ตอนที่ : 05 ผู้ชายคนแรก

มหาวิทยาลัยAAA

น้ำหนึ่งกำลังยืนรอรถที่จะกลับไปหอพักของตัวเอง ระหว่างนั้นก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งสายตาไปสะดุดกับรถหรูคันนึงซึ่งจอดอยู่ตรงข้ามกัน และดูเหมือนว่าจะจอดอยู่ตรงนี้นานพอสมควรแล้ว

เธอได้แต่คิดในใจ ทำไมรถหรูคันนี้มันถึงคุ้นตาจังเลย เหมือนเธอเคยเห็นที่ไหนมาก่อน หรือว่ารถแบบนี้คล้ายกันอยู่แล้ว

เธอพยายามไม่สนใจ และคิดว่ามันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ จนกระทั่งเจ้าของรถลงมา

ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาลงมาจากรถด้วยท่าทางมาดโก้วิถีคนรวย แว่นตาสุดหรู แม้จะปกปิดดวงตาของเขา แต่ก็ยังหล่อโคตรๆ เหมือนเดิม ผิวขาวรูปร่างดี บุคลิกดูดีแบบสุดๆ

ใช่เลย! มันใช่เลย นี่มันผู้ชายที่เธอเมาแล้วเอ่ยปากชวนไปมีเซ็กซ์นี่นา ผู้ชายคนแรกของเธอ

'ตายแล้ว! เขากำลังเดินมาทางนี้ด้วย เอาไงดีวะอีหนึ่ง' น้ำหนึ่งได้แต่คิดในใจ

พอเขาเข้ามาใกล้มากขึ้น น้ำหนึ่งก็รีบสาวเท้าก้าวหนีสุดชีวิตเพราะมั่นใจแล้วว่าเป้าหมายของเขาคือเธอ แต่ก็นะ อีกฝ่ายทั้งสูงทั้งขายาว ก้าวตามเธอไม่กี่ครั้งก็คว้าแขนไว้ได้แล้ว

"จะหนีไปไหน?"

"....." เธอยืนเกร็ง ไม่กล้าตอบกลับอะไรเลย ทุกคนที่ยืนอยู่ทั้งใกล้และไกล เหมือนพร้อมใจกันมองมาก แม้กระทั่งเพื่อนรักที่ทรยศเธอก็ยังมองอย่างสงสัย

"น้ำหนึ่ง เด็กสถาปัตยกรรมปีสาม"

"......" เธอได้แต่กรี๊ดในใจ เขารู้ได้ยังไงว่าเธอเรียนคณะไหน ให้ตายสิ แล้วตามเธอมาถึงที่นี่ได้ยังไง อย่าบอกนะว่ามาทวงค่าตัวอะ "คะ คุณ...จะเอาเงินเหรอ?" เธอถามตะกุกตะกัก

"เงิน? ฉันจะเอาไปทำอะไร?" เขาพูดปนขำ เหมือนว่ามันตลกงั้นแหละ ทั้งๆ ที่เธอกำลังจริงจังอยู่

"ค่าตัวไง" ถามเบามาก เพราะกลัวมีคนได้ยิน ถ้ามีคนรู้ว่าเธอซื้อผู้ชายนะ อายคนทั้งมหาลัยแน่ๆ เผลอๆ เรื่องนี้มีรู้ถึงหูยาย และเธอก็อาจจะถูกหวดด้วย

"เฮอะ! นี่เธอมองฉันเป็นอะไร?" เขาแค่นหัวเราะใส่

"ก็แล้วคุณมาหาหนึ่งทำไมเล่า!" อยากจะสะบัดแขนออกจากมือเขา แต่มือนั่นก็เหนียวอย่างกับตุ๊กแกแน่ะ แน่นเกิ๊น

"น้ำหนึ่ง...คุยกับใครอยู่เหรอ?" เสียงคนที่เข้ามาใหม่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่ไม่รู้จะเข้ามาทำให้บรรยากาศมันอึดอัดเพิ่มมากขึ้นไปอีกทำไม

"ไปคุยกันที่อื่นดีกว่าคุณ..."

"เอ่อ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อไหมนะคะ เป็นเพื่อนสนิทของน้ำหนึ่งค่ะ" พูดย้ำคำว่าเพื่อนสนิทไม่รู้ว่าต้องการอะไร

"....." ฉันอยากจะเบะปากใส่หลายๆ ครั้งจริง พูดย้ำจริงนะคำว่าเพื่อนสนิทเนี่ย ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันก็จะยิ้มอยู่หรอก แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าคำพูดนี้มันตอแหล

"ครับ..." มาเฟียหนุ่มยิ้มตอบรับอย่างแข็งๆ ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะหายไปทันควัน "ไม่ได้ถาม บอกเพื่อ?"

"....." กรี๊ด! นี่แหละๆ ทำถึงมาก ฉันชอบคุณมากที่สุดเลย ตอบกลับจนไหมหน้าเสียอะ คงไม่คิดว่าจะมีผู้ชายคนไหนกล้าพูดไม่ดีใส่ เพราะเห็นว่าตัวเองสวยหน้าตาดี

"ไปกันเถอะ รถจอดอยู่นั่น"

"ดะ เดี๋ยว ไปจริงเหรอคุณ เดี๋ยว!!"

น้ำหนึ่งถูกดึงไปขึ้นรถต่อหน้าต่อตาเพื่อนสนิทที่กำลังทำท่าทางไม่พอใจอยู่ คงไม่คิดล่ะสิว่าน้ำหนึ่งจะมีผู้ชายหน้าตาดีหล่อปานเทพบุตรขับรถหรูมารับถึงมหาวิทยาลัยน่ะ

พอมาถึงรถคนตัวเล็กก็ถูกจับยัดเข้าไป ก่อนที่เจ้าของรถจะขับออกมาและไกลพอสมควร

"นั่งยิ้มอะไร?" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามคนข้างๆ ที่นั่งยิ้มกริ่มไม่พูดไม่จา

"หนึ่งเหรอ?"

