ยังไม่กล้าใส่สักทีนี่แค่ลองแต่งนะ ฉันยังไม่กล้าใส่ออกไปข้างนอกหรอก มันโป๊เกินไปฉันกำลังจะออกไปเที่ยวออกไปดื่ม ไปคนเดียวด้วยแหละ เก่งไหมล่ะ ฉันมีเพื่อนอีกก็จริงแต่ก็ไม่ได้สนิทขนาดนั้นนี่นา อีกอย่างประสบการณ์ครั้งนี้มันก็ทำให้ฉันกลัวในเรื่องการคบเพื่อนด้วย คนที่ฉันคิดมาตลอดว่าเขาจะไม่มีทางทำร้ายฉัน แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้นครืด ครืด ครืดขณะที่กำลังแต่งตัวอยู่นั้นโทรศัพท์ของฉันก็สั่นครืดถี่รัว พอชะโงกหน้าไปมองก็เห็นว่าเป็นเบอร์ของแม่ที่โทรเข้ามา"ค่ะแม่"( ทำอะไรอยู่ลูกหนึ่ง )"หนึ่งกำลังจะออกไปเที่ยวค่ะ อยู่ห้องมันเหงา ไว้หยุดเสาร์อาทิตย์จะกลับไปหานะคะ"( จ้ะ ว่าแต่ไปเที่ยวกับไหมเหรอลูก )"อ้อ...ไม่ค่ะ ไหมไม่ได้ไป คงไม่ว่างมั้งคะ" ฉันไม่รู้จะตอบแม่ยังไงเหมือน

เช้าวันถัดมาฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้า กำลังจะขยับตัวแต่แล้วก็ต้องหยุดเพราะเจ็บตรงนั้นเอามากๆ กว่าจะประคองตัวเองให้ลุกขึ้นได้ก็กินเวลาไปเยอะเหมือนกันพอก้าวออกจากเตียงได้ก็รีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ ก่อนจะมองไปรอบๆ เพื่อหาเจ้าของร่างกำยำเมื่อคืน เขาไม่อยู่ ได้ยินเพียงเสียงน้ำไหลในห้องน้ำก่อนจะออกไปฉันเดินไปมาสอดส่องหาอะไรสักอย่างที่พอจะเขียนข้อความได้ และทิ้งจดหมายไว้ให้กับเขา'หนึ่งไม่รู้ว่าคุณชื่ออะไร ขอบคุณนะคะ ที่เปิดประสบการณ์ให้กับหนึ่ง ไม่รู้ว่าคุณทำงานอย่างว่าไหม ขอโทษนะคะถ้าเข้าใจผิด แต่หนึ่งไม่มีเงินให้นะคะ ถือว่าแฟร์ๆ กัน'ที่ต้องทิ้งจดหมายเอาไว้แบบนี้ เพราะกลัวว่ามันจะมีปัญหาตามมาทีหลัง ถ้าเขาเป็นผู้ชายรับงานอย่างว่าจริง และฉันไม่มีเงินให้แบบนี้ มันอาจจะมีปัญหาได้หลังจากนั้นก็รีบออกมาจากห้องของโรงแรม รีบนั่งรถแท็กซี่กลับไปที่หอของตัวเอง วันนี้ฉันมีเรียนตอนบ่าย อยากจะหยุดเรียนเลยเหมือนกันนะ เพราะเจ็บตรงนั้นมาก ตกลงของของเขามันเป็นมาตรฐานอยู่แล้วหรือว่ามันใหญ่เกินมาตรฐาน ฉันไม่รู้เลยจริงๆ รู้แต่ว่ามันเจ็บมันจุก********************ทางด้านของมาเฟียหนุ่มร่างสูงกำยำเดิน

"คะ คุณ..จะทำอะไรคะ?" ฉันผลักเขาออกไปและมองหน้าของเขาด้วยท่าทางงุนงง เขาจะทำอะไรฉัน กอดเหรอ หรือจูบ? หรือทำอะไรมากกว่านั้น แต่นี่ในรถนะ แถมอยู่ใต้ตึกหอด้วย"ทำไม?" ถามเสียงห้วนๆ"ก็ทำไมคุณถึงเข้ามาใกล้..." พูดเสียงแผ่วพร้อมกับหลบสายตาอย่างเขินอาย อ่า..ให้ตายเถอะน้ำหนึ่ง เข้าใจผิดไปเองหรือเปล่าวะเนี่ย"หึ!" เขาหัวเราะใส่ก่อนจะโน้มตัวลงมาอีกครั้ง การกระทำของเขามันทำเอาฉันหลับตาปี๋ "ฉันไม่เอาเธอหรอก ยัยเซ็กซ์ห่วย" พูดเบาๆ ข้างหูก่อนจะถอยออกไปเขาไม่ได้ทำอะไรจริงๆ โน้มตัวลงมาเพื่อจะปลดล็อกสายเข็มขัดให้แค่นี้เนี่ยนะ มันไม่ใช่ในละครสักหน่อยนะ"ฉันไม่พิศวาสทำเธอในรถหรอก มันจะสกปรก""ค่ะ!" ฉันตอบกระแทกเสียง ก่อนจะหันไปจับที่เปิดประตู แต่ยังไม่ทันไรก็ถูกดึงไว้ซะก่อน "อะไรอีกคะ?""ตอบดีๆ ฉันแก่กว่าเธอเยอะนะ""กี่ปีคะ?""ถามทำไม?""อยากรู้""ลงไปได้แล้วไป""เอ้า..." งงกับเขา ขอรู้อายุแค่นี้ก็ไม่ได้ กลัวคนอื่นจะรู้หรือไงว่าตัวเองแก่แล้วฉันลงมาจากรถหรูของเขา ก่อนที่รถจะถอยออกไปอย่างรวดเร็ว อุตส่าห์มารอรับที่มหาลัยเพื่อที่จะพูดเรื่องแค่นั้นเนี่ยนะฉันหมุนตัวหันหลังเพื่อที่จะขึ้นไปห้องของตัวเองซึ่ง

ห้างสรรพสินค้าหลังเลิกเรียนไม่รู้จะไปไหนฉันก็มาเดินเล่น แล้วดันมาเดินเล่นที่โซนของแบรนด์เนมซะด้วยนะ เงินก็ไม่มี แต่ดันอยากมาเดินเล่น ฉันไม่รู้จะไปที่ไหน ไม่รู้จะไปหาใคร อีกอย่างมันก็ไม่ใช่วันหยุดเสาร์อาทิตย์ด้วยก็แค่นักศึกษาที่ยังขอเงินเดือนจากพ่อแม่อยู่เลย ฉันคงต้องหางานพาร์ทไทม์ทำบ้างซะแล้วสิขณะที่กำลังเดินเล่นอยู่นั้น ฉันก็ต้องชะงัก เมื่อได้เจอกับใครบางคน ที่ดันเดินมาจ๊ะเอ๋กันพอดี"คุณเสือ..." ฉันพึมพำออกมาแผ่วเบา มองคนตรงหน้าอย่างงงๆ เข้ามากับผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงที่สวยมากๆ และการแต่งตัวก็สวยสมหน้าตาด้วยแหละแต่ทำไมเขาถึงทำหน้าตาแบบนั้นกับฉันล่ะ ทำอย่างกับว่าไม่รู้จักกันอย่างนั้นแหละ"รู้จักเหรอคะ?" ผู้หญิงคนข้างๆ ถาม ถึงจะได้ยินไม่ชัด แต่ก็ได้ยินทุกคำ"ไม่..." เป็นการตอบกลับแบบไร้เยื่อใยเอามากๆ แค่คำว่าไม่คำเดียว ทำไมถึงเล่นเอาหัวใจของฉันหล่นวูบไปเลยล่ะ"รีบไปกันเถอะค่ะ ยังมีของอีกตั้งเยอะ ที่ฟ้าอยากได้""อืม..."ทั้งสองคนพากันเดินออกไป เดินผ่านฉัน จนกระทั่งฉันเหมือนได้สติกลับมา ก็หันหลังกลับไปมอง เห็นพวกเขาสองคนยังเดินไปด้วยกันอยู่ และก็ไม่มีท่าทีว่าคุณเสือจะหันกลับมามองเลยไม