"ในรถมีแค่ฉันกับเธอ ฉันถามผีมั้ง"

"....." น้ำหนึ่งทำหน้าเซ็ง ผู้ชายประเภทไหนวะเนี่ย ตอบดีๆ จะตายหรือไงกัน "คุณจะพาหนึ่งไปไหน?"

"ไปซั่ม"

"เฮ้ย..." ทำหน้าเหวอ แบบนี้ก็ได้เหรอ ได้กันครั้งเดียวเอง ไหนว่าคู่นอนไง กลับมาเอาซ้ำด้วยเหรอ แต่เรื่องนี้ยังไม่ตกลงเลยนะ เพราะมันต้องตกลงกันทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอ ครั้งนั้นฉันแค่อยากลองครั้งแรกเฉยๆ ตอนนี้รู้แล้ว ไม่อยากจะทำแล้ว

"เมื่อกี้ยังไม่ตอบคำถามเลยนะ"

"ก็ยิ้มที่คุณพูดแบบนั้นกับไหม"

"ฉันเกือบจะด่าเพื่อนสนิทเธอว่าเสือกแล้วนะ"

"เอาเลยค่ะ เชียร์"

"ไม่โกรธ?"

"....." น้ำหนึ่งมองหน้าของเขาและส่ายหัวไปมา โกรธทำไมเธอชอบซะอีก เพราะหมั่นไส้ที่ไหมมักจะคิดว่าไม่มีใครกล้าพูดไม่ดีใส่ เพียงเพราะตัวเองสวยดูดี อย่างที่มีคนพูด หน้าสวยโลกจะใจดีกับคนนั้นอีกเท่าตัวเลย แต่ไม่ใช่กับผู้ชายคนนี้สินะ

"เพื่อนสนิทไม่ใช่หรือไง?"

"ก็แค่อดีตค่ะ ตอนนี้ไม่ได้เป็นแล้ว"

"งั้นก็แปลว่าเธอไม่มีใครคบสินะ"

"...." โหยแรงแบบมากๆ พูดตรงก็จริง แต่อ้อมค้อมบ้างก็ได้ เล่นมาแบบนี้ ฉันเซเสียหลักเลยเหมือนกันนะ "จะพาหนึ่งไปไหนคะ?"

"ทำไม? กลัวฉันพาเธอไปเอาหรือไง?"

"ก็เมื่อกี้คุณบอก..."

"เธอทิ้งจดหมายไว้ ทำอย่างกับฉันเป็นเด็กขายตัว"

"ก็หนึ่งไม่รู้.."

"ทำไมถึงคิดงั้น?"

"ไม่รู้..." ตอบกลับเสียงแผ่ว บอกไม่ถูกจริงๆ ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น

"เพราะฉันยอมไปกับเธอง่ายๆ เหรอ?"

"ก็คงงั้นมั้งคะ"

"เฮอะ!" หัวเราะแบบนี้อีกแล้ว เป็นอะไรทำไมชอบหัวเราะแค่นเสียงแบบนี้ "ไม่คิดว่าฉันจะเป็นเสือผู้หญิงบ้างเหรอ?"

"ก็คิด แต่ถ้าเป็นแบบนั้น เราก็แฟร์กันแล้วนะคะ คุณได้หนึ่ง หนึ่งก็ได้ประสบการณ์"

"เธอนี่มันเหนือความคาดหมายดีจริงๆ น้ำหนึ่ง"

"....." หญิงสาวก้มหน้างุด

"แต่เธอดูถูกฉันโดยการที่ทิ้งจดหมายไว้ ทำเหมือนฉันเป็นเด็กขายตัว"

"หนึ่งขอโทษค่ะ หนึ่งไม่รู้ ขอโทษแล้วนะคะ จบกันนะ" เธอพูดอ้อนเสียงหวาน ไม่อยากให้เรื่องมันยืดยาวมากมายไปมากกว่านี้แล้วจริงๆ

"ไม่จบ..."

"เอ้า...แล้วคุณจะให้หนึ่งทำอะไรอีก?"

"มาเป็นคู่นอนกัน ฉันชอบเซ็กซ์ห่วยๆ ของเธอ" พี่ก็ตรงเกิ๊น ก็คนมันเพิ่งจะเอาครั้งแรก จะให้ไปช่ำชองเหมือนพ่อคุณได้ยังไงกัน

"ทำไมหนึ่งต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ?"

"เพราะไม่งั้นเรื่องที่เธอเข้าโรงแรมกับฉัน ว่อนเน็ตแน่"

"หนึ่งไม่ใช่คนดัง เป็นข่าวไปก็เท่านั้นค่ะ ใครเขาจะสนใจ"

"แต่ฉันว่าครอบครัวเธอสนใจนะน้ำหนึ่ง" เขาพูดมาเหนือมาก รู้ได้ยังไง นี่แอบสืบประวัติกันเหรอ เขาเป็นใครกันเนี่ย ทำไมรู้เรื่องของฉันเยอะขนาดนี้

"คุณ!" ถ้ายายรู้ ตายอย่างเขียดแน่ๆ ล่ะ มีข่าวเข้าโรงแรมกับผู้ชายเนี่ย

"ตกลงไหม?"

"ถ้าหนึ่งยอมเป็นคู่นอนกับคุณ คุณจะไม่บอกเรื่องของเรา กับครอบครัวหนึ่งใช่ไหม"

"พูดคำไหนคำนั้น"

"ตกลงค่ะ